Ανακοίνωση της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση για τις επικείμενες μάχες του Φοιτητικού Κινήματος

Μέσα στο κατακαλόκαιρο, η κυβέρνηση φέρνει προς ψήφιση νέο αντιδραστικό νομοσχέδιο για τα πανεπιστήμια, το οποίο αποσκοπεί στην περαιτέρω αυστηροποίηση του θεσμικού πλαισίου και την ποινικοποίηση οποιασδήποτε πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης. Το φέρνει εντός του καλοκαιριού για να αποφύγει -αποτυχημένα- τις αντιδράσεις του φοιτητικού κινήματος και να προλειάνει το έδαφος για την πολλαπλή επίθεση που προετοιμάζει για τους επόμενους μήνες. Πρόκειται για ένα άλμα στην αντιδραστική αναδιάρθρωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, με τρεις αλληλένδετους πυλώνες:

• Την ίδρυση των πρώτων 12 ιδιωτικών πανεπιστημίων και την υποβάθμιση του δημόσιου δωρεάν πανεπιστημίου,
• Τις διαγραφές 150.000 φοιτητών και τη στρατηγική εντατικοποίησης και αποκλεισμών,
• Τα “μέτρα ασφαλείας”, το νέο αυταρχικό πλαίσιο, τα πειθαρχικά και την ποινικοποίηση της πολιτικής δράσης.

Αυτό είναι το πανεπιστήμιο της κυβέρνησης, των επιχειρήσεων και της ΕΕ. Και σε αυτό το σχέδιο, η φοιτητική νεολαία καλείται να απαντήσει αποφασιστικά, με μαζικό και μαχητικό φοιτητικό κίνημα, με τους φοιτητικούς συλλόγους στην πρώτη γραμμή.

Ιδιωτικά Πανεπιστήμια

Μετά την ψήφιση του νόμου για το «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» και την απόφαση του ΣτΕ που τον κρίνει συνταγματικό, η κυβέρνηση της ΝΔ ετοιμάζεται να ιδρύσει τα πρώτα 12 ιδιωτικά ΑΕΙ, παρακάμπτοντας το άρθρο 16 μέσω ευρωπαϊκού δικαίου. Πρόκειται για θυγατρικά ξένων πανεπιστημίων, που θα λειτουργούν στην Ελλάδα από το φθινόπωρο, προσφέροντας προγράμματα σπουδών με δίδακτρα 8.000–25.000 ευρώ. Στον ορίζοντα βέβαια παραμένει και η προοπτική συνταγματικής αναθεώρησης, για να ξεμπερδεύουν οριστικά με το άρθρο 16.

Η ίδρυση των ιδιωτικών ΑΕΙ αποτελεί ιστορική τομή: σηματοδοτεί την ευθεία ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και τη συνολική επιχειρηματικοποίηση της γνώσης. Δημιουργείται ένα πλαίσιο «ανταγωνισμού» δημόσιου και ιδιωτικού πανεπιστημίου, με στόχο να στραγγαλιστεί το δημόσιο.

Ταυτόχρονα, ο ακαδημαϊκός χάρτης αλλάζει βίαια, με τμήματα να απειλούνται με συγχώνευση ή κλείσιμο μέσω αξιολόγησης από την ΕΘΑΑΕ. Η γνώση και οι σπουδές κόβονται και ράβονται στα μέτρα της αγοράς, των επιχειρήσεων και των πολυεθνικών. Η διάλυση της εργασιακής προοπτικής, οι τριετείς κύκλοι σπουδών, η διάσπαση πτυχίων, η εξίσωση με ΣΑΕΚ και κολλέγια -βάσει της Συνθήκης της Μπολόνια και των επιταγών της ΕΕ- αποτελούν τους μηχανισμούς ενός πανεπιστημίου όπου η αγορά αποφασίζει και η κοινωνική ανάγκη φιμώνεται.

Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση αυτή τη φορά κλείνει το μάτι στους κολλεγιάρχες, επιτρέποντάς τους να κάνουν business στο όνομα της συνεργασίας με ξένα πανεπιστήμια, μιας και η ιδιωτική εκπαίδευση αποτελεί ένα υπερ κερδοφόρο πεδίο για το ελληνικό κεφάλαιο. Τους επιφυλάσσει νέα “πελατεία”, τους πάνω από 30.000 υποψηφίους των πανελλαδικών που έμειναν και φέτος εκτός των πανεπιστημίων λόγω της ΕΒΕ, αφήνοντας κενές τις θέσεις των δημόσιων πανεπιστημίων για να γεμίσουν με το αζημίωτο αυτές των ιδιωτικών.

Πρόκειται για μία επιδίωξη χρόνων: την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης μέσω της οποίας επιτυγχάνεται και η ολοκληρωτική εμπορευματοποίηση της γνώσης. Είναι πιο εμφανές από ποτέ πλέον πως πλάι στην ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ ενισχύεται η επιχειρηματική λειτουργία του δημόσιου πανεπιστημίου και τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια εντός του, oξύνοντας τελικά τους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση. Τελικά, για το κεφάλαιο μόνη προϋπόθεση και κριτήριο «αριστείας» είναι η αγοραστική δύναμη!

Διαγραφές φοιτητών/τριων

Η εφαρμογή των διαγραφών από το φθινόπωρο αφορά πάνω από 150.000 φοιτητές-τριες, αρχικά στα 4ετή προγράμματα. Πρόκειται για μια πρωτοφανή ταξική επίθεση: πετάνε εκτός τριτοβάθμιας εκπαίδευσης όσους αδυνατούν να ακολουθήσουν τους εξαντλητικούς ρυθμούς σπουδών, εξαιτίας της εργασίας, της φτώχειας, της υποβάθμισης της φοιτητικής μέριμνας.

Οι φοιτητές που έχουν ολοκληρώσει το 75% των ECTS ίσως λάβουν προσωρινή παράταση, αλλά ακόμη κι αυτή η “παραχώρηση” είναι ψευδεπίγραφη: ένας μηχανισμός εκτόνωσης για να περάσει το βασικό, σκληρό μέτρο. Η κυβέρνηση μάλιστα μετακυλίει την ευθύνη στις διοικήσεις των ιδρυμάτων, απειλώντας με πειθαρχικά όποιο ίδρυμα αρνηθεί να διαγράψει φοιτητές. Πιο συγκεκριμένα:

• Το μέτρο των διαγραφών είναιένα ακόμη ταξικό μέτρο που πετάει εκατοντάδες χιλιάδες φοιτητ(ρι)ες/α εκτός τριτοβάθμιας, καθώς επιτίθεται άμεσα στα μορφωτικά δικαιώματα της νεολαίας. Ειδικά σε μία περίοδο φτώχειας, ακρίβειας, αβεβαιότητας με τη φοιτητική μέριμνα να είναι ανύπαρκτη και διαλυμένη, που η πλειοψηφία της νεολαίας αναγκάζεται να εργάζεται ταυτόχρονα με τις σπουδές της, το μέτρο αυτό αποκλείει το πιο ταξικό και φτωχό κομμάτι της κοινωνίας από τα πανεπιστήμια .
• Οι διαγραφές έρχονται να εντατικοποιήσουν ακόμη περισσότερο την ήδη εντατικοποιημένη καθημερινότητα των φοιτητ(ρι)ών. Σε ένα ήδη ασφυκτικό περιβάλλον, με τον φόβο της διαγραφής να προστίθεται σαν ένα ακόμη βάρος στην πλάτη των φοιτητ(ρι)ών με το άγχος και τη πίεση να εντείνονται. Έτσι, δεν αφήνεται άλλο περιθώριο, παρά το ίδιο το πανεπιστήμιο να αποτελεί πλέον έναν χώρο στείρας εκπαίδευσης, από τον οποίο όμως απουσιάζουν η κοινωνικοποίηση, η δημιουργικότητα, η έκφραση, πόσο μάλλον η πολιτικοποίηση, οι συλλογικοί αγώνες και διεκδικήσεις!
• Έρχονται να αλλάξουν τον ακαδημαϊκό χάρτη μέσω της αξιολόγησης της ΕΘΑΑΕ: εφόσον λοιπόν η αξιολόγηση των ΑΕΙ βασίζεται α) στην αναλογία φοιτητών / καθηγητών, β) στον αριθμό ενεργών φοιτη(ρι)ών και γ) στον ρυθμό αποφοίτησης – όπως επιβεβαίωσε και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός σε δηλώσεις του,“οι διαγραφές θα συμβάλλουν στην θετική αξιολόγηση των ιδρυμάτων”. Πόσο μάλλον, όταν δεκάδες τμήματα με λίγους εισακτέους, κυρίως στις επαρχίες, πρόκειται είτε να συγχωνευτούν είτε να κλείσουν με συνοπτικές διαδικασίες!

Με λίγα λόγια, οι ανυπόστατες δικαιολογίες περί “αιώνιων φοιτητών” που επιβαρύνουν τα δημόσια πανεπιστήμια, όχι απλά απορρίπτονται με πασιφανή τρόπο, αλλά ταυτόχρονα γίνεται ξεκάθαρη η στρατηγική επιδίωξη της κυβέρνησης να εφαρμόσει ένα ακόμη ταξικό φίλτρο στο πεδίο της τριτοβάθμιας πετώντας εκατοντάδες χιλιάδες εκτός αυτής, αφαιρώντας πρακτικά το δικαίωμα της ταξικής νεολαίας στην μόρφωση.

Οι διαγραφές όμως δεν είναι ένα μεμονωμένο μέτρο. Είναι κομμάτι του νέου επιχειρηματικού πανεπιστημίου: εντατικοποίηση, αποκλεισμός και “συμμόρφωση” στα ευρωπαϊκά πρότυπα. Είναι ένας ακόμα κρίκος στη μετατροπή των φοιτητών σε “πελάτες”, με όρους απόδοσης και ανταγωνιστικότητας. Με τον δείκτη ενεργών φοιτητών να ενσωματώνεται στην αξιολόγηση των ιδρυμάτων, ο στόχος είναι καθαρός: διαγραφές για να “φαίνονται καλά τα νούμερα”, για να κλείσουν σχολές στην περιφέρεια, για να περάσει το σχέδιο συρρίκνωσης του δημόσιου πανεπιστημίου.

Σχέδια “Ασφαλείας”

Για να συνεχίσει ανενόχλητη η κυβέρνηση της αλλαγή του πυρήνα του δημόσιου πανεπιστημίου, προσπαθεί να εξοντώσει το φοιτητικό κίνημα γνωρίζοντας καλά πως αυτό είναι που θα υψώσει ανάστημα απέναντι στην επέλαση των αντιδραστικών αυτών μεταρρυθμίσεων. Η αυταρχική κλιμάκωση επιβεβαιώνεται με το νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας, το οποίο επιχειρεί να επιβάλει καθεστώς επιτήρησης, πειθάρχησης και ποινικοποίησης της πολιτικής δράσης μέσα στα πανεπιστήμια.

Πειθαρχικά συμβούλια, κατηγορίες για “προσβολή κύρους” ή “διατάραξη λειτουργίας”, ποινές αναστολής φοίτησης ή και διαγραφής, ελεγχόμενες είσοδοι, τουρνικέ, κάμερες, πόρτες ασφαλείας, ψηφιακή ταυτοποίηση: πρόκειται για ένα πανεπιστήμιο-φρούριο, ένα πανεπιστήμιο-φυλακή, αποστειρωμένο, υποταγμένο στην επιχειρηματική λειτουργία και την αποπολιτικοποίηση. Τα συγκεκριμένα μέτρα αποτελούν αυταρχική τομή στη λειτουργία των πανεπιστημίων, θυμίζοντας σκοτεινές εποχές, και αποτελούν το συμπλήρωμα της αστυνομοκρατίας και του εκφοβισμού που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση στα πανεπιστήμια όλο το προηγούμενο διάστημα.

Η κυβέρνηση θέλει να καταργήσει στην πράξη το φοιτητικό συνδικαλισμό, όπως έχει ήδη δείξει με τα αποτυχημένα μέτρα της ΟΠΠΙ, αλλά και των Συμβουλίων Φοιτητών με στόχο να απονομιμοποιήσει πλήρως τους Φοιτητικούς Συλλόγους. Οργανωμένοι σύλλογοι, συνελεύσεις, καταλήψεις, διαδηλώσεις, αλλά και κάθε μορφή συλλογικής ζωής εντός των σχολών, όλα στοχοποιούνται ως “βία”. Το ίδιο το δικαίωμα στη συλλογική διεκδίκηση μετατρέπεται σε ποινικό αδίκημα. Πρόκειται για ένα συνολικό θεσμικό χτύπημα ενάντια στην πολιτική δράση της νεολαίας, ώστε να θωρακιστεί το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο απέναντι σε κάθε φωνή αμφισβήτησης.

Ειδικά στη συγκεκριμένη περίοδο που η κυβέρνηση φέρνει ιδιωτικά πανεπιστήμια και διαγραφές, η κυβέρνηση “στρώνει” το πεδίο για να μπορέσει να επιβάλλει τις αλλαγές στα πανεπιστήμια υπό καθεστώς φόβου και τρομοκρατίας. Οι φοιτητές, όμως, ξέρουν καλά, πως η πραγματική ανασφάλεια μέσα στα ΑΕΙ δεν είναι οι πολιτικές δράσεις, αλλά:

• Η υποβάθμιση του δημόσιου πανεπιστημίου, η ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, η υποχρηματοδότηση και η διαλυμένη φοιτητική μέριμνα, τα ασανσέρ που πέφτουν και τα ταβάνια που γκρεμίζονται.
• Η ακρίβεια και τα πανάκριβα ενοίκια που αναγκάζουν χιλιάδες φοιτητές να εργάζονται παράλληλα με τις σπουδές τους, με επιπλέον άγχος τις διαγραφές πάνω από το κεφάλι τους.
• Η διάλυση της εργασιακής προοπτικής, ο εργασιακός μεσαίωνας που έχει διαμορφωθεί, η επίθεση στα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων.
• Ο πόλεμος και η εμπλοκή της χώρας σε αυτόν με την απαράδεκτη συνεργασία της κυβέρνησης της ΝΔ με το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, αλλά και των ίδιων των πανεπιστημίων με την έρευνα που γίνεται εντός τους.

 

Στρατηγική επίθεση – στρατηγική απάντηση

Δεν πρόκειται για αποσπασματικές παρεμβάσεις. Το σχέδιο είναι ενιαίο, βαθιά ταξικό και στρατηγικά σχεδιασμένο:

• Ιδιωτικοποιούν τη γνώση, τα πανεπιστήμια, το δικαίωμα στη μόρφωση.
• Διαγράφουν φοιτητές, επιβάλλουν ταξικούς φραγμούς και ενταντικοποίηση.
• Ποινικοποιούν τον αγώνα, καταστέλλουν τους συλλόγους, στοχοποιούν τον συνδικαλισμό.

Αυτό είναι το σύγχρονο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο: πεδίο κερδοφορίας, αποστειρωμένο, για λίγους και εκλεκτούς.

Απέναντι σε αυτή τη συνολική αναδιάρθρωση, οργανώνουμε τους φοιτητικούς συλλόγους, τις Γενικές Συνελεύσεις, τις επιτροπές αγώνα, μπλοκάρουμε τα μέτρα στην πράξη, ξανακάνουμε τα πανεπιστήμιά μας ζωντανά κύτταρα πολιτικής έκφρασης και αγώνα.

Ο αγώνας για δημόσια και δωρεάν παιδεία στο ύψος των αναγκών μας είναι αγώνας για την απελευθέρωση της νεολαίας. Για μια ζωή με αξιοπρέπεια, γνώση ολόπλευρη, δουλειά με δικαιώματα και ελευθερία στη σκέψη και τη δράση. Για ένα πανεπιστήμιο που δεν θα μετράει την αξία μας με δείκτες αποδοτικότητας, αλλά θα υπηρετεί τις ανάγκες μας και θα καλλιεργεί την κριτική σκέψη, τη συλλογικότητα, τη δημιουργία. Η νέα γενιά δεν χωράει στα καλούπια της αγοράς· έχει τη δύναμη να ανοίξει δρόμους για μια παιδεία χειραφετητική και καθολική, για μία κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση. Η μάχη που δίνουμε σήμερα για την παιδεία είναι κομμάτι της ευρύτερης μάχης να πάρουμε το μέλλον στα χέρια μας και σε αυτή τη μάχη η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση θα δώσει όλες τις τις δυνάμεις!

Σε αυτή τη μάχη η οποία χρειάζεται να ξεδιπλωθεί αμέσως, με σχέδιο, διάρκεια και αποφασιστικότητα, θα κριθούν όλες οι δυνάμεις και καθένας/μια. Η επίθεση που δέχεται η νεολαία και η εκπαίδευση δεν μπορεί να απαντηθεί με άνευρες κινήσεις διαμαρτυρίας και εθιμοτυπικές κινητοποιήσεις. Απαιτείται η πιο πλατιά, μαζική, ενωτική και ανατρεπτική απάντηση ενός πολιτικά επικίνδυνου φοιτητικού και νεολαιίστικου κινήματος που θα επιδιώξει να σαρώσει την αντιδραστική εκπαιδευτική πολιτική και θα βάζει στο στόχαστρο συνολικά την βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-κεφαλαίου.

Διεκδικούμε:

• Καμία ίδρυση ιδιωτικού πανεπιστημίου – Ανατροπή του νόμου για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια!
• Όχι στις διαγραφές! Δεν θα διαγραφεί κανένας/μία φοιτητής/ρια!
• Καμία εγκατάσταση τουρνικέ, καμερών και “μέτρων ασφαλείας”!
• Όχι στα πειθαρχικά – Καμία ποινικοποίηση της πολιτικής δράσης!
• Δημόσια, δωρεάν παιδεία για όλες και όλους – Άμεση αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης!

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ- ΕΕ- ΣΕΒ, ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΜΑΣ.

νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση

Ιούλιος 2025