«Άντε γαμήσου Μπολσονάρου! Η νεολαία δε σε φοβάται!»
Παρόμοια συνθήματα αντήχησαν στους δρόμους πάνω από διακοσίων πόλεων της Βραζιλίας, καθώς οι φοιτητές ηγήθηκαν της πρώτης μαζικής κινητοποίησης ενάντια στον «Τραμπ των Τροπικών», τον ακροδεξιό Ζαίρ Μπολσονάρου. Οι οργανωτές εκτιμούν ότι πάνω από ένα εκατομμύριο κατέβηκαν στους δρόμους χθες (15/5).
Φοιτητές και καθηγητές από τα πανεπιστήμια και τα δημόσια σχολεία σε όλη τη Βραζιλία οργάνωσαν μια πανεθνική απεργία για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στις περικοπές της τάξης του 30% του προϋπολογισμού της εκπαίδευσης που προωθεί η κυβέρνηση του Μπολσονάρου. Αυτές οι απεργίες οργανώθηκαν από 50 σωματεία και φοιτητικούς συλλόγους και αποτελούν την πρώτη πανεθνική απεργία από την εκλογή του Προέδρου Μπολσονάρου το 2018.
Από το Γενάρη που ανέλαβε την Προεδρία, ο ακροδεξιός Πρόεδρος εξαπέλυσε μια εκστρατεία ενάντια σε αυτό που αποκαλεί «πολιτισμικό Μαρξισμό» στο βραζιλιάνικο εκπαιδευτικό σύστημα. Με το σύνθημα της «στρατηγικής ήττας της Αριστεράς» ο Υπουργός Παιδείας ανακοίνωσε τις περικοπές στη χρηματοδότηση των πανεπιστημίων, στοχοποιώντας τον τομέα που ήταν ιδιαίτερα δραστήριος ενάντια στην πραξικοπηματική κυβέρνηση του πρώην Προέδρου Μισέλ Τεμέρ. Οι επιθέσεις του Μπολσονάρου επιδίωκουν να τιμωρήσουν και να απομονώσουν τους πολιτικούς του αντιπάλους και να ακυρώσουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο των φοιτητών και των καθηγητών στους αγώνες ενάντια στις πολιτικές λιτότητας και ιδιαίτερα στην μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού/συνταξιοδοτικού συστήματος.
Οι απεργίες της Τετάρτης ήταν μακράν οι μεγαλύτερες από την 6η του Μάη, όταν το Λύκειο Pedro II κατέλαβε τους δρόμους του Ρίο ντε Τζανέιρο για να διαδηλώσει ενάντια σε αυτό που αποκαλούσε «καταδίωξη της κριτικής σκέψης» καθώς και τις κινήσεις της κυβέρνησης που «στρατιωτικοποιούσαν τα σχολεία» υποσκάπτοντας της αυτονομία τους.
Οι κινητοποιήσεις και οι συνελεύσεις ήταν ιδιαίτερα μαζικές στις μεγάλες πόλεις της νότιας και της κεντρικής Βραζιλίας, όπου ο Μπολσονάρου πήρε τη πλειονότητα των ψήφων του το 2018. Μαζί με τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, δεκάδες ήταν και τα ιδιωτικά σχολεία του Σάο Πάολο που συμμετείχαν. Σύμφωνα με το Συνδικάτο που εκπροσωπεί τους καθηγητές ιδιωτικών σχολείων, 25 ιδιωτικά σχολεία της πόλης αναμενόταν να αναστείλουν τη λειτουργία τους μερικά ή ολικά, με τους καθηγητές και του μαθητές να ενώνονται με όλους τους κινητοποιούμενους/ες. Στο πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο φοιτητές, εκπροσωπώντας δεκάδες προπτυχιακά προγράμματα, ψήφισαν επίσης υπέρ της αναστολής των δραστηριοτήτων και συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις. Όπως και σε πάρα πολλές άλλες πόλεις, οι φοιτητές το πρωί πραγματοποίησαν πικετοφορίες στα πανεπιστήμια και το απόγευμα ένωσαν τις φωνές τους σε μια κεντρική διαδήλωση που αριθμούσε παραπάνω από 40.000. Σε ένα από τα καλύτερα δημόσια πανεπιστήμια, οι φοιτητές ενώθηκαν με το μη διδακτικό προσωπικό των πανεπιστημίων κατά την πρωινή πικετοφορία. Ενώ στο Σάντος, μια μικρή πόλη έξω από το Σάο Πάολο, εργάτες της βιομηχανίας πετρελαίου διαδήλωσαν μαζί με τους φοιτητές, διαμαρτυρόμενοι για την ιδιωτικοποίηση της Petrobras.
Οι διαδηλωτές φώναζαν συνθήματα όπως: «η παιδεία δεν είναι εμπόρευμα» ή «δε θα υπάρξουν περικοπές, θα υπάρξει αγώνας» και στο Ρίο ντε Τζανέιρο κατήγγειλαν την αστυνομική βαρβαρότητα που έχει γίνει νόμος σε μια στρατιωκοποιημένη πόλη.
Τα βραζιλιάνικα ΜΜΕ αποκάλεσαν την παραπάνω κατάσταση «τέλος της περιόδου χάριτος του Μπολσονάρου». Αυτές οι κινητοποιήσεις οργανώθηκαν παρά τις δράσεις της ηγεσίας των Συνδικάτων, η οποία απέτυχε να κινητοποιήσει τους εργαζόμενους ενάντια στη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού/συνταξιοδοτικού συστήματος αλλά και άλλων μέτρων, ενώ είχε δεσμευτεί ότι θα αναλάβει δράση κατόπιν εορτής, τον Ιούνιο.
Ο Μπολσονάρου που βρισκόταν σε ένα γκαλά στο Ντάλας του Τέξας δήλωσε: «Αυτοί (οι διαδηλωτές) είναι χρήσιμοι ηλίθιοι που χρησιμοποιούνται όπως οι παραπλανημένες μάζες από μια έξυπνη μικρή μειοψηφία, η οποία αποτελεί το σπυρί πολλών ομοσπονδιακών πανεπιστημιών».
Το Left Voice μίλησε με τον Μαρσέλο Παμπλίτο που εκπροσωπεί το μη διδακτικό προσωπικό του Πανεπιστημίου του Σάο Πάολο καθώς και το Επαναστατικό Εργατικό Κίνημα, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι τα γεγονότα της Τετάρτης ήταν μόνο η αρχή. «Η 15η του Μάη θα είναι η αρχή μιας ακούραστης μάχης, με συνελεύσεις, επιτροπές από τα κάτω, τοπικούς συντονισμούς για να δημιουργηθεί ένα σχέδιο δράσης για την πτώση του Μπολσονάρου.» Αυτός καθώς και τα συνθήματα του Επαναστατικού Εργατικού Κινήματος καλούν σε κοινό αγώνα ενάντια στις περικοπές του προϋπολογισμού της εκπαίδευσης, αλλά και της μεταρρύθμισης του ασφαλιστικού/συνταξιοδοτικού.
Ο Παμπλίτο πρόσθεσε ότι δεν πρέπει να εναποτίθενται οι αγώνες ενάντια στον Μπολσονάρου και τα μέτρα του, στις γραφειοκρατικές ηγεσίες που ελέγχονται από το Εργατικό Κόμμα και οι οποίες υποστηρίζουν την ανακωχή με την κυβέρνηση. «Είναι επείγουσα ανάγκη να οικοδομήσουμε μια πανεθνική αντιπροσωπεία εκλεγμένη από τον κόσμο της βάσης, ξεκινώντας από τους φοιτητές και τους μαθητές που είναι τώρα στην εμπροσθοφυλακή του αγώνα. Είναι θεμελιώδες να ενοποιηθούν το εκπαιδευτικό με το εργατικό κίνημα σε όλες τις βιομηχανικές και τους κλάδους παραγωγής».
Μετάφραση του άρθρου Over a Million Brazilians Strike, Protest Against Bolsonaro’s Cuts to Education