Ανακοίνωση της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση για τα 17 χρόνια από την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου
Η μνήμη της κρατικής δολοφονίας του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα στις 6 Δεκέμβρη 2008 δεν είναι απλά ζωντανή- είναι πυρακτωμένη. Μαζί της καίει ακόμα όλη η οργή μιας γενιάς που στο πρόσωπο του Αλέξη είδε να δολοφονείται η ελπίδα και το μέλλον της, καθώς συναισθανόταν ότι έρχονται σκοτεινοί καιροί. Όσα κραύγασε, όσα έγραψε στους τοίχους η εξέγερση του ’08 ισχύουν και σήμερα, ίσως ακόμα περισσότερο απ’ ό,τι τότε. Όχι μόνο βαραίνει στους ώμους των εργαζομένων και της νεολαίας η κληρονομιά τόσων χρόνων οικονομικής κρίσης και της διάλυσης κάθε λαϊκού κεκτημένου, αλλά και μακραίνει ο κατάλογος των νεκρών της τάξης μας, των «παράπλευρων απωλειών» στις μυλόπετρες της κρίσης τους. Από τον Αλέξη στη Zackie, το Σαμπάνη και το Φραγκούλη, από τα Τέμπη στην Πύλο, μέχρι και τους εκαντοντάδες που πέφτουν νεκροί στα γιαπιά και τα εργοτάξια ή το 19χρονο ΕΠΟΠ που έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια εκπαίδευσης, οι ζωές των «από κάτω» να φτηναίνουν ολοένα και τελικά να κρίνονται αναλώσιμες. Κάποιες γίνονται θυσία στον «ιερό σκοπό» της καπιταλιστικής ανάπτυξης, άλλοι εκτελούνται από τις σφαίρες των ένστολων δολοφόνων του παρηκμασμένου αστικού πολιτικού συστήματος, καθώς αυτό στέκεται ολοένα και πιο δύσκολα στα πήλινα πόδια του!
Τον Δεκέμβρη του 2025 ο δημόσιος διάλογος μυρίζει θάνατο, αφού εντελώς απροκάλυπτα η νέα γενιά καλείται να θυσιάσει την ίδια τη ζωή της για τα κέρδη των λίγων. Σε όλη την Ευρώπη, στελέχη κυβερνήσεων και υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί λένε στους λαούς να ετοιμάζονται για πόλεμο, στο άμεσο κιόλας μέλλον, με το ελληνικό αντίστοιχο να είναι οι δηλώσεις του Δένδια πως πρέπει η κοινωνία να αποδεχτεί να δει να γυρίζουν φέρετρα με την ελληνική και την ευρωπαϊκή σημαία, αλλά και η ομιλία του κεφαλαιοκράτη Μυτιλιναίου, που διακήρυξε πως «τώρα μιλούν τα όπλα». Ποιος είναι όμως ο λόγος για τον οποίο μας καλούν να απαρνηθούμε ό,τι είχε απομείνει από την υγεία, την παιδεία, τους μισθούς μας κ.α για να αγοραστούν όπλα, και κάποια στιγμή να χρησιμοποιηθούν κιόλας; Μα το «κοντράρισμα» της ΕΕ με τη Ρωσία για τους ενεργειακούς δρόμους και τις σφαίρες επιρροής, η προσπάθεια των ΗΠΑ να αναχαιτίσουν την άνοδο της Κίνας στο διεθνή συσχετισμό. Αλλά και τα τυχοδιωκτικά σχέδια της ελληνικής αστικής τάξης που θέλει να γίνει κυρίαρχος παίκτης στην Ανατολική Μεσόγειο, για αυτό παίζει το ρόλο του πιο πιστού στρατιώτη των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, διατηρεί την συμμαχία με το γενοκτονικό Ισραήλ, στήνει κοκορομαχίες με την Τουρκία πάνω από τα ενεργειακά κοιτάσματα που και οι δυο θέλουν να ξεπουλήσουν σε μεγάλες εταιρείες. Αξίζει τίποτα από όλα αυτά τον ιδρώτα και το αίμα του λαού και της νεολαίας;
Η καταλήστευση των ζωών μας όμως δεν σταματάει εκεί. Συνεχίζεται στους χώρους δουλειάς, με το 13ωρο να έρχεται να προστεθεί στον ατέλειωτο κατάλογο των μέτρων με τα οποία θεσμοθετείται η άκρατη εκμετάλλευση των εργαζομένων, αλλά και την ποινικοποίηση της απεργίας και της συνδικαλιστικής δράσης. Στον χώρο της παιδείας, με το ολοένα και πιο ταξικό σύστημα εισαγωγής στο πανεπιστήμιο, τις διαγραφές φοιτητών και τα ιδιωτικά ΑΕΙ. Σε κάθε στιγμή της καθημερινότητας, με τα νοίκια να φτάνουν στο ταβάνι και τους μισθούς να τελειώνουν στα μισά του μήνα. Χαρακτηριστική είναι και η αντιμετώπιση που επιφυλλάσσεται σε όποιον και όποια τολμά να εναντιωθεί σε αυτή τη δυστοπία, να οργανωθεί συλλογικά και να διεκδικήσει κάτι διαφορετικό. Από την πρώτη εκκένωση κατάληψης ΦΣ στην αρχιτεκτονική του ΕΜΠ και τη σύλληψη μαθητή Γυμνασίου για την συμμετοχή του στην κατάληψη του σχολείου του μέχρι την απαγόρευση συναθροίσεων στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, η κυβέρνηση και οι δυνάμεις του κεφαλαίου παλεύουν να βάλουν στο γύψο την κοινωνική οργή πριν φουντώσει αρκετά για να τους σαρώσει…
« Θα ζήσουμε ζωή που δεν την φανταζόμαστε» έλεγε ένα σύνθημα εκείνο το Δεκέμβρη, το οποίο μπορεί να διαβαστεί με δύο τρόπους. Πράγματι, ξεπερνάει κάθε φαντασία η τερατώδης εποχή μας, όπου βλέπουμε γενοκτονίες σε live μετάδοση και απαγορεύουν σε γονείς να έχουν λόγο στις σωρούς των παιδιών τους. Είναι όμως αφάνταστα πολλά και αναπάντεχα τα μονοπάτια που ανοίγονται κάθε φορά που η αποφασιστικότητα των «από κάτω» ξεπερνά το φόβο και την απογοήτευση. Τον δρόμο τον δείχνουν οι συγκλονιστικές κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, η πάνδημη στήριξη στην απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι, οι εργατικές αντιστάσεις στο σύγχρονο μεσαίωνα, οι φοιτητικές καταλήψεις που «σπάνε τον πάγο» και την τρομοκρατία των διοικήσεων. Στην αμφισβήτηση του ασφυκτικού μονόδρομου που μας επιβάλλουν, ψηλαφίζοντας μια διαφορετική προοπτική!
Η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση απευθύνει κάλεσμα οργάνωσης και αγώνα στη νέα γενιά που ψάχνει διέξοδο από τη δυστοπία. Στις γενικές συνελεύσεις των σχολείων, των φοιτητικών συλλόγων, των σωματείων, στις διαδηλώσεις και τις καταλήψεις ανθίζει ξανά ο αγώνας για τα σύγχρονα δικαιώματα μας, για ΜΟΡΦΩΣΗ- ΔΟΥΛΕΙΑ- ΕΙΡΗΝΗ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ!
Για να χάσει το κεφάλαιο και να ζήσουμε εμείς!
Για να ανατρέψουμε την πολιτική κυβέρνησης -ΕΕ- κεφαλαίου που μας σπρώχνει στον πόλεμο και την εξαθλίωση, για τις σύγχρονες εξεγέρσεις και επαναστάσεις της εποχής μας, για μια ζωή στο μπόι των ανθρώπων. «Ιστορία ερχόμαστε…»
νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση, Δεκέμβρης 2025