Όχι σε σχολείο “φιλόξενο” στις μπίζνες και την αγορά και αφιλόξενο στις μορφωτικές ανάγκες της νεολαίας

Όχι σε σχολείο “φιλόξενο” στις μπίζνες και την αγορά και αφιλόξενο στις μορφωτικές ανάγκες της νεολαίας

Με μεγάλο ενδιαφέρον διαβάσαμε το καινοτόμο (όπως το χαρακτηρίζει το υπουργείο τουρισμού) πρόγραμμα τουριστικής εκπαίδευσης για μαθητές δημοτικού “φιλοξενία μου”.  Σύμφωνα λοιπόν με την ανακοίνωση του υπουργείου, μέσα από αυτό το πρόγραμμα οι μαθητές της Β΄ και Γ΄ τάξης του δημοτικού θα μπορέσουν να μάθουν τις αρχές του βιώσιμου επιχειρείν του κλάδου του τουρισμού και τις ευκαιρίες επαγγελματικής σταδιοδρομίας που προσφέρει ο χώρος. Μάλιστα η ανακοίνωση το πάει ακόμα παραπέρα, καθώς όπως αναφέρει, σε αυτό το πρόγραμμα συνεργασίας του υπουργείου με το ξενοδοχειακό επιμελητήριο, οι μαθητές θα μάθουν για τις ξεχωριστές ομορφιές του κάθε τόπου, τον πολιτισμό και την παράδοσή του. Υγιής επιχειρηματικότητα, αγάπη για την πατρίδα, πολιτισμικός πλούτος, είναι τα αναγκαία “μπαχαρικά” για να βαφτιστεί το κρέας, ψάρι, για να στολιστεί σε ένα φανταχτερό περιτύλιγμα η λογική της αγοράς και του κέρδους η οποία πλέον θα διδάσκεται από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού.

Το παραπάνω πρόγραμμα είναι η απόδειξη ότι η εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης, η επικράτηση της λογικής της δεξιότητας και των skills με μανατζερίστικους όρους, κόντρα στη μόρφωση και την πολύπλευρη γνώση είναι ένα βαρέλι δίχως πάτο. Η επιχειρηματικότητα και η καινοτομία γίνονται καθολικά κριτήρια για το σύστημα εκπαίδευσης στον καπιταλισμό και η λογική αυτή δε γνωρίζει ηλικίες. Τι κι αν κανείς αντέτεινε ότι το λογικό για παιδιά δημοτικού θα ήταν το σχολικό πρόγραμμα να έχει έντονα το στοιχείο της πολιτισμικής, αθλητικής  αναζήτησης και ψυχαγωγίας, τόσο εντός της σχολικής μονάδας όσο και εκτός, καθώς είναι κομβική σε αυτές τις ηλικίες η πολύπλευρη διαμόρφωση, η χαρά του παιχνιδιού, η συνεργασία, το ομαδικό πνεύμα, κτλ. Στο σχολείο της αγοράς δεν υπάρχει περιθώριο για αυτές τις έννοιες. Το παραμύθι της επιχειρηματικότητας στα παιδιά που σε λίγα χρόνια θα αναγκαστούν να παρατήσουν το σχολείο γιατί οι οικογένειες τους δεν έχουν λεφτά για φροντιστήρια, που δε μπουν ποτέ στο πανεπιστήμιο λόγω των αμέτρητων ταξικών φίλτρων που θα τους κατευθύνουν σε ευέλικτα προγράμματα κατάρτισης, είναι το αναγκαίο συμπλήρωμα.

Προφανώς οι ξενοδόχοι τρόμαξαν από το μαζικό Χ της νέας γενιάς στις επαγγελματικές προοπτικές που προσφέρουν, δηλαδή τη δουλειά χωρίς ρεπό, τη διαμονή σε απάνθρωπες συνθήκες, τα κακοπληρωμένα μεροκάματα. Έτσι παρέα με την κυβέρνηση σκέφτηκαν ότι πρέπει από μικρή ηλικία τα παιδιά να αγαπήσουν τη βιομηχανία της φιλοξενίας για να μην επαναληφθούν στο μέλλον τέτοια φαινόμενα.  Από μικρά πρέπει να μάθουν ότι η Ελλάδα το καλοκαίρι ανοίγει τις πόρτες της για τους πλούσιους τουρίστες που πρέπει να κάνουν διακοπές. Και έχουμε εθνικό καθήκον να δουλέψουμε για να πάει καλά η οικονομία ακόμα και αν πληρωνόμαστε ψίχουλα. Ότι η τουριστική φιλοξενία πάει ανάλογα με την τσέπη, οπότε όσοι και όσες ζουν εδώ και δε μπορούν να αντέξουν τις απλησίαστες τιμές του ελληνικού καλοκαιριού, θα κάνουν διακοπές μόνο στα χωριά τους, αν έχουν. Από μικρά πρέπει να μάθουν ότι είναι για την ευημερία και το καλό του τόπου η ιδιωτικοποίηση παραλιακών μετώπων και η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος για να φτιαχτούν τεράστιες ξενοδοχειακές μονάδες. Και ας μην μπορέσουν τα παιδιά του τόπου να πατήσουν ποτέ ξανά το πόδι τους στις ιδιωτικοποιημένες παραλίες που κατέλαβαν οι ξενοδόχοι. Ότι είναι αγάπη για τον πολιτισμό και τη λαϊκή παράδοση η πλήρης αλλοίωση της ζωής νησιών και επαρχιών από τα υπερλούξ club και η πώληση ως παράδοσης της φέτας, του μουσακά ή το σουβλάκι των 5 ευρώ. Η καπιταλιστική ανάγκη για κέρδος που καταπατά κάθε εργατικό δικαίωμα, που καταστρέφει το περιβάλλον, ισοπεδώνει και εκφυλίζει κάθε πολιτισμική αξία, θέλουν να δηλητηριάσει από νωρίς τα μυαλά των νέων ανθρώπων για να μην την αμφισβητήσουν ποτέ! Και το κράτος και οι κυβερνήσεις φροντίζουν γι’ αυτό.

Η πάλη του κινήματος απέναντι σε ένα σχολείο μαριονέτα της αγοράς, όπως το θέλουν οι κυβερνήσεις, η ΕΕ και το κεφάλαιο, είναι στοίχημα για ολόκληρη την κοινωνία και ειδικά την εργατική τάξη, την ταξική νεολαία και το μαχόμενο μαθητικό κίνημα. Είναι στοίχημα αν θα επικρατήσει η διαμόρφωση ενός σχολείου που θα είναι το προπαρασκευαστικό στάδιο για τη βάρβαρη εργασιακή ζωή ή αν θα μπει μπροστά το αίτημα για δημόσια δωρεάν παιδεία για όλα τα παιδιά, που θα μεταλαμπαδεύει το σύνολο της γνώσης που έχει κατακτηθεί από την ανθρωπότητα, που θα σέβεται τις κλίσεις και τις ιδιαιτερότητες, που θα καλλιεργεί την προσφορά στο κοινωνικό σύνολο. Είναι τελικά κομμάτι της πάλης για μια άλλη κοινωνία που δεν θα έχει στα γρανάζια της την εκμετάλλευση, αλλά την ελευθερία και την αλληλεγγύη.

νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση