Ανακοίνωση της νΚΑ με αφορμή τις εξελίξεις στις σχολές Γεωπονίας πανελλαδικά

Ως νΚΑ χαιρετίζουμε τις καταλήψεις που έχουν ξεσπάσει στην πλειοψηφία από τα 16 τμήματα γεωπονίας σε όλη τη χώρα- από την Κρήτη μέχρι τη Θεσσαλία- και στηρίζουμε τα δίκαια αιτήματα των φοιτητικών συλλόγων για αναγνώριση των πτυχίων τους, κατοχύρωση των επαγγελματικών τους δικαιωμάτων και την υπεράσπιση της εργασιακής τους προοπτικής.

Η πρόσφατη μαζική παραίτηση των καθηγητών του τμήματος Γεωπονίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων αποτελεί απλά την κορυφή του παγόβουνου σε έναν αγώνα που έχει ξεσπάσει σε όλες αυτές τις σχολές και που πρέπει να κλιμακωθεί.

Αφορμή για αυτές τις αντιδράσεις αποτέλεσε η πρόσφατη κατάθεση τροπολογίας στη βουλή από την κυβέρνηση- που όχι απλά δεν λύνει το καθεστώς ομηρίας που βρίσκονται οι φοιτητές και οι απόφοιτοι αυτών των σχολών αλλά επιλέγει να διατηρήσει τον διαχωρισμό ανάμεσα στις γεωπονικές σχολές, μπλοκάροντας την ένταξή τους στο ΓΕΩΤΕΕ και την αναγνώριση των επαγγελματικών τους δικαιωμάτων. Αυτή η κίνηση δεν έρχεται φυσικά σαν κεραυνός εν αιθρία, καθότι τόσο αυτή- όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις έχουν ξεκάθαρη στόχευση τον κατακερματισμό των γνωστικών αντικειμένων, τις συγχωνεύσεις τμημάτων και εν τέλει το τσάκισμα της εργασιακής προοπτικής των αποφοίτων, την δημιουργία αναλώσιμων, ευέλικτων και εύκολα εκμεταλλεύσιμων εργαζομένων. Η κατεύθυνση αυτή πατάει πάνω στο νόμο Γαβρόγλου που ψηφίστηκε επί ΣΥΡΙΖΑ, για την αναδιάταξη του χάρτη των ΤΕΙ, όπου με πρόσχημα την δήθεν «ανοτατοποίησή» τους οδήγησε εν τέλει σε συγχωνεύσεις, περαιτέρω κατακερματισμό και διάσπαση των πτυχίων. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε την ανακοίνωση της νΚΑ το 2018 για το συγκεκριμένο ζήτημα όπου αναφέρει «Στην πραγματικότητα, μέσα από τον κατακερματισμό της παιδείας θα επιτυγχάνεται μια ενιαία εργασιακή συμπίεση της πληττόμενης πλειοψηφίας της νέας γενιάς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το τι συμβαίνει στις 5ετείς σχολές. Έτσι παρά το γεγονός, ότι στις 5ετείς σχολές έχουν πετάξει το τυράκι της «ακαδημαικής αναγνώρισης του πτυχίου σαν master», η «αναγνώριση» δεν επιφέρει σύμφωνα με τον Νόμο Γαβρόγλου μισθολογικές διαφορές με αποτέλεσμα η δημιουργία σχολών δύο ταχυτήτων (5ετών, 4ετών) με το ίδιο αντικείμενο θα λειτουργήσει σαν μέτρο συμπίεσης των εργασιακών δικαιωμάτων κάθε αποφοίτου προς τα κάτω και σαν διαρκή πίεση για προσαρμογή όλων των σχολών στα 4 χρόνια, σύμφωνα με τις πάγιες επιδιώξεις τους.»  Και φτάνουμε κάπως έτσι στο σημερινό παράδοξο όπου σε σχολές 5ετούς φοίτησης όπως αυτές της Γεωπονίας δεν αναγνωρίζεται κανένα επαγγελματικό δικαίωμα. Πάνω σε αυτή την κατεύθυνση η ΝΔ οξύνει την επίθεση στην παιδεία, και ειδικά με τον ψηφισμένο νόμο Κεραμέως όπου στην ουσία καταργεί πλήρως τα γνωστικά αντικείμενα και ρευστοποιεί τα πτυχία στο όνομα της «διεπιστημονικότητας»- με το κερασάκι στην τούρτα να αποτελούν οι πρόσφατες (αποτυχημένες) προσπάθειες για την απόσπαση της διδακτικής επάρκειας από τις καθηγητικές σχολές.

Βλέπουμε πλέον ξεκάθαρα στην πράξη ποιες είναι οι συνέπειες αυτής της πολιτικής που στην πραγματικότητα επιβάλλεται από τις επιταγές της ΕΕ και των κύκλων σπουδών της Μπολόνια. Σε όλη την τριτοβάθμια εκπαίδευση, η απουσία οποιασδήποτε εργασιακής προοπτικής και οράματος κυριαρχεί. Η κατεύθυνση διάλυσης «μη κερδοφόρων» σχολών, με την επιχειρηματική ανασυγκρότηση να ακολουθεί τις σχολές κομβικής σημασίας για το σχεδιασμό παραγωγής και οικονομίας, βάζει τη σφραγίδα στην κενή μελλοντική προοπτική της νεολαίας. Το Υπουργείο Παιδείας έχει πλέον το δικαίωμα να συγχωνεύει, να καταργεί και να μετονομάζει τμήματα και σχολές σύμφωνα με τις αναπτυξιακές και οικονομικές υποτίθεται ανάγκες της χώρας. Όλες και όλοι βλέπουμε ποιες είναι αυτές οι «αναπτυξιακές» ανάγκες όταν στο κλάδο για παράδειγμα των Γεωπόνων δεν υπάρχει καμία Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με τις αμοιβές όλων των γεωτεχνικών σε απόλυτο αριθμό να είναι 25% κάτω από τα προμνημονιακά επίπεδα με τους μισθούς να είναι σχεδόν οι χαμηλότεροι στην Ευρώπη.

Λογαριάζουν όμως για ακόμη μια φορά χωρίς τον ξενοδόχο! Οι αγώνες των φοιτητών, τόσο σε αυτές τις σχολές, όσο και πανελλαδικά μας δείχνουνε το δρόμο!  Τώρα είναι η ώρα για κλιμάκωση του αγώνα με καταλήψεις διαρκείας και κινητοποιήσεις μέχρι την ουσιαστική κατοχύρωση των δικαιωμάτων της πληττόμενης σπουδάζουσας νεολαίας. Απέναντι στο «διαίρει και βασίλευε»  της  πολιτικής κυβερνήσεων,Ε.Ε,ΟΟΣΑ κεφαλαίου,σε πτυχιούχους και σχολές  πολλών ταχυτήτων απαιτείται κοινός αγώνας των φοιτητών. Σήμερα πρέπει να διεκδικήσουμε ένα Πανεπιστήμιο που θα παρέχει σύγχρονα μορφωτικά δικαιώματα, χωρίς ταξικούς φραγμούς και θα παράγει έργο για τις ανάγκες τις κοινωνικής πλειοψηφίας, απαλλαγμένο από τα δεσμά του κέρδους των επιχειρηματικών ομίλων. Για να αλλάξει η ζοφερή αυτή πραγματικότητα και να μπει ως προοπτική η ελπίδα και όραμα για το μέλλον, απαιτείται κοινός αγώνας σε ένα μέτωπο παιδείας- εργασίας για να επιβάλλουμε τις ανάγκες μας σε μόρφωση, δουλειά και λαϊκές ελευθερίες.

• Ένα ενιαίο πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο- μοναδική προϋπόθεση για δουλειά, με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα αναγνωρισμένα σε αυτό.Όχι στον διαχωρισμό της αξίας των πτυχίων σε ακαδημαϊκή και επαγγελματική.  Όχι  στην διαμεσολάβηση των κάθε λογής επιμελητηρίων για την άσκηση του επάγγέλματος . Ανατροπή των νόμων Γαβρόγλου-Κεραμέως και όλων των αντιεκπαιδευτικών νόμων. Καμία διάσπαση πτυχίων σε κύκλους σπουδών. Ενιαίο πρόγραμμα σπουδών ανά ειδικότητα. Ουσιαστική μόρφωση για όλες/ους με βάση τις σύγχρονες εξελίξεις και όχι στην εκπαίδευση παραγωγής αναλώσιμων πτυχιούχων. Κατάργηση της ΕΘΕΑΕ και της αξιολόγησης της αγοράς υποταγής των Πανεπιστημίων στις ανάγκες του κεφαλαίου.
• Να ικανοποιηθούν εδώ και τώρα τα αιτήματα των φοιτητών και της ακαδημαϊκής κοινότητας των τμημάτων Γεωπονίας για αναγνώριση των πτυχίων τους! Να μπει ένα τέλος στην κατάσταση ομηρίας!
• Αποκλειστικά Δημόσια Δωρεάν Παιδεία για όλους/ες . Αύξηση των κρατικών δαπανών για την παιδεία, με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες. Δωρεάν σίτιση- στέγαση- συγκοινωνίες- συγγράμματα για όλους.
• Μόνιμοι μαζικοί διορισμοί. Αξιοπρεπή  μισθό (κανένας κάτω από 1.000 ευρώ) με λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους και σταθερές σχέσεις εργασίας.

Για να ζήσουμε πρέπει να πάρουμε πλούτο από το κεφάλαιο κι όχι να γίνουμε αναλώσιμα ανταλλακτικά στη μηχανή των κερδών του. Απέναντι σε αυτή την «μαύρη πολιτική» χρειάζεται να αντιτάξουμε τον αγώνα για μια ζωή που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες δυνατότητες του ανθρώπινου πολιτισμού, τον ανυποχώρητο αγώνα για την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης, κεφαλαίου, ΕΕ, στην προοπτική της κατάργησης κάθε εκμετάλλευσης.