Αντιπροσωπεία της Revolution Permanente παρευρέθηκε στην Ελλάδα για να μιλήσει για τα «κίτρινα γιλέκα», για την κατάσταση στη Γαλλία και τις προκλήσεις που δημιουργούνται για τους επαναστάτες. Όλα αυτά στο πλαίσιο της προεκλογικής εκστρατείας για τις πρόωρες βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα.
Όπως το 2016 και το 2018, η Revolution Permanente προσκληθήκε εγκάρδια να συμμετέχει στο φεστιβάλ των Αναιρέσεων που διοργανώνεται από τη νεολαία του ΝΑΡ, μιας από τις βασικές συνιστώσες του αντικαπιταλιστικού μετώπου ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Τούτη τη φορά συμμετείχαμε σε συζητήσεις στις δύο κυριότερες πόλεις, την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Στο πρόγραμμα: το κίνημα των κίτρινων γιλέκων, το γαλλικό πολιτικό τοπίο μετά τις ευρωεκλογές, αλλά και η κρίση και οι προκλήσεις για την αντικαπιταλιστική αριστερά στη Γαλλία και στην Ελλάδα.
Οι συζητήσεις και οι αντιπαραθέσεις έγιναν σε ένα πλαίσιο πολιτικής κρίσης και πρόωρων βουλευτικών εκλογών, μετά την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές και στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Η νεοφιλελεύθερη στροφή αυτού του κόμματος που παρουσιαζόταν ως μια «αριστερά κατά της λιτότητας», προκάλεσε μεγάλη απογοήτευση στους Ελληνες ψηφοφόρους της ριζοσπαστικής αριστεράς, και μάλιστα της αντικαπιταλιστικής, και συνέβαλε στην άνοδο της ακροδεξιάς, κυρίως μετά τη δημόσια αντιπαράθεση σχετικά με τη συμφωνία για το όνομα της Μακεδονίας (που μετατράπηκε σε «Βόρεια Μακεδονία»).
Στη Γαλλία ο αντιδραστικός διπολισμός ανάμεσα στον Μακρόν και στη Λε Πεν, μετά από πάνω από 7 μήνες κινητοποιήσεων του κινήματος των κίτρινων γιλέκων, θέτει ερωτήματα και προκλήσεις για τους αντικαπιταλιστές και τους επαναστάτες. Πράγματι, αυτές οι οργανώσεις δεν κατάφεραν να εμφανιστούν ως μια πειστική εναλλακτική πολιτική για τους δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτών που αντιμετώπισαν την καταστολή και την υποτίμηση των ΜΜΕ και της Κυβέρνησης · διαδηλωτών που η συντριπτική τους πλειοψηφία προέρχεται από τα λαϊκά στρώματα. Αυτη η κατάσταση απηχεί, με διαφορές, στην ελληνική κατάσταση, όπου, παρά τις προδοσίες και την απόλυτη αποτυχία του νεορεφορμισμού που βρίσκεται στην εξουσία, η αντικαπιταλιστική αριστερά δεν μπόρεσε να κεφαλαιοποιήσει τη δυσαρέσκεια και την απογοήτευση. Αντίθετα, ο διπολισμός ανάμεσα στη δεξιά και στον ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να εδραιώνεται.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ανοίγουν συζητήσεις στο εσωτερικό της άκρας αριστεράς σχετικά με την εκλογική συνεργασία με δυνάμεις ανοιχτά ρεφορμιστικές για την δημιουργία ενός χώρου στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, που φαίνεται να έχει καταλάβει έναν μεγάλο μέρος από τον εκλογικό χώρο της σοσιαλδημοκρατίας του ΠΑΣΟΚ.
Άλλοι υποστηρίζουν την ανεξαρτησία της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, κυρίως μπροστά στην προοπτική η επιστροφή της δεξιάς στην εξουσία να δημιουργήσει μια ανάκαμψη στην ταξική πάλη στην Ελλάδα.
Αυτού του τύπου οι συζητήσεις έχουν ανοίξει και στη Γαλλία, μετά τις ευρωεκλογές και την πανωλεθρία της Ανυπότακτης Γαλλίας που προκάλεσε σημαντικές εσωτερικές διαμάχες, αλλά και στην αντικαπιταλιστική αριστερά, όπου, για παράδειγμα, ο Ολιβιέ Μπεζανσνό υπερασπίζεται ένα τουλάχιστον αμφιλεγόμενο «μόνιμο μέτωπο της αριστεράς που αγωνίζεται» ξεκινώντας από το ΝΡΑ και την Εργατική Πάλη, και φτάνοντας ως τις απόλυτα ρεφορμιστικές οργανώσεις, όπως η οργάνωση Γενεές του πρώην Προέδρου Φρανσουά Ολλάντ, ο Μπενουά Αμόν, περνώντας από το LFI, το Γαλλικό Κομμουνιστικό κόμμα ή τους ελευθεριακούς.
Στη Γαλλία όπως και στην Ελλάδα, η κατάσταση σηματοδοτείται από μια άνοδο της ακροδεξιάς. Αντίθετα με τη Γαλλία όπου το κόμμα της Λε Πεν αποτελεί μια από τις κύριες πολιτικές δυνάμεις της χώρας εδώ και χρόνια, στην Ελλάδα η άκρα δεξιά παραμένει μια σημαντική πολιτική δύναμη αλλά μειοψηφική. Επιπλέον, τα χαρακτηριστικά της κύριας δύναμης της ακροδεξιάς στην Ελλάδα είναι αρκετά διαφορετικά από αυτά του Εθνικού Συναγερμού: στην Ελλάδα η Χρυσή Αυγή είναι ένα κόμμα νεοφασιστικό πολλά μέλη του οποίου είναι απροκάλυπτα «κακοποιοί» που χρησιμοποιούν γκανγκστερικές μεθόδους. Ωστόσο, στη διάρκεια των ακροδεξιών κινητοποιήσεων κατά της συμφωνίας για το όνομα της Μακεδονίας, αναδύθηκαν κι άλλες δυνάμεις της ακροδεξιάς, πιο κοντινές προς τον Εθνικό Συναγερμό, και πιο «ευπαρουσίαστες» από την Χρυσή Αυγή, καθ’ εικόνα της Ελληνικής Λύσης. Αυτή η κατάσταση δημιουργεί τεράστιες προκλήσεις για τους επαναστάτες, για να εμποδίσουν το εθνικιστικό και αντιδραστικό δηλητήριο να διεισδύσει στην εργατική τάξη και στα λαϊκά στρώματα, επωφελούμενο από τις απογοήτευση τους απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και στην σκανδαλώδη και αντιλαϊκή πολιτική του.
Οι ανταλλαγές έγιναν σε ζεστό κλίμα και πολλοί νέοι και λιγότερο νέοι αγωνιστές έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον για την κατάσταση στη Γαλλία. Ανταλλάξαμε απόψεις για τη σπουδαιότητα της ταξικής πάλης στις δύο χώρες μας, για να δημιουργήσουμε την ελπίδα στους εργαζόμενους και τους νέους, για την πάλη ενάντια στις καταστροφικές πολιτικές των καπιταλιστικών κυβερνήσεων. Υπογραμμίσαμε επίσης τη σημασία των ΜΜΕ που βρίσκονται στην υπηρεσία της εργατικής τάξης και των αγώνων, όπως η Revolution Permanente, για να αντιπαλέψουμε, μεταξύ άλλων, τις κυρίαρχες ρητορικές και την παραπληροφόρηση, που στην Ελλάδα, για παράδειγμα, είχε δημιουργήσει την εντύπωση πως τα «κίτρινα γιλέκα» είναι ένα «ακροδεξιό κίνημα», αναπαράγοντας την ρητορική της κυβέρνησης Μακρόν.
αναδημοσίευση από το site του Révolution Permanente, μετάφραση στα ελληνικά: Λίτσα Φρυδά
Δείτε το πρωτότυπο εδώ