Η Λατινική Αμερική γνωρίζει ένα ακόμη κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, αυτή τη φορά στο Περού σε βάρος του προέδρου Πέδρο Καστίγιο, ο οποίος είχε εκλεγεί με διακηρύξεις μιας φιλολαϊκής πολιτικής. Μετά την ανατροπή του από το Κογκρέσο όμως, η απάντηση δόθηκε από τον ίδιο τον λαό που διεκδικεί στο δρόμο όσα δεν μπόρεσε ο ίδιος ο Καστίγιο, ακολουθώντας μια γραμμή συμβιβασμού και κατευνασμού προς την λαομίσητη και ρατσιστική απέναντι στους ινδιάνικους πληθυσμούς περουβιανή ελίτ, τις πολυεθνικές και τις ΗΠΑ.

Η πραξικοπηματική κυβέρνηση της Ντίνα Μπολουάρτε, η οποία στηρίζεται σε ένα συνονθύλευμα νεοφιλελεύθερων, ακροδεξιών και αποστατών, κήρυξε τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης για τριάντα ημέρες καθώς είναι πλέον καθημερινές οι συγκρούσεις με αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις, με δεκάδες νεκρούς και τραυματίες. Συνδικάτα, φορείς και οργανώσεις ιθαγενών προχώρησαν σε πανεθνική απεργία, στον πάμφτωχο Νότο της χώρας γίνονται καταλήψεις εθνικών οδών και αεροδρομίων, αστυνομικά τμήματα αποκλείστηκαν και κατέληξαν στις φλόγες. Σε αρκετές περιοχές, η συσσωρευμένη οργή των εργαζομένων ενάντια στην ιστορική και σημερινή υπερεκμετάλλευση των κυρίαρχων τάξεων εκδηλώνεται με την κατάληψη και το κάψιμο γραφείων των θεσμών του αστικού κράτους, όπως δημόσια ιδρύματα, γραφεία της Εισαγγελίας κ.ά.

Οι πραξικοπηματίες περίμεναν μια παθητική αντίδραση, λόγω της συμβιβαστικής στάσης του Καστίγιο σε όλη τη διάρκεια της θητείας του. Αλλά η λαϊκή εξέγερση σε κάποια μέρη της χώρας αρχίζει να θέτει αντικειμενικά το ζήτημα της πολιτικής εξουσίας, με την απουσία όμως μιας προοπτικής ανεξάρτητης από την αστική τάξη να βάζει όρια στις εξελίξεις.

Η δυναμική της ταξικής πάλης στο Περού εξαρτάται από την πολιτική ενότητα των εργατών και αγροτών σε μια χώρα με τεράστιο πλούτο που λεηλατείται από μια μικρή ελίτ και τις πολυεθνικές κυρίως του κλάδου των εξορύξεων. Οι προοπτικές νίκης της λαϊκής εξέγερσης θα καθοριστούν από το σπάσιμο της πολιτική της ταξικής συνεργασίας, την προώθηση του αγώνα για την εκδίωξη όχι μόνο της πραξικοπηματικής κυβέρνησης, αλλά και όσων καταδυναστεύουν τον περουβιανό λαό.

Η Λατινική Αμερική βρίσκεται ξανά σε μια περίοδο ριζοσπαστικοποίησης με την εμφάνιση μεγάλων κοινωνικών κινημάτων. Η ενσωμάτωσή τους στο πλαίσιο του κυβερνητισμού μένει πάντα μετέωρη, όσο το κοινωνικό ζήτημα παραμένει ανεπίλυτο. Ο στόχος πάλης των πρωτοπόρων δυνάμεων του εργατικού κινήματος της Λατινικής Αμερικής για την επαναθεμελίωση ενός προτάγματος αντικαπιταλιστικής ανατροπής και κομμουνιστικής κοινωνικής απελευθέρωσης είναι αυτή που μπορεί να δώσει τη νίκη στο λαό του Περού σήμερα, στους λαούς της Λατινικής Αμερικής, στην εργατική τάξη και τους φτωχούς του πλανήτη αύριο. Στέλνουμε μήνυμα αλληλεγγύης στον μαχόμενο λαό του Περού και στεκόμαστε δίπλα στις πρωτοπόρες επαναστατικές δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στη Λατινικής Αμερικής.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΙΕΘΝΩΝ
ΝΑΡ – νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση
Δεκέμβρης 2022

 

English Version

Victory to the people of Peru

Latin America is faced with another parliamentary coup, this time in Peru against its president Pedro Castillo, who was elected after declaring a policy supporting the people. After his overthrow, the answer was given by the people themselves who claim in the streets what Castillo himself could not fulfill, following a compromising policy with the much hated and Peruvian elite, the multinationals and the USA.

The coup government of Dina Boluarte, supported by neoliberals, the extreme right and defectors, declared the country into an emergency status for thirty days, as there are daily clashes with the police and the military, with tens of dead and wounded. Unions, institutions and organisations of the indigenous people called a national strike. In the impoverished South of the country there are occupations of national streets and airports, police stations have been blocked and gone up into flames. In several areas, the piled-up anger of the working people against both historic and contemporary overexploitation by the ruling classes is expressed through the occupation and the burning of the headquarters of the institutions of the bourgeois state, such as public  services, the Public Prosecutor’s offices and others.

Τhe coup perpetrators expected a passive reaction, due to Castillo’s compromising stance throughout the whole period he was in office. However, the popular uprising in some parts of the country begins to pose in fact the issue of political power, but in the absence of a perspective independent of the bourgeois class there are limits to such a development.

The dynamic of class struggle in Peru depends on the political unity of workers and farmers in a country with vast wealth, plundered by a minor elite and the multinationals, mainly those in the mining industry. The perspectives of victory of the popular uprising will be defined by smashing the politics of class collaboration, as well as all of those who oppress the Peruvian people.

Latin America is found once again in a period of radicalization, with the emergence of great social movements. Their incorporation within the framework of governmentalism will be on the edge, as long as the social issue remains unresolved. The goal of the pioneering forces of the labour movement in Latin America for the refoundation of the quest for an anticapitalist overturn and communist social liberation is what can make the people of Peru victorious today, the peoples of Latin America, the working class and the poor of the world tomorrow. We send a message of solidarity to the fighting people of Peru and we stand by the pioneering revolutionary forces of the anticapitalist Left in Latin America.

International Relations Committee
NAR for the Communist Liberation – Communist Liberation youth
December 2022