Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η δύναμη που από την επόμενη μέρα θα συμβάλει στην πραγματική αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών
Αρνούμαστε τους εκβιασμούς της «χαμένης ψήφου», ισχυρή ΑΝΤΑΡΣΥΑ σφήνα στα σχέδιά τους
Ας μιλήσουμε για ρεαλισμό. Και γιατί ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η πιο ρεαλιστική ψήφος ανατροπής. Ποιος είναι ο ρεαλιστικός τρόπος ώστε να αλλάξει πραγματικά ο δυσμενής πολιτικός συσχετισμός που αποτυπώθηκε και στις εκλογές του Μαΐου; Μήπως είναι να πάρει μερικές λιγότερες έδρες η ΝΔ και αντίστοιχα μερικές παραπάνω ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΚΚΕ; Μήπως το να μπουν ένα, δύο ή τρία επιπλέον κόμματα στη βουλή; Μετά από μια 15ετία που έχουμε δει συγκυβερνήσεις κάθε είδους και χρώματος, βουλευτές να αλλάζουν κόμματα σαν τα πουκάμισα, δεκάδες τρόπους να νομοθετούν χωρίς καν ψηφοφορίες στη Βουλή, θεωρούμε ρεαλιστικό ότι ο συσχετισμός θα αλλάξει από την αριθμητική των εδρών;
Η πραγματικότητα έχει δείξει ότι ένας είναι ο τρόπος να αλλάζουν οι καταστάσεις, να ξηλώνονται κυβερνήσεις, να ανατρέπονται νόμοι, να κερδίζονται δικαιώματα: ο δρόμος του αγώνα. Η πολιτική δύναμη που μπορεί να εκφράσει και να εγγυηθεί καλύτερα τον «δρόμο» και τους ανυποχώρητους μαχητικούς αγώνες είναι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Της οποίας τα μέλη, ακόμα και λίγες μέρες πριν τις εκλογές, πρωτοστάτησαν στην καταγγελία του εγκλήματος με τους εκατοντάδες νεκρούς της Πύλου, οργανώνοντας μαζικές κινητοποιήσεις πανελλαδικά, ενώ μπήκαν μπροστά στο να διεξαχθούν απεργίες σε κλάδους, σπάζοντας το κλίμα της εκλογικής αναμονής. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η δύναμη που μπορεί από την επόμενη μέρα των εκλογών να οργανώσει την πραγματική αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών, συμβάλλοντας σε ένα κίνημα ρήξης και ανατροπής. η ενίσχυσή της στην επερχόμενη εκλογική μάχη θα στείλει ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι οι μέρες της κυβερνητικής τους σταθερότητας είναι μετρημένες.
Ο ρεαλισμός της ανατροπής που προβάλει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν αφορά μόνο το πώς θα ανατραπούν, αλλά και το πώς και τι θα παλέψουμε για να ζήσουμε αλλιώς. Γι’ αυτό η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν σηματοδοτεί μόνο διαμαρτυρία, αλλά σηματοδοτεί και εργατική, αντικαπιταλιστική αντεπίθεση.
Γιατί τελικά τι είναι ρεαλιστικό; Οι υποσχέσεις της ΝΔ για καλύτερη ζωή με συνέχιση της επιδοματικής πολιτικής και μικρές αυξήσεις (πραγματικές μειώσεις) στους μισθούς; Ή μήπως το «κοστολογημένο» πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που κάθε φορά που ψελλίζει κάτι για φορολογία του κεφαλαίου βγαίνει άλλες πέντε να το διαψεύσει; Είναι ρεαλιστικά όλα αυτά, αν θεωρήσουμε ότι μπορούμε να ζούμε όλο και με λιγότερα, με τα pass ή τις δύο δουλειές που κάνει κάποιος να μην μπορούν ούτε κατά διάνοια να καλύψουν τις καθημερινές αυξήσεις στις τιμές του σούπερ μάρκετ, τα συνεχώς αυξανόμενα ενοίκια και τις ανεβασμένες τιμές σε ρεύμα και καύσιμα. Είναι
ρεαλιστικό, αν θεωρήσουμε ότι πρέπει για μία ακόμα φορά ο λαός να πληρώσει τα σπασμένα των καπιταλιστών και να ζει «κάθε πέρσι και καλύτερα»; Ένας ρεαλισμός που παραπέμπει σε αγώνα επιβίωσης σε ρωμαϊκή αρένα και όχι σε μια αξιοπρεπή ζωή.
Από την άλλη μήπως είναι ρεαλιστικό ένα πρόγραμμα «ρήξης» χωρίς ρήξη, όπως στην ουσία κάνει το ΜΕΡΑ25; Που όπως έχει φανεί σε πολλές χώρες καταλήγει στον συμβιβασμό, ευτελίζοντας το όνομα της αριστεράς και χαρίζοντας το αντισυστημικό ρεύμα στην ακροδεξιά; Ή είναι ρεαλιστικό να παραπέμπεται οποιαδήποτε ρήξη και μεγάλη σύγκρουση σε ένα αόριστο μακρινό μέλλον, που ο λαός θα δώσει την κυβέρνηση στο ΚΚΕ (με επανάσταση ή «χωρίς να σπάσει τζάμι»), αφήνοντας το κίνημα σε ρηχά νερά; Χωρίς να προετοιμάζεται με οξυμένες μορφές και πλαίσιο πάλης που θα απαιτεί στο σήμερα ανατρεπτικά αιτήματα, όπως είναι η έξοδος από την ΕΕ, το άνοιγμα των συνόρων για τους πρόσφυγες, ο τερματισμός του αντιδραστικού ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού.
Αν θέλουμε να είμαστε όντως ρεαλιστές, για να καλυτερεύσει η ζωή μας χρειάζεται πρόγραμμα ανατροπής. Χωρίς έξοδο από την ΕΕ και το ευρώ δεν υπάρχει ρεαλιστική απάντηση για το τι θα κάνουμε με το Σύμφωνο Σταθερότητας που απαιτεί 7-9 δισ. επιπλέον για τον επόμενο χρόνο, τι θα κάνουμε με τα χρηματιστήρια ενέργειας και τροφίμων, πώς θα σταματήσει η πολιτική θανάτου της Ευρώπης-φρούριο. Χωρίς εθνικοποιήσεις όλων των κοινωνικών αγαθών, δεν υπάρχει ρεαλιστική απάντηση για το πώς θα μπορούμε να έχουμε φθηνή, ποιοτική και ασφαλή πρόσβαση σε ρεύμα, νερό, μεταφορές, υγεία και παιδεία. Χωρίς να χάσει το μεγάλο κεφάλαιο από τα κέρδη του, δεν υπάρχει ρεαλιστική πρόταση για το πώς θα αυξηθούν οι μισθοί και πώς θα πέσουν οι τιμές των προϊόντων. Χωρίς έξοδο από το ΝΑΤΟ, δεν υπάρχει ρεαλιστική πρόταση για το πώς η Ελλάδα θα απεμπλακεί από τους πολέμους και από τα γιγαντιαία έξοδα των πολεμικών εξοπλισμών. Χωρίς την ανάπτυξη μιας διεθνιστικής αλληλεγγύης με τους εργαζόμενους των γειτονικών χωρών, δεν υπάρχει ρεαλιστική πρόταση για το πώς μπλοκάρονται οι επικίνδυνοι ανταγωνισμοί των αστικών τάξεων. Χωρίς τελικά την προσπάθεια για να συγκροτηθεί ο οργανωμένος λαός που θα συγκρουστεί και θα επιβάλει ένα τέτοιο πρόγραμμα ανατροπής, δεν υπάρχει κάποια ρεαλιστική πρόταση για το πώς αυτό θα συμβεί από μια κυβέρνηση, που δεν θα αντέξει πάνω από μία μέρα πριν τσακιστεί από τους κρατικούς και παρακρατικούς αστικούς μηχανισμούς.
Η πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι αναγνωρισμένη στον κόσμο του αγώνα, που ξέρει ότι μόνο έτσι μπορεί να δει άσπρη μέρα. Γι’ αυτό και οι αγωνιστές της είναι εκλεγμένοι και εκλεγμένες σε εκατοντάδες σωματεία, ομοσπονδίες και φοιτητικούς συλλόγους, σε σχεδόν όλα τα περιφερειακά συμβούλια της χώρας και σε δεκάδες δήμους. Δεν θα πέσουμε στο αστικό παιχνίδι των εκβιασμών της «χαμένης ψήφου». Χρειάζεται η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να μπει σφήνα στα σχέδιά τους και στις βουλευτικές εκλογές. Γιατί είναι η ψήφος που θα τρομάξει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη τα αστικά επιτελεία. Γιατί είναι η πιο χρήσιμη ψήφος για την ανατροπή!
Φοίβος Λιναρδάτος, υποψήφιος Α΄ Αθήνας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μέλος του ΚΣ της ν.Κ.Α και της ΠΕ του ΝΑΡ