Ανακοίνωση της νΚΑ για το 5ο Αθλητικό Νομοσχέδιο και τους αγώνες των φοιτητών/τριών των ΤΕΦΑΑ
Τα τελευταία χρόνια, η επίθεση στον κόσμο της εργασίας γίνεται διαρκώς σκληρότερη, με το κεφάλαιο, τις διεθνείς καπιταλιστικές ολοκληρώσεις (Ε.Ε. – ΟΟΣΑ κλπ.) και τις κυβερνήσεις να επιχειρούν με κάθε κόστος να φορτώσουν “τα σπασμένα” των καπιταλιστικών κρίσεων στην εργαζόμενη πλειοψηφία. Η διαρκής αύξηση της ανεργίας, το χτύπημα των εργατικών σωματείων και των δικαιωμάτων των εργαζόμενων (βλ. κατάργηση οκταώρου), συντείνουν στη διαμόρφωση ενός πλαισίου πλήρους αβεβαιότητας και επισφάλειας για τη νέα γενιά, που καλείται να εργαστεί ελαστικά, ανασφάλιστα και με μισθούς πείνας. Όλα αυτά βεβαίως σε συνδυασμό με την πρωτοφανή επίθεση στη δημόσια δωρεάν παιδεία ,με την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, και γενικότερα στην νεολαία, τόσο από τις προηγούμενες κυβερνήσεις(ΣΥΡΙΖΑ) όσο και από την τωρινή της ΝΔ. Σε όλα αυτά προστίθεται και η αποσύνδεση των επαγγελματικών δικαιωμάτων από τα πτυχία των δημόσιων πανεπιστημίων και εξίσωση των πτυχίων τους με αυτά ιδιωτικών κολλεγίων, ιδιωτικών ΙΕΚ και σεμιναρίων επί πληρωμή, που αποτελούν κομμάτια της συνολικής επίθεσης κεφαλαίου – ΕΕ – κυβερνήσεων στη δημόσια δωρεάν παιδεία.
Χαρακτηριστικά, σε ό,τι αφορά τα Τ.Ε.Φ.Α.Α., σε γυμναστήρια και αθλητικά σωματεία μπορούν, πλέον, να εργάζονται ως εξειδικευμένοι γυμναστές άτομα τα οποία δεν έχουν τελειώσει την αντίστοιχη σχολή (Τ.Ε.Φ.Α.Α.) αλλά έχουν βεβαίωση από επί πληρωμή ταχύρρυθμα προγράμματα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των θέσεων εργασίας των αποφοίτων των Τ.Ε.Φ.Α.Α. αλλά και την μείωση των μισθών των εργαζομένων σε όλο τον κλάδο , ενώ τα αθλητικά σωματεία και τα γυμναστήρια καταλήγουν να στελεχώνονται από ακατάλληλο προσωπικό το οποίο δεν μπορεί να προσφέρει πλήρεις και ασφαλείς υπηρεσίες, εις βάρος της υγείας όσων ασχολούνται (κυρίως) με τον μαζικό αθλητισμό.
Σε συνέχεια αυτής της υποβάθμισης του χώρου του αθλητισμού, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επιχειρεί ένα τελειωτικό χτύπημα στα εργασιακά δικαιώματα των αποφοίτων των Τ.Ε.Φ.Α.Α. με το 5ο αθλητικό νομοσχέδιο που φέρνει για ψήφιση στη βουλή. Το νομοσχέδιο αυτό κινείται σε δύο άξονες: Ο πρώτος, αφορά την σύσταση επιτροπής Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π. και την υποχρεωτική λήψη άδειας ασκήσεως επαγγέλματος από αυτή για όλους, ανεξάρτητα από το αν είναι απόφοιτοι Τ.Ε.Φ.Α.Α. ή ιδιωτικών κέντρων κατάρτισης, εισάγοντας την έννοια του «εκπαιδευτή». Αυτό σημαίνει στην πράξη ότι για να μπορεί να εργαστεί κάποιος ως γυμναστής, θα πρέπει να έχει περάσει από την επιτροπή, είτε ολοκλήρωσε τετραετείς σπουδές σε δημόσιο ΑΕΙ, είτε παρακολούθησε ταχύρρυθμα σεμινάρια κάποιων μηνών, βδομάδων ,ακόμα και ωρών. Νομιμοποιώντας έτσι μια κατάσταση που υπάρχει ως έναν βαθμό άτυπα και οι απόφοιτοι και απόφοιτες Τ.Ε.Φ.Α.Α ερχόμαστε χρόνια αντιμέτωποι-ες. Θέλουν φθηνό, εργατικό δυναμικό γρήγορα εναλλασσόμενων ειδικεύσεων μιας χρήσης που έχει ανάγκη η αγορά εργασίας . Οι ταχύρρυθμες σχολές κατάρτισης και επανακατάρτισης μπορούν πιο εύκολα και οικονομικά ανώδυνα να το επιβάλλουν αυτό το στόχομε προγράμματα «χυλό», παρά οι πανεπιστημιακές σχολές με άκαμπτα περιεχόμενα, δομές και επαγγελματικά δικαιώματα. Οδηγούν τους φοιτητές, τους πτυχιούχους ΤΕΦΑΑ και όσους αναζητούν μια θέση επισφαλούς εργασίας ως «εκπαιδευτές» σε έναν ανηλεή ανταγωνισμό μεταξύ τους και κυνήγι προσόντων με μόνους κερδισμένους κερδισμένους τις επιχειρήσεις και τους εργοδότες. Ταυτόχρονα απογειώνουν τα κέρδη των κάθε λογής ιδιωτικών ομίλων καταρτίσεων και πιστοποιήσεων, αφού η επιβίωση χιλιάδων νέων ανθρώπων στην αγορά εργασίας τους οδηγεί στη «δια βίου κατάρτιση και πιστοποίηση» με τεράστια οικονομική επιβάρυνση
Ο δεύτερος άξονας αφορά την κατάργηση των προγραμμάτων «Άθληση για όλους» στους Δήμους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την μείωση των θέσεων εργασίας των αποφοίτων Τ.Ε.Φ.Α.Α αλλά και η απόλυση γυμναστών/-ριών, οι οποίοι-ες οδηγούνται στην ανεργία καθώς καταργούνται οι θέσεις, από τις οποίες παρέχονταν δωρεάν υπηρεσίες στους πολίτες. Μια τέτοια κίνηση είναι βέβαιο πως θα προκαλέσει κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας στον κλάδο, καθώς πολλοί γυμναστές/-ριες σε όλη την χώρα χάνουν τη θέση τους και ταυτόχρονα οι νέοι/-ες που αναζητούν εργασία υποχρεώνονται να στραφούν στον ιδιωτικό τομέα (σε γυμναστήρια ή αθλητικά σωματεία), στον οποίο επικρατούν τα ελαστικά ωράρια και οι μισθοί πείνας, που δεν επαρκούν για την κάλυψη ούτε των βασικών αναγκών της εργαζόμενης νεολαίας. Με τον μανδύα του αθλητικού σωματείου παραδίδονται τα προγράμματα άθλησης για όλους στα επιχειρηματικά συμφέροντα. Το αθλητικό νομοσχέδιο σηματοδοτεί την απόσυρση του κράτους από το δημόσιο κοινωνικό αγαθό της Άθλησης για όλους. Είναι φανερό πως δημόσιοι χώροι των δήμων θα παραχωρηθούν στα «αθλητικά σωματεία» για την διεξαγωγή των προγραμμάτων στερώντας τους από το λαό και τη νεολαία που θα οδηγούνται να πληρώνουν για να χρησιμοποιούν τους τελευταίους εναπομείναντες δημόσιους χώρους. Την ίδια στιγμή που οικογένειες οι οποίες δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να γράψουν τα παιδιά τους να αθληθούν σε γυμναστήριο ή σε κάποιο σωματείο και απευθύνονταν σε αυτά τα προγράμματα , αυτόματα πλέον πετιούνται έξω από τον δωρεάν αθλητισμό. Ιδιαίτερο πλήγμα θα δεχτούν οι ευάλωτες κοινωνικές ομάδες π.χ φυλακές, απεξάρτηση, ειδικές ανάγκες κλπ ,εφόσον τα προγράμματα άθλησης για όλους δεν αποφέρουν επιχειρηματικό κέρδος με συνέπεια να εγκαταλειφθούν στην τύχη τους.
Με αυτό το νομοσχέδιο η κυβέρνηση ακολουθώντας πιστά τις επιταγές κεφαλαίου – Ε.Ε. – ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) καταργεί στην πράξη τον δημόσιο χαρακτήρα των σχολών φυσικής αγωγής και αθλητισμού καθώς σε συνδυασμό με τον νόμο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη εξισώνει τα πτυχία τους με τα αντίστοιχα κολλεγίων και ταχύρρυθμων σεμιναρίων. Παράλληλα, σπρώχνει ακόμη περισσότερους νέους στην ανασφάλιστη εργασία με ελαστικά ωράρια εργασίας και μισθούς πείνας, όπως ρυθμίζει και ο νόμος Χατζηδάκη για τα εργασιακά δικαιώματα. Με αυτό το τελειωτικό χτύπημα, η κυβέρνηση καταργεί τον δημόσιο χαρακτήρα του αθλητισμού ως κοινωνικό αγαθό για όλους και σπρώχνει όλο τον κλάδο στον ιδιωτικό τομέα μέσα στα αθλητικά σωματεία και τα γυμναστήρια στα οποία θα μπορούν να αθλούνται μόνο όσοι διαθέτουν τον χρόνο και έχουν την οικονομική άνεση για να πληρώνουν συνδρομές και εγγραφές.
Κόντρα σε όλα τα μέτρα που λαμβάνονται με άμεσο σκοπό την εμπορευματοποίηση και την υποταγή του αθλητισμού στους νόμους της αγοράς, ως ένα ακόμη μέσω κερδοφορίας του κεφαλαίου, αναδεικνύουμε την ανάγκη για μαζικό αγώνα ενάντια σε κάθε τι που καθιστά τον αθλητισμό αγαθό προς πώληση, μόνο για λίγους και εκλεκτούς. Ο αθλητισμός είναι ένα κοινωνικό αγαθό που ανήκει σε όλο τον λαό. Σκοπός του πρέπει να είναι η κοινωνικοποίηση, η συλλογική ψυχαγωγία, η ανταλλαγή ιδεών ,η φυσική, κοινωνική και ψυχική ευεξία, μακριά από λογικές ελεύθερης αγοράς και κέρδους.
Αντιλαμβανόμενοι τον σημαντικό ρόλο του αθλητισμού για όλο τον λαό και την κοινωνία, αγωνιζόμαστε για το δικαίωμα όλων στο να αθλούνται. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι το ζήτημα της πρόσβασης των ατόμων με αναπηρία, τα οποία είναι αποκλεισμένα από τη συντριπτική πλειοψηφία των αθλητικών δομών. Τα άτομα αυτά αποκλείονται από τον αθλητισμό λόγο του υψηλού κόστους των ειδικών εγκαταστάσεων αλλά και στη βάση της συνολικής λογικής που τα θέλει αποκλεισμένα, ανίκανα να αναπτύξουν κοινωνικές σχέσεις και δράση, να αθληθούν και να ψυχαγωγηθούν, ενώ η προσβασιμότητα δομών και χώρων από άτομα με αναπηρία θεωρείται εξαίρεση και αντιμετωπίζεται σαν πολυτέλεια.
Ο αγώνας για την διατήρηση του αθλητισμού ως δημόσιο δωρεάν κοινωνικό αγαθό για όλους και όχι για λίγους είναι πιο αναγκαίος από ποτέ. Καλούμε σε μαζικό αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή εμπορευματοποίησης του αθλητισμού που θα αποκλείει την συντριπτική πλειοψηφία του λαού και θα δημιουργεί συνθήκες γαλέρας για τους εργαζόμενους αυξάνοντας την ανεργία και την επισφάλεια στον κλάδο. Το πτυχίο να είναι η βασική και μόνη προϋπόθεση για να την εύρεση δουλείας. Δημιουργία δομών για δωρεάν μαζικό αθλητισμό για όλους και όλες, όπου θα απασχολούνται μόνο πτυχιούχοι-ες Τ.Ε.Φ.Α.Α.
Θέλουμε ένα αθλητισμό για όλους και όλες, χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς μιας και θεωρούμε πως είναι σημαντικό κομμάτι της σωματικής και ψυχικής υγείας. Είναι ένα αγαθό, και ως τέτοιο θα πρέπει να το αντιμετωπίζουμε, και όχι εμπόρευμα, βορά στην αγορά και στο κεφάλαιο. Σε μια εποχή που όλα τα δημόσια αγαθά όπως η παιδεία, η υγεία κατ’ επέκταση και ο αθλητισμός δέχονται επίθεση και γίνονται εμπορεύματα, ήρθε η ώρα να πούμε πως δεν πάει άλλο και να προτάξουμε την κοινωνία που εμείς θέλουμε και έχουμε ανάγκη!