Η νέα σχολική και ακαδημαική χρονιά μπήκε… με το αριστερό. Χαιρετίζουμε τις δεκάδες καταλήψεις σχολείων και σχολών, τις μαζικές κινητοποιήσεις εκπαιδευτικών μαθητών εργαζόμενων και φοιτητών, που παλεύουν κόντρα στο αυταρχικό, μορφωτικά υποβαθμισμένο και βαθιά συνδεδεμένο με τις επιχειρήσεις εκπαιδευτικό σύστημα που προωθεί η κυβέρνηση και ο υπουργός Γαβρόγλου. Οι αγώνες και τα αιτήματα της νεολαίας αναδεικνύουν με μαχητικό και αποφασιστικό τρόπο τα πραγματικά προβλήματα της παιδείας: την μεγάλη υποχρηματοδότηση και τα μεγάλα κενά σε υποδομές και εκπαιδευτικούς, τους ταξικούς φραγμούς στην πρόσβαση στην εκπαίδευση, το εξεταστικό κάτεργο που προωθείται, την συμπίεση προς τα κάτω της εργασιακής προοπτικής όλων των αποφοίτων κ.α.. Οι αγώνες αυτοί «εισβάλλουν» στο πολιτικό προσκήνιο, μπορούν και πρέπει να γίνουν ο σπασμένος κρίκος της αντιλαικής επίθεσης. Σε αυτά τα πλαίσια έγινε και η χτεσινή μαζική και μαχητική κινητοποίηση στο Yπουργείο Παιδείας, με αποφάσεις φοιτητικών συλλόγων και μαθητικών συνελεύσεων. Ενα Υπουργείο «ανοιχτό» στην ΔΑΠ (την ερχόμενη Πέμπτη θα την υποδεχτεί ο κ. Γαβρόγλου…) «κλειστό και απόρθητο» για τους αγωνιζόμενους φοιτητές, μαθητές και εκπαιδευτικούς.
Δεν μας προκαλεί καμία έκπληξη που η πλειοψηφία των καθεστωτικών Μ.Μ.Ε. δεν βρήκε μισή λέξη για να καλύψουν την μαζικότητα των κινητοποιήσεων, τα αιτήματα και τα πραγματικά προβλήματα της παιδείας. Αντί για αυτό όλο το προηγούμενο διάστημα εξαπολύουν μια εκστρατεία εκφοβισμού και αποπροσανατολισμού, σε σχέση με το περιβόητο «άσυλο ανομίας» με απώτερο στόχο το τσάκισμα κάθε φωνής αντίστασης. Αποκορύφωμα αυτής της προπαγάνδας είναι και η πρόσφατη στοχοποίηση όσων συμμετείχαν στην κινητοποίηση στο υπουργείο παιδείας. Ταραξίες, επικίνδυνοι για την δημόσια ασφάλεια, μέχρι και… εκκολαπτόμενοι πρωθυπουργοί είναι μερικοί μόνο από τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιήσαν. Δεν διστάζουν μάλιστα να στοχοποιήσουν προσωπικά 16χρονους μαθητές κολλώντας τους τη στάμπα του περιθωρίου. Από κοντά, και κορυφαίοι εκπρόσωποι του αστικού πολιτικού σκηνικού, όπως η Αννα Διαμαντοπούλου (η υπουργός παιδείας με τις φωτοτυπίες…) ο ακροδεξιός αντιπρόεδρος της Ν.Δ. Άδωνις Γεωργιάδης κ.α., σπεύδουν με αποτροπιασμό να λοιδωρήσουν τη νέα γενιά. Αυτοί οι δήθεν άριστοι, που κάνανε καριέρα πατώντας πάνω στην εργαζόμενη πλειοψηφία, που στήριξανε με όλη τους την ψυχή τα μνημόνια, τις κυβερνήσεις και την ΕΕ. Αυτοί είναι τώρα που σκούζουν γιατί φοβούνται ότι η κινητοποίηση στον Γαβρόγλου θα είναι μόνο η αρχή και ξέρουν ότι η λαϊκή οργή θα στραφεί και σε αυτούς. Αυτό που πραγματικά τρέμουν, αυτό που τους φοβίζει είναι ότι αυτοί οι μαθητές μπορούν να γίνουν παράδειγμα αγώνα και διεκδίκησης για όλη τη νέα γενιά που την θέλουν στο γύψο.
Τα κυρίαρχα Μ.Μ.Ε. έχουν κάνει επιστήμη να μετατρέπουν το άσπρο σε μαύρο, αποτελώντας μια πραγματική γιάφκα fake news: «τον σκότωσε για το ποδόσφαιρο», «όλες οι κοινωνικές τάξεις είναι με το ναι στο δημοψήφισμα», “αστυνομικός βρέθηκε όμηρος πακιστανών», «επίδοξος ληστής με μαχαίρι» για την δολοφονία του Ζακ, είναι μερικές μόνο από τις πιο τρανταχτές περιπτώσεις μια πραγματικής εκστρατείας συκοφάντησης και παραπληροφόρησης. Την τιμητική τους φυσικά έχουν οι κινητοποιήσεις κάθε είδους… Οι απεργοί στο λιμάνι μπλοκάρουν τον τουρισμό, οι σκουπιδιάρηδες απειλούν την δημόσια υγεία, οι εκπαιδευτικοί στερούν το μέλλον των παιδιών, και η νεολαία που κλείνει τα πανεπιστήμια και τα σχολεία υποβαθμίζει την δημόσια παιδεία.
ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΕΙ! Είναι βαθιά γελασμένοι αν θεωρούν ότι η νεολαία θα κωλώσει με αυτή τους την προπαγάνδα. Οι κινητοποιήσεις αυτές είναι μόνο η αρχή…την σκυτάλη παίρνουν τα μαζικά πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια στις 29/10 και οι απεργίες του Νοέμβρη που θα «σπάσουν» το κλίμα μακράς προεκλογικής αναμονής που προωθούν. Γιατί σε αντίθεση με αυτά που λένε, η πραγματική αριστερά ποτέ δεν λιγουρεύτηκε υπουργεία, ποτέ δεν εξαργύρωσε το πολιτικό της παρελθόν όπως έκαναν πολλοί άλλοι, Νεοδημοκράτες-Πασόκοι-Συριζαίοι, για να γίνουν επαγγελματίες καλοπληρωμένοι πολιτικοί. Αυτή η αριστερά η αντικαπιταλιστική και επαναστατική ήταν και θα είναι το αγκάθι που θα τους ενοχλεί και όση λάσπη κι αν ρίξουν δεν θα τα καταφέρουν να την φιμώσουν. Γιατί αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα, είναι μια μαχητική εργατική και νεολαίστική αντιπολίτευση που θα βάζει στο κέντρο της διεκδίκησης τα πραγματικά αιτήματα της νεολαίας για μόρφωση δουλειά και ελευθερίες!
Ραντεβού στους δρόμους λοιπόν!