Φωτογραφίες από το 4ο συνέδριο της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση.

Α. ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΤΕΡΑΤΩΝ

Ο ΑΓΩΝΑΣ, Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ, Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ.

1. Οκτώ χρόνια μετά την έκρηξή της η δομική, ιστορικού χαρακτήρα καπιταλιστική κρίση δεν έχει ξεπεραστεί. Σπρώχνει στην φτώχια την ανεργία και την εξαθλίωση εκατομμύρια ανθρώπους, ιδιαίτερα τους νέους. Δοκιμάζει την συνοχή των καπιταλιστικών ολοκληρώσεων, με πιο χαρακτηριστική την βαθιά κρίση της ΕΕ. Αποτελεί το σκηνικό του παροξυσμού των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των διαξιφισμών των αστικών τάξεων, της τάσης γενίκευσης των τοπικών και υπερτοπικών- αλλά πλέον διεθνών – αναμετρήσεων και πολέμων. Η υπεραντιδραστική πολιτική του κεφαλαίου για το ξεπέρασμά της κρίσης του οδηγεί σε γενίκευση της βίας απέναντι στην εργατική τάξη και τον λαό, που -και με το πρόσχημα της τρομοκρατίας- οδηγεί σε μόνιμες καταστάσεις «εκτάκτου ανάγκης» σε σειρά ευρωπαϊκών χωρών. Η όποια «ανάπτυξη» εμφανίζεται σε διεθνές επίπεδο είναι καχεκτική, με ελάχιστες θέσεις εργασίας και αυξανόμενη φτώχεια, συνεχή ροπή προς τον αυταρχισμό, χωρίς ένα θετικό «όραμα» για τους εργαζόμενους. Είναι χαρακτηριστική πρόσφατη έρευνα, σύμφωνα με την οποία κάθε πτώση κατά 1% του ΑΕΠ έχει ως συνέπεια την απώλεια 50.000 θέσεων εργασίας, ενώ μια αντίστοιχη μοναδιαία αύξηση του ΑΕΠ θα φέρει μόλις 8000 νέες θέσεις εργασίας! Η ανάπτυξή τους, όταν και όπως έρθει, θα αποτελειώσει ότι άφησε όρθιο η κρίση τους. Παράλληλα όμως ζούμε σε μια εποχή, όπου ιδιαίτερα μετά τις τελευταίες επιστημονικές και τεχνολογικές ανακαλύψεις, οι κατακτήσεις και τα επιτεύγματα της ανθρωπότητας μπορούν να αξιοποιηθούν για την πολλαπλή κάλυψη των αναγκών του πληθυσμού. Αντίθετα, η προσπάθεια διατήρησης της καπιταλιστικής κυριαρχίας οδηγεί μεγάλα τμήματα του πληθυσμού στη φτώχια, στη βαθιά αλλοτρίωση των κοινωνικών σχέσεων και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Οι δυνατότητες της επιστήμης και της παραγωγής αποκαλύπτουν τις αντικειμενικές υλικές δυνατότητες για την ανατροπή του καπιταλισμού και την δυνατότητα εδραίωσης μιας σύγχρονης κομμουνιστικής κοινωνίας του 21 αιώνα!
Σε αυτό το τοπίο η στρατηγική του κεφαλαίου για την υπέρβαση της κρίσης εντάσσεται σε μια συνολική κατεύθυνση αναδόμησης του καπιταλισμού. Ειδικά για τον Ελληνικό καπιταλισμό οι αναδιαρθρώσεις που επιχειρούνται στα πλαίσια της υπέρβασης της κρίσης εντάσσονται και στη προσπάθεια για ένταξη του στην καρδιά του νέου σταδίου, του ολοκληρωτικού καπιταλισμού. Αυτή η στρατηγική προκαλεί την παραπέρα όξυνση και περιπλοκή του κοινωνικού κανιβαλισμού, του δημοκρατικού προβλήματος, των πολεμικών συγκρούσεων, των μεταναστευτικών κυμάτων, των περιβαλλοντικών εγκλημάτων. Ενισχύει ανησυχητικά την επιρροή και δράση ακροδεξιών – εθνικιστικών, ακόμα και ανοικτά φασιστικών κομμάτων, που αποτελούν προϊόν της κρίσης του συστήματος αλλά και της αντιδραστικής αστικής απάντησης (πλευρά της οποίας αποτελούν). Η εκλογή του Τραμπ στην κοιτίδα του υπερανεπτυγμένου καπιταλισμού υπογραμμίζει την τάση για πιο επιθετικές μορφές αντιμετώπισης της κρίσης από τους κύκλους του κεφαλαίου, παρά το διχασμό που εκφράστηκε και στην ενδοαστική διαπάλη στις Αμερικάνικες εκλογές για το χαρακτήρα του βαθέματος της επίθεσης.

2. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα φάση της καπιταλιστικής κρίσης με βασικό στοιχείο την αξεδιάλυτη σύνδεση της αστικής επίθεσης για το βάθεμα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, με την ένταση των ανταγωνισμών, των πολεμικών προετοιμασιών και των πολέμων, την βαθύτερη στροφή προς τον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό. Οι τέσσερις αυτοί πυλώνες συμπυκνώνουν το καθολικό χαρακτήρα της επίθεσης και θέτουν τη πρόκληση για ένα νέο ενωτικό πανεολαιίστικο κίνημα συγκροτημένο γύρω από τα τέσσερα μεγάλα αιτήματα της εποχής μας για το δικαίωμα στην δουλειά, τη μόρφωση, την δημοκρατία και την ειρήνη.
Η νέα αυτή φάση της κρίσης σημαδεύεται από σημαντικές γεωπολιτικές εξελίξεις και όξυνση των πολεμικών αναμετρήσεων, οι οποίες αντικειμενικά θα επιδράσουν στο χαρακτήρα και το περιεχόμενο της ταξικής πάλης και στην Ελλάδα. Η επέμβαση στις -υπό Κουρδική επιρροή- περιοχές της Συρίας από την Τουρκία με πρόσχημα το χτύπημα του ISIS, η παραμονή των Ρώσικων στρατευμάτων στη Συρία και η παραπέρα εμπλοκή των ΗΠΑ, της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, συσσωρεύουν ένα εξαιρετικά επικίνδυνο πολεμικό μίγμα. O ανταγωνισμός ΗΠΑ/ΝΑΤΟ – Ρωσίας εντείνεται, ιδίως μετά την απόφαση της πρόσφατης συνόδου του ΝΑΤΟ για εγκατάσταση βάσεων σε Βαλτικές χώρες, Ρουμανία κ.λπ. Ταυτόχρονα, η αστάθεια στην ευρύτερη περιοχή (π.χ. Λιβύη) συνεχίζεται, όπως και ο χαμηλής έντασης πόλεμος που διεξάγει καθημερινά το αντιδραστικό ουκρανικό καθεστώς, με παρότρυνση των Η.Π.Α και της Ε.Ε, εναντίον των λαϊκών δημοκρατιών του Ντονμπάς. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και σε αυτόν τον τομέα συνασπίζεται με τους «εταίρους» στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ (περαιτέρω ανάπτυξη του Ευρωστρατού συμφωνήθηκε στη Μπρατισλάβα). Οι εξελίξεις αυτές υπογραμμίζουν ότι, ο μακρόχρονος πόλεμος στην Μ. Ανατολή δεν έχει σημάδια ύφεσης και τέλους. Ο πόλεμος επανέρχεται ως βαλβίδα εκτόνωσης της κρίσης και των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών (ξαναμοίρασμα των ζωνών επιρροής και των πλουτοπαραγωγικών πηγών, ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων περιοχών, μαζική κατανάλωση των προϊόντων του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος κ.ά.), από την άλλη, λειτουργεί ως μηχανισμός πειθάρχησης του «εσωτερικού εχθρού», του «εχθρού λαού». Οι εξελίξεις αποκτούν βαθύτερο χαρακτήρα συνδεόμενες με κληρονομημένα από την προηγούμενη φάση ή για χρόνια, άλυτα προβλήματα, τα οποία επανέρχονται με εκρηκτικό τρόπο, όπως για παράδειγμα η κατάσταση της περιοχής Ιράκ-Αφγανιστάν με την συνεχιζόμενη αμερικάνικη κατοχή, τη δράση του ISIS και της Αλ-Νούσρα, το Συριακό με το καθεστώς Άσαντ και την αντιδραστική «αντιπολίτευση», το Κουρδικό ζήτημα και ο ρόλος της Τουρκίας στη περιοχή, το Κυπριακό κλπ. Μέσα σε αυτό το κουβάρι των αντιθέσεων παρεμβαίνουν ενεργητικά τόσο το ιμπεριαλιστικό μπλοκ ΗΠΑ- ΝΑΤΟ- ΕΕ (όπου πρόκειται για τον πιο φιλοπόλεμο και πιο επικίνδυνο ιμπεριαλιστικό συνασπισμό, με παγκόσμιο σχέδιο και πρωτοβουλίες) όσο και η καπιταλιστική – ιμπεριαλιστική Ρωσία. Το άνοιγμα ενός δεύτερου μετώπου στον Ειρηνικό ωκεανό με πρωταγωνιστές τις ΗΠΑ και την Κίνα, δίνει μια δυναμική παγκόσμιας σύγκρουσης ανοιχτής σε δραματικές εξελίξεις, δυναμική η οποία όσο και αν στο παρόν συγκρατείται, δεν αποκλείεται στο μέλλον να αναπτυχθεί.
Αντικειμενικά το ζήτημα της ειρήνης, της αποτροπής του πολέμου και η σύγχρονη αντικαπιταλιστική-αντιμπεριαλιστική πάλη αναβαθμίζεται και στην Ελλάδα. Η ελληνική αστική τάξη παρεμβαίνει σε αυτό το πλαίσιο με μια πολιτική που επιδιώκει να εκπροσωπήσει τα δικά της συμφέροντα αλλά και της «Δύσης» στην ευρύτερη περιοχή, πολιτική που ιστορικά έχει αποδειχθεί καταστροφική για τον λαό και την χώρα. Η κλιμάκωση της επιθετικής φιλολογίας εκ μέρους της κυβέρνησης Ερντογάν, ο αντιδραστικός άξονας Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου, οι συνεχόμενες στρατιωτικές ασκήσεις που δείχνουν ότι η ελληνική μεριά καθόλου δεν υπολείπεται σε επιθετικότητα, η αντιπαράθεση για το κυπριακό και την χάραξη των ΑΟΖ, αποτελούν τα πεδία που εκδηλώνεται άμεσα ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός. Είναι δεδομένο λοιπόν ότι στο διάλογο που ανοίγει στην κοινωνία και την αριστερά πρέπει να μιλήσουμε πιο αποφασιστικά για την εργατική, αντικαπιταλιστική, διεθνιστική σκοπιά του αντιπολεμικού κινήματος. Οι αστικές τάξεις θέλουν πάνω από όλα την νεολαία «κρέας για τα κανόνια» σε πολέμους με στόχο τα δικά τους κέρδη και τα δικά τους συμφέροντα. Βασικό καθήκον του νεολαιίστικου κινήματος την επόμενη περίοδο είναι η αναχαίτιση της πολεμικής απειλής και η επιβολή μιας δίκαιης ειρήνης στην περιοχή.
Συνολικά στο σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο πνέει ισχυρός άνεμος αυταρχισμού και κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού. Με πρόσχημα και αφορμή τις τρομοκρατικές επιθέσεις του ISIS, αναπτύσσονται ολοένα και περισσότερο σχέδια αστυνομικού και στρατιωτικού ελέγχου των πολιτών, ενώ το έκτακτο της εφαρμογής ολοένα και περισσότερο μετατρέπεται σε τακτικό και μόνιμο. Δίπλα στις πάγιες τακτικές αντιμετώπισης των κινημάτων, ειδικά των ανατρεπτικών τους τάσεων, αναπτύσσονται νέες μορφές, όπως για παράδειγμα οι προληπτικές συλλήψεις αγωνιστών στη Γαλλία κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων της νεολαίας, η δράση της αστυνομίας σαν «στρατός κατοχής» όπως στις Σκουριές, η χρησιμοποίηση του στρατού για την αντιμετώπιση διαδηλώσεων όπως στο Φέργκιουσον κ.α. Η τάση αυτή δεν πρόκειται για «εκτροπή», αλλά για την αστική δημοκρατία της σύγχρονης εποχής, η οποία αντανακλά και ολοκληρώνει την οικονομική βία του κεφαλαίου στο πεδίο της παραγωγής ως θεμελιακό όρο για την υπέρβαση της κρίσης του, και είναι το «κρυμμένο μυστικό» η βάση για τα σύγχρονα φαινόμενα αυταρχισμού και πολιτικού ιδεολογικού ολοκληρωτισμού. Αυτό είναι το κόκκινο νήμα που συνδέει και ενοποιεί τον εργοδοτικό αυταρχισμό στους χώρους δουλειάς, με τη βιομηχανία δικαστικών αντιαπεργιακών αποφάσεων, τη δράση των κατασταλτικών μηχανισμών, την καταπάτηση κάθε δικαιώματος των λαών να αποφασίζουν για τις τύχες τους. Αυτή η τάση σε συνδυασμό με την απουσία ενός σύγχρονου κομμουνιστικού ρεύματος επαναστατικής αλλαγής ενισχύει τα φαινόμενα τύπου Τραμπ, Φάραντζ, Λεπέν, ενώ ακραία εκδοχή της είναι τα νεοφασιστικά ρεύματα. Σε αυτή τη διαδικασία ενοποιούνται όλες οι διαχειριστικές δυνάμεις. Χαρακτηριστικό είναι πως η κατάσταση έκτακτης ανάγκης μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα στο Παρίσι, εφαρμόστηκε από τον Ολάντ σοσιαλδημοκράτη και «ελπίδα» της ΕΕ πριν λίγα χρόνια.
Στην Ελλάδα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ σύρεται και θα σύρεται ολοένα και περισσότερο σε πιο αντιδραστικές στάσεις, π.χ., κοινωνικός αυτοματισμός σε απεργία ΠΝΟ, δακρυγόνα και αστυνομική καταστολή σε συνταξιούχους, εργαζόμενους και νεολαία, ανοχή, ακόμη και αξιοποίηση της ΧΑ, κυβερνητική ποδηγέτηση ΜΜΕ – ΕΡΤ, προετοιμαζόμενοι αντισυνδικαλιστικοί – αντιαπεργιακοί νόμοι. Η ΝΔ του Μητσοτάκη «επενδύει» ειδικά στα ζητήματα «νόμου και τάξης», η ΧΑ επανέρχεται (νησιά, ΕΣΗΕΑ, παρέμβαση σε συνδικαλιστικές αρχαιρεσίες κ.α.). Το τέταρτο μνημόνιο επιδιώκεται να επιβληθεί όχι μόνο με επικοινωνιακά και πολιτικά τεχνάσματα, αλλά και με βία.
Η τάση αυτή αναμένεται να βαθύνει καθώς από τις διεθνείς εξελίξεις προμηνύεται ποιοτική κλιμάκωση εναντίον των δημοκρατικών ελευθεριών, συλλογικών και ατομικών, με ενδυνάμωση προς τον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό, λόγω 4 παραγόντων: α) συνέχιση της καπιταλιστικής κρίσης, β) ένταση της ταξικής πάλης ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργατική τάξη (βλ. Η.Π.Α., Γαλλία κ.α.), γ) ένταση του ανταγωνισμού ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου και των αστικών τάξεων (Τραμπ – Κλίντον, Λεπέν – Φιγιόν κ.α.), δ) ποιοτική κλιμάκωση προς τους εθνικούς ανταγωνισμούς και τον πόλεμο. Αυτή η κατάσταση σπρώχνει τις αστικές τάξεις σε καταστάσεις διαρκούς «έκτακτης ανάγκης». Η ΕΕ σε κρίση, γίνεται πολύ πιο αντιδραστική – καταπιεστική προς την εργατική τάξη αλλά και στα πιο αδύναμα έθνη και λαούς, όπως η Ελλάδα κ.α. Ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας –αδύναμου κρίκου του ευρωσυστήματος−, η πλευρά αυτή εκφράζεται με τον πιο αποκρουστικό, απροκάλυπτο και αντιδημοκρατικό τρόπο. Ο συνασπισμός πολυεθνικού και ντόπιου (από υποδεέστερες θέσεις) κεφαλαίου επιχειρεί να εντάξει μεσοπρόθεσμα τον ελληνικό καπιταλιστικό σχηματισμό στον σύγχρονο μεσαίωνα («ανάπτυξη» το ονομάζουν) της εκτίναξης της εργατικής εκμετάλλευσης και της καταστροφής των μικρομεσαίων στρωμάτων, να αναμορφώσει το πολιτικό σύστημα και το αστικό κράτος. Από αυτή την ανισότιμη αλληλεξάρτηση που διαμορφώνεται ωφελείται συνολικά το ελληνικό κεφάλαιο (παρά το γεγονός ότι «κλαδεύονται» τμήματά του), καθώς, παρόλο που εκχωρεί εθνική κυριαρχία, εξυπηρετεί καλύτερα την ταξική του κυριαρχία, σφραγίζει τη στρατηγική του πρόσδεση στην ΕΕ και εξασφαλίζει ένα (έστω μικρότερο) κομμάτι από την πίτα της εκμετάλλευσης. Έτσι εμφανίζονται και σημαντικά κομμάτια της εγχώριας αστικής τάξης που κερδοφορούν εν μέσω κρίσης. Τέτοιες περιπτώσεις συναντάμε π.χ. στους τομείς της ναυτιλίας, στον επισιτισμό – τουρισμό, στις τηλεπικοινωνίες, στην ενέργεια και στις νέες τεχνολογίες. Επίσης υπάρχουν και κομμάτια σε διάφορους τομείς (π.χ. μελέτες-κατασκευές), που παίζουν είτε ετοιμάζονται να παίξουν ρόλο στην “ανασυγκρότηση” χωρών που βρίσκονται υπό πολεμική κρίση.

3. Η κατάσταση στην Ελλάδα το επόμενο διάστημα θα σφραγιστεί από την προσπάθεια για το κλείσιμο της «αξιολόγησης» δηλαδή την συνέχιση και κλιμάκωσης της επίθεσης ενάντια στους εργαζόμενους και τη νεολαία. Τα «αντισταθμιστικά» μέτρα τύπου «εφάπαξ» επίδομα στους συνταξιούχους (που βαφτίστηκε 13η σύνταξη) δεν αναιρούν την γενική αυτή πορεία. Αποτελούν «δόλωμα» για το προχώρημα της. Η υλοποίηση των μέτρων της «δεύτερης αξιολόγησης» επιδιώκεται να περιλαμβάνουν: Μείωση των μισθών και των συντάξεων (μέσω της μείωσης της «προσωπικής διαφοράς» και της αύξησης της φορολογίας με τη μείωση του αφορολόγητου). Νέος συνδικαλιστικός νόμος. Ιδιωτικοποιήσεις, προχώρημα της διαδικασίας για την δημιουργία του «υπερταμείου» για τα επόμενα 100 χρόνια. Άμεση ιδιωτικοποίηση σε ενέργεια. Προχώρημα και μεγάλη όξυνση στις διαδικασίες των πλειστηριασμών και των κόκκινων δανείων. Συγκέντρωση της γης και της κατοικίας στα χέρια των λίγων. Κυβέρνηση και τρόικα επιδιώκουν να κλείσουν την δεύτερη αξιολόγηση με ένα νέο μεσοπρόθεσμο που να ενσωματώνει τα μέτρα για τα αιματηρά πρωτογενή πλεονάσματα του 3,5% μετά το 2018 και για διάστημα από 5-10 χρόνια και προετοιμάζουν το έδαφος για νέο μνημόνιο μετά το τέλος του προγράμματος το 2018.
Οι εξελίξεις έδειξαν ότι οι ελπίδες Τσίπρα πως τα πρωτογενή πλεονάσματα θα ελαφρύνουν τις απαιτήσεις των δανειστών αποδείχτηκαν φρούδες, ενώ οι ελαφρύνσεις στο χρέος θα αρχίσουν από το 2030. Οι δανειστές και η άρχουσα τάξη δεν φαίνεται να έχουν αυτή την στιγμή στόχο να «τραβήξουν το χαλί» κάτω από τα πόδια της κυβέρνησης, εφόσον αυτή εφαρμόζει απαρέγκλιτα την βάρβαρη μνημονιακή πολιτική και καταφέρνει να ελέγχει τις λαϊκές αντιδράσεις, σταθεροποιώντας το πολιτικό κλίμα. Η βασική τους επιδίωξη είναι να κλείσουν και να εφαρμόσουν τα μέτρα της «δεύτερης αξιολόγησης» με την παρούσα κυβέρνηση. Η κυβέρνηση από την πλευρά της θέλει και επιδιώκει να «κλείσει» την δεύτερη αξιολόγηση σύντομα, να ενταχθεί στο πρόγραμμα της «ποσοτικής χαλάρωσης» και αξιοποιώντας και την ρευστότητα που περιμένει από τα «επενδυτικά εργαλεία» του διεθνούς κεφαλαίου και της ΕΕ (ΕΣΠΑ, πακέτο Γιούνκερ, δάνεια από ΕΤΕΠ κ.α.) να μπει σε ένα νέο κύκλο «ενάρετης ανάπτυξης» εκτιμώντας ότι χρειάζεται χρόνο για να ξεδιπλώσει τις «δυνατότητες» που πιστεύει ότι της δίνουν οι επιλογές της και να φανούν σημάδια «οικονομικής ανάκαμψης», που θα της επιτρέψουν και την πολιτική ανάκαμψη και επαναφορά. Συμπερασματικά η πιθανότητα πολιτικών εξελίξεων –είτε στην κατεύθυνση της ανατροπής της από τους δανειστές, είτε με δική της πρωτοβουλία- σε αυτή τη φάση δεν φαίνεται να προκρίνεται. Αντίθετα όλο και πιο ανοιχτά φαίνεται να παραμένουν τα σημάδια της ενίσχυσης της παρούσας πλειοψηφίας με το ΠΑΣΟΚ της Φώφης καθώς βαθαίνει το «ρήγμα» με τον Βενιζέλο και ενισχύονται οι φωνές των κέντρων που επιδιώκουν κάτι τέτοιο. Αντίστοιχα φαίνεται να διαμορφώνεται ένα «νεοφιλελεύθερο μπλοκ» με τα απομεινάρια του Ποταμιού και του Λεβέντη και νεοφιλελεύθερους από το ΠΑΣΟΚ τύπου Πάγκαλου να προσεγγίζουν την ΝΔ.

4. Η κατάσταση στο πολιτικό σύστημα και η εξέλιξη του συσχετισμού δυνάμεων.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποτελεί −στη φάση αυτή− την κύρια επιλογή του κεφαλαίου και της ΕΕ για το πέρασμα των αντιδραστικών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και επιδιώκει να αναδειχτεί σε παράγοντα σταθεροποίησης, αναμόρφωσης και αντιδραστικής ανανέωσης του συστήματος. Ενώ εμφανίζει σημαντική φθορά η οποία θα εντείνεται με την εφαρμογή και των νέων μέτρων, ωστόσο όπως έδειξαν και μια σειρά εκλογικές αναμετρήσεις σε σωματεία και συλλόγους δεν καταρρέει. Φαίνεται ότι σε σημαντικά τμήματα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων η πιθανότητα εκλογής της ΝΔ του Μητσοτάκη λειτουργεί αποτρεπτικά και με τη λογική του «μικρότερου κακού».

Η ΝΔ ολοένα και περισσότερο υιοθετεί μια άκρως νεοφιλελεύθερη και αντικομμουνιστική ατζέντα ασκώντας αντιδραστική αντιπολίτευση στη κυβέρνηση. Λιγότεροι φόροι, μείωση του σπάταλου κράτους (δηλαδή απολύσεις στο δημόσιο, μείωση μισθών, κλπ), «ευνοϊκό περιβάλλον» για τους επενδυτές, «νόμος και τάξη» συναποτελούν τα κυρίαρχα σημεία του λόγου της. Παράλληλα με τη «συμφωνία αλήθειας» πατάει πάνω στην απογοήτευση που έχει προκαλέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, ενισχύοντας το «τίποτα δεν γίνεται» και το ότι χρειαζόμαστε ειλικρινή διαχείριση των μνημονίων. Η ΝΔ, όπως και τα άλλα μνημονιακά κόμματα έχουν ψηφίσει χειροπόδαρα το 3ο μνημόνιο και τα αντίστοιχα προαπαιτούμενα.
Το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι ταλαντεύονται το μεν πρώτο σε μια λογική συμπληρωματικής δύναμης στο ΣΥΡΙΖΑ για πιθανές συγκυβερνητικές ευθύνες, το δε δεύτερο στο δίλλημα με τη ΝΔ το ή αυτόνομο και πιθανότερα εκτός βουλής. Η κατάληψη από πλευράς του ΣΥΡΙΖΑ του χώρου της λεγόμενης κεντροαριστεράς αφαιρεί από τα κόμματα αυτά την όποια δυνατότητα σοβαρής αυτόνομης πορείας. Το κόμμα του Λεβέντη πέρα από τη λογική του αντιδραστικού λαγού που έχει ταχθεί να παίξει στο πολιτικό σύστημα, προβάλλεται και σαν μπαλαντέρ κυβερνητικών σχημάτων.
Χρυσή Αυγή και εν γένει ακροδεξιά. Η συσσώρευση των προβλημάτων της μετανάστευσης και η αντιμετώπιση τους από τη κυβέρνηση και την ΕΕ, στο έδαφος της εντεινόμενης κρίσης, διαμορφώνει το πλαίσιο πάνω στο οποίο η ΧΑ παρεμβαίνει συστηματικά, στο δε μεταναστευτικό σε «κοινή δράση» με Καρατζαφέρη – Μπαλτάκο, Κρανιδιώτη. Παράλληλα, τον τελευταίο καιρό η ΧΑ επιδιώκει την επανεμφάνιση της στο δρόμο, δημόσια και είναι πάντοτε διακύβευμα το τσάκισμα κάθε τέτοιας προσπάθειας με όποιο μέσο και τρόπο διαθέτει το εργατικό-λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα. Η ακροδεξιά επιχειρεί, με στήριξη τόσο τμημάτων της ΝΔ, ΜΜΕ και τμημάτων του κεφαλαίου, να διαμορφώσει ένα ευρύ λαϊκό μπλοκ με κέντρο τα ζητήματα της μετανάστευσης και της ασφάλειας, με αντι-αριστερή ρητορεία και χτύπημα του κινήματος. Η παρέμβαση της ενισχύεται και από τιε διεθνείς εξελίξεις, με την εκλογή Τραμπ, το ρεύμα της Λεπέν κλπ.
Το ΚΚΕ σταθεροποιείται» και χωρίς να κάνει άλμα, φαίνεται ότι μέσα στις συνθήκες αυτές μπορεί να κερδίζει και να απευθύνεται και σε κόσμο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Κάνει και κάποιες οριακές αναπροσαρμογές στην τακτική του (π.χ. πιο ανοιχτό στα καλέσματά του), χωρίς ωστόσο να υπερβαίνει τα φυσιογνωμικά του όρια, όπως έδειξαν και οι θέσεις για το επικείμενο συνέδριο του. Καταφέρνει να συσπειρώνει ένα σημαντικό δυναμικό εργαζομένων που αναφέρονται στην κομμουνιστική αριστερά, αυτοπροβαλλόμενο ως μια στιβαρή και σίγουρη δύναμη. Δεν διαμορφώνει όμως πολιτικό σχέδιο ανατροπής της επίθεσης, αρνείται τους άμεσους αντικαπιταλιστικούς στόχους πάλης εκχωρώντας τα πάντα στη λαϊκή εξουσία. Λόγω αυτών των αντιφάσεων καταλήγει-ανεξαρτήτως προθέσεων- σε κρίσιμες καμπές (π.χ. Δεκ. 08, πλατείες, δημοψήφισμα κ.α.) σε πρακτικές στήριξης των βασικών αστικών επιλογών. Στο σήμερα προτάσσει τη λογική των αγώνων αντίστασης και διαμαρτυρίας και την ενίσχυση του ΚΚΕ, ενώ έχει απεμπολήσει τη λογική των πολιτικών συνεργασιών είτε σε επίπεδο κινήματος είτε σε επίπεδο μετώπου, εκτός κι αν αυτή σημαίνει πλήρη “υποταγή” στις γραμμές του. Ταυτόχρονα μένει στάσιμο στο πως προσεγγίζει θεωρητικά και ιστορικά την εμπειρία του “υπαρκτού σοσιαλισμού”, αδυνατώντας να απαντήσει με σύγχρονο τρόπο σε ουσιαστικά ζητήματα στρατηγικής.
Η ΛΑΕ ακολουθεί τον δρόμο, ενός ρηχού «αντιμνημονιακού», «πατριωτικού» μετώπου, χωρίς ρήξη με τις δυνάμεις του κεφαλαίου και την ΕΕ, ενώ εμφανίζονται και σημάδια κρίσης στο εσωτερικό της. Προωθεί μια γραμμή πολιτικής και εκλογικής συμμαχίας με Πλεύση Ελευθερίας και ΕΠΑΜ. Παρεμβαίνει στο μαζικό κίνημα με έμφαση στην κομματική οικοδόμηση ενώ είναι εξαιρετικά προβληματική η επιλογή της παραμονής σε κοινές παρατάξεις με τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια σειρά χώρους, η οποία πρακτικά υπονομεύει την κοινή δράση και την ανάπτυξη αντικυβερνητικού μετώπου μέσα στο εργατικό κίνημα.
Η Πλεύση Ελευθερίας κινείται με μια λογική περιορισμένης αντιμνημονιακής ρητορείας, χωρίς αντι-Ε.Ε. και εργατικό – λαϊκό περιεχόμενο, για αποκατάσταση της αστικής δημοκρατίας. Πρόκειται για ένα προσωποπαγές μόρφωμα και μια πολιτική πρόταση διαχείρισης του συστήματος χωρίς καμιά συμμετοχή στο κίνημα, χωρίς καμιά ταξική αναφορά, που προβάλλει μια εκδοχή της επιχείρησης “καθαρά χέρια αλά ελληνικά”. Ενώ πλασάρεται σαν «αντιμνημονιακό» κόμμα θέλει -όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ- δήθεν να «καταργήσει τα μνημόνια» εντός του ευρώ και της ΕΕ και να ακολουθήσει δήθεν ουδέτερη ή ειρηνική εξωτερική πολιτική εντός του ΝΑΤΟ. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν τόλμησε να βγάλει καν ανακοίνωση για την επίσκεψη Ομπάμα!

5. Μπροστά σε σταυροδρόμι της ταξικής αντιπαράθεσης
Με βάση τα παραπάνω υποστηρίζουμε ότι στην ταξική αναμέτρηση στην Ελλάδα σήμερα δεν κρίνεται απλώς το αν θα περάσει κάποιο μέτρο ή ένα νομοσχέδιο, αλλά το αν η επιδρομή του κεφαλαίου θα καταφέρει να διαμορφώσει ένα ολότελα νέο τοπίο τρομακτικής εκμετάλλευσης και καπιταλιστικής ανασυγκρότησης, με το πλήρες ξεζούμισμα των εργαζομένων, τη συνολική διάλυση των κοινωνικών δικαιωμάτων, την ιδιωτικοποίηση των πάντων, και πάνω από όλα, την άρση κάθε περιορισμού στην απρόσκοπτη κερδοφορία των καπιταλιστών. Απαιτείται λοιπόν μια συνολική πολιτική σύγκρουσης με το κεφάλαιο και την αστική πολιτική και όχι μια αντιπαράθεση στις επιπτώσεις ή σε σημεία. Αυτό φυσικά δεν συνεπάγεται μια υποτίμηση των μαχών για την αποτροπή επιμέρους μέτρων, αλλά την συνειδητοποίηση πως δίνοντας αυτή την μάχη βρισκόμαστε ταυτόχρονα σε ένα ιστορικό μεταίχμιο, όπου θα κριθεί είτε η μετάβαση σε ένα υπεραντιδραστικό καπιταλισμό του «προχθές», είτε η μετάβαση σε μια ολότελα νέα εποχή, που εμείς παλεύουμε να είναι σύγχρονα κομμουνιστική, δεδομένο που απαιτεί άλλα καθήκοντα από την πλευρά μας. Δεν αποκλείουμε πως στην πορεία ανάπτυξης της ταξικής πάλης, με την ποιοτική ενίσχυση του μαζικού επαναστατικού αγώνα και των αντίστοιχων οργάνων εργατικής πολιτικής, με τη διαμόρφωση ενός αντικαπιταλιστικού εργατικού μετώπου και μιας αντίστοιχης επαναστατικής και σύγχρονα κομμουνιστικής Αριστεράς, μπορεί να προκύψουν ανακατατάξεις και σε κυβερνητικό επίπεδο. Είτε με κυβερνήσεις αστικού ή μικροαστικού χαρακτήρα, που θα προσπαθήσουν να ενσωματώσουν κάποια από τα αιτήματα και τη δυναμική του λαϊκού κινήματος, είτε με κυβερνήσεις αριστερού προσανατολισμού, που θα προσπαθούν να εκφράσουν —με μερικό και αντιφατικό τρόπο— τη λαϊκή πάλη. Ειδικά στη δεύτερη περίπτωση θα αποτελούν, ενδεχόμενα, ένα υβριδικό προϊόν της πάλης ενός ισχυρού εργατικού και αντικαπιταλιστικού κινήματος (που δεν θα είναι τόσο ισχυρό, ώστε να επιβάλει την επανάσταση) και μιας αδύναμης αστικής τάξης (που θα αναγκάζεται να υποχωρήσει πρόσκαιρα, για να ενσωματώσει αρχικά και έπειτα να επιτεθεί στο εργατικό κίνημα και στις κατακτήσεις του). Οι κομμουνιστές και η επαναστατική Αριστερά δεν συμμετέχουν σε τέτοιες κυβερνήσεις. Με όπλο ένα ισχυρό, μαζικό και αποφασιστικό πολιτικό εργατικό–λαϊκό κίνημα, χωρίς αναμονή, επιδιώκουν είτε να επιβάλλονται φιλολαϊκά μέτρα και κατακτήσεις είτε να ματαιώνονται και να ανατρέπονται τα αντεργατικά, φιλοσυστημικά, φιλοΕΕ διαχειριστικά μέτρα.
Είναι αυτή η κατάσταση επομένως που απαιτεί την συγκρότηση ενός πολιτικού σχεδίου με στρατηγικά χαρακτηριστικά όπου μέσω του αντικαπιταλιστικού του περιεχομένου, της ταξικής του ουσίας, των δρόμων και των μέσων επίτευξης και των σκοπών του να συνδέει ουσιαστικά την επαναστατική τακτική στο σήμερα με το ίδιο το άλμα της επανάστασης, που αποτελεί άλλωστε την οροφή της τακτικής και αφετηρία της στρατηγικής, τον κρίκο σύνδεσης τους. Πυρήνας της επαναστατικής τακτικής σήμερα είναι η πάλη για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της βάρβαρης επίθεσης του κεφαλαίου και της υπεραντιδραστικής ανασυγκρότησής του, μέσα από την οποία επιχειρείται η υπέρβαση της σημερινής δομικής κρίσης του. Το πρόγραμμα της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της βάρβαρης επίθεσης του κεφαλαίου και των αστικών αναδιαρθρώσεων αφορά όλη την περίοδο που διανύουμε. Είναι ο δρόμος του αγώνα, που συγκρούεται με την καπιταλιστική τάξη πραγμάτων, προκαλεί αγωνιστική μαζική κίνηση και ανεβάζει τις συνειδήσεις. Ενώνει την πρωτοπορία με τις αφυπνιζόμενες δυνάμεις του λαϊκού κινήματος, μετασχηματίζει τις επιμέρους αναμετρήσεις σε συνολικό πολιτικό αντικαπιταλιστικό αγώνα. Στοχεύει στην απόσπαση κατακτήσεων, στην ακύρωση της κυβερνητικής πολιτικής σε κάθε ζήτημα πετυχαίνοντας έστω και ασταθείς νίκες, την ήττα, τον κλονισμό και τελικά την συνολική ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου και της αντιδραστικής ανασυγκρότησής του, την προσέγγιση της αντικαπιταλιστικής επανάστασης, το άνοιγμα του δρόμου για την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της. Παράλληλα το θέμα των σύγχρονων δικαιωμάτων και ελευθεριών της νεολαίας και των εργαζομένων αντικειμενικά χρήζει ανώτερου τύπου ιεράρχησης στη παρέμβαση των κομμουνιστικών δυνάμεων στη νεολαία. Δεν θα γίνουμε μια γενιά πειθαρχημένων, σύγχρονων σκλάβων χωρίς δικαιώματα. Δεν είμαστε εμείς αυτοί που θα υπερασπίσουμε το παλιό, σάπιο, βαθιά αντιδραστικό πολιτικό σύστημα. Θα διεκδικήσουμε τις ελευθερίες της εποχής μας, την δημοκρατία που αξίζει στην γενιά μας. Θα κατακτήσουμε την δυνατότητα να αποφασίζουμε και να διαχειριζόμαστε τις ζωές μας χωρίς κανενός είδους προστάτες, αξιοποιώντας τις καλύτερες στιγμές της λαϊκής δυναμικής και αυτενέργειας (π.χ. πλατείες), με λίγα λόγια θα διεκδικήσουμε την εργατική δημοκρατία της εποχής μας.
Κατευθυντήριος στόχος για τις δυνάμεις μας σε πανκοινωνικό επίπεδο είναι η προώθηση του Αντικαπιταλιστικού Εργατικού Μετώπου (Α.Ε.Μ.) Αυτή την κοίτη φιλοδοξούμε να τροφοδοτήσει η συγκρότηση ενός αντικαπιταλιστικού-επαναστατικού ρεύματος και μετώπου στην νεολαία. Το Α.Ε.Μ. είναι το υποκείμενο της αντικαπιταλιστικής ανατροπής και η «δρώσα» δύναμη για την προσέγγιση της επανάστασης. Γι’ αυτό, εκφράζεται σε αυτό, η διαλεκτική ενότητα των τριών πλευρών του επαναστατικού υποκειμένου: της κομμουνιστικής πρωτοπορίας – κόμματος, του αντικαπιταλιστικού πολιτικού μετώπου, της αντικαπιταλιστικής μαζικής πάλης και του κινήματος.
Σε αυτά τα πλαίσια προωθούμε στη νεολαία, το μαζικό της κίνημα και σε κάθε αριστερή, ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική δύναμη το παρακάτω πλαίσιο στόχων, δικαιωμάτων και διεκδικήσεων σαν εκείνο το αναγκαίο πρόγραμμα αντεπίθεσης και πολιτικής ανασυγκρότησης του κινήματος της νεολαίας. Αυτό το πρόγραμμα επιδιώκουμε να ηγεμονεύει στους αγώνες της νεολαίας και να πολιτικοποιεί το κίνημα της. Επιδιώκουμε να αποτελέσει το βασικό πλαίσιο ενότητας, συντονισμού και κοινής δράσης του αντικαπιταλιστικού και επαναστατικού ρεύματος και των συγκροτημένων πρωτοποριών μέσα στο κίνημα της νεολαίας και στις πολιτικές συνεργασίες, πεδίο διαπάλης για την επαναστατική ηγεμονία.

ΔΕΝ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΣΚΛΑΒΟΙ. ΜΟΡΦΩΣΗ, ΔΟΥΛΕΙΑ, ΕΙΡΗΝΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

1) Ανατροπή του μόνιμου σφαγείου των δικαιωμάτων και ελευθεριών των εργαζομένων που επιβλήθηκε και στηρίζεται από όλο το αστικό πολιτικό κατεστημένο και την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, το ευρωμνημονιακό τόξο – ΕΕ – ΔΝΤ. Κατάργηση των ευρωμνημονίων διαρκείας και του μόνιμου κόφτη των ζωών μας, που επιβάλουν κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ. Έξω η ΕΕ και το ΔΝΤ από τη χώρα! Έξοδος από την ΕΕ από τη σκοπιά των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων. Διαγραφή του χιλιοπληρωμένου χρέους τώρα! Διεθνιστικός αγώνας ενάντια στην εφιαλτική συμφωνία TTIP ανάμεσα σε ΕΕ και ΗΠΑ και σε κάθε ανάλογη συμφωνία. Απελευθέρωση της νεολαίας από τη δυναστεία των διεθνών μηχανισμών και οργανισμών των πολυεθνικών (ΕΕ, ΟΟΣΑ, ΠΟΕ κ.λπ.) Ισότιμη διεθνιστική συνεργασία των λαών.

2) Πάλη για τις ανάγκες και τα δικαιώματα της νεολαίας, ενάντια στη στρατηγική για την σύνθλιψη των μισθών και συντάξεων και τον ολοκληρωτικό σφετερισμό του ελεύθερου χρόνου μας. Θέλουμε να ζήσουμε και όχι να επιζήσουμε! Για την άμεση βελτίωση της ζωής των εργαζόμενων και ανέργων με αύξηση μισθών και συντάξεων, επιδομάτων ανεργίας για όλους – μείωση του εργάσιμου χρόνου και ετών συνταξιοδότησης. Μείωση των κερδών της πλουτοκρατίας. Παροχές υγείας, περίθαλψης, μετακίνησης και επίδομα κατοικίας για όλους τους ανέργους χωρίς προϋποθέσεις. Δωρεάν ασφάλιση και περίθαλψη για όλους χωρίς καμία προϋπόθεση -Δουλειά σταθερή, μόνιμη και πλήρης. Αποφασιστική μείωση των ωρών εργασίας με βάση τις δυνατότητες της εποχής. Όχι στον εργασιακό ρατσισμό απέναντι στη νεολαία. Άμεση κατάργηση των προκλητικών διακρίσεων σε βάρος της νεολαίας μέχρι 25 χρονών. Κατάργηση όλων των μορφών ευέλικτης – ελαστικής-μαύρης εργασίας και εντατικοποίησης. Ενιαίες σχέσεις εργασίας, ενιαίες αμοιβές και ενιαίος χρόνος εργασίας. Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας για όλους με πλήρη δικαιώματα. –Κατάργηση των νόμων που διαλύουν την κοινωνική ασφάλιση.Κατάργηση των νόμων που διαλύουν την κοινωνική ασφάλιση. Αποκλειστικά Δημόσια, δωρεάν, υποχρεωτική ιατροφαρμακευτική άλιση. Αποκλειστικά Δημόσια, δωρεάν, υποχρεωτική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και κοινωνική ασφάλιση για όλους τους νέους και τις νέες περίθαλψη και κοινωνική ασφάλιση για όλους τους νέους και τις νέες.. Καμία φορολόγηση των νέων εργαζομένων, επιστημόνων, Καμία φορολόγηση των νέων εργαζομένων, επιστημόνων, αυτοπασχολούμενων και φτωχών αγροτών. Γενναία αύξηση της φορολόγησης αυτοπασχολούμενων και φτωχών αγροτών. Γενναία αύξηση της φορολόγησης του πλούτου, κατάργηση των εξαιρέσεων και προνομιών του πλούτου, κατάργηση των εξαιρέσεων και προνομιών του. Κατάργηση των έμμεσων φόρων στα είδη λαϊκής ανάγκης.του. Κατάργηση των έμμεσων φόρων στα είδη λαϊκής ανάγκης. –Να διαγραφούν τώρα όλα τα χρέη των φτωχών και των ανέργων στο κράτος και στις αιματοβαμμένες Τράπεζες! Κανένα σπίτι λαϊκής Να διαγραφούν τώρα όλα τα χρέη των φτωχών και των ανέργων στο κράτος και στις αιματοβαμμένες Τράπεζες! Κανένα σπίτι λαϊκής οικογένειας στα χέρια οικογένειας στα χέρια τραπεζίτη. Κανένα σπίτι χωρίς νερότραπεζίτη. Κανένα σπίτι χωρίς νερό– ρεύμα ρεύμα ––θέρμανση!θέρμανση! –Καθολική δημόσια παιδεία Καθολική δημόσια παιδεία –– υγεία υγεία ––πρόνοια για τις ανάγκες του εργαζομένου λαού και της νεολαίας. Ενάντια στην εμπορευματοποίηση, πρόνοια για τις ανάγκες του εργαζομένου λαού και της νεολαίας. Ενάντια στην εμπορευματοποίηση, επιχειρηματικοποίηση. Ενιαίο δημόσιο, δωρεάν, δημοκρατικό, υποχρεωτικό 12επιχειρηματικοποίηση. Ενιαίο δημόσιο, δωρεάν, δημοκρατικό, υποχρεωτικό 12χρονο σχολείο, για όλα τα παιδιά με χρονο σχολείο, για όλα τα παιδιά με ολόπλευρη ολόπλευρη μόρφωση, πλήρως ανεξάρτητο μόρφωση, πλήρως ανεξάρτητο από την εκκλησία. Δίχρονη προσχολική αγωγή. Δημόσια επαγγελματική εκπαίδευση και ελεύθερη από την εκκλησία. Δίχρονη προσχολική αγωγή. Δημόσια επαγγελματική εκπαίδευση και ελεύθερη πρόσβαση σε μια ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Κατάργηση της πρόσφατης ρύθμισης για την ΤΕπρόσβαση σε μια ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Κατάργηση της πρόσφατης ρύθμισης για την ΤΕΕ. Πλήρη επαγγελματικά Ε. Πλήρη επαγγελματικά δικαιώματα στους τίτλους σπουδών. Όχι στη πιστοποίηση προσόντων που εξαπλώνεται ραγδαία και αποτελεί το εργαλείο για την δικαιώματα στους τίτλους σπουδών. Όχι στη πιστοποίηση προσόντων που εξαπλώνεται ραγδαία και αποτελεί το εργαλείο για την κατάργηση κάθε αξίας όλων των τίτλων σπουδών για δουλειά και για την εμπέδωση των κανιβαλικών εργασιακών σχέσεωνκατάργηση κάθε αξίας όλων των τίτλων σπουδών για δουλειά και για την εμπέδωση των κανιβαλικών εργασιακών σχέσεων. Ακύρωση . Ακύρωση της προωθούμενης μαθητείας ως ένα ακόμα δρόμο προς την εργασιακή ζούγκλα.της προωθούμενης μαθητείας ως ένα ακόμα δρόμο προς την εργασιακή ζούγκλα. –Κατώτερες εγγυημένες τιμές σε όλα τα αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα και ουσιαστική μείωση του κόστους παραγωγής στους Κατώτερες εγγυημένες τιμές σε όλα τα αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα και ουσιαστική μείωση του κόστους παραγωγής στους φτωχομεσαίους αγρότες. Κατάργηση των επιδοτήφτωχομεσαίους αγρότες. Κατάργηση των επιδοτήσεων της ΕΕ σεων της ΕΕ σε μεγαλοαγρότες,σε μεγαλοαγρότες, καπιταλιστικές αγροτικές επιχειρήσειςκαπιταλιστικές αγροτικές επιχειρήσεις και και εκκλησιαστικά ιδρύματαεκκλησιαστικά ιδρύματα. Χορήγησή τους αποκλειστικά σε αγρότες και συνεταιριστική παραγωγή. Χορήγησή τους αποκλειστικά σε αγρότες και συνεταιριστική παραγωγή.. Ανατροπή της ΚΑΠ. Κατάργηση του Ανατροπή της ΚΑΠ. Κατάργηση του “Μητρώου αγροτών” που ξεκληρίζει όλη τη φτωχολογιά του χωριού. Απαγόρευση παραγωγής και διακίνησης μεταλλαγμένων προϊόντων. “Μητρώου αγροτών” που ξεκληρίζει όλη τη φτωχολογιά του χωριού. Απαγόρευση παραγωγής και διακίνησης μεταλλαγμένων προϊόντων. Ενιαίος δημόσιος φορέας τροφίμων για την κάλυψη των βασικών διατροφικών αναγκών της χώρας. ΔημόσιοΕνιαίος δημόσιος φορέας τροφίμων για την κάλυψη των βασικών διατροφικών αναγκών της χώρας. Δημόσιο σύστημα διακίνησης των σύστημα διακίνησης των προϊόντων για χτύπημα των μεσαζόντων. Δημιουργία δημοκρατικών πρωτοβάθμιων παραγωγικών συνεταιρισμών σε ρήξη με τους προϊόντων για χτύπημα των μεσαζόντων. Δημιουργία δημοκρατικών πρωτοβάθμιων παραγωγικών συνεταιρισμών σε ρήξη με τους αγροτοπατέρες, τα κυκλώματα εμπόρωναγροτοπατέρες, τα κυκλώματα εμπόρων–μεσαζόντων, τραπεζών και καρτέλ που προστατεύονται από τον κρατικό μηχανισμό. μεσαζόντων, τραπεζών και καρτέλ που προστατεύονται από τον κρατικό μηχανισμό.
3) Ειρήνη για όλους τους λαούς. Ματαίωση και ακύρωση της πολεμικής προπαρασκευής και απειλής, των ένοπλων πολεμικών επεμβάσεων και συγκρούσεων που έχουν μετατρέψει τις χώρες προέλευσης των προσφύγων σε κόλαση πείνας και θανάτου. Καμιά συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Όχι στη διάθεση ελληνικού εδάφους, αέρος και εξοπλισμού για επεμβάσεις σε άλλες χώρες. Στην Ελλάδα των δύο ΝΑΤΟικών βάσεων και της εμπλοκής στους ΝΑΤΟικούς και ευρωενωσιακούς σχεδιασμούς, ανεξαρτήτως κυβερνήσεων, ο αντιπολεμικός αγώνας στρέφεται πρώτα και κύρια εναντίον των σχεδιασμών ΝΑΤΟ – ΕΕ αλλά και της ελληνικής αστικής τάξης. Κοινός διεθνιστικός αγώνας των λαών σε Ελλάδα και Τουρκία και όλων των λαών, ντόπιων-προσφύγων/μεταναστών, ενάντια σε ΗΠΑ-NATO-ΕΕ και όλες τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις όπως η Ρωσία, τις αστικές τάξεις και κυβερνήσεις τους. Για να επιβάλλουμε μια δίκαιη ειρήνη στην περιοχή, ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τους ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων. Έξω οι ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Βάσεις. Αποχώρηση από τον Ευρωστρατό. Ούτε ένα ευρώ για εξοπλισμούς. Όχι στη συμμαχία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου. Καμία σκέψη για αύξηση της θητείας και για υποχρεωτική στράτευση στα 18. Μείωση της θητείας των φαντάρων Όχι στον επαγγελματικό και μισθοφορικό στρατό. Ελεύθερος συνδικαλισμός των φαντάρων. Καλύτερες συνθήκες στράτευσης. Αγώνας ενάντια στην εφαρμογή του πολυνομοσχεδίου για τις Ε.Δ. που προβλέπει το ξεπούλημα της ακίνητης περιουσίας τους. Ενίσχυση του κινήματος μέσα κι έξω από το στρατό και του Δικτύου Σπάρτακος.
4) Υπεράσπιση και διεκδίκηση των σύγχρονων δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών του λαού. Απόκρουση-ανατροπή της κλιμακούμενης αντιλαϊκής πολιτικής βίας και τρομοκρατίας, του μόνιμου κράτους έκτακτης ανάγκης. Ελεύθερος συνδικαλισμός σε κάθε τόπο δουλειάς. Αγώνας για την υπεράσπιση και διεύρυνση των συνδικαλιστικών ελευθέριων, ενάντια στην σχεδιαζόμενη περεταίρω κατακρεούργηση τους. Κατάργηση του θεσμού της πολιτικής επιστράτευσης και όλων των μορφών απαγόρευσης της απεργίας. Κατοχύρωση του δικαιώματος των εργαζόμενων να επιβάλουν με οποιαδήποτε μορφή πάλης αποφασίσουν δημοκρατικά και συλλογικά, τις διεκδικήσεις τους, στον κάθε εργοδότη, στις κυβερνήσεις και το κράτος. Κατάργηση των ΜΑΤ και όλων των μονάδων καταστολής. Να καταργηθεί ο τρομονόμος. Έξω η αστυνομία από τις διαδηλώσεις. Απαγόρευση της χρήσης χημικών και δακρυγόνων. Κάτω τα χέρια από το άσυλο. Διεύρυνση του ασύλου στους χώρους όπου δρα και αγωνίζεται η νεολαία. Να αποφασίζει ο ίδιος ο λαός για τις τύχες του χωρίς «προστάτες» και τις απροκάλυπτες επεμβάσεις τους στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας.

5) Υπεράσπιση και διεύρυνση της δημόσιας περιουσίας. Αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση Υπεράσπιση και διεύρυνση της δημόσιας περιουσίας. Αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση –– εμπορευματοποίηση δημόσιων, εμπορευματοποίηση δημόσιων, δημοτικών υπηρεσιών και αγαθών (νερό, ρεύμα, συγκοινωνίες, πρόνοια). Άμεση επαναφορά στο δημόσιο όσων επιχειρήσεων δημοτικών υπηρεσιών και αγαθών (νερό, ρεύμα, συγκοινωνίες, πρόνοια). Άμεση επαναφορά στο δημόσιο όσων επιχειρήσεων ιδιωτικοποιήθηκαν. ιδιωτικοποιήθηκαν. ΣτηρίζΣτηρίζουμε αποφασιστικά τηουμε αποφασιστικά τηνν ΒΙΟΜΕΒΙΟΜΕ και αντίστοιχες προσπάθειες μαχητικής και αντίστοιχες προσπάθειες μαχητικής αυτοδιαχείρισηαυτοδιαχείρισηςς και και εργατικού εργατικού ελέελέγχογχου. υ. Κατάργηση του Υπερταμείου ιδιωτικοποιήσεων και αυστηρή τιμωρία σε όσους εμπλακούν στην πώληση έστω και ενός ευρώ Κατάργηση του Υπερταμείου ιδιωτικοποιήσεων και αυστηρή τιμωρία σε όσους εμπλακούν στην πώληση έστω και ενός ευρώ από την λαϊκή περιουσία. Καμιά συγχώνεαπό την λαϊκή περιουσία. Καμιά συγχώνευση υση — κατάργηση σχολείων, νοσοκομείων, κοινωφελών δομών ή τμημάτων τους. Να ανοίξουν κατάργηση σχολείων, νοσοκομείων, κοινωφελών δομών ή τμημάτων τους. Να ανοίξουν άμεσα όλες οι δημόσιες δομές που καταργήθηκαν με τα μνημόνια.άμεσα όλες οι δημόσιες δομές που καταργήθηκαν με τα μνημόνια. Δημόσιες δωρεάν μεταφορές για όλους ανεξαιρέτως. Μπλοκάρισμα Δημόσιες δωρεάν μεταφορές για όλους ανεξαιρέτως. Μπλοκάρισμα –ακύρωση στην πράξη των προστίμων και των ακυρωτακύρωση στην πράξη των προστίμων και των ακυρωτικών μηχανημάτων από το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα.ικών μηχανημάτων από το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα.
6) Εθνικοποιήσεις χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο, όλων των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, των μεγάλων επιχειρήσεων και εκείνων που εγκατέλειψαν οι ιδιοκτήτες τους, της μεγάλης αγροτικής ιδιοκτησίας. Δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας. Aμεσο φρένο στην λεηλασία της φύσης μέσω της επέλασης του κεφαλαίου κόντρα στην καταστροφή του φυσικού τοπίου και περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής. Προστασία του φυσικού πλούτου της χώρας. Διεκδίκηση και υπεράσπιση του δημόσιου χώρου σε πόλεις και χωριά. Μπλοκάρισμα της επέλασης του κεφαλαίου στην εκμετάλλευση του χώρου. Πλατείες, πάρκα, δάση και αιγιαλοί ελεύθεροι για τον λαό και την νεολαία. Ανατροπή όλων των νόμων που ενισχύουν την απρόσκοπτη υπερεκμετάλλευση της γης για χάρη των «στρατηγικών επενδύσεων». Υπεράσπιση και διεύρυνση των δημόσιων χώρων. Αρνούμαστε την επιχειρηματική λειτουργία των πόλεων και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
7) Πάλη για τη συντριβή των φασιστικών συμμοριών και του ρατσισμού. Κοινός αγώνας Ελλήνων και ξένων. Καταδίκη των φασιστών στους δρόμους και στα δικαστήρια. Έξω η Χρυσή Αυγή από τα σχολεία, τις γειτονιές, τους χώρους δουλειάς, τους μαζικούς φορείς της νεολαίας και των εργαζόμενων. Όχι στην κάλυψη και τη νομιμοποίηση του φασισμού από το κράτος και τα ΜΜΕ. Σύγκρουση με τις ξενοφοβικές, ακροδεξιές αντιλήψεις και όλους όσους επωάζουν το αυγό του φιδιού.
8) Να σταματήσει η δολοφονική αντιμετώπιση των προσφύγων από ΕΕ και κυβέρνηση. Απρόσκοπτη διέλευση των προσφύγων και μεταναστών από τα σύνορα. Καμιά επαναπροώθηση τους. Νομιμοποίηση των μεταναστών χωρίς προϋποθέσεις. Κατοχύρωση όλων των κοινωνικών, πολιτικών, πολιτιστικών και θρησκευτικών δικαιωμάτων για όλους τους μετανάστες. Όχι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Να καταργηθεί η FRONTEX, να πέσει το τοίχος του ρατσισμού στον Έβρο, το απαράδεκτο Σύμφωνο Μετανάστευσης της ΕΕ, ο Κανονισμός Δουβλίνο ΙΙ και η Συνθήκη Σένγκεν. Να δοθούν ταξιδιωτικά έγγραφα και δικαίωμα μετακίνησης στην ΕΕ σε όσους μετανάστες το επιθυμούν. Όχι στο ρατσισμό και στις διακρίσεις, λόγω φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού, εθνικότητας ή θρησκείας.

9) Πάλη ενάντια στην μιντιακή δικτατορία και στην πολιτιστική χειραγώγηση. Σκληρά μέτρα απέναντι στα ιδιωτικά κανάλια. Δημιουργία θεσμών αυστηρού ελέγχου τους. Στόχος το κλείσιμο των ιδιωτικών καναλιών για να περάσουν οι συχνότητες στο κράτος και σε κοινωνικές-πολιτιστικές συλλογικότητες. Ανάπτυξη πολύμορφης αντικαπιταλιστικής ενημέρωσης και πληροφόρησης. Διεκδικούμε ευρύτερες κοινωνικές συλλογικότητες να αναπτύσσουν ελεύθερα τη δική τους εναλλακτική πληροφόρηση – ενημέρωση – πολιτιστική δημιουργία.
10) Ελεύθερη πρόσβαση στον πολιτισμό, στον αθλητισμό, στην ενημέρωση. Κατάκτηση της συλλογικής ζωής που οδηγεί στη γνώση και στην απελευθέρωση από τον ατομισμό και τον ανταγωνισμό μέσα και έξω από τις σχολές και τους χώρους δουλειάς. Όχι στην αγοραία τέχνη και στον πολιτισμό του κέρδους. Δημιουργία κρατικών πολιτιστικών οργανισμών και ενίσχυση των ήδη υπάρχων. Ενάντια στη διάλυση των δομών τέχνης και πολιτισμού (βιβλιοθήκες, μουσεία, ιδρύματα). Ελεύθερη πρόσβαση όλων των νέων στα επιτεύγματα της τεχνολογίας και του πολιτισμού. Ανάπτυξη, δημιουργία και διάδοση του εργατικού λαϊκού πολιτισμού σε όλα τα πεδία. Ενίσχυση και διευκόλυνση της καλλιτεχνικής δημιουργίας, ειδικά για τα φτωχότερα στρώματα. Όχι στον επαγγελματικό αθλητισμό της ντόπας, της κερδοφορίας, της βίας και της διαπλοκής. Προώθηση του ερασιτεχνικού αθλητισμού, δημιουργία δημόσιων αθλητικών εγκαταστάσεων και δωρεάν πρόσβαση των νέων και της κοινωνίας.
11) Δημόσια και δωρεάν προγράμματα απεξάρτησης και συνολικής αντιμετώπισης των εθισμών. Δίωξη και τιμωρία των εμπόρων. Όχι στη διάλυση των προγραμμάτων απεξάρτησης. Διορισμοί με σταθερή εργασία προσωπικού για την αντιμετώπιση των εξαρτήσεων. Προγράμματα αντιμετώπισης των εθισμών σε σχολεία και χώρους όπου ζει η νέα γενιά. Η άρνηση του καταστροφικού δρόμου των εξαρτήσεων πρέπει να είναι συνολική υπόθεση του λαϊκού και του νεολαιίστικου κινήματος. Στα πλαίσια αυτά προωθούμε ειδική δουλειά και επεξεργασία γύρω από το ζήτημα των εξαρτήσεων με ευθύνη του νέου Κ.Σ.
12) Ίσα δικαιώματα για όλες τις νέες γυναίκες που εργάζονται σε επίπεδο μισθών, εργασιακών σχέσεων, χρόνου εργασίας, προστασία της μητρότητας με άδειες και επιδόματα, προστασία από τη βαριά σωματική εργασία, μειωμένος συντάξιμος χρόνος εργασίας. Δημόσιο πανελλαδικό σύστημα βρεφονηπιακής φροντίδας, μέτρα προστασίας των παιδιών, μέριμνα για τις μονογονεϊκές οικογένειες. Για μία στεγαστική πολιτική που θα ενισχύει το νέο ζευγάρι με διαγραφή των χρεών στις τράπεζες και οικογενειακά επιδόματα. Ενάντια σε οποιοδήποτε μορφή διάκρισης, καταπίεσης, κακοποίησης και βίας με βάση το φύλο ή το σεξουαλικό προσανατολισμό στο σχολείο, τα πανεπιστήμια, το χώρο εργασίας, το στρατό. Όχι στην ομοφοβία, στην εμπορευματοποίηση του ομοσεξουαλικού προσανατολισμού. Νομική και ισότιμη αντιμετώπιση συνολικά όλων των LGBTQI ζευγαριών και της δυνατότητας τεκνοθεσίας. Συμβολή στη διαμόρφωση μίας νέας πολιτιστικής αντίληψης και κουλτούρας για τον έρωτα, τις σχέσεις, την ανθρώπινη κοινωνία.

Β. Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΤΗΝ ΔΙΝΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΣ

Η αστική τάξη απαντάει στην δομική καπιταλιστική κρίση με μια ιστορικών διαστάσεων επίθεση σε όλη την εργατική τάξη και τον λαό, αλλά πρώτα από όλα στη νεολαία. Οι δυνάμεις του κεφαλαίου επιδιώκουν μια ιστορική τομή στη νέα γενιά. Επιδιώκουν να δημιουργήσουν μια νέα γενιά χωρίς εργασιακά δικαιώματα, χωρίς συμβάσεις και σταθερούς μισθούς, με ασαφή τα όρια ανάμεσα στην ανεργία και στην απασχόληση, χωρίς μορφωτικά δικαιώματα. Μια νεολαία έρμαιο της εκπαίδευσης των φτηνών ευέλικτων καταρτίσεων για τις ανάγκες της αγοράς, της “αριστείας” των λίγων και εκλεκτών και των ταξικών φραγμών. Μια νεολαία απογοητευμένη, ηττημένη, με μόνη διέξοδο την μετανάστευση. Μια νεολαία «κρέας για τα κανόνια τους» σε πολέμους με στόχο τα δικά τους κέρδη και τα δικά τους συμφέροντα, η οποία μάλιστα θα στρατεύεται από τα 18 της. Αυτή η τομή ορίζει την «ταυτότητα» της «νέας εργατικής βάρδιας». Δεν θα είναι υπερβολή να πούμε ότι στην οργάνωση και την προοπτική αυτής της νέας βάρδιας θα κριθεί το μέλλον όλου του εργατικού κινήματος.
Η νεολαία όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα έδωσε πολύ σημαντικές μάχες. Ήταν παρούσα σε όλες τις αναμετρήσεις του μαζικού κινήματος, αν και τα τελευταία χρόνια, δεν είχε πρωταγωνιστικό ρόλο. Παρόλα αυτά, η συμμετοχή στα μεγάλα κινηματικά γεγονότα, οι δύσκολες προσπάθειες οργάνωσης στην νέα βάρδια (με ξεχωριστή την δική μας προσπάθεια), το σχετικό φρενάρισμα των φασιστών αλλά και η συντριπτική υπεροχή του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα δείχνει ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μια γενιά, αδιάφορη, απολίτικη, υποταγμένη. Αντίθετα μέσα στην νεολαία υπάρχουν αδιαμόρφωτες ακόμα τάσεις και ρεύματα, που αναζητούν απαντήσεις, που θέλουν να παλέψουν, που αποστρέφονται τον καπιταλισμό, το πολιτικό σύστημα, την ΕΕ, τους καπιταλιστές, που οραματίζονται με τον δικό τους τρόπο μια άλλη κοινωνία. Στη νεολαία υπάρχει επομένως ένας «διάχυτο» και «πρωτογενές» αντικαπιταλιστικό ρεύμα.
Η επαφή, η επίδραση και η συγκρότηση σε ανώτερο επίπεδο αυτού του ρεύματος αποτελεί το κρίσιμο στοίχημα για την ανασυγκρότηση και ξεδίπλωμα του νεολαιίστικου κινήματος και κριτήριο επιτυχίας για το συνέδριο της ν.Κ.Α. Κρίκος για την βαθύτερη συγκρότηση αυτού του ρεύματος είναι η ανώτερη συγκρότηση της πρωτοπορίας σε όλα τα επίπεδα. Άλλωστε η αναγκαία ανασυγκρότηση του κινήματος που θέλει να αναμετρηθεί με μεγάλους σκοπούς δεν μπορεί παρά να συγκροτηθεί καταρχήν στρατηγικά ώστε να εμπνέει για τα μεγάλα ταξίδια της εποχής μας. Ειδικά στην σημερινή περίοδο είναι ιδιαίτερα σημαντικό να αντιπαλεύουμε τη συστημική προσπάθεια για να κλείσει το ρήγμα στη λαϊκή συνείδηση, με την αποδοχή της αντεργατικής πολιτικής και των ασφυκτικών ορίων του κεφαλαίου ως φυσικό νόμο, και της χαιρέκακης θέσης των αστικών επιτελείων ότι το τέλος των αυταπατών του εγχειρήματος ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει και τέλος της δυνατότητας να αλλάξουν τα πράγματα. Είναι ανοιχτό στοίχημα πώς αυτή η διάψευση των λαϊκών προσδοκιών θα τροφοδοτήσει ένα ρεύμα συλλογικότητας και αλληλεγγύης, αντικαπιταλιστικής αναζήτησης, νέας επαναστατικής αισιοδοξίας και κομμουνιστικής στράτευσης και όχι ένα ρεύμα μηδενισμού, αδιαφορίας, απελπισίας ή και αντιδραστικής-φασιστικής στροφής. Στη δική μας εποχή η νεολαία έχει ανάγκη από ένα σύγχρονο κομμουνιστικό όραμα και πρόγραμμα στον 21ο αιώνα που θα ξεκινάει από τις προηγούμενες επαναστάσεις, χωρίς να τις μηδενίζει αλλά και χωρίς να θεωρεί ότι αυτές είναι το έργο που πρέπει να επαναληφθεί. Αναδεικνύοντας την τεράστια συμβολή τους, τα όρια και την κατάληξή τους. Που θα ολοκληρώνεται τελικά μέσα από την επιστημονική τεκμηρίωση της του κομμουνισμού σύμφωνα με τις δυνατότητες της εποχής μας, μέσα από την σύγχρονη στρατηγική της διαρκούς κομμουνιστικής επανάστασης, μέσα από μια σύγχρονη θεωρία για την αντικαπιταλιστική επανάσταση και την εργατική εξουσία, για μια θεωρία μετάβασης στην εργατική δημοκρατία και το σοσιαλισμό-κομμουνισμό.
Με άλλα λόγια το Συνέδριο πρέπει να συμβάλλει στην συγκρότηση μιας μαζικής κοινωνικής και πολιτικής πρωτοπορίας, ενός συνειδητού αντικαπιταλιστικού ρεύματος με ηγεμονία των επαναστατικών και σύγχρονων κομμουνιστικών αντιλήψεων, σαν βασικού κρίκου για την επίδραση των ανατρεπτικών και αντικαπιταλιστικών ιδεών στην πλειοψηφία της νέας γενιάς. Άλλωστε όπως ανέφερε και ο σφος Γιώργος Γράψας, του οποίου αυτές τις μέρες συμπληρώνονται 17 χρόνια από το θάνατο του, «χωρίς μια πορεία ευρύτερης πολιτικής, κοινωνικής συσπείρωσης που να προβάλλει τη λογική του αντικαπιταλιστικού επαναστατικού δρόμου δεν υπάρχει καν διαδικασία συγκρότησης του πολιτικού υποκειμένου. Πόσες προσπάθειες οργανώσεων που έχουν θεωρητικά αποδεχτεί την ανάγκη σύνδεσης της τακτικής με την στρατηγική του κομμουνισμού γυρίζουν γύρω από τον φανταστικό τους κόσμο με την αυταπάτη ότι αποτελούν την πολιτική πρωτοπορία; Αλλά και πόσες πλατιές πολιτικές και μαζικές συσπειρώσεις γύρω από μια φαινομενικά ή και κάποτε πραγματική – άμεση επαναστατική πολιτική ναυάγησαν γιατί έλλειπε η επαναστατική οργάνωση, η σύνδεση με τον στόχο του κομμουνισμού;».

Επομένως η ανάγκη για την συγκρότηση μιας νέας, μαζικής κοινωνικό-πολιτικής πρωτοπορίας πηγάζει από:

 Την νέα φάση της καπιταλιστικής κρίσης και της αστικής επίθεσης με την ανώτερη διαπλοκή του κοινωνικού προβλήματος, των πολεμικών κινδύνων, και του πολέμου, του βάθους της πολιτικής αντίδρασης. Πλευρά η οποία απαιτεί ποιοτικά ανώτερη συγκέντρωση δυνάμεων.
 Από την αναγκαιότητα η απάντηση στην καπιταλιστική κρίση να σφραγίζεται από την κομμουνιστική προοπτική, από μια ριζικά διαφορετική πρόταση για την οργάνωση της κοινωνίας ώστε οι τεράστιες δυνατότητες της εποχής να αξιοποιηθούν σε όφελος της κοινωνίας και όχι για την καταστροφή της. Άρα από την συγκρότηση ενός πολιτικού σχεδίου με την στρατηγική στο τιμόνι.
 Από τον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων και τις μεγάλες δυσκολίες για το ξεδίπλωμα της πάλης, πρώτα από όλα μέσα στους μαζικούς χώρους δουλειάς της νεολαίας (εστίαση, τουρισμός, τηλεφωνικά κέντρα, delivery κλπ κλπ), και τις νέες δυσκολίες στους χώρους της εκπαίδευσης- τόσος στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, όσο και στους χώρους της τεχνικής εκπαίδευσης, που απαιτούν ανώτερη συγκρότηση από την πλευρά της πρωτοπορίας.  Από την ανάγκη να ανατραπεί ο συσχετισμός δυνάμεων στο κίνημα της νεολαίας, από την ανάγκη δηλαδή να αναστραφεί η ηγεμονία των αντιλήψεων του συμβιβασμού, της λύσης «εντός των πλαισίων του καπιταλιστικού μονόδρομου και της ΕΕ», της απογοήτευσης, του ατομικού δρόμου, σε όφελος της αντικαπιταλιστικής ανατροπής και της επαναστατικής προοπτικής.
 Από την ύπαρξη μιας πλατιάς διάχυτης ζώνης αναζήτησης και «χωνέματος» συμπερασμάτων από τις μάχες της προηγούμενης περιόδου. Δεν κάνουμε λόγο για «έτοιμο ριζοσπαστικό δυναμικό» που πρέπει να «υποδεχτούμε», αλλά για μια αντιφατική διάσταση, γέννημα των δυνατοτήτων αλλά και των αντιφάσεων της προηγούμενης περιόδου, όπου χρειάζεται η επίπονη πολιτική διαπάλη για την ανάδειξη των τάσεων χειραφέτησης σε μια πορεία επικοινωνίας αλλά και αμφίδρομου μετασχηματισμού.
Για να γίνουν βήματα στην συγκρότηση αυτής της πρωτοπορίας πρέπει να υπάρξει μια τομή σε όλα τα επίπεδα του υποκειμένου. Στο επίπεδο της κομμουνιστικής οργάνωσης, του αντικαπιταλιστικού μετώπου, και του κινήματος. Δεν είναι η ώρα της διαχείρισης της κατάστασης. Δεν είναι η ώρα των μισών απαντήσεων. Η νΚΑ μπορεί και πρέπει να δει με αυστηρό τρόπο τις αδυναμίες της και τις αδυναμίες ευρύτερα του κινήματος, να τις φέρει στο φως, γιατί κινείται από την φιλοδοξία για ένα μεγάλο βήμα μπροστά. Για να σωθεί η νεολαία από την εξαθλίωση και την ξενιτιά. Για να οικοδομηθεί μια νέα ελπίδα. Αυτός είναι ο δικός μας ρόλος και αυτόν τον ρόλο θα υπηρετήσουμε μέχρι το τέλος.

Κάτω από αυτή την συνολική λογική η νΚΑ παλεύει το επόμενο διάστημα για:

 τον κομμουνιστικό μετασχηματισμό της νΚΑ
 την συγκρότηση ενός αντικαπιταλιστικού-επαναστατικού ρεύματος στην νέα γενιά
 για την ριζική ανασυγκρότηση του νεολαιίστικου κινήματος.

Οι στόχοι αυτοί αποτελούν προσπάθεια δημιουργικής εφαρμογής της συνολικής γραμμής του ΝΑΡ για την κομμουνιστική απελευθέρωση στις ιδιαίτερες συνθήκες της σημερινής νεολαίας. Τους αντιμετωπίζουμε στα πλαίσια της πορείας για την οικοδόμηση του κομμουνιστικού φορέα, του αντικαπιταλιστικού εργατικού μετώπου και της ταξικής ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Δεν αποτελούν όμως αντιγραφή τους ούτε μια τυπική διαδικασία. Άλλωστε η ιστορική εμπειρία -και του ΝΑΡ- έχει δείξει ότι αν δεν πάρει κανείς υπόψη του την ειδική και συγκεκριμένη κατάσταση της νεολαίας δεν μπορεί να κάνει το παραμικρό βήμα μπροστά.

Γ. Για μια ποιοτική τομή στο κίνημα της νεολαίας και στην παρέμβαση της ν.Κ.Α.

Γ.1. Για ένα μαζικό νεολαιίστικο κίνημα εργατικής κατεύθυνσης και ανατροπής

1. Στη νεολαία εκδηλώνεται με τον πλέον εκρηκτικό τρόπο η γιγαντιαία αντίφαση ανάμεσα στις δυνατότητες που δημιουργούνται από τη συνολική εξέλιξη του ανθρώπινου πολιτισμού για μια ανώτερη ζωή, και στο εφιαλτικό τοπίο που διαμορφώνουν οι αναδιαρθρώσεις του κεφαλαίου για την υπέρβαση της κρίσης του. Η αντίφαση αυτή, τροφοδοτεί με τη σειρά της και οξύνει την ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση στους κόλπους της νέα γενιάς. Μια νέα γενιά που αποτελεί την πιο μορφωμένη βάρδια της εργατικής τάξης. Με ανώτερη εξοικείωση με τις τεχνολογίες αιχμής και με ανώτατη επιστημονική επάρκεια. Γεγονός που συμβάλει να αποκτά αναβαθμισμένο ρόλο στην ίδια την παραγωγή. Είναι χαρακτηριστικό πως ένας νέος εργαζόμενος σήμερα παράγει σε 8 ώρες όσα παρήγαγε ο παππούς του μέσα σε 40 ώρες.
Οι τάσεις του φόβου, της ιδιώτευσης, της υποταγής, διαπλέκονται και συγκρούονται με αυτές του διάχυτου ριζοσπαστισμού, της αγωνιστικής διάθεσης, της αριστερής αναζήτησης. Η ύπαρξη παρόλα αυτά μιας ευρύτερης κοινωνικοπολιτικής πρωτοπορίας που επιμένει να αναζητά δρόμους αντίστασης και αμφισβήτησης της κυρίαρχης αστικής πολιτικής και της λογική του ΤΙΝΑ, αποτελεί μια πρώτη μαγιά, μια νεολαιίστικη πρωτοπορία που μπορεί να έχει καθοριστική συμβολή στην υπόθεση της εργατικής αντεπίθεσης.
Σε αυτή την κρίσιμη καμπή ο ρόλος της νεολαίας στην ανασύνταξη του στρατοπέδου «των από κάτω» είναι καταλυτικός. Η νέα γενιά και το κίνημά της μπορούν και πρέπει να πρωταγωνιστήσουν στην ιστορικών διαστάσεων κοινωνική, πολιτική και ιδεολογική αναμέτρηση. Βασικός παράγοντας για τη νικηφόρα έκβασή της είναι η ανασυγκρότηση ενός νεολαιίστικου κινήματος εργατικής κατεύθυνσης που θα απελευθερώσει τις κρυμμένες δυνάμεις που κυοφορεί ο πρωτότυπος νεολαιίστικος ριζοσπαστισμός. Η ανασυγκρότηση, δηλαδή, ενός κινήματος με συνέχεια, ενιαίο και συνολικό χαρακτήρα, με ανατρεπτικά αιτήματα πάλης που θα συνδέει τη μάχη ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση με αυτή ενάντια στο νέο εργασιακό μοντέλο, την αντιπολεμική – αντιιμπεριαλιστική – αντιφασιστική δράση με την πάλη για τις λαϊκές ελευθερίες. Που θα αποτελεί το σημείο συνάντησης της εργατικής με τη φοιτητική νεολαία, των μαθητών με τους νέους ανέργους, των voucher-αδων με τους σπουδαστές των ΙΕΚ έχοντας ως συνδετικό κρίκο την πάλη ενάντια στο νέο εργασιακό μεσαίωνα και τη διεκδίκηση μιας ριζικά διαφορετικής απελευθερωτικής προοπτικής. Που θα μπορεί με ανώτερο τρόπο να συνδέει την πάλη του με το εργατικό κίνημα και την αναγκαία ανασυγκρότηση του.
Είμαστε σε μια περίοδο όπου την ίδια στιγμή που το λεγόμενο κοινωνικό ζήτημα στην νεολαία (μόρφωση, παιδεία, εργασία, ασφάλιση, υγεία) οξύνεται εκρηκτικά και πρέπει διαρκώς και τολμηρά να ψηλαφούμε αγωνιστικούς δρόμους πάλης και επιβολής νικών σε αυτά τα ζητήματα, ταυτόχρονα η συνολική πανκοινωνική κατοχύρωση τους συνδέεται με την συνολική πάλη ενάντια στα μνημόνια, την κυβέρνηση, την ΕΕ και το ΔΝΤ. Δεν υπάρχει πλευρά της ζωής των νέων που να μην πλήττεται από την ίδια πολιτική που κόβει μισθούς και συντάξεις, που διαλύει τα κοινωνικά δικαιώματα. Ταυτόχρονα, περισσότερο από ποτέ, οι νέοι σήμερα βιώνουν στην ίδια τους τη ζωή την κοινωνική άβυσσο στην οποία εξωθούνται οι γονείς τους. Αυτή η αντίφαση αποτελεί το α και το ω για την συγκρότηση αριστερών προγραμμάτων πάλης σε κάθε χώρο που ζει, εργάζεται και σπουδάζει η νεολαία.
2. Η εργατική στροφή του νεολαιίστικου κινήματος δεν αποτελεί ακόμα ένα σύνθημα εσωτερικής κατανάλωσης, αλλά τη συνειδητή προσπάθεια να ξεπεραστεί ο προγραμματικός και οργανωτικός αφοπλισμός του διάχυτου νεολαιίστικου ριζοσπαστισμού. Σηματοδοτεί το ανέβασμα του γενικού επιπέδου συνείδησης και οργάνωσης της νεολαίας και της νέας βάρδιας στην κατεύθυνση της νικηφόρας αναμέτρησης με την επίθεση της κυβέρνησης- ΕΕ – κεφαλαίου. Η αναγκαιότητα και δυνατότητα εργατικής στροφής του νεολαιίστικου κινήματος θεμελιώνεται στους παρακάτω παράγοντες:
– στον αναβαθμισμένο ρόλο που παίζει για τη νέα γενιά ο παράγοντας της εργασίας. Ο ισχυρισμός αυτός δεν συνδέεται απλά με την ένταξη της νεολαίας -στη συντριπτική της πλειοψηφία- στην εργατική τάξη όπως ίσχυε μια προηγούμενη περίοδο. Συνδέεται κυρίως με τα αποτελέσματα που έχει επιφέρει στη συνείδηση της νεολαίας η αντικειμενική κατάσταση που διαμορφώθηκε μέσα στα τελευταία χρόνια της κρίσης, καθώς με ολοένα και πιο μαζικούς όρους οι νέοι αναγνωρίζουν τα συμφέροντά τους στην πλευρά της εργατικής τάξης.
– στην ύπαρξη μιας σχεδόν πλειοψηφικής ζώνης νεολαιίστικου ριζοσπαστισμού που εκτείνεται έξω από τα όρια των φοιτητικών αμφιθεάτρων και της πρωτοπόρας δράσης του φοιτητικού κινήματος. Ο ριζοσπαστισμός αυτός διαπερνά τα πιο πληβειακά τμήματα της νεολαίας, τους νέους άνεργους, τη νεολαία που βρίσκεται εκτός των εκπαιδευτικών δομών, καθώς και αυτή που βρίσκεται διαρκώς αντιμέτωπη με τον φαύλο κύκλο της μισοανεργίας-μισοεργασίας.
– τέλος, στην ύπαρξη μιας πλατιάς νεολαιίστικης κοινωνικοπολιτικής πρωτοπορίας με σημαντικές και συνάμα διαφορετικές αγωνιστικές εμπειρίες, η οποία εντοπίζεται με μεγαλύτερη πυκνότητα στις ηλικίες των σημερινών νέων εργαζομένων.
Η εργατική στροφή του νεολαιίστικου κινήματος μπορεί να αποτελέσει την πυξίδα για την συγκρότηση ευρύτερα του αγωνιστικού μετώπου ανατροπής. Το αγωνιστικό μέτωπο και το ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα πρώτα από όλα εκφράζουν την ταξική ενότητα των διαφορετικών τμημάτων της σύγχρονης εργατικής τάξης (της νέας βάρδιας συμπεριλαμβανομένης). Η νέα γενιά, ως κορμός της νέας εργατικής βάρδιας, μπορεί να συμβάλλει καθοριστικά στην οικοδόμηση αυτή την ανάγκη συγκέντρωσης κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων στο στόχο της ανατροπής της επίθεσης και των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.

Γ.2. Η ειδική παρέμβαση της ν.Κ.Α. στα μέτωπα πάλης

– Γ.2.1. Νεολαία και εργασία

Σήμερα το κεφάλαιο επιχειρεί να αντιρροπήσει τις τάσεις πτώσης του μέσου ποσοστού κέρδους με βουτιά στην εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης. Tο καθεστώς «μισοεργασίας-μισοανεργίας ή σύγχρονης δουλείας» που διαμορφώνεται, χαρακτηρίζεται από ένα νέο μείγμα των μεθόδων εκμετάλλευσης, στο πλαίσιο του οποίου αναβαθμίζονται οι μηχανισμοί άντλησης απόλυτης υπεραξίας. Από τη στενή αλληλοδιαπλοκή και συμπληρωματικότητα των μαζικών φαινομένων της ανεργίας, της εντατικοποίησης της εργασίας, της παράτασης αλλά και της ελαστικοποίησης του εργάσιμου χρόνου, ενώ τείνει να ολοκληρώσει την τομή στο μοντέλο εργασίας, καθιστώντας σταδιακά περιθωριακά τα στοιχεία του προηγούμενου υποδείγματος.
Οι πολιτικές κυβερνήσεων-ΕΕ-κεφαλαίου έχουν στόχο με συγκεκριμένες τομές να συμβάλλουν στην εμπέδωση του κεκτημένου που τείνει να διαμορφώσει το κεφάλαιο. Τέτοιες τομές με ιδιαίτερη σημασία και για τη νεολαία είναι οι «ενεργητικές» πολιτικές διαχείρισης της ανεργίας, οι νέες μορφές ελαστικής και ημιασφαλισμένης εργασίας, η ενίσχυση της μαθητείας και της τεχνικής εκπαίδευσης, οι αντεργατικές παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό σύστημα. Η νέα εργατική βάρδια βρίσκεται στην αιχμή αυτού του νέου εργασιακού μοντέλου και συμπυκνώνει σε ανώτερο βαθμό αυτές τις αλλαγές. Η σημερινή νεολαία που εντάσσεται στη συντριπτική της πλειοψηφία στη σύγχρονη εργατική τάξη και αξιοποιείται συστηματικά από το κεφάλαιο ως πειραματόζωο των αντεργατικών πολιτικών, αποτελεί λόγω της μαζικότητας της το βασικό κορμό της νέας εργατικής βάρδιας.
Η νέα εργατική βάρδια, στην Ελλάδα αλλά και στις αναπτυγμένες καπιταλιστικά χώρες αποτελείται από 2 βασικές κατηγορίες εργαζομένων. Από τη μια από τα στρώματα της μισθωτής διανόησης, που εδώ και αρκετά χρόνια βρίσκονται σε διαδικασία προλεταριοποίησης – μια διαδικασία που έχει σχεδόν αποκρυσταλλωθεί ιδιαίτερα στις νεότερες γενιές. Από την άλλη από τις τεράστιες μάζες χαμηλόμισθων εργαζόμενων (low wage workers), που δουλεύουν στους μεγάλους κλάδους των «υπηρεσιών» (π.χ. επισιτισμός-τουρισμός, εμπόριο, διαφήμιση-τεχνική υποστήριξη call center κ.α.), στη βιομηχανία και τη βιοτεχνία. Μέσα στην κρίση στην Ελλάδα ενισχύεται η δεύτερη πλευρά έναντι της πρώτης στη σύνθεση της νέας εργατικής βάρδιας. Από τη μία κλάδοι όπως ο επισιτισμός, ο τουρισμός, το εμπόριο κ.α. παρουσιάζουν αντοχή μέσα στην κρίση, προσελκύουν τις στρατιές των ανέργων και χιλιάδες νέους και νέες που δε μπορούν να βρουν δουλειά στο αντικείμενο τους. Από την άλλη μεγάλα τμήματα της μισθωτής διανόησης και ιδίως οι νέοι και οι νέες επιλέγουν με σχετικά μαζικό τρόπο το δρόμο της μετανάστευσης.

ΓΙΑ ΤΟ ΒΑΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΣΤΡΟΦΗΣ της νΚΑ

Η νΚΑ παρεμβαίνει με αυτοτέλεια στους νέους εργαζόμενους από τη σκοπιά της ενίσχυσης του συνολικού σχεδίου του ρεύματος μας για ένα νέο εργατικό κίνημα και την αντικαπιταλιστική ανατροπή. Για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε σε αυτό το καθήκον απαιτείται στροφή στη μαζική δουλειά των οργανώσεων νέων εργαζομένων με σκοπό την ανάπτυξη όλων των πλευρών της πρωτοπορίας (οργάνωση – μέτωπο – κίνημα) στους κλάδους όπου συγκεντρώνεται μαζικά η νεολαία (π.χ. επισιτισμός-τουρισμός, εμπόριο), αλλά και κλάδους με σημαντικό ρόλο στην οικονομία και την κοινωνία (τηλεπικοινωνίες- πληροφορική, φάρμακο, έρευνα, ιδιωτική εκπαίδευση και υγεία, μελέτη-κατασκευή κ.α.). Η ενιαία διάταξη των δυνάμεων της νΚΑ σε πανελλαδικό επίπεδο είναι πρωταρχικής σημασίας καθώς και ο κοινός σχεδιασμός με το ΝΑΡ σε όλα τα επίπεδα. Παράλληλα με τη στροφή στη μαζική δουλειά, απαιτείται στροφή συνολικά στη θεωρία αλλά και με ειδικό προσανατολισμό στα ζητήματα του εργατικού κινήματος. Οι αντικειμενικά δύσκολες συνθήκες που διαμορφώνει το καθεστώς μισοεργασίας-μισοανεργίας, μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο με την πρωτότυπη και επαναστατικά αισιόδοξη δράση. Δράση που μπορεί να βασιστεί στη βαθιά γνώση της κατάστασης, στην εμβάθυνση και επικαιροποίηση της θεωρητικό-πολιτικής στρατηγικής συμφωνίας της νΚΑ και του ΝΑΡ σε σχέση με το νέο εργατικό κίνημα και τη νέα εργατική βάρδια.

ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΜΟΡΦΩΝ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΒΑΡΔΙΑΣ

Σήμερα η ανάγκη της ανασυγκρότησης της πρωτόλειας συσπείρωσης της εργατικής τάξης και της νέας γενιάς καθίσταται επιτακτική. Η επιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και η οξύτητα των λαϊκών προβλημάτων, επιβάλλουν πρωτοβουλίες που θα ενώνουν την τάξη και τη νέα γενιά στη βάση των υλικών τους συμφερόντων, ενάντια στην κυβερνητική πολιτική και την εργοδοσία. Που θα προωθούν την ταξική αλληλεγγύη και θα οικοδομούν μια νέα ταξική ενότητα προσαρμοσμένη στις σύγχρονες συνθήκες δουλειάς και ζωής. Πρωτοβουλίες που θα εκκινούν από το χώρο δουλειάς αλλά θα επιδιώκουν να συντονίζονται σε κινηματικό και πολιτικό επίπεδο, διαμορφώνοντας όρους για ένα νέο Συντονισμό Πρωτοβάθμιων Σωματείων. Τέτοιες μορφές μπορεί να είναι υπάρχοντα ή νέα σωματεία, επιτροπές αγώνα όπου υπάρχουν σωματεία και αυτά είτε είναι εργοδοτικά, είτε γραφειοκρατικά και μακριά από τις ανάγκες του αγώνα. Αυτές οι μορφές επιδιώκουμε να μην έχουν μόνο συνδικαλιστική δράση αλλά να κατακτούν μια φυσιογνωμία πραγματικών οργανώσεων της τάξης που θα ενθαρρύνουν την ενεργοποίηση των μελών (συντονιστικές επιτροπές για την υλοποίηση των αποφάσεων των γενικών συνελεύσεων, θεματικών επιτροπών κ.λπ.), με λόγο για τις κοινωνικές εξελίξεις και αντίστοιχη δράση που θα ενισχύει το στρατόπεδο των φτωχών και των αδύναμων. Εντός τους θα πρέπει να μπορεί να ανθίσει η καλλιτεχνική έκφραση και ο εργατικός πολιτισμός, η συλλογική και ατομική επινοητικότητα και δημιουργικότητα.
Σε νεύρο αυτής της προσπάθειας θα πρέπει να αναδειχθεί η αντικαπιταλιστική ταξική πτέρυγα του κινήματος, στην οποία συναντιέται ο διάχυτος νεολαιίστικος και εργατικός ριζοσπαστισμός με την αντικαπιταλιστική και σύγχρονα κομμουνιστική αριστερά.
Εντός της η νΚΑ προωθεί τον αντικαπιταλιστικό οικονομικό και πολιτικό αγώνα, όχι με τη στατική αναπαραγωγή του αντικαπιταλιστικού προγράμματος αλλά με την αξιοποίηση του για τη συγκρότηση μάχιμων αριστερών προγραμμάτων πάλης και των αντίστοιχων μορφών για την μετατροπή τους σε υλική δύναμη του κινήματος. Τα αριστερά προγράμματα πάλης επιδιώκουμε να δένουν τα άμεσα αιτήματα και τους αγώνες της τάξης με πολιτικούς στόχους που θα βάζουν στο στόχαστρο τις αναδιαρθρώσεις του κεφαλαίου ανά κλάδο, πεδίο παρέμβασης κ.ο.κ. με αυτό τον τρόπο ο άμεσος αγώνας της τάξης μετασχηματίζεται σε τάση του πολιτικού εργατικού κινήματος και συμβάλλει στη συγκρότηση του αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής. Για να μπορεί να διαμορφώνεται μια συνολική φυσιογνωμία που θα επιτρέπει να κατακτηθεί αυτό το περιεχόμενο θα πρέπει τα σχήματα να λειτουργούν και ως εργαστήρια αναζήτησης γραμμής και σχεδίου για μια διαφορετική προοπτική, στον κλάδο με τους εργαζόμενους στο τιμόνι. Η διαρκής προώθηση της λογικής του νέου εργατικού κινήματος θέλουμε να γίνεται με όρους που να εξασφαλίζεται ταυτόχρονα ο μετωπικός χαρακτήρας των σχημάτων αλλά και η εμβάθυνση της λογικής τους. Με αυτή την έννοια η λογική του Ν.Ε.Κ. πρέπει να εμφανίζεται συστηματικά εντός των σχημάτων αλλά αν χρειαστεί σε κρίσιμα ζητήματα να εμφανίζεται και εκτός από αυτά. Τα σχήματα θέλουμε να λειτουργούν ανοιχτά και δημοκρατικά, να αναπτύσσουν την αυτενέργεια και την πρωτοβουλία των μελών τους, να προάγουν την εργατική κουλτούρα στη συζήτηση, την απόφαση και τη δράση,
Το επόμενο διάστημα ιεραρχούμε τη συγκρότηση σε πανελλαδικό επίπεδο των διάφορων τμημάτων της πτέρυγας (ATTACK, Λάντζα, RADICAL IT κτλ). Η ιεράρχηση αυτή συνδέεται με την ανάγκη σήμερα να συγκροτήσουμε αντίρροπες τάσεις στον κατακερματισμό της νέας βάρδιας μέσα από την οικοδόμηση εγχειρημάτων πανελλαδικής αναφοράς και σχεδιασμού. Αυτή η νέα ποιότητα στην πτέρυγα – αυτή της πανελλαδικής της συγκρότησης- προβάλλει σήμερα σαν ώριμη δυνατότητα λόγω της σημαντικής πυκνότητας της κοινωνικοπολιτικής πρωτοπορίας στις τάξεις των νέων εργαζόμενων.
Με αυτή την έννοια η πανελλαδικοποίηση της παρέμβασής μας πέρα από την ίδρυση νέων πρωτοβουλιών σε πόλεις που οι δυνάμεις μας το επιτρέπουν, μπορεί να επιταχυνθεί , να εμπλουτιστεί με στοιχεία τα οποία εμείς δεν ιεραρχήσαμε το προηγούμενο διάστημα και να επιδράσει ευρύτερα στην κοινωνικοπολιτική πρωτοπορία μέσα από το συντονισμό, την κοινή δράση, το σταθερό και σχεδιασμένο διάλογο με δυνάμεις που δεν εντάσσουν τον εαυτό τους συνειδητά στην πτέρυγα. Στην κατεύθυνση αυτή θα πρέπει η νΚΑ να πρωτοστατεί σε πρωτοβουλίες κοινής δράσης της νεολαίας με λογική συσπείρωσης δυνάμεων μπροστά στις μάχες, με ανοιχτό κάλεσμα όλων των πρωτοπόρων αγωνιστών και των μαχόμενων δυνάμεων του κινήματος, με σχέδιο ενίσχυσης του κέντρου αγώνα και της συνέλευσης αγώνα αλλά και ηγεμονίας της επαναστατικής αντίληψης. Οι πρωτοβουλίες αυτές μπορούν να αφορούν πλευρές της επίθεσης του κεφαλαίου σε μια συγκεκριμένη συγκυρία (τύπου block it, νόμος για το ασφαλιστικό) ή και συνολικότερα ζητήματα της περιόδου. Η επιτυχία αυτών των πρωτοβουλιών κρίνεται:
• Στην γείωση τους στους εργασιακούς χώρους και στις γειτονιές, στο αν θα μπορούν να ενΣτην γείωση τους στους εργασιακούς χώρους και στις γειτονιές, στο αν θα μπορούν να εντάσσουν και να επηρεάζουν κοινωνικά τάσσουν και να επηρεάζουν κοινωνικά ρεύματα και αγωνιστές.ρεύματα και αγωνιστές.
• Στο να μην αποτελούν συναντήσεις κορυφής, να υπάρχει αμεσοδημοκρατική λειτουργία.Στο να μην αποτελούν συναντήσεις κορυφής, να υπάρχει αμεσοδημοκρατική λειτουργία.
• Στην αλληλεπίδραση των πρωτοβουλιών με την δουλειά των σχημάτων της αντικαπιταλιστικής πτέρυγας. Η επιθετική απεύθυΣτην αλληλεπίδραση των πρωτοβουλιών με την δουλειά των σχημάτων της αντικαπιταλιστικής πτέρυγας. Η επιθετική απεύθυνση νση από εμάς στις υπόλοιπες δυνάμεις για στήριξη των σχημάτων είναι επιτακτική.από εμάς στις υπόλοιπες δυνάμεις για στήριξη των σχημάτων είναι επιτακτική.
• Στην ύπαρξη πρωτοπορίας εντός τους που θα βάζει κατεύθυνση και περιεχόμενο που θα μπορεί να ενοποιεί το σύνολο των Στην ύπαρξη πρωτοπορίας εντός τους που θα βάζει κατεύθυνση και περιεχόμενο που θα μπορεί να ενοποιεί το σύνολο των δυνάμεων που συμμετέχουν. Άρα από την πλευρά μας είναι αναγκδυνάμεων που συμμετέχουν. Άρα από την πλευρά μας είναι αναγκαία η επιδίωξη ενιαίας παρέμβασης του συνόλου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αία η επιδίωξη ενιαίας παρέμβασης του συνόλου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ εντός αυτών.εντός αυτών.

ATTACK: Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΑ και η λογική με την οποία παρεμβαίνουμε στο μέτωπο της ανεργίας

Η παρέμβαση της νΚΑ στο μέτωπο της ανεργίας καλεί τις μαχόμενης δυνάμεις του κινήματος πέρα από τους αγώνες για την επιβίωση των ανέργων να εξοπλιστούν με ανάλυση και πρόγραμμα διεκδικήσεων που θα τα βάζει με μια βασική αναδιαρθρωτική κίνηση, τη νέα πολιτική διαχείρισης της ανεργίας. Το κοντράρισμα σε αυτό το επίπεδο είναι απαραίτητο στοιχείο ενός φιλόδοξου αγωνιστικού σχεδίου. Χωρίς ίχνος σνομπισμού, δε πρέπει να μας αρκεί το απλά το «ότι ξεσπά καλό είναι», αλλά θα πρέπει να στρέψουμε το προσανατολισμό μια ευρύτερης πρωτοπορίας στο ερώτημα πώς θα οικοδομούνται μορφές οργάνωσης και με πιο πολιτικό πλαίσιο αγώνα μπορεί να δοθούν οι μάχες των ανέργων από τη σκοπιά της δουλειάς και σε σύνδεση με το εργατικό κίνημα.
Στοχεύοντας στο κύριο! Στοχεύοντας στην αναδιάρθρωση!
Α) Γιατί η υλοποίηση της διαμορφώνει ένα τρισχειρότερο ταξικό συσχετισμό (εργατικά ατυχήματα, καθέτως εκτός εργατικού δικαίου – καθεστώς δούλου) τον οποίο τώρα πρέπει και όχι αύριο να κοντράρουμε. Η εμπέδωση του αρνητικού συσχετισμού έχει αρχίσει να απαντά σε πληβειακά τμήματα, με τα οποία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συγκροτεί αντιδραστικές συμμαχίες από την σκοπιά της μη επιδείνωσης της θέσης τους. Ειδικά για τους νέους το κεφάλαιο απαντά «από τη σκοπιά της εύρεσης εργασίας».
Β) Γιατί πάνω στην αναδιάρθρωση και τον αρνητικό συσχετισμό, οι κυβερνήσεις και το κεφάλαιο πουλούν το παραμύθι της διαπραγμάτευσης. Η διαπραγμάτευση αυτή δεν είναι δεδομένο ότι καναλαριζάρεται – είναι τέτοια η οξύτητα των λαϊκών προβλημάτων που με σωστή διάταξη δυνάμεων και προετοιμασία μπορούν να απελευθερωθούν δυναμικές που κρύβονται στους ανέργους
Γ) Γιατί η μάχη αυτή μπορεί να αρθρωθεί ενάντια σε τοπικό (δήμοι) και κεντρικό κράτος (υπουργείο και ΟΑΕΔ), ενάντια στην ΕΕ (ΕΣΠΑ), ενάντια στη σχέση ρεφορμιστικής αριστεράς και τοπικού κράτους, ενάντια στον αστικοποιημένο συνδικαλισμό που δεν γράφει τους ελαστικά εργαζόμενους στα σωματεία, και δεσμεύεται στην Εθν. Γεν. Συλ. Συμ. Εργασίας για την προώθηση αυτής της πολίτικης, ενάντια στους επιμέρους (επιχειρήσεις πρακτικής και κέντρα κατάρτισης) αλλά και στις οργανώσεις των εργοδοτών [βλ voucher τουρισμού, που το ρόλο του ΟΑΕΔ έχει αναλάβει ο σύνδεσμος τουριστικών επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ)]
Το να στοχεύσουμε στην πολιτική που εφαρμόζεται αποτελεί ένα σοβαρό ποιοτικό βήμα για τις προσπάθειες οργάνωσης των ανέργων. Σε όλους τους προηγούμενους αγώνες αυτό έλειπε. Η ATTACK λοιπόν επιχειρεί να συμβάλλει στο να αξιοποιηθούν όλες οι πλευρές της πάλης ενάντια στην ανεργία (πολιτικός αγώνας ενάντια στην ανεργία, Μ.Μ.Μ., επίδομα κοκ) σε μια νέα βάση. Πλευρές οι οποίες όλο το προηγούμενο διάστημα εμφανίζονταν με ασπόνδυλο τρόπο και κατακερματισμένες. Για την παρέμβαση της, όπως αναδείχθηκε και παραπάνω, κομβικό ρόλο παίζει η αντιμετώπιση της πολιτικής του αντιπάλου και η άρθρωση όλων των αγωνιστικών σκιρτημάτων για την ανακούφιση των ανέργων γύρω από την εναντίωση σε αυτήν. Ταυτόχρονα επιχειρεί να συμβάλει στον ανώτερο συντονισμό της μαχητικής πτέρυγας του εργατικού κινήματος ώστε να αναδειχθεί το ζήτημα της ανεργίας, οι αναγκαίες πρωτοβουλίες αλλά και το πολιτικό πρόγραμμα ενάντια στην ανεργία σε ζήτημα πρώτης προτεραιότητας για το εργατικό κίνημα.
α/ H ATTACK λοιπόν είναι συλλογικότητα μάχης ενάντια στην ανεργία και την επισφάλεια. Ενάντια στην πολιτική κυβερνήσεων-ΕΕ-κεφαλαίου σε αυτό το πεδίο, η οποία κομβικά συμπυκνώνεται στους εξής στόχους
• Την ανακύκλωση των άνεργων με σκοπό τη διατήρηση τμήματος του άνεργου πληθυσμού σε οριακά ενεργή “κοινωνική κατάσταση”. Η λογική της ανταποδοτικής πρόνοιας αντικαθιστά το παλιό σύστημα αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης και «προστασίας» των ανέργων.
• Την προώθηση του μοντέλου σύγχρονης δουλειάς-σκλαβιάς, δια της διοχέτευσης των ανέργων στην αγορά εργασίας. Έξω από τη στόχευση αυτή δε μένει ούτε ο δημόσιος τομέας, όπου τα 5/8μηνα τείνουν να γίνουν το καθεστώς.
• Την ενίσχυση των ιδιωτικών και δημόσιων δομών μαθητείας και κατάρτισης με στόχο την οικοδόμηση του πυλώνα της τεχνικής, επιχειρηματικής εκπαίδευσης, η οποία αναλαμβάνει μεταξύ άλλων και ρόλο ρυθμιστή στη διοχέτευση της εργατικής δύναμης στην αγορά. Σε αυτό το σημείο τέμνεται η στρατηγική για τη διαχείριση της ανεργίας με τις στοχεύσεις του κεφαλαίου για την αναβάθμιση της τεχνικής εκπαίδευσης.
β/ H ATTACK είναι συλλογικότητα μάχης ενάντια στο καθεστώς σύγχρονης σκλαβιάς. Είναι συλλογικότητα της νέας βάρδιας και της εργαζόμενης νεολαίας. Απευθύνεται σε όλους όσους θέλουν να αγωνιστούν για τα δικαιώματά τους, που δεν έχουν σωματείο ή άλλη εργατική συλλογικότητα. Η πάλη ενάντια στο καθεστώς της σύγχρονης σκλαβιάς, απαιτεί και μια πιο ειδική μελέτη, εκλαΐκευση των στρατηγικών του κεφαλαίου για τη νεολαία. Σε αυτή την κατεύθυνση φιλοδοξούμε να συμβάλλει στο μέτρο που τις αναλογεί και η ATTACK.
γ/ Τέλος, η ATTACK δεν είναι μια αμιγώς συνδικαλιστική συλλογικότητα. Είναι μια συλλογικότητα παρέμβασης στη νέα βάρδια που στοχεύει στην ένταξή της στον οικονομικό και πολιτικό αγώνα του εργατικού κινήματος, ως όρο για την ανασυγκρότησή του. Στην κατεύθυνση αυτή, η ATTACK επεξεργάζεται στοιχεία για ένα πρόγραμμα στόχων πάλης και αντίστοιχων μορφών οργάνωσής, ενώ παράλληλα επιδιώκει την επικοινωνία με το διάλογο που αναπτύσσεται σε διεθνές επίπεδο για αυτά τα θέματα (βλ. μεταφράσεις κειμένων, ανταπόκριση από εργατικούς αγώνες κοκ). Τέλος, φιλοδοξεί να παρεμβαίνει σε άλλα πεδία, όπως αυτά του πολιτισμού, της θεωρίας, της ψυχαγωγίας, της καθημερινότητας, αναδεικνύοντας παράλληλα τις ιδιαιτερότητες που έχει η ένταξη της νέας εργατικής βάρδιας στην εργασία και την κοινωνία.
Στις άμεσες πρωτοβουλίες που απαιτείται να πάρουμε το επόμενο διάστημα στο μέτωπο της ανεργίας και της επισφάλειας ιεραρχούμε:

α) Την παρέμβασή μας στις 50 000 νέες θέσεις 8-μηνης κοινωφελούς εργασίας. Σε αυτή τη πλευρά απαιτείται να οργανώσουμε συγκροτημένη παρέμβαση από κοινού με τις εργατικές δυνάμεις του ΝΑΡ στο δημόσιο. Σε αυτή την κατεύθυνση χρειάζεται να προσανατολίσουμε την δράση μας σε μορφές εργατικού ελέγχου που θα ελέγχουν το τοπικό κράτος και θα προστατεύουν τους εργαζόμενους διεκδικώντας την κατοχύρωση των εργατικών τους δικαιωμάτων.
β) Τις 60 000 θέσεις νέων voucher στον ιδιωτικό τομέα για ηλικίας 18 – 29 ετών. Απαιτείται να υπάρξει μεθοδική δουλειά στους χώρους μαζικής συγκέντρωσης και συνολικά της νεολαίας αλλά και πιο ειδικά τους χώρους όπου θα συγκεντρωθεί κατά βάση το δυναμικό των νέων voucherαδων.
γ) Την ανώτερη συνένωση και συντονισμό των πρωτοβουλιών στην ανεργία και στην επισφάλεια, με ορίζοντα το επόμενο διήμερο της attack να γίνει συνολικά διήμερο των δυνάμεων σε ανεργία-επισφάλεια.

Σε σχέση με την ευρύτερη μας εργατική δουλειά, ιεραρχούμε:

Επισιτισμός-τουρισμός: Στόχος για μεγάλη καμπάνια των δυνάμεων μας εν όψει της επόμενης τουριστικής σεζόν. Με βασικό όχημα το σχήμα της ΛΑΝΤΖΑ προωθούμε πρωτοβουλία αγώνα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων κατά τη διάρκεια της. Η πρωτοβουλία θα πρέπει να προωθεί άμεσα μέτρα πανεθνικής ισχύος για το δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία, με ειδική στόχευση για τη νέα γενιά (ενάντια στη μαθητεία και την πρακτική άσκηση, τα βαουτσερ κτλ). Να συμβάλλει στη συγκρότηση κατά τόπους συντονισμών των σωματείων και των επιτροπών αγώνα των εργαζομένων σε σύνδεση με τις τοπικές κοινωνίες. Ειδική δουλειά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τη στήριξη αυτής της προσπάθειας.
Εμπόριο: στόχευση μας πρέπει να είναι να συγκροτηθεί πανελλαδική συλλογικότητα-σχήμα στον κλάδο του εμπορίου. Σε αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να υπάρξει μελέτη των χαρακτηριστικών του κλάδου, του τρόπου με τον οποίο εντάσσεται η νέα γενιά σε αυτόν και των ιδιαίτερων ζητημάτων της, της συνδικαλιστικής διάρθρωσης του, καθώς και μια αποτίμηση των αγωνιστικών εγχειρημάτων που δρουν στο συγκεκριμένο κλάδο (π.χ. πρωτοβουλίες για την κυριακάτικη αργία. Πρέπει να ληφθούν άμεσα πρωτοβουλίες για τη συσπείρωση της κοινωνικοπολιτικής πρωτοπορίας τόσο με απευθύνση σε οργανωμένες δυνάμεις, όσο και σε ανένταχτους αγωνιστές κ ήδη υπάρχουσες πρωτοβουλίες.
Μισθωτή Διανόηση: Ενισχύουμε αποφασιστικά την συμμετοχή της ν.Κ.Α. στα σωματεία (ΣΜΤ, ΣΕΤΗΠ, σωματεία και συλλόγους ερευνητών, κλαδικά και επιχειρησιακά κτλ) δημιουργία νέων σωματείων όπου δεν υπάρχουν (π.χ. μισθωτών δικηγόρων) αλλά και στα σχήματα (Radical ΙΤ, αριστερή πρωτοβουλία τεχνικών κ.α.) Ιεραρχούμε την συγκέντρωση δυνάμεων σε μεγάλους μαζικούς χώρους (π.x. teleperformance για τηλεπικοινωνίες, μεγάλες εταιρείες στον κλάδο μελέτη-κατασκευή κτλ) Ειδική δουλειά της ν.Κ.Α. σε σχέση με τα μπλοκάκια και την εν εξελίξει μάχη του ασφαλιστικού.
Νέοι εκπαιδευτικοί: Ιεραρχούμε την δουλειά μας σε αναπληρωτές/τριες, δάσκαλους – ες, καθηγητές – τριες, απόφοιτους παιδαγωγικών και καθηγητικών σχολών, εργαζόμενους – ες σε φροντιστήρια και ιδιαίτερα μαθήματα. Σκοπός μας η παρέμβαση στο μεγάλο δυναμικό νέων αποφοίτων καθηγητικών και παιδαγωγικών σχολών που εργάζονται σε φροντιστήρια, ιδιαίτερα ή αναμένουν την είσοδό τους στο δημόσιο σχολείο. Ταυτόχρονα, παρεμβαίνουμε για να συσπειρώσουμε το δυναμικό αυτό στα κατά τόπους σωματεία των φροντιστηρίων, πρωτοβουλίες αναπληρωτών και αδιόριστων με σκοπό την διεκδίκηση μόνιμων, μαζικών διορισμών στην εκπαίδευση, μόνιμη σταθερή εργασία με δικαιώματα, πάλη για τη μόρφωση που έχει ανάγκη η νέα γενιά, ενάντια σε ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Ειδική καμπάνια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για το ζήτημα της εργασίας στη νεολαία από τη σκοπιά της ενημέρωσης, του ανοίγματος του διαλόγου και του ανεβάσματος της απαιτητικότητας σε σχέση με τους νεοεισερχόμενους στην παραγωγή.

– Γ.2.2. Νεολαία και εκπαίδευση

Η εκπαίδευση στον σύγχρονο καπιταλισμό ανασυγκροτείται ριζικά ώστε να εξυπηρετούνται με αποτελεσματικότερο τρόπο η καπιταλιστική κερδοφορία και η αστική κυριαρχία, από αυτή τη σκοπιά οι όποιες επί μέρους μεταρρυθμίσεις στο τομέα της εκπαίδευσης θα πρέπει από τη δική μας πλευρά να ερμηνεύονται στα πλαίσια της ευρύτερης καπιταλιστικής αναδιάθρωσης. Η εξυπηρέτηση του παραπάνω στόχου γίνεται αντιληπτή με την προσπάθεια έντασης της επιχειρηματικοποίησης του συνόλου των βαθμίδων της εκπαίδευσης και την ανασυγκρότηση των ρόλων της (οικονομικός, κατανεμητικός, ιδεολογικός) προς αυτήν την κατεύθυνση. Το νέο φθηνό σχολείο της αγοράς, αλλά και η προσπάθεια ολοκλήρωσης και βαθέματος του επιχειρηματικού Πανεπιστημίου (με διάφορες ταχύτητες στο εσωτερικό του) είναι ενδείξεις αυτής της τάσης. Παράλληλα, κομβικό στοιχείο της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης στην Ελλάδα αποτελεί η ανακοπή του σχετικά εκτεταμένου αριθμού υποψηφίων (σε σύγκριση με τα άλλα κράτη της ΕΕ) για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, με στόχο «να εκλογικευτεί η εκπαίδευση», μέσα από καταρτίσεις μικρότερης χρονικής διάρκειας και να ανταποκριθεί περισσότερο στις ανάγκες της αγοράς με την προώθηση της επαγγελματικής κατάρτισης ως εναλλακτικής της πανεπιστημιακής. Σε αυτή την λογική, πρέπει να «ενισχυθεί» η Τεχνική και Επαγγελματική εκπαίδευση (εξού και η αλλαγή της κατανομής 70-30 % ανάμεσα σε τεχνική και γενική εκπαίδευση), ως χώρος στον οποίο θα διοχετεύεται το αυξημένο μαθητικό δυναμικό που δεν θα καταφέρνει να προχωρήσει στη βαθμίδα του Γενικού Λυκείου. Δημιουργείται έτσι ένα «διπλό δίκτυο», μέσω του διαχωρισμού διανοητικών και τεχνικών δεξιοτήτων, σε διάφορες βαθμίδες με στόχο την διαμόρφωση ενός συγκεκριμένου εργατικού δυναμικού αξιοποιήσιμων-αποδοτικών και εύκολα τροποποιήσιμων δεξιοτήτων, που μπορούν να υπαχθούν στους όρους της ψηφιακά τεϊλορικής εργασίας. Συνολικά οι αλλαγές στην εκπαίδευση αλλάζουν το dna της εκπαίδευσης. Τα ανώτατα ιδρύματα επιδιώκεται να μετατραπούν σε θύλακες “αριστείας” και συνολικά η νεολαία να περάσει σε μια διαρκής διαδικασία πιστοποίησης δεξιοτήτων και προσόντων αποκόβοντας πλήρως την ουσιαστική μορφωτική πλευρά. Παράλληλα, ως βασικό εργαλείο για την αναδιαμόρφωση της εκπαίδευσης, την κατανομή και εν τέλει τη δημιουργία μιας βεντάλιας εργαζομένων πολλών ταχυτήτων, χρησιμοποιούνται οι ολοένα και εντεινόμενοι ταξικοί φραγμοί.
Η αλλαγή κέντρου βάρους στην εκπαιδευτική αναδιάρθωση (έμφαση στην τεχνική εκπαίδευση με στόχο ένα μοντέλο εργαζόμενου με συγκεκριμένες τεχνικές-χειρονακτικές δεξιότητες και ιδεολογικά χαρακτηριστικά που να αντιστοιχεί στον διαμορφούμενο εργασιακό μεσαίωνα) επιβάλλει στροφή από την πλευρά μας σε αυτή την κατεύθυνση, χωρίς να χάνουμε όμως από την παρέμβαση μας την ολότητα των αναδιαρθρώσεων. Όπως χρειάζεται βουτιά στην εργατική νεολαία που προορίζεται να επανδρώσει το σκλαβοπάζαρο της αποειδικευμένης εργασίας (επισιτισμός, τουρισμός κτλ) έτσι χρειάζεται και ειδική δουλειά (νέου τύπου και χαρακτηριστικών) στην νεολαία των ενιαίων λυκείων και των πανεπιστημίων που προορίζονται πλειοψηφικά να επανδρώσουν τις νέες μορφές υπαγωγής της μισθωτής διανόησης στο κεφάλαιο. Αυτή η αναγκαία αντίληψη επιβάλλει από την πλευρά μας και αντίστοιχη οργανωτική διάταξη δυνάμεων με καθιέρωση της ετήσιας πανελλαδικής ολομέλειας των δυνάμεων μας στην εκπαίδευση στα τέλη Αυγούστου, αλλά και την συγκρότηση μόνιμης επιτροπής παιδείας ΝΑΡ- ν.Κ.Α. για την αποτελεσματικότερη και πιο πλούσια συνεργασία και αλληλοτροφοδότηση των δυνάμεων μας.
– Φοιτητικό
Βασική επιδίωξη της περιόδου αποτελεί η αναβάθμιση του φοιτητικού κινήματος, τόσο στο επίπεδο της βαθύτερης πολιτικής και κινηματικής του συγκρότησης, όσο και στο επίπεδο των μορφών οργάνωσης και πάλης. Δεδομένων των νέων συνθηκών στις οποίες βρίσκεται αυτή τη στιγμή το φοιτητικό κίνημα ειδικότερες επιδιώξεις είναι η ανασυγκρότηση των φοιτητικών συλλόγων, που πλέον παίρνει σε ορισμένες περιπτώσεις και την εξασφάλιση της ίδιας τους της ύπαρξης, και η αναχαίτιση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης που υλοποιείται μέσω της διάλυσης και επιχειρηματικής ανασυγκρότησης- με διαφορετικές ταχύτητες μεταξύ ΑΕΙ-ΤΕΙ-, ιδρυμάτων και επιμέρους τμημάτων. Για εμάς είναι καθοριστική μια τέτοια διάσταση τόσο από πλευράς τακτικής όσο και από πλευράς πραγμάτωσης του στρατηγικού μας στόχου. Αφενός στο σήμερα το φοιτητικό κίνημα παίζει καθοριστικό ρόλο στη συγκρότηση του μετώπου ρήξης κι ανατροπής και στην συγκρότηση ενός μετώπου για τα μορφωτικά δικαιώματα της γενιάς μας που «πιάνει» και όσους δεν έχουν πρόσβαση σε καμίας μορφής μεταλυκειακή εκπαίδευση αλλά μπορεί να παίξει και πρωταρχικό ρόλο στη διαμόρφωση ενός πανεκπαιδευτικού μετώπου εργατικής κατεύθυνσης. Αφετέρου η ύπαρξη φοιτητικού κινήματος εργατικής κατεύθυνσης που θα στοχεύει στην απόκτηση συνολικής εποπτείας των γνωστικών αντικειμένων και της παραγωγής εξυπηρετούν την διαμόρφωση ενός δυναμικού που θα μπορέσει να πάρει στα χέρια του τα μέσα παραγωγής.
Ωστόσο η ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος είναι παράλληλη διαδικασία με την πολιτικοποίηση και συγκεκριμενοποίηση των αιτημάτων του. Δεν είναι δύο διαφορετικές και διαδοχικές διαδικασίες καθώς η ύπαρξη, αυτή τη στιγμή, του φοιτητικού κινήματος εξαρτάται άμεσα από την ποιότητα των αιτημάτων και κατά πόσο αυτά απαντούν στις σύγχρονες ανάγκες της νεολαίας, συνδέουν την σπουδάζουσα με τα υπόλοιπα κομμάτια της νεολαίας και συντελούν στην δημιουργία μια ευρύτερης χάρτας αναγκών και διεκδικήσεων που απαντούν σε πολύ βαθύτερα και δυσκολότερα ζητήματα από αυτά του παρελθόντος. Άρα άμεσος στόχος μας το επόμενο διάστημα είναι η ανανέωση των προγραμμάτων πάλης των συλλόγων, εμπλουτισμού και εξειδίκευσης γύρω από ζητήματα που πλήττουν τόσο την δυνατότητα κάποιου να σπουδάσει, όσο και την ποιότητα των σπουδών που θα έχει. Τέτοια είναι το ζήτημα της αναγκαίας γνώσης και πώς αυτή γίνεται κριτήριο μαχητικής διεκδίκησης ενάντια στις αλλαγές που προκύπτουν με την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση αλλά και άρνησης του παλιού προτάσσοντας το σύγχρονα χρήσιμο και αναγκαίο, το ζήτημα της εργασιακής προοπτικής και πώς η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα γίνεται με ενιαίο τρόπο κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης και μετά, η χρηματοδότηση των ιδρυμάτων και η εξάρτηση τους από το ΕΣΠΑ που εισάγει με τον ποιο απτό τρόπο την αναγκαιότητα ρήξης και εξόδου από την ΕΕ αλλά πιέζει και το φοιτητικό κίνημα να δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις για το πώς αυτό θα γίνει. Παλεύουμε για ένα φοιτητικό κίνημα που θα μπορεί, στο έδαφος της κρίσης του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, να θέτει στο επίκεντρο το ίδιο το κοινωνικό ζήτημα, και θα βάζει στο επίκεντρο της ανάγκες των εργαζόμενων φοιτητών και όσων μένουν εκτός του τόπου διαμονής τους. Που θα διεκδικεί να πληρώσει την κρίση το ίδιο το κεφάλαιο που τη δημιούργησε, που θα αντιπαρατίθεται με όλο το φάσμα της επίθεσης. Τα παραπάνω κωδικοποιούνται σε ένα πρόγραμμα πάλης που θα απαντά στα ζωτικά συμφέροντα-ανάγκες της εργατικής νεολαίας, από τη σκοπιά κυρίως της ουσιαστικής υλικής βελτίωσης των όρων ζωής και πάλης τους, και όχι κυρίως από τη σκοπιά της μη περεταίρω επιδείνωσης της θέσης τους.
Τα παραπάνω αποτελούν οδηγό για ένα φοιτητικό κίνημα εργατικής κατεύθυνσης. Με ειδικό βάρος στην εργασιακή προοπτική, που συνδέεται με μάχιμο τρόπο με τους αγώνες του εργατικού κινήματος. Θα βάζει μπροστά την ανάγκη σύνδεσης με τις αντιστάσεις ολόκληρης της τάξης. Που θα μιλάει και θα υπερασπίζεται τις ανάγκες και τα δικαιώματα της εργατικής οικογένειας. Πλέον το ζήτημα της εργασιακής προοπτικής παίζει καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση της καθημερινότητας αλλά και της συνείδησης ενός φοιτητή και κατ’ επέκταση επηρεάζει άμεσα την νέα μορφή του φοιτητικού κινήματος. Είναι αναγκαίος ο κατάλληλος μετασχηματισμός του τελευταίου ώστε να μπορεί να υπάρξει στις νέες συνθήκες, να είναι νικηφόρο και να συμβάλει σε ευρύτερες διεκδικήσεις. Για να υπάρχει κίνημα εργατικής κατεύθυνσης είναι απαραίτητο στην ραχοκοκαλιά των προγραμμάτων πάλης να έχει το αίτημα για μόρφωση-δουλειά- ελευθερίες. Τα αιτήματα περί εργασιακής προοπτικής είναι απαραίτητο να συνδεθούν με το μείζον και αυξανόμενο πρόβλημα της μετανάστευσης που πλήττει τόσο εκπαιδευμένα κομμάτια της νεολαίας όσο και ανειδίκευτα.
Για εμάς φοιτητικό κίνημα εργατικής κατεύθυνσης σημαίνει:
 Ανώτερη πάλη για μορφωτικά – εργασιακά – επαγγελματικά δικαιώματα της σπουδάζουσας νεολαίας
 Ανώτερη ιεράρχηση του ζητήματος της εργασίας στα αριστερά προγράμματα πάλης
 Πάλη ενάντια στους ταξικούς φραγμούς σε όλα τα επίπεδα. Υπεράσπιση του δικαιώματος στην δημόσια και δωρεάν ολόπλευρη μόρφωση.
 Στενότερη επαφή με το εργατικό κίνημα. Το φοιτητικό κίνημα μαζί με την εργατική τάξη! Επικοινωνία και αλληλοτροφοδότηση του εκάστοτε σχήματος με το αντίστοιχο εργατικό σχήμα του χώρου, κοινό συντονισμό και σύνδεση της ΕΑΑΚ με τους εργαζόμενους των εκάστοτε ιδρυμάτων, αλλά και ευρύτερα με το μαχόμενο εργατικό κίνημα.
 Πειραματισμός με τις μορφές πάλης στη λογική της υπεράσπισης και ενίσχυσης των μαζικών μορφών οργάνωσης της σπουδάζουσας νεολαίας (επιτροπές αγώνα, πρωτοβουλίες εργαζομένων – φοιτητών, πολιτιστικοί σύλλογοι κλπ)
 Ανώτερη ιδεολογική / πολιτιστική διαπάλη μέσα στις σχόλες. Συμβολή σε ένα “Κίνημα μαρξιστικού διαφωτισμού” στις σχολές.
Με μπούσουλα τα παραπάνω βασικός στόχος για την επόμενο διάστημα είναι η μεταξύ τους σύνδεση των επιμέρους αγώνων που προκύπτουν και θα προκύψουν στις σχολές και η συνολικοποίηση τους για να μπορέσουν να επιβάλουν την χάρτα των σύγχρονων αναγκών μας. Αυτοί οι αγώνες σε κάποιους συλλόγους προκύπτουν σχεδόν αυθόρμητα (ειδικά σε παραδοσιακά κινηματικούς συλλόγους βλ. ΦΜΣ, Νομική, Πολυτεχνείο) αλλά αυτό απέχει πολύ από τη μεγάλη εικόνα, καθώς ενώ οι αιτίες που αποτέλεσαν τη σπίθα για μια αυθόρμητη κίνηση είναι ίδιες σχεδόν σε όλους τους συλλόγους πανελλαδικά (ταξικοί φραγμοί, προγράμματα σπουδών κλπ) αλλά το επίπεδο αποσυγκρότησης της πλειονότητας των συλλόγων απαιτεί πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια από τη δικιά μας πλευρά. Επομένως η ανάγκη για συνολικοποίση δεν υποβαθμίζει την αναγκαιότητα για προσπάθεια οικοδόμησης αγώνων στα πλαίσια μιας σχολής ,καθώς ούτε αυτό πλέον είναι αυτονόητο, αντίθετα είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο οι αγώνες θα πάψουν να μένουν εντός ιδρυμάτων ή πολλές φορές και τμημάτων και θα πετυχαίνουν νίκες. Για αυτό το λόγο χρειάζεται προσαρμοστικότητα στις ειδικές ανάγκες του κάθε συλλόγου που να εξυπηρετεί όμως τους ευρύτερους και πανελλαδικούς στόχους, με σκοπό την ανασύνταξη ή ακόμα και την από το μηδέν συγκρότηση των πιο μαύρων συλλόγων.
Πρέπει να σταθούμε και στις μορφές οργάνωσης του φοιτητικού κινήματος. Σύμφωνα με τα παραπάνω και τις χρήσιμες εμπειρίες του τελευταίου καιρού ιδιαίτερη προσπάθεια πρέπει να γίνει γύρω από τις γενικές συνελεύσεις, ώστε να μπορούν να «χωρέσουν» τις νέες ανάγκες του ΦΚ και να λειτουργούν πραγματικά ως πυρήνας ανεξάρτητης πολιτικής των συλλόγων και όχι σκηνή αναμέτρησης και αντιπαράθεσης «έτοιμων» πολιτικών σχεδίων. Να δίνουν στην δυνατότητα σε όλους να συμμετέχουν ενεργά και να εξυπηρετούν τον στόχο : «Να έρθει η πολιτική στα χέρια των πολλών» και όχι να είναι πλεονέκτημα πολιτικών γραφείων. Ως εκ τούτου οι ΓΣ πρέπει από στείρα ψηφοφορία για το τι θα κάνουμε γύρω από πολύ ειδικά (τεχνικά πολλές φορές) θέματα να γίνουν οι δομές που θα επιτρέπουν και θα ενθαρρύνουν τον πολιτικό λόγο συνδέοντας τον όμως με τις άμεσες διεκδικήσεις. Έτσι θα λειτουργήσουν στον αντίποδα ενός υπεραπλουστευτικού οικονομισμού που δεν εκφράζει πλέον κανέναν εντός συλλόγων αλλά κυρίως θα χτυπήσει την ραγδαία αποπολιτικοποίση που κερδίζει έδαφος υπό τον φόβο της εργασιακής προοπτικής και της λύσης του ατομικού δρόμου. Τέλος, οι γενικές συνελεύσεις είναι το μόνο όργανο που μπορεί να εξυπηρετήσει τους παραπάνω στόχους και να αποτρέψει το να μετατραπεί η πολιτική εντός συλλόγων σε χόμπι αυτοαποκαλούμενων πρωτοποριών.
Επιδιώκουμε τον ενιαίο και ανοιχτό συντονισμό των Γενικών Συνελεύσεων. Πρέπει να δούμε τη λειτουργία του σε μόνιμη βάση, την καθολικότητά του με την εκπροσώπηση όλων των ΓΣ, τη δημοκρατική του λειτουργία με αιρετούς και ανακλητούς αντιπροσώπους- υπόλογους στη ΓΣ, στη βάση της αναλογικότητας ώστε το σώμα των αντιπροσώπων να αντανακλά με αποφασιστικό τρόπο τη θέληση της φοιτητικής βάσης. Ειδικά στις σημερινές συνθήκες όπου οι καθεστωτικές δυνάμεις επιδιώκουν και προωθούν την επανασύσταση του υποταγμένου συνδικαλισμού της ΕΦΕΕ, η πρόταση του ΣΓΣ πρέπει να κατατεθεί μαζικά στο κίνημα και την Ε.Α.Α.Κ. σαν τη μόνη πρόταση που μπορεί σήμερα να λειτουργήσει προωθητικά και ριζοσπαστικά για την οργάνωσή του. Για μια ανώτερη συγκρότηση του συντονιστικού, που θα απαντά στην προσπάθεια γραφειοκρατικοποίησης και ενσωμάτωσης του φοιτητικού κινήματος, για ένα νέο φοιτητικό κίνημα πλάι σε ένα ταξικά ανασυγκροτημένο νέο εργατικό κίνημα.
Ειδική δουλειά σχετικά με τα ΤΕΙ
Η κατεύθυνση όλο και μεγαλύτερου ποσοστού της νεολαίας προς τα ΤΕΙ, κυρίως εργατικής καταγωγής και προοπτικής, ενισχύεται είτε λόγω της ανάγκης ενός πιο γρήγορου και εύκολου δρόμου προς την εργασιακή προοπτική (έστω και ανειδίκευτης και κακοπληρωμένης), είτε λόγω αδυναμίας ξεπεράσματος των ταξικών φραγμών του νέου σχολείου προς τις πανεπιστημιακές σχολές. Ειδική πτυχή που παίρνει η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση στα ΤΕΙ:
 την συνολική τους υποβάθμισή -υποχρηματοδότηση και την εισαγωγή ιδιωτοικονομικών κριτηρίων.
 περαιτέρω ενταντικοποίηση των σπουδών και κατακερματισμό της γνώσης.
 την πιο άμεση και “ευάλωτη” σχέση με την παραγωγή και τις επιταγές του κεφαλαίου, την αλλαγή του καταμερισμού εργασίας, τα ανοιγοκλεισιματα σχολών και τμημάτων.
 της έντασης των ταξικών φραγμών, το τσάκισμα των εργασιακών και επαγγελματικών δικαιωμάτων.
Επιπρόσθετα, οι φοιτητές-τρίες των ΤΕΙ έρχονται πολύ πιο άμεσα σε επαφή με τον σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα, από την περίοδο των σπουδών του κιόλας, (σχεδόν το 70 % εργάζεται ταυτόχρονα με τις σπουδές του) και ακόμα και μετά την αποφοίτησή του αποτελεί ένα ειδικευμένο εργατικό δυναμικό που καταλαμβάνει και όλο και περισσότερο θέσεις ”ανειδίκευτου” στην παραγωγή και ελάχιστες διευθυντικές. Στοιχεία που συμπυκνώνουν και εκφράζουν ακόμα πιο έντονα το ταξικό φορτίο και πόλωση σε σχέση με το υπόλοιπο φοιτητικό σώμα.
Η γενικότερη κατεύθυνση είναι η συμπίεση των ΤΕΙ όλο και περισσότερο προς την τεχνική εκπαίδευση ως κομμάτι της συνολικής υποβάθμισης- αναδιάρθρωσης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Έτσι τα ζητήματα της γνώσης και εξειδίκευσης, της εργασιακής προοπτικής, του ελεύθερου χρόνου, της μέριμνας και των δωρεάν και καθολικών παροχών αποκτούν άλλο βάρος και ουσία. Χρειάζεται ειδική δουλειά, ανάλυση και σχεδιασμός της δουλειάς μας στα ΤΕΙ βάση των παραπάνω. Αναβαθμισμένο ρόλο στην παρέμβασή μας στα ΤΕΙ πρέπει να παίξουν στοιχεία της συνολικής μας πρότασης, όπως το φοιτητικό κίνημα εργατικής κατεύθυνσης και η σωματειακή συγκρότηση των συλλόγων όπου μπορούν να γειωθούν καλύτερα γιατί εκφράζουν άμεσες ανάγκες και δυνατότητες. Με ειδική στόχευση στα ζητήματα της εργασιακής προοπτικής, της πρακτικής άσκησης αλλά και συνολικά της εργατικής μας παρέμβασης (π.χ. μέσω της Attack, Λάντζα, Radical I.T. αλλά και αμιγώς εντός των συλλόγων)
Το επόμενο διάστημα η δουλειά και η παρέμβασή μας στα ΤΕΙ πρέπει να ιεραρχηθούν ανώτερα (ειδικά σε σχέση με το προηγούμενο διάστημα) ως σημαντικό κομμάτι-κρίκος του συνολικού μας σχεδίου για την ανασυγκρότηση της ΕΑΑΚ του φοιτητικού κινήματος και της εργατικής στροφής μας. Χρειάζεται πανελλαδικό σχέδιο ανάπτυξης και εξειδίκευσης της παρέμβασης μας στα ΤΕΙ. Με την αναζωογόνηση (πολιτική και οργανωτική) των ήδη υπαρχόντων σχημάτων ( Πειραιά, Αθήνα, Πάτρα ) και την δημιουργία νέων ειδικά στα μεγάλα ΤΕΙ (Θεσσαλονίκη, Λάρισα,Ηράκλειο) και στράτευση του συνόλου της νΚΑ σε αυτήν την προσπάθεια, με ειδικές χρεώσεις κλπ. Κάθε οργάνωση σπουδάζουσας πρέπει να βάλει ειδικό πλάνο οικοδόμησης στα ΤΕΙ.
ΕΑΑΚ
Η ΕΑΑΚ ενώ εξακολουθεί να παίζει σημαντικό ρόλο εντός των σχολών για την αναχαίτιση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και συνολικά της επίθεσης του κεφαλαίου, εντούτοις δεν έχει καταφέρει να μετρήσει τα αναγκαία βήματα για την πολιτική ανασυγκρότηση και αναβάθμιση της, ούτε έχει προσαρμοστεί στις νέες ανάγκες του υποκειμένου έτσι όπως αναγνωρίζουμε ότι έχει μετασχηματιστεί. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι να μην μπορεί πλέον να στρατεύσει πλέον με τον τρόπο που αυτό γινόταν παλιά και να υπάρχει αδυναμία στο να αντιστρέψει την μείωση της συμμετοχής στις συλλογικές διαδικασίες. Επομένως είναι αναγκαία η ενοποίηση της Ε.Α.Α.Κ σε ανώτερο αντικαπιταλιστικό επίπεδο, και κατάκτηση ενιαίας στάσης σε κρίσιμα ζητήματα, με στόχο να απαντήσει στα αναβαθμισμένα πλέον ερωτήματα του υποκειμένου και να αντιμετωπίσει ενιαία την επίθεση στην εκπαίδευση. Αυτό συμπεριλαμβάνει τόσο την οργανωτική ανάπτυξή της σε ΤΕΙ πανελλαδικά για να υπερβεί την ειδική συγκρότηση σε ορισμένα μόνο ιδρύματα, όσο και την ενοποίηση της πάνω σε μια προγραμματική διακύρηξη. Το ντοκουμέντο αυτό θα προκύψει έπειτα από θεματικές διαδικασίες βάσης, διακηρυκτικού τύπου, οι αποφάσεις των οποίων θα δημοσιεύονται στην ηλεκτρονική πλατφόρμα διαλόγου της ΕΑΑΚ και θα ολοκληρωθεί με ένα θεματικό διήμερο συγγραφής. Στόχος είναι η συζήτηση της ανασυγκρότησης και πολιτικής ενοποίησης της ΕΑΑΚ να είναι συζήτηση συνολικά της αντικαπιταλιστικής αριστεράς εντός πανεπιστημίων με κέντρο συζήτησης την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος. Αυτή η διαδικασία επιδιώκουμε να ενισχύσει την ουσία της μετωπικής λογικής της ΕΑΑΚ και της ανατρεπτικής κοινής δράσης, από την σκοπιά ανασυγκρότησης των κινηματικών διαδικασιών στους συλλόγους, και της ενίσχυσης και διεύρυνσης της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στα πανεπιστήμια και ευρύτερα. Θα εμπλέκει, επομένως, ενεργά δυνάμεις που κινούνται σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, όπως η ΑΡΕΝ με στόχο την ένταξή τους στην ΕΑΑΚ και την ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής πτέρυγας. Σαν γενική κατεύθυνση μεθοδολογίας περί διεύρυνσης της Ε.Α.Α.Κ (όχι μόνο σε σχέση με την ΑΡ.ΕΝ) προσανατολιζόμαστε σε έναν βηματισμό διεξαγωγής “θεματικών” διαδικασιών με δυνάμεις που επιδιώκουμε να ενταχθούν στους κόλπους της Ε.Α.Α.Κ όσο προφανώς και με πρωτοπόρα κομμάτια των συλλόγων. Αυτές θα έχουν ως στόχο την γνωστοποίηση των βασικών πολιτικών αρχών της Ε.Α.Α.Κ στις δυνάμεις αυτές, ώστε να συζητηθεί και να επικυρωθεί η πολιτική μας συμφωνία και εν τέλει σύμπραξη. Αυτές οι διαδικασίες δεν επιθυμούμε να έχουν μόνιμα χαρακτηριστικά, αλλά αντίθετα να αποτελέσουν το όχημα μας για την διεύρυνση της Ε.Α.Α.Κ. Τέλος είναι αναγκαία η αναβάθμιση του ρόλου των ανένταχτων μελών της ΕΑΑΚ στις διαδικασίες λήψεις αποφάσεων. Αυτό υποδεικνύει την αναγκαιότητα ενός οργανωτικού μοντέλου που θα εξασφαλίζει τη δημοκρατία εντός ΕΑΑΚ χωρίς να επιβάλει οργανωτική κυριαρχία της πλειοψηφίας επί της μειοψηφίας και χωρίς να καταλύει το ρόλο του σχήματος και θα δίνει λόγο στους ανένταχτους αγωνιστές. Μια κατεύθυνση που θα υπερβαίνει την ρευστή έννοια του τι θεωρείται μέλος της ΕΑΑΚ, αλλά και θα ανιχνεύει δρόμους ενίσχυσης της αποφασιστικής διάστασης των διαδικασιών της. Η αναγκαία ανασυγκρότηση της ΕΑΑΚ με βάση τις αρχές της εργατικής δημοκρατίας οφείλει να αναμετρηθεί με αυτά τα θεμελιακά ερωτήματα και να τα επιλύσει προωθητικά.
– Η παρέμβαση μας στο μαθητικό κίνημα
Η επίθεση στη μορφή και στο περιεχόμενο του σχολείου αποτελεί σημαντικό κομμάτι του σχεδίου των κυβερνήσεων και της ΕΕ, προκειμένου να αναδιαμορφώσουν το εκπαιδευτικό τοπίο σύμφωνα με τις ανάγκες των κερδών του κεφαλαίου. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει αποδείξει ότι πρωτοστατεί στο βάθεμα της επίθεσης, η οποία το επόμενο διάστημα θα πάρει το τελικό της σχήμα στο νέο νόμο για την Παιδεία, τον οποίο προσπάθησαν – ανεπιτυχώς χάρις στην αντίδραση του εκπαιδευτικού κινήματος και της αντικαπιταλιστικής αριστεράς – να ντύσουν με ένα πέπλο «δημοκρατικού» διαλόγου. Η εγκαθίδρυση του «νέου σχολείου της αγοράς» έχει σαν βασικό στόχο να αλλάξει το μείγμα των μαθητών, απομαζικοποιώντας τα Γενικά Λύκεια, στα οποία θα πηγαίνουν πλέον οι λίγοι κι εκλεκτοί που θα συνεχίζουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και αυξάνοντας ραγδαία τις ροές των μαθητών προς την τεχνική εκπαίδευση, με βασικό στοιχείο τη γενίκευση της μαθητείας για τους αποφοίτους των ΕΠΑΛ. Η όξυνση των ταξικών φραγμών στην οποία στοχεύει η εμπέδωση του σχολείου ως εξεταστικό κάτεργο για τους μαθητές (μια πραγματικότητα και μια κατεύθυνση που είναι αντίθετη με τη ρητορική της κατάργησης των «πανελλαδικών») έρχεται συμπληρωματικά στον κατακερματισμό της γνώσης που ήδη γίνεται, ακόμα περισσότερο. Αντί για την ανάδειξη της αξίας της ολόπλευρης γνώσης και της μόρφωσης, προωθείται η ειδίκευση και η κατάρτιση, αλλά και η διαιώνιση ενός σύγχρονου σκοταδισμού που ευνοεί την ανάπτυξη εθνικιστικών, θεοκρατικών, ρατσιστικών, ακόμα και ανοιχτά φασιστικών ιδεών. Η επιχειρηματικοποίηση του νέου σχολείου πλαισιώνεται απ’ την καλλιέργεια των αντίστοιχων αξιών, όπως ο εθελοντισμός, ο οποίος γίνεται το ψευδώνυμο της υποχρεωτικής εργασίας μαθητών σε Δήμους μέσω του προγράμματος Δημιουργικότητας, Εθελοντισμού και Κοινωνικής Προσφοράς. Η ενίσχυση της λογικής του ανταγωνισμού, που στην περίοδο της κρίσης δημιουργεί αντανακλαστικά επιβιωτισμού και κοινωνικού κανιβαλισμού πλέον θα θεσμοθετείται με τη δημιουργία ατομικού φάκελου προσόντων για κάθε μαθητή, αλλά και με την πρόταση για σύνταξη από κάθε μαθητή «εκτεταμένου δοκιμίου» ή αλλιώς «διπλωματικής εργασίας». Έτσι δημιουργούνται διαφορετικές ταχύτητες αποφοίτων ήδη από το σχολείο, ενώ η πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση σε καμία περίπτωση δεν θα είναι «ελεύθερη», αλλά θα ακολουθήσει νέο σκληρό μοντέλο αποκλεισμού και επιλογής, στο οποίο υπάρχει κατεύθυνση βασικό ρόλο να έχουν πλέον τα ίδια τα ΑΕΙ – ΤΕΙ (κοινό πρώτο έτος).
Το μαθητικό κίνημα απέναντι στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έδειξε κάποια αντανακλαστικά τόσο με την εμφάνισή του στο δρόμο στις 7 Νοέμβρη, όπου πήρε ένα σχετικά πανελλαδικό χαρακτήρα η διοργάνωση καταλήψεων σχολείων και μαθητικών πορειών, όσο και σε άλλες κινητοποιήσεις, όπως οι καταλήψεις και πορείες των μαθητών των ΕΠΑΛ για να μην καταργηθούν τα ολιγομελή τμήματα (που πέτυχαν κάποιες μικρές νίκες), καταλήψεις για αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, αλλά και με τις φοιτητικές – μαθητικές πορείες στις 6-7 Δεκέμβρη. Οι κινητοποιήσεις των μαθητών δεν συγκροτήθηκαν σε αυτή τη φάση στη βάση κάποιου συγκεκριμένου άμεσου επίδικου (με εξαίρεση τα ολιγομελή τμήματα στα ΕΠΑΛ ή μεμονωμένες καταλήψεις για υποδομές και ελλείψεις), αλλά εξέφραζαν ένα διάχυτο ριζοσπαστισμό κομματιού των μαθητών, οι οποίοι απέρριπταν – με αντιφατικότητα και διαφορετικές ταχύτητες – πιο συνολικά το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα. Όμως υπάρχουν πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες για την ανάπτυξη του μαθητικού κινήματος το επόμενο διάστημα, το οποίο είναι αναγκαίο να επανεμφανιστεί με μαζικούς και μαχητικούς όρους, προκειμένου να παίξει καθοριστικό ρόλο ή να διαπαιδαγωγήσει τη νέα γενιά.
Απέναντι στην αναδιάρθρωση του νέου σχολείου που ετοιμάζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ το μαθητικό κίνημα θα πρέπει να εξοπλιστεί περαιτέρω με μια μαχητική πολιτική λογική και στόχους πάλης για την υπεράσπιση του δικαιώματος στη μόρφωση χωρίς ταξικούς φραγμούς, αλλά και με ένα θετικό πρόταγμα για τη διεκδίκηση του σχολείου των αναγκών και των ονείρων τους. Καταρχήν όμως χρειάζεται στροφή στην τεχνική εκπαίδευση και στην προσπάθεια ανάπτυξης αγώνων στα ΕΠΑΛ για το μπλοκάρισμα και την ανατροπή του θεσμού της μαθητείας για τους απόφοιτους, το οποίο θα συνδεθεί τόσο με τα υπόλοιπα αιτήματα και το αναγκαίο θετικό πρόταγμα, όσο και με τους αγώνες των ΓΕΛ, των καθηγητών και του υπόλοιπου εκπαιδευτικού κινήματος. Στο επίπεδο της αναβάθμισης του πολιτικού προγράμματος του μαθητικού κινήματος δεν θα πρέπει να υποτιμηθούν ζητήματα σχετικά με τη δυνατότητα όλων των μαθητών να μπορούν να σπουδάζουν με αιτήματα όπως η δημόσια δωρεάν μεταφορά και σίτιση, αλλά και ζητήματα της καθημερινότητας των μαθητών, όπως η ανάγκη για ελεύθερο χρόνο. Στη συνέχεια η ανάδειξη της υποχρηματοδότησης χρειάζεται να πυροδοτήσει τη φιλοδοξία να μην αφήσουμε τις ανάγκες μας να τις καθορίζουν οι λογικές του κέρδους και των ζημιών. Αναγκαία επίσης είναι η αντεπίθεση των πολιτιστικών – απελευθερωτικών ιδεών στους μαθητές, ζήτημα στο οποίο πρέπει να δώσουμε μάχη σε κάθε σχολείο να τσακιστεί ο φασισμός και οι εθνικιστικές – ρατσιστικές λογικές, να αναπτυχθεί η κουλτούρα του εργατικού και εναλλακτικού πολιτισμού κόντρα στα εμπορευματικά πρότυπα, να πάρουν κεφάλι οι ιδέες του αγώνα, της επανάστασης, του κομμουνισμού. Αναγκαία είναι και η σαφής τοποθέτηση στα ζητήματα της ανατροπής της κυβέρνησης και της εξόδου απ’ την Ευρωπαϊκή Ένωση, σε μια περίοδο που αναβαθμίζονται αντίστοιχα ερωτήματα σε πλατιά κομμάτια της νεολαίας και των μαθητών. Τέλος αποτελεί βασική μας εκτίμηση ότι το μαθητικό κίνημα προκειμένου να ανατρέψει την αντιεκπαιδευτική πολιτική θα πρέπει να παλεύει παράλληλα για ένα θετικό πρόταγμα ενός ενιαίου δημόσιου δωρεάν δωδεκάχρονου υποχρεωτικού σχολείου, με ολόπλευρη γνώση και μόρφωση και με ελεύθερη πρόσβαση στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση.
Για την επανεμφάνιση του μαθητικού κινήματος με μαζικούς όρους αναγκαία είναι η ανασυγκρότηση και η αναβάθμιση των δομών του, αλλά και ο πολιτικός επανεξοπλισμός και η ιδεολογικοπολιτική ανασυγκρότηση του Ανυπόταχτου Μαθητή. Οι γενικές συνελεύσεις σχολείων είναι συνεχές διακύβευμα όσον αφορά την ύπαρξή τους και το περιεχόμενό τους. Η στροφή στη βάση του μαθητικού κινήματος θα πρέπει να ξεκινάει απ’ την περιγραφή σταθερής διεξαγωγής γενικών συνελεύσεων με εργατοδημοκρατική λειτουργία, προκειμένου να υποχωρήσει η λογική της ανάθεσης και των 15μελών. Οι γενικές συνελεύσεις των σχολείων θα πρέπει να συντονίζονται τοπικά και από «τα κάτω» μέσω των «Συντονιστικών Σχολείων και Μαθητών». Η πλούσια εμπειρία των κινητοποιήσεων των προηγούμενων χρόνων έχει αποδείξει ότι η από τα κάτω οργάνωση των μαθητών σε συντονιστικά μπορεί να δημιουργεί μαζικούς αγώνες με μαχητικότητα και διάρκεια, που μπορούν να πετυχαίνουν νίκες. Επιδιώκουμε να υπάρχει ένα «Συντονιστικό Σχολείων και Μαθητών» ανά περιοχή, το οποίο θα συνενώνει τα επιμέρους αιτήματα και θέματα που μπορεί να κινητοποιούν το μαθητικό δυναμικό και θα στρέφει όλες τις δυνάμεις των μαθητών στην επιβολή των αναγκών της πληττόμενης πλειοψηφίας, αλλά και θα αποτελεί δίκτυ προστασίας και αντεπίθεσης απέναντι σε στοχοποιήσεις της αστυνομίας, των διευθυντών, των φασιστών, των «αγανακτισμένων» γονιών.
Για την ιδεολογικοπολιτική ανασυγκρότηση του Ανυπότακτου Μαθητή απαραίτητη αρχικά είναι η κατάκτηση και η διαμόρφωση των θέσεων υπό μορφή διακήρυξης του Ανυπότακτου και η κατάκτηση ενιαίας πανελλαδικής κατεύθυνσης. Ο Ανυπότακτος Μαθητής αποτελεί ένα πολιτικοσυνδικαλιστικό όχημα, το οποίο αποτελείται από τοπικά σχήματα ανά περιοχή. Είναι διακύβευμα για εμάς τα τοπικά σχήματα του Ανυπότακτου να αποκτήσουν ανώτερη επικοινωνία προκειμένου να ανταλλάσσουν εμπειρίες και να αναβαθμίσουν την πολιτική παρέμβαση του Ανυπότακτου στο μαθητικό κίνημα. Στόχος μας είναι ο Ανυπότακτος, που πλέον είναι μια γνωστή αγωνιστική δύναμη σε αρκετές περιοχές, να αναβαθμίσει τη δράση του και να αποτελέσει την κινητήρια δύναμη των επόμενων μαθητικών κινημάτων, αλλά και πεδίο στρατολόγησης νέων μελών της ν.Κ.Α. Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να αναβαθμιστεί και η πολιτική του παρέμβαση, με την καθιέρωση εντύπου, όσο και με την προσπάθεια για διεξαγωγή πολιτικών – πολιτιστικών εκδηλώσεων και φεστιβάλ. Τέλος θα πρέπει να ανακατευθυνθεί η παρέμβαση μας στο μαθητικό κίνημα και μέσα από εγχειρήματα γειτονιάς, όπως οι εργατικές λέσχες. Είναι απαραίτητο στοιχείο η ύπαρξη ενός χώρου στον οποίο θα μπορεί να συναντιέται σε μόνιμη βάση ο πιο πρωτοπόρος μαθητόκοσμος σε κάθε γειτονιά. Σε αυτό μπορεί να βοηθήσει η συγκρότηση μαθητικών καφενέδων σε εργατικές λέσχες ή στεκιών νεολαίας καθώς και ευρύτερων πολιτιστικών εγχειρημάτων.

– Η παρέμβαση μας στην τεχνική εκπαίδευση

Η στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου για προσαρμογή της εκπαίδευσης στον εργασιακό μεσαίωνα των αναγκών της αγοράς μέσω της μαθητείας, αποτελεί την καρδιά των αλλαγών στην ΤΕΕ. Τα βασικά σημεία του νέου τοπίου είναι:
 «Ολιστική αντίληψη» δηλαδή ενιαιοποίηση χώρου Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης και θέσπιση αντίστοιχων Περιφερειακών Επιτροπών.
 Δύο κύκλοι σπουδών: ο «δευτεροβάθμιος», που ανήκει στο τυπικό εκπαιδευτικό σύστημα και το κατ’ όνομα προαιρετικό «μεταλυκειακό έτος – τάξη μαθητείας» που ανήκει στο μη τυπικό εκπαιδευτικό σύστημα
 Παραμένουν και αναβαθμίζονται όλες οι άλλες δομές τεχνικής εκπαίδευσης (άλλων υπουργείων, ΙΕΚ, ιδιωτικές, ΟΑΕΔ όπου ιδρύονται Πειραματικές Επαγγελματικές Σχολές Μαθητείας, για αποφοίτους Α Λυκείου -12 εκατ. μόνο για το 2016), ενώ δίνεται η δυνατότητα σε καταργηθείσες ΣΕΚ να μετατρέπονται σε ΔΙΕΚ.
 Τα Τοπικά Σύμφωνα Μαθητείας (ΕΣΠΑ 2014 – 2020, όπου η μαθητεία τίθεται σαν βασική προτεραιότητα της κυβέρνησης), μεταξύ φορέων υλοποίησης μαθητείας και επιχειρήσεων θα ορίζουν ουσιαστικά ποιοι τομείς, ειδικότητες και τάξεις μαθητείας θα υλοποιούνται σε κάθε περιοχή, αφού θα συνδέουν την εκπαίδευση και κατάρτιση με τις κάθε φορά ανάγκες του επιχειρηματικού κόσμου.
Η μαθητεία αποτελεί μορφή εκπαίδευσης εκτός της εκπαιδευτικής δομής στο εσωτερικό της επιχείρησης, εναρμονισμένη και προσαρμοσμένη πλήρως στις ανάγκες της εργοδοσίας και την αγοράς. Με την προώθηση της επιδιώκουν :
 Να δώσουν τους μαθητές ως δωρεάν για τους εργοδότες εργατικό προσωπικό. Να μαθητεύσουν στις κακοπληρωμένες, ελαστικές εργασιακές σχέσεις και στην υπακοή. Να μάθουν στο νέο πρότυπο εργασίας – σκλαβιάς, ανακύκλωσης της ανεργίας, που είναι στρατηγική τους επιλογή.
 Να αποτυπώσουν τις κάθε φορά ανάγκες των εργοδοτών σε στοιχεία ψευδοκατάρτισης στα προγράμματα σπουδών, επιχειρώντας μια βαθύτερη μορφωτική λοβοτομή στα παιδιά των πιο φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
 Μειώσουν τις απαιτήσεις για υλικοτεχνικές υποδομές των Εργαστηρίων, στην κατεύθυνση του πιο φτηνού Επαγγελματικού Σχολείου.
 Μειώσουν τα τμήματα ειδικοτήτων και τομέων με τη νέα δομή αλλά και αφού αυτά θα υποτάσσονται στις λεγόμενες «εθνικές και περιφερειακές ανάγκες», άρα δεν θα υπάρχουν σε κάθε ΕΠΑΛ και θα υπακούουν στην σύνδεση μέσω της μαθητείας με τις επιχειρήσεις.
 Να εκμεταλλευτούν την μαθητεία ως δούρειο ίππο για την νομιμοποίηση των ατομικών συμβάσεων και των ελαστικών σχέσεων εργασίας, το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων και κατοχυρώσεων.
 Μετατρέπουν τη λεγόμενη σημερινή γενική εκπαίδευση σε δεξιότητες και την ΤΕΕ σε μερική κατάρτιση και μαθητεία – τζάμπα εργασιακή σκλαβιά για τους εργοδότες.
Χρειάζεται ουσιαστική στροφή των δυνάμεων μας και την ανάπτυξη αγώνων σε αυτήν υπό το πρίσμα:
· Της υπεράσπισης του δικαιώματος στην μόρφωση και την κατοχύρωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων και των όρων διαπραγμάτευσης της εργατικής δύναμης του πιο βαθιά πληττόμενου κομματιού της νεολαίας
· Της δημιουργίας ενιαίας αφήγησης της νεολαίας ενάντια στην αντιεκπαιδευτική αναδιάρθρωση που συντελείται. Αναγκαία συνθήκη για την ανάπτυξη και την δημιουργία επικίνδυνου και νικηφόρου νεολαίστικου κινήματος εργατικής κατεύθυνσης.
· Της οργανικής σύνδεσης και διάχυσης των επαναστατικών και των κομμουνιστικών ιδεών εκεί που εκπαιδεύεται το πιο μαζικό και πληττόμενο κομμάτι της νέας εργατικής νεολαίας.
Η ουσιαστική στροφή προϋποθέτει την δημιουργία Αριστερού Προγράμματος Πάλης για την δευτεροβάθμια και Τεχνική εκπαίδευση, που θα θέτει στο σήμερα τα ζωτικά συμφέροντα και ανάγκες της νεολαίας, όχι μόνο σαν άρνηση του υπάρχοντος αλλά με θετικό αντιπρόταγμα γύρω από το κομβικά ζητήματα
· Του ποιου σχολείου έχουμε ανάγκη και θέλουμε.
· Της σταθερής και μόνιμης εργασίας με πλήρη εργασιακά συνδικαλιστικά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
· Του ελεύθερου χρόνου και της ποιότητας ζωής.
Τα άμεσα ζητήματα που αφορούν αμιγώς το κομμάτι της τεχνικής εκπαίδευσης και πρέπει να αποτελούν κομμάτι του προγράμματος πάλης είναι:
· Φραγμός στο νέο εργασιακό μεσαίωνα μέσω της μαθητείας. Κατάργηση της πρόσφατης ρύθμισης για την ΤΕΕ (Δομή ΕΠΑΛ, τέταρτο έτος μαθητείας – τζάμπα εργασία για τους εργοδότες -πιστοποίηση, Μεταγυμνασιακά ΔΙΕΚ, κλπ.) και της υποχρεωτικής κινητικότητας των εκπαιδευτικών στη «μη τυπική» εκπαίδευση. Όχι σε άμεση ή έμμεση κατάργηση τομέων και ειδικοτήτων στην ΤΕΕ και διώξιμο των μαθητών από το σχολείο.
· Καμιά συγχώνευση, κατάργηση τμημάτων, σχολείων, ειδικοτήτων. 20 μαθητές στο τμήμα, 15 στις κατευθύνσεις και 10 στα εργαστήρια. Αναβάθμιση και ανανέωση εργαστηριακού εξοπλισμού. Κάθε μαθητής/τρια να έχει δυνατότητα παρακολούθησης της ειδικότητας που επιλέγει στο ΕΠΑΛ της περιοχής του.
· Επαγγελματικά δικαιώματα στους τίτλους σπουδών. Όχι στην κερδοσκοπία των πιστοποιήσεων.
Από την άλλη ΟΟΑΣΑ –ΕΕ εκμεταλλευόμενοι την τεράστια εξαθλίωση και τις χαμηλές μορφωτικές προσδοκίες των παιδιών και των οικογενειών τους που κατευθύνονται στην επαγγελματική εκπαίδευση παρουσιάζουν την μαθητεία ως λύση στο πρόβλημα της ανεργίας και κοινωνικό δίχτυ προστασίας για τον κόσμο των N.E.E.T.S και των πιο αδύναμων μαθητών. Συνεπώς για να μπορέσουν το πρόγραμμα και τα αιτήματα να αποκτήσουν ουσιαστική γείωση χρειάζεται η ύπαρξη και η δημιουργία της πρωτοπορίας εκείνης που θα ανεβάσει τις μορφωτικές και εργασιακές προσδοκίες τις προσδοκίες γύρω από την ποιότητα ζωής τους, θα καταδείξει τον πραγματικό υπαίτιο της ανεργίας, την ανάγκη και την δυνατότητα για καθολική μείωση των ωρών εργασίας και εξασφάλιση εργασίας για όλους, και θα συμβάλλει στην κατεύθυνση για την δημιουργία ενός ευρύτερου μαχητικού και πολιτικά επικίνδυνου κινήματος που θα τα επιβάλλει
Τα παραπάνω αναδεικνύουν την μεγάλη αναγκαιότητα για μια ουσιαστική εκκίνηση της παρέμβασης μας στην Τ.Ε.Ε, τον αναγκαίο πολιτικό, συνδικαλιστικό και φυσιογνωμικό επανεξοπλισμό του Ανυπότακτου έτσι ώστε να καταφέρει να γειωθεί και να μαζικοποιηθεί στο εσωτερικό των ΕΠΑΛ , στην κατεύθυνση ενιαίου συντονισμού του μαθητικού κινήματος. Την ουσιαστική στροφή στην δουλειά στις εργατικές λαϊκές γειτονιές μιας και το κομμάτι αυτό βασικά αναπαράγεται, διαμορφώνει αξίες , πρότυπα και στάση ζωής εκεί. Την εργατική παρέμβαση με τα ανάλογα οχήματα στο κομμάτι που θα ξεκινήσει την μαθητεία και αφορά στο σήμερα απόφοιτους προηγούμενων χρόνων για την κατοχύρωση βασικών εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και την σύνδεση με τα σωματείου του χώρου.
Η παρέμβαση μας στα ΙΕΚ και τις μεταλυκειακές σχολές κατάρτισης, θέτει την ανάγκη συγκρότησης ενός νέου σχήματος για την εκκίνηση μιας τέτοιας προσπάθειας. Μια προσπάθεια που επιβάλλει άλλη στάση και διάταξη δυνάμεων από την ν.Κ.Α. που μπορεί να ξεκινήσει μια τέτοια προσπάθεια, την ευρύτερη συσπείρωση κοινωνιών και πολιτικών δυνάμεων, και ένα εύρος εργαλείων παρέμβασης (π.χ. attack για τα ζητήματα της επανακτάρτισης μέσω των ΙΕΚ). Απαιτείται συλλογική εμβάθυνση και μελέτη γύρω από το πρόγραμμα σπουδών και τον τρόπο λειτουργίας τους, για την προώθηση ενός κατάλληλου πλαισίου πάλης για τα μορφωτικά και υλικά δικαιώματα των σπουδαστών. Κάποιοι πρώτοι προγραμματικοί στόχοι:
· Αποκλειστικά δημόσια δίχρονη επαγγελματική εκπαίδευση αμέσως μετά το ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο για ειδικές επαγγελματικές περιπτώσεις. Οι απόφοιτοι τους θα έχουν ξεκάθαρα επαγγελματικά δικαιώματα και δυνατότητα για μεταπήδηση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με μέτρα στήριξης
· Το πέρασμα όλων αυτών των σχολών στην αρμοδιότητα του υπουργείου παιδείας
· Την κατοχύρωση 5νθημερου/6ώρου με πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα στην πρακτική
· Την απόσυρση του πορτοφόλιου σπουδαστή
· Την πλήρη κάλυψη με δημόσια χρηματοδότηση των εργαστηριακών και υλικοτεχνικών υποδομών

Γ.2.3. Ειδικά μέτωπα πάλης της νεολαίας

– Η παρέμβαση μας στον στρατό και στο αντιπολεμικό κίνημα

Η αναγκαία αναβάθμιση της αντιπολεμικής διεθνιστικής διάστασης της παρέμβασης μας περνάει καταρχήν σαν μόνιμη πλευρά όλων των φορέων του υποκειμένου, του ίδιου του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της ΕΑΑΚ, του Ανυπότακτου Μαθητή, των εργατικών σχημάτων, των κινήσεων πόλης και του ίδιου του μαζικού κινήματος. Ένα αντιπολεμικό κίνημα που θα έχει δράση μέσα και έξω από τον στρατό, με βασικό όπλο εντός του στρατού το ΔΙΚΤΥΟ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των στρατευμένων και το μπλοκάρισμα της πολεμικής μηχανής, με όπλο τον οικονομικό-πολιτικό αγώνα στην βάση των ταξικών αναγκών και του κομμουνιστικού κινήματος. Παράλληλα ενισχύουμε την προσπάθεια της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων και της Αντιπολεμικής Διεθνιστικής Κίνησης. Το καταρχήν περιεχόμενο που πρέπει να μπει μπροστά σε αυτή τη φάση αφορά τους παρακάτω άξονες και βασικά συνθήματα:
 Ειρήνη – Ψωμί – Λευτεριά για όλους τους λαούς.
 Μπλοκάρισμα – αναχαίτιση – ανατροπή από το μαζικό κίνημα της πολεμικής μηχανής, των αγορών όπλων και εξοπλισμών.
 Δεν θα γίνουμε άβουλο κρέας για τα κανόνια τους. Δεν θα γίνουμε στρατιώτες του Λάτση, του Βαρδινογιάννη ή του Μελισσανίδη στην μάχη για τα συμφέροντά τους. Δεν θα διαλέξουμε ανάμεσα στην Shell, τη BP ή την TOTAL. Θα πολεμήσουμε για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και του λαού.
 Κοινός διεθνιστικός αγώνας των λαών σε Ελλάδα και Τουρκία και όλων των λαών, ντόπιων-προσφύγων/μεταναστών, ενάντια σε ΗΠΑ-NATO-ΕΕ και όλες τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις όπως η Ρωσία, τις αστικές τάξεις και κυβερνήσεις τους. Για να επιβάλλουμε μια δίκαιη ειρήνη στην περιοχή, υπερασπίζοντας το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των λαών ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τους ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων.
 Έξω οι ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Βάσεις. Πάλη συνολικά ενάντια στις καπιταλιστικές ολοκληρώσεις και τα στρατιωτικά τους όργανα (ΝΑΤΟ-ευρωστρατός) για τη διάλυση τους.
 Όχι στον άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου.
 Έξω οι ιμπεριαλιστές και τα τσιράκια τους εθνικιστές, φασίστες, Χρυσαυγίτες.
 Πάλη ενάντια στον μιλιταρισμό, τον εθνικισμό και τον ρατσισμό και τη λογική της «εθνικής ομοψυχίας».
 Στεκόμαστε ενάντια στη στράτευση στα 18 και διεκδικούμε μείωση της θητείας και βελτίωση των συνθηκών. Καμιά μορφή εργασιακής εκμετάλλευσης των στρατιωτών από Στρατό-Κρατικό Μηχανισμό-ΟΤΑ
 Να ανοίξουν δημόσια κτήρια για τη στέγαση των προσφύγων και των άστεγων, ντόπιων και ξένων.
 Μπλοκάρισμα της αξιοποίησης του ελληνικού πανεπιστημίου ως ατμομηχανή της καινοτομίας και της έρευνας για τις ανάγκες της πολεμικής βιομηχανίας. κατάργηση του νομοσχεδίου για τη θητεία και την αναδιάρθρωση των Ε.Δ.
 Να σταματήσουν οι αποστολές εκτός συνόρων και η συμμετοχή των ενόπλων δυνάμεων σε Μεσόγειο, Μ. Ανατολή, Αφρική, στενά του Αντεν. Να σταματήσουν οι κοινές ΝΑΤΟικές, ευρωπαϊκές και διεθνείς ασκήσεις. Ενισχύουμε τους αγώνες μπλοκαρίσματός τους και τις αρνήσεις συμμετοχής των φαντάρων. Ούτε ένα ευρώ για εξοπλισμούς ασκήσεις και συμμετοχή σε πολέμους. Στεκόμαστε ενάντια στο Αξιόμαχο.
Ιεραρχούμε το επόμενο διάστημα:
1. Καμπάνια των δυνάμεων μας ενάντια στους πολεμικούς ανταγωνισμούς και το παζάρι εξοπλισμών με τίτλο «Δεν πληρώνουμε τα όπλα σας- Δεν πολεμάμε για τα συμφέροντα σας»
2. Στηρίζουμε και προγραμματίζουμε εκδηλώσεις απέναντι στις διώξεις και τις καταδίκες των αγωνιστών από την καταστολή του κράτους.
3. Την οργάνωση των διεθνών επαφών και της κοινής δράσης των αριστερών, κομμουνιστικών, αντιπολεμικών και αντιφασιστικών οργανώσεων – ρευμάτων –κινήσεων, ειδικά στη καυτή περιοχή Κύπρου – Τουρκίας – Μέσης Ανατολής – Βόρειας Αφρικής, με στόχο τη διοργάνωση μια μεγάλης διεθνούς αντιπολεμικής συνάντησης τέτοιων δυνάμεων σε ορίζοντα εξαμήνου.
4. Την ανώτερη επικοινωνία και από κοινού δουλειά των οργάνων της ν.Κ.Α. και του ΝΑΡ, της ομάδας διεθνών και πολέμου, και συνολικά του οργανωτικού μας ιστού.
o Παρέμβαση στoυς μετανάστες
Ενώ οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις συνεχίζονται, εκατομμύρια πρόσφυγες ξεριζώνονται από τις χώρες τους και η Ε.Ε., σε συνεργασία με τα κράτη-μέλη της και την ελληνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, καταπατά κάθε δικαίωμα προστασίας των θυμάτων πολέμου και το διεθνές δίκαιο. Με βάση το γνώμονα “προστασίας των συνόρων της”, η Ε.Ε χρηματοδοτεί τη διαχείριση του προσφυγικού, τις ΜΚΟ και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, και ποινικοποιεί τη προσφυγιά, συνδυάζοντας απελάσεις και εγκλεισμό με την πολιτική απομόνωσης-γκετοποίησης των προσφύγων στα κέντρα κράτησης και τα στρατόπεδα-καταυλισμούς. Ταυτόχρονα, η δαιμονοποίηση των προσφύγων και ευρύτερα των μεταναστών για τα κοινωνικά προβλήματα των ντόπιων ευνοεί την ανάπτυξη ξενοφοβικών ρατσιστικών και νεοφασιστικών πολιτικών δυνάμεων και σε αυτό συμβάλλει η γκετοποίησή τους.
Το προηγούμενο διάστημα οργανώσαμε τη δουλειά μας γύρω από το μεταναστευτικό-προσφυγικό μέσα από σωματεία, φοιτητικούς συλλόγους, συλλογικότητες που υπήρχαν ή νέες που δημιουργήθηκαν για αυτό το θέμα, και αναπτύξαμε πλούσια αντιπολεμική-αντιιμπεριαλιστική πολύμορφη δράση διεκδίκησης και αλληλεγγύης στους πρόσφυγες με κινητοποιήσεις, πορείες, συγκεντρώσεις, πρακτική στήριξη με συγκέντρωση και διανομή ειδών, ενημέρωση κλπ. Καταφέραμε να αποκτήσουμε επαφές και δεσμούς με πρόσφυγες σε όλη την Ελλάδα. Στην κατεύθυνση αυτή κομβικό ρόλο έπαιξε η δημιουργία του Συντονισμού για το προσφυγικό-μεταναστευτικό σωματείων, φοιτητικών συλλόγων και συλλογικοτήτων. Ωστόσο αυτή η δράση οφείλει να πάρει πιο μόνιμο, συντονισμένο και πανελλαδικό χαρακτήρα, προβάλλοντας έναν αντιιμπεριαλιστικό, ταξικό προσανατολισμό με τα εξής χαρακτηριστικά:
-Να ιεραρχεί την πάλη για ειρήνη, ενάντια στον πόλεμο, στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, στο ΝΑΤΟ, στις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (Ρωσία κλπ), στα συμφέροντα των αστικών τάξεων, στη συμμαχία Ελλάδας-Ισραήλ-Αιγύπτου κλπ. Για το κλείσιμο των βάσεων, την έξοδο από το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.
-Να θέτει άμεσα την ανάγκη να πέσουν τα τείχη της Ε.Ε, να σπάσει η αντιπροσφυγική-αντιμεταναστευτική πολιτική της Ε-Ε-φρούριο με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεσμοφύλακα. Ενάντια στις απελάσεις τις επαναπροωθήσεις και το θανατηφόρο φράκτη του Έβρου, της Φρόντεξ και των νέων Συνοροφυλακίων.
-Να ανοίγει όλη τη βεντάλια για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των προσφύγων και των μεταναστών, να αναδεικνύει την διεκδίκηση και κατάκτηση-επιβολή δημόσιας, ποιοτικής, ανθρώπινης φροντίδας και στέγασης σε χώρους ανθρώπινους-και όχι στρατόπεδα-με δημόσιους πόρους. Παλεύουμε ενάντια στη συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας που επιβάλλει τον εγκλεισμό των προσφύγων σε hot spot, τις απελάσεις, τον περιορισμό του δικαιώματος στο άσυλο. Να κλείσουν τα hot-spot. Διεκδικούμε εξασφάλιση αξιοπρεπούς στέγης για διαμονή των προσφύγων σε χώρους ανθρώπινους και όχι στρατόπεδα – μέσα στο αστικό ιστό με δωρεάν πρόσβαση σε σχολεία, νοσοκομεία χώρους πολιτισμού και αθλητισμού- με δημόσιους πόρους και όχι απομονωμένοι- γκετοποιημένοι σε καταυλισμούς με τους περιορισμούς ΕΕ-κυβέρνησης. Χρηματοδότηση και προσλήψεις για τις ανάγκες των προσφύγων για δημόσιες δομές και υπηρεσίες κοινωνικής στήριξης των προσφύγων και όχι για κέντρα κράτησης και καταστολής. Όχι στην εκχώρηση υπηρεσιών στέγασης, σίτισης, πρόνοιας και εκπαίδευσης των προσφύγων σε ΜΚΟ και ιδιώτες.
-Να αντιτάσσει την εργατική λαϊκή αλληλεγγύη, σε διάκριση και αντιπαράθεση με την κυβέρνηση, την φιλανθρωπία των εταιρειών, των ΜΚΟ, της εκκλησίας, της Ε.Ε και την υποταγμένη λογική του συστημικού εθελοντισμού. Να επιδιώκει να ενισχύσει την μαχητική οργάνωση των ίδιων των μεταναστών αλλά και τον κοινό αγώνα ντόπιων και μεταναστών.
Στην κατεύθυνση αυτή: ενισχύουμε την παρέμβαση της ν.Κ.Α. μέσα από τον συντονισμό για το προσφυγικό-μεταναστευτικό. Το επόμενο Κ.Σ. πρέπει να έχει ειδική χρέωση για την παρέμβαση μας.
o Η παρέμβαση στο επίπεδο της πόλης – Η νέα κατάσταση στη γειτονιά
Στη σημερινή περίοδο της κρίσης, της έντασης της αντεργατικής – αντιλαϊκής επίθεσης και της πολιτικής του διαρκούς μνημονίου η πόλη αποτελεί κέντρο των εξελίξεων και βασικό πεδίο έκφρασης της όξυνσης του κοινωνικού ζητήματος. Η παρέμβαση μας στο “μέτωπο της πόλης”, αποκτά αναβαθμισμένο χαρακτήρα, χωρίς να ξεχνάμε ότι για μας η πόλη, ο χώρος, το περιβάλλον, καθώς και όλη η σφαίρα αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, δεν νοείται έξω από τις ίδιες τις κοινωνικές σχέσεις και την διαμόρφωση τους. Σήμερα είναι αναγκαίο και στους τόπους κατοικίας να συγκροτηθεί ένα ισχυρό μαζικό πολιτικό ανατρεπτικό λαϊκό κίνημα σε ανατρεπτική κατεύθυνση. Βασικές μορφές οργάνωσης και πάλης είναι:
Οι αριστερές, αντικαπιταλιστικές κινήσεις πόλης ως αναπόσπαστο κομμάτι της αντικαπιταλιστικής πτέρυγας συγκροτούν τη δράση τους γύρω από την απάντηση στην επίθεση κεφαλαίου- ΕΕ – ΔΝΤ, τη στάση απέναντι στον Καλλικράτη, το ρόλο των δήμων σαν πλευρές του τοπικού κράτους, την ενίσχυση μορφών συλλογικής οργάνωσης και διεκδίκησης με στόχο τη διαμόρφωση επιθετικών αγώνων διεκδίκησης, τη συνολική κριτική και αμφισβήτηση στο μοντέλο της πόλης από αντικαπιταλιστική πλευρά. Ειδική δουλειά απαιτείται από τις δυνάμεις της Νκα ώστε να αποκτήσουν νεολαιίστικη διάσταση.
Οι εργατικές και λαϊκές συλλογικότητες που συσπειρώνουν ευρύτερες δυνάμεις όπως εργατικές λέσχες, λαϊκές ή ανοικτές συνελεύσεις, αντιφασιστικές – αντιρατσιστικές πρωτοβουλίες, επιτροπές κατοίκων, στέκια νεολαίας, σύλλογοι και πρωτοβουλίες αγώνα. Είναι εμβρυικές μορφές στη λογική του οργανωμένου λαού για αυτό που ονομάζουμε όργανα επιβολής της λαϊκής θέλησης. Αποτελούν πεδίο που θέλουμε να συσπειρώνονται ευρύτερα λαϊκά στρώματα και εκεί να δοκιμάζεται η αντίληψη για αγωνιστικό, διεκδικητικό, ταξικό προσανατολισμό αυτών των συλλογικοτήτων.
Στη νέα κατάσταση, οι συλλογικότητες αυτές θα πρέπει να αποτελέσουν εκείνα τα «εργαλεία μάχης» που
 Θα διαμορφώσουν μόνιμη και σταθερή εργατική παρέμβαση στους κρίσιμους κλάδους της νέας βάρδιας, θα αποκτήσουν σταθερούς δεσμούς με τους εργαζόμενους της γειτονιάς και θα ιεραρχήσουν πιο ψηλά την εργατική δουλειά. Έχοντας πάντοτε επίγνωση ότι οι μεγάλες συγκρούσεις δίνονται στο χώρο δουλειάς, επιδιώκουμε οι εργατικές λέσχες, οι λαϊκές συνελεύσεις και οι πρωτοβουλίες που σχετίζονται με πλευρές του κοινωνικού ζητήματος (πλειστηριασμοί, αποκοπές ρεύματος κλπ) να αποτελούν χώρο συσπείρωσης των εργαζόμενων, των ανέργων αλλά και της νέας βάρδιας στη γειτονιά. Να δομούνται με άξονες τη διεκδίκηση, την ταξική αλληλεγγύη και να συγκροτούν έναν -ανεξάρτητο από το κράτος και το σύστημα- κοινωνικό και πολιτικό ιστό, ένα «σωματείο στη γειτονιά».
 Θα συμβάλλουν καθοριστικά στη συγκρότηση αγωνιστικού κέντρου στη γειτονιά με τη συγκέντρωση σωματείων, πρωτοβουλιών και άλλων συλλογικοτήτων στην κατεύθυνση ενίσχυσης της αγωνιστικής δράσης. Θα έχουν μόνιμη και δυναμική παρέμβαση για την προστασία της πρώτης κατοικίας της πληττόμενης πλειοψηφίας, την ακύρωση πλειστηριασμών και την αποτροπή της αρπαγής των κατοικιών.
 Θα ανεβάσουν τον αγωνιστικό διεκδικητικό τους χαρακτήρα απέναντι στο τοπικό και κεντρικό κράτος για θέματα ανεργίας και κοινωνικών αγαθών (υγεία παιδεία, πρόνοια) ενάντια στις παροχές υπηρεσιών από τους δήμους με αντίτιμο, την ιδιωτικοποίηση δημόσιων υπηρεσιών αναπτύσσοντας τη δράση τους σε όλο το εύρος των λαϊκών προβλημάτων σήμερα.
 Παράλληλα με τις πλευρές της ταξικής αλληλεγγύης και της ανάδειξης του εργατικού πολιτισμού θα οργανώσουν την αντιφασιστική δράση και την παρέμβαση και στη μαθητική νεολαία με έμφαση στα πιο πληβειακά τμήματα της τεχνικής εκπαίδευσης, των νυχτερινών λυκείων και των ΕΠΑΛ.
o Πολιτισμός
Αξιοποιούμε πολύπλευρα το project «Αναιρέσεις» σαν ευρύτερο εργαλείο πολιτιστικής παρέμβασης στη νεολαία που αναζητά, επιδιώκοντας την ιδιαίτερη συμβολή στην εμφάνιση, τη διαμόρφωση, τη συγκρότηση και ανάπτυξη ενός ανταγωνιστικού πολιτιστικού ρεύματος στο κυρίαρχο αστικό, ενός ρεύματος που δυνητικά διαμορφώνεται σαν η πολιτιστική πλευρά του αντικαπιταλιστικού και σύγχρονα κομμουνιστικού κινήματος. Με πυρήνα την Λέσχη της Αθήνας αλλά αξιοποιώντας και τις υπόλοιπες λέσχες που πρώτη φορά έχουν μια τέτοια έκταση πανελλαδικά (Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Χανιά) επιδιώκουμε την ανάδειξη των σύγχρονων πολιτιστικών προσπαθειών με προοδευτικό χαρακτήρα και την οργάνωση της επίδρασης της σύγχρονης κομμουνιστικής αντίληψης με σκοπό τη συμβολή στη διαμόρφωση ενός πολιτισμού σύγχρονα λαϊκού και ανταγωνιστικού, στο κυρίαρχο. Οργανώνοντας τη παρέμβαση των λεσχών για τη προώθηση και ανάπτυξη της μαχόμενης μαρξιστικής θεωρίας και τα σύγχρονα θεωρητικά, φιλοσοφικά και επιστημονικά ερωτήματα. Με τη συγκεφαλαίωση όλης αυτής της παρέμβασης στα ετήσια φεστιβάλ των Αναιρέσεων και την καθιέρωση του ρόλου τους για μια ευρύτερη απεύθυνση στη νεολαία και μια εναλλακτική πρόταση ψυχαγωγίας και πολιτισμού. Με την αξιοποίηση του ετήσιου κάμπινγκ για μια πραγματικά διαφορετική πρόταση διακοπών που συνδυάζει την πολιτική συγκρότηση με τη μόρφωση και τις χειραφετητικές πολιτιστικές προσπάθειες με τη δυνατότητα φτηνών διακοπών για την εργαζόμενη και σπουδάζουσα νεολαία. Καθιέρωση και ενίσχυση του περιοδικού Αναιρέσεις ως ένα περιοδικό κατά βάση θεωρητικής αναζήτησης, που θα απευθύνεται κυρίαρχα στη νεολαία και θα συνδέει τις θεματικές του ενότητες με τους διακηρυγμένους πολιτικούς στόχους και κατευθύνσεις της οργάνωσης. Ανέβασμα της οργανωμένης και συστηματικής διακίνησής του, και διερεύνηση της δυνατότητας μετάβασης με μόνιμο τρόπο του περιοδικού σε ηλεκτρονική μορφή, με πιο άμεσο-διαδραστικό χαρακτήρα. Σε αυτή την κατεύθυνση:
 Συγκροτούμε κοινή επιτροπή πολιτισμού ΝΑΡ- νΚΑ, η οποία θέλουμε να έχει την γενική εποπτεία όχι μόνο του project αναιρέσεις (ενιαία οργανωτική και πολιτική προώθηση του εγχειρήματος) αλλά την συνολική μας παρέμβαση στο μέτωπο του πολιτισμού.
 Καθιέρωση στην πολιτική ζωή της νΚΑ της αυτοτελούς συζήτησης για τις αναιρέσεις, αποκαθιστώντας ξανά το εγχείρημα των Αναιρέσεων σε βασική πλευρά της καθημερινής, αυτοτελούς μας παρέμβασης.
o Ιδεολογία
Η ιδεολογική μας δουλειά και η μάχη στο επίπεδο των ιδεών έχει ιδιαίτερη σημασία ειδικά στο διαφιλονικούμενο ιδεολογικό τοπίο της “ευρύτερης εποχής της κατάρρευσης”. Επείγει από τη μία η συστηματική μελέτη και παρακολούθηση των οικονομικών, πολιτικών, και ιδεολογικών εξελίξεων του σύγχρονου καπιταλισμού, αλλά και η αναμέτρηση με την ιστορία του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος καθώς και η συμβολή στη δημιουργική ανάπτυξη του μαρξισμού. Αυτές οι πλευρές μπορούν να συνεισφέρουν στην αναγκαία σύνδεση ανατρεπτικής θεωρίας- επαναστατικής πράξης. Η ιδεολογική μας δουλειά να επιδιώξουμε να συμβάλλει στη βαθύτερη στρατηγική ενοποίηση του ΝΑΡ και της ν.Κ.Α. στην κατεύθυνση της συγκρότησης σύγχρονης πρωτοπορίας και του κόμματος της κομμουνιστικής απελευθέρωσης.
Η αναγκαία επανεκκίνηση της δραστηριότητας μας οφείλει να έχει καταρχάς τα μάτια στραμμένα στην κοινωνία. Χρειαζόμαστε συλλογική ιδεολογική δουλειά όχι μόνο για να “θωρακιστούν” καλύτερα τα μέλη μας αλλά πρώτα και κύρια για να παρέμβουμε εξώστρεφα από αναβαθμισμένες θέσεις στην ταξική αντιπαράθεση που μαίνεται. Η έκδοση από τη νΚΑ θεματικών εκλαϊκευτικών επεξεργασιών για τη νεολαία (π.χ. απελευθερωτική παιδεία, ή η φύση της ελαστικής εργασίας), η ανώτερη διακίνηση του περιοδικού Αναιρέσεις του Πριν και των Τετραδίων Μαρξισμού, μπορούν να οδηγήσουν στην αναβαθμισμένη παρέμβαση μας στους αγώνες που ξεσπούν. Σε αυτά τα πλαίσια μπορεί να βοηθήσει η εκκίνηση μιας συνολικής εκδοτικής προσπάθειας των Αναιρέσεων αλλά και η αναγκαία παρέμβαση στο διαδίκτυο με συλλογικό και συστηματικό τρόπο.
Η οργάνωση οφείλει να ενθαρρύνει πρωτοβουλίες ανά χώρο δουλειάς, εκπαίδευσης, γειτονιάς κτλ, έτσι ώστε με δημιουργικό και πολύπλευρο τρόπο να συμβάλλει στην βαθύτερη και πιο ουσιαστική σχέση και επαφή των νέων αγωνιστών με την επαναστατική μαρξιστική θεωρία, στα πλαίσια μιας διαφωτιστικής αυτομορφωτικής διαδικασίας. Συνολικά οφείλουμε να αναβαθμίσουμε τον σύγχρονο θεωρητικό και επιστημονικό διάλογο, ειδικότερα εντός της νέας γενιάς. Το μαρξιστικό εργαστήρι στα πλαίσια των Λεσχών Αναιρέσεις μπορεί να αποτελέσει στο πεδίο της θεωρίας ένα χώρο ευρύτερης συσπείρωσης, αναζήτησης, κοινής προσπάθειας, αντίστοιχο με τα σχήματα στο πεδίο της αριστερής πτέρυγας και του κινήματος. Όλη αυτή η πολύμορφη διαδικασία οφείλει να διεξάγεται -με άλλο τρόπο- και εντός της νΚΑ, σαν βασική οργανωτική πλευρά, όχι ως πλευρά κάποιων «ειδικών» αλλά ως συλλογική υπόθεση της οργάνωσης. Επείγει η συλλογική μέριμνα για “ανέβασμα” της συζήτησης με μόνιμο τρόπο στην οργάνωση, με διοργάνωση θεματικών κύκλων – μαθημάτων με συλλογική ευθύνη της ιδεολογικής επιτροπής ΝΑΡ-νΚΑ, αλλά και η συμβολή στην ανάπτυξη της θεωρίας και όχι μόνο για την αναγκαία διαχείριση των τρεχουσών πολιτικών αναγκών. Μια τέτοια κατεύθυνση απαιτεί και αντίστοιχη διάταξη δυνάμεων λόγω της φύσης και της δυσκολίας του ζητήματος, τόσο στο επίπεδο του κεντρικού συμβουλίου όσο και στις κατά τόπους οργανώσεις πόλεις.
o Για τα ζητήματα φύλου και γυναικείας χειραφέτησης
Τα τελευταία χρόνια έχουν αναδειχθεί με ιδιαίτερα έντονο τρόπο τα ελλείμματα και η θεωρητική πενία της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς στα ζητήματα γυναικείας χειραφέτησης, φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού, τα οποία συχνά υποτιμούνται ή αποσιωπούνται. Έτσι τα εν λόγω ζητήματα συχνά αντιμετωπίζονται ως ταμπού ανάγοντας τα στη σφαίρα του «προσωπικού», εμπεδώνοντας με αυτόν τον τρόπο μια συντηρητική αντίληψη, είτε από την άλλη υποτιμούνται έμμεσα ως αποτέλεσμα μίας ευθύγραμμης υπαγωγής όλων των αντιθέσεων στην κυρίαρχη αντίθεση κεφαλαίου – εργασίας. Η αδυναμία αυτή, έχει ως απότοκο να αποκτούν ηγεμονία τόσο σε θεωρητικό και όσο και σε πολιτικό επίπεδο, είτε αστικά ρεύματα που υποτιμούν την ταξική προσέγγιση είτε παρωχημένες και αντιδιαλεκτικές αντιλήψεις που αδυνατούν να δουν τις πολλαπλές μορφές καταπίεσης.
Ιδιαίτερα σήμερα, στο έδαφος της κρίσης, βλέπουμε να οξύνονται οι αντιθέσεις και η εκμετάλλευση των γυναικών, να αυξάνονται τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας και όλων των μορφών κακοποίησης απέναντι στις γυναίκες και σε άτομα ομόφυλου σεξουαλικού προσδιορισμού, να εμπορευματοποιείται η ανθρώπινη σεξουαλικότητα. Την ίδια στιγμή δεν θα πρέπει να υποτιμήσουμε ένα αναδυόμενο «κυνήγι μαγισσών» που έχει στην πρωτοπορία του τα ακροδεξιά και τα φασιστικά ρεύματα. Σε αυτό το φόντο είναι εξαιρετικά αναγκαία η συλλογική διεκδίκηση και ο αγώνας, η ανάδυση ενός μαχητικού και ριζοσπαστικού κινήματος, για μια κοινωνία χωρίς σεξισμό και βία, χωρίς καμία μορφή καταπίεσης και εκμετάλλευσης. Είναι σαφές ότι η οριστική αναίρεση των έμφυλων στερεοτύπων και ταυτοτήτων, η άρση της καταπίεσης λόγω φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού, και η ουσιαστική σεξουαλική απελευθέρωση δεν μπορεί να επιτευχθεί πλήρως παρά με την κομμουνιστική απελευθέρωση. Ωστόσο ως νΚΑ οφείλουμε να αναγνωρίσουμε και τη σχετική αυτοτέλεια των εν λόγω ζητημάτων και να διαλεχθούμε με τη σκιαγράφηση μίας σύγχρονα κομμουνιστικής χειραφετητικής πολιτικής που θα θέτει στο στόχαστρό της τις διακρίσεις και την καταπίεση λόγω φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού, πέρα και ενάντια από τον αλλοτριωτικό καπιταλιστικό χαρακτήρα των σύγχρονων ανθρώπινων σχέσεων. Εξάλλου, η πάλη ενάντια στον σεξισμό, την πατριαρχία και κάθε μορφή διάκρισης με βάση το φύλο και το σεξουαλικό προσανατολισμό στρέφεται ενάντια σε μορφές καταπίεσης που βρίσκονται στην καρδιά του καπιταλιστικού συστήματος.
Ως εκ τούτου, προτείνουμε τη συγκρότηση κοινής επιτροπής ΝΑΡ και νΚΑ που θα αναλάβει τη θεωρητική μελέτη και θα συμβάλει στη διαμόρφωση πολιτικής γραμμής και ενός αντικαπιταλιστικού πλαισίου διεκδίκησης και παρέμβασης γύρω από τα εν λόγω ζητήματα. Αποτελεί ωστόσο στοίχημα το σύνολο της οργάνωσης να υπερβεί μια αντίληψη που αντιλαμβάνεται την πάλη για τα θέματα αυτά ως μια διαδικασία αποκομμένη από την ταξική πάλη, την οργανωμένη επαναστατική δράση. Κόντρα σε λογικές “ειδικών” οφείλουμε συλλογικά να συζητήσουμε, με πλήρη επίγνωση πως η ανάδειξη πρακτικών και εντός της οργάνωσης μας που καταπολεμούν αυτές τις διακρίσεις προβάλλει στο σήμερα όψεις της χειραφετητικής κοινωνίας που θέλουμε να οικοδομήσουμε. Στοχεύουμε επομένως εντός του 2017 να κάνουμε ένα πανελλαδικό κύκλο συζήτησης στις ο.β. της ν.Κ.Α. σχετικά με το ζήτημα.

Δ. ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΡΕΥΜΑ ΣΤΗΝ ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΑΝ ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ.

Οι αγώνες του προηγούμενου διαστήματος έδειξαν πως στην σπουδάζουσα και εργατική νεολαία υπάρχουν πολύ πλατιές, διάχυτες ριζοσπαστικές τάσεις αντίστασης απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική και την καπιταλιστική βαρβαρότητα, απόρριψης του πολιτικού συστήματος, αλλά και γόνιμης κριτικής στην αριστερά. Ένα σκηνικό περισσότερο διάχυτο παρά δομημένο ή οργανωμένο, μιας και οι οργανώσεις της ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής αριστεράς παραμένουν χαμηλού βεληνεκούς αλλά και η συμμετοχή της νεολαίας στα συνδικάτα παραμένει πολύ αναιμική. Οι τάσεις αυτές του προηγούμενου διαστήματος δεν «χάθηκαν», παραμένουν «ενεργές δυνατότητες» που πρέπει να αξιοποιηθούν και να γονιμοποιηθούν. Κάτω από ποιες προϋποθέσεις μπορούν να αξιοποιηθούν αυτές οι δυνατότητες; Από ποιους δρόμους, οι εμβρυακές και αυθόρμητες αντιστάσεις θα αρθρώνονται σε ένα ενιαίο πολιτικό σχέδιο με στρατηγική οπτική; Από αυτή την σκοπιά καταθέτουμε την πολιτική πρόταση για την συγκρότηση ενός αντικαπιταλιστικού και επαναστατικού ρεύματος στη νεολαία. Η οικοδόμηση του Α.Ε.Ρ. δεν σημαίνει στη φάση αυτή οικοδόμηση μιας συγκεκριμένης οργανωτικής μορφής. Σημαίνει πρώτα και κύρια μια αντίληψη και μια γραμμή για το κίνημα της νεολαίας. Πιο συγκεκριμένα:
 Η πρώτη και ουσιαστική προϋπόθεση είναι η οργάνωση της ίδιας της νεολαίας. Αν στην εργατική τάξη οι «παλιές μορφές» έχουν γραφειοκρατικοποιηθεί, στην νεολαία ουσιαστικά δεν υπάρχουν. Άρα το ζήτημα της κατεύθυνσης, του πειραματισμού και της πάλης για την δημιουργία μορφών οργάνωσης του αγώνα για την κοινωνική, πολιτική, πολιτιστική χειραφέτηση της νεολαίας είναι ο πρώτος όρος για την οικοδόμηση ενός αντικαπιταλιστικού-επαναστατικού ρεύματος στην νεολαία. Η ενδυνάμωση της συλλογικότητας σε όλα τα επίπεδα είναι το κλειδί που θα γείρει την πλάστιγγα για την ανώτερη συγκέντρωση δυνάμεων. Η δημιουργία της attack ήταν ένα δείγμα των δυνατοτήτων που ανοίγονται όταν προσανατολιζόμαστε στην μαχητική οργάνωση της νεολαίας.
 Οι μάχες που δίνονται πρέπει να πολιτικοποιούνται, και να συνενώνονται σε ανώτερο επίπεδο κατακτώντας το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα που είναι σήμερα αναγκαίο για την υπεράσπιση των αναγκών και των δικαιωμάτων της νεολαίας. Αν δεν υπάρξει αυτή η γονιμοποίηση, ακόμη και τα πιο ελπιδοφόρα «πετάγματα» της ταξικής πάλης θα αφομοιώνονται από την πραγματικότητα που διαμορφώνουν η αντιφατική θέση της εργατικής τάξης, η ιδεολογική κυριαρχία του κεφαλαίου και η δράση των μη επαναστατικών πολιτικών ρευμάτων. Η όποια «πολιτική πρωτοβουλία» πρέπει επομένως να συμπυκνώνει αυτή ακριβώς την κοινωνική διεργασία.
 Κρίσιμο ζήτημα είναι ο ρόλος της αντικαπιταλιστικής πτέρυγας. Στόχος μας είναι η «πτέρυγα» να γίνει -συνολικά ή έστω στο μεγαλύτερο κομμάτι της- «υποκείμενο» της οικοδόμησης του αντικαπιταλιστικού-επαναστατικού ρεύματος στην νεολαία. Η διαδικασία ενοποίησης των κοινωνικό-πολιτικών, μετωπικών μας πρωτοβουλιών σε μια ενιαία λογική κριτήρια και κατεύθυνση, ειδικά σε συνθήκες που η νεολαία είναι ανοργάνωτη και οι ριζοσπαστικές τάσεις διάχυτες, αποκτά προτεραιότητα. Επιδιώκουμε από ξεχωριστές αφετηρίες και διαδρομές, εγχειρήματα όπως η ΕΑΑΚ, η Αttack, ο Ανυπόταχτος, και με άλλο τρόπο το Δίκτυο Σπάρτακος ή οι Αναιρέσεις, να συμβάλλουν στον μετασχηματισμό του πρωτογενούς αντιφατικού ριζοσπαστισμού έως το επίπεδο της συνολικής αντικαπιταλιστικής πάλης. Θα επιφέρει πολλαπλασιαστικά οφέλη στους σκοπούς μας, αν όλα αυτά τα ρυάκια καταλήγουν σε ένα κοινό ορμητικό ποτάμι νεολαιίστικης αντεπίθεσης και αναμέτρησης σε όλα τα επίπεδα. Υπό αυτή την σκοπιά παλεύουμε για μια ουσιαστική αναγέννηση της Ε.Α.Α.Κ στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ αλλά και την εμφάνιση της πτέρυγας στην εργατική νεολαία και στην γειτονιά. Αξιόλογη προσπάθεια το διήμερο της ATTACK που συγκέντρωσε ένα πρωτοπόρο νεανικό δυναμικό από το κίνημα στην πόλη και στους εργατικούς χώρους.
 Συνολικά μετρήσιμα βήματα στην κατεύθυνση μιας άλλης αριστεράς, σύγχρονα αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Με την ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, την ειδική δουλειά στη νέα γενιά με την επί της ουσίας «ίδρυσή» της στη νεολαία, και τη μαζικοποίησή της από νέους και νέες, υποστηρίζουμε ότι η πρόταση του αντικαπιταλιστικού ρεύματος και μετώπου μπορεί να προωθηθεί πιο πλατιά, πιο μαζικά και πιο μαχητικά. Η οικοδόμηση αυτής της αριστεράς δεν θα προκύψει φυσικά ως μοναχικός δρόμος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Σημαντική πλευρά είναι και οι πολιτικές συνεργασίες με άλλες ριζοσπαστικές πολιτικές δυνάμεις και συλλογικότητες ειδικά στη νεολαία που μπορούν να συνεισφέρουν σε ένα αντικαπιταλιστικό και επαναστατικό ρεύμα. Με τις δυνάμεις αυτές (πολιτικοσυνδικαλιστικές και πολιτικές) η νΚΑ πάλεψε να διαμορφώσει σχέσεις συνεργασίας (π.χ. φοιτητικές εκλογές, block it). Σε αυτή την κατεύθυνση θα συνεχίσουμε αποφασιστικά αξιοποιώντας κάθε δυνατότητα για κοινή δράση στο κίνημα και συνεργασίες σε επιμέρους μέτωπα ή και συνολικά. Οι συνεργασίες αυτές επιδιώκουμε να έχουν μόνιμο χαρακτήρα, να «ριζώνουν» μέσα στην νεολαία, να αποκτούν βαθιά πολιτικά χαρακτηριστικά και να μην μένουν συνεργασίες «από πάνω» χωρίς αντιστοίχιση και ρόλο στο κίνημα της νεολαία.
 Βασικός κρίκος σε αυτή την προσπάθεια είναι το ζήτημα της αυτοτελούς πολιτικής μας παρέμβασης και ειδικά της νΚΑ. Η απελευθερωτική / χειραφετητική κομμουνιστική προοπτική πρέπει να «γεμίζει» με αξίες, ιδεολογία, πολιτισμό την φυσιογνωμία και την πρακτική μας. Για να είναι λοιπόν δυνατόν να οικοδομηθεί ένα πλατύ αντικαπιταλιστικό / επαναστατικό ρεύμα στην νεολαία πρέπει οι μάζες της νεολαίας να μπορούν να «φανταστούν» και να «διεκδικήσουν» μια ριζικά διαφορετική ζωή, μια ριζικά διαφορετική οργάνωση της κοινωνίας, πέρα από την ιδιοκτησία, την αγορά, την βάρβαρη εκμετάλλευση και την ανάπηρη, αυταρχική, ψευτοδημοκρατία που μας τάζουν. Η φυσιογνωμία αυτή πρέπει επομένως να προβάλλεται αυτοτελώς. Γύρω από κάθε ζήτημα κάθε μέτωπο αγώνα πρέπει να αναπτύσσεται η «κομμουνιστική απάντηση» με μαζικούς όρους και μορφές. Η υποτίμηση της αυτοτελούς πολιτικής παρέμβασης της οργάνωσης και της διαπάλης για την ευρύτερη επίδραση των κομμουνιστικών ιδεών «παραδίδει» το κίνημα και το μέτωπο στο κατώτερο επίπεδο πολιτικής συνείδησης -σε μια εποχή που απαιτείται το ακριβώς αντίθετο – κι άρα τα απονευρώνει, τα αποδυναμώνει.

ΤΟ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ – ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΡΕΥΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ-ΠΟΛΟΣ

Στην συζήτηση και στην διαπάλη που έγινε μέσα στην αριστερά η αντίληψη του αντικαπιταλιστικού μετώπου συγκρούστηκε με την αντίληψη του «αντιμνημονιακού μετώπου», ή διαφόρων εκδοχών «μετώπων ανατροπής» με αντιμνημονιακό περιεχόμενο, όπως και παλιότερα του «αντινεοφιλελεύθερου μετώπου». Για την δικιά μας αντίληψη το πολιτικό μέτωπο διαμορφώνεται στη βάση της εργατικής πολιτικής. Είναι μια κοινωνικοπολιτική διαδικασία-μορφή συγκρότησης, που έχει ως κύριο στοιχείο την προγραμματική συσπείρωση και πάλη σε ενιαία και συνολική πολιτική κατεύθυνση όλων των δυνάμεων της εργατικής τάξης και των συμμάχων της που αντιπαλεύουν, στις συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες -συνειδητά, ημισυνειδητά ή και με ταλαντεύσεις- τις στρατηγικές επιλογές της αστικής πολιτικής. Αποτελεί ταυτόχρονα πεδίο συνάντησης και μετασχηματισμού των πιο μαχητικών ρεφορμιστικών τάσεων ή επιμέρους πολιτικών αγώνων σε ενιαίο αγώνα για την ανατροπή της αστικής στρατηγικής. Το μέτωπο που προτείνουμε πρέπει να στρέφεται ενάντια στην ουσία της αστικής πολιτικής (καπιταλιστική επίθεση / αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις για να ξεπεραστεί η καπιταλιστική κρίση ενάντια στους λαούς), και όχι σε μια μορφή της (το μνημόνιο), αν και οφείλει να λαμβάνει υπόψη τους τις ειδικές μορφές με τις οποίες προωθούνται οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις. Να στρέφεται συνολικά ενάντια τις δυνάμεις του κεφαλαίου και τους στόχους τους (παραγωγικότητα / ανταγωνιστικότητα / κερδοφορία) διαχωριζόμενο από αντιλήψεις «ταξικής συνεργασίας», «συνεργασίας για το καλό όλων» ή ενδιάμεσες λύσεις «φιλολαικής ανάπτυξης του καπιταλισμού». Να στρέφεται ενάντια και τους πολιτικούς φορείς τους (αστικό πολιτικό σύστημα και ιδιαίτερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και κάθε κυβέρνηση προώθησης της αντιλαϊκής πολιτικής), ΕΕ και οι άλλοι ιμπεριαλιστικοί μηχανισμοί, αστικό κράτος, χωρίς αμφισημίες που οδηγούν- όπως αποδείχτηκε σε ήττες. Να έχει προοπτική την εξουσία των εργαζομένων, προτάσσοντας την εξωκοινοβουλευτική ταξική πάλη, έναντι των κοινοβουλευτικών λύσεων μέσα στα πλαίσια της συνέχειας του κράτους και των ιμπεριαλιστικών συνασπισμών, χωρίς βέβαια να υποτιμά και μάχες όπως οι εκλογές για το κοινοβούλιο, οι περιφερειακές και δημοτικές εκλογές και τα δημοψηφίσματα.
Μια τέτοια λογική επιδιώκουμε να υπερβαίνει και τα επιμέρους όρια των αγώνων εγκλωβισμού στον «χώρο», στο επιμέρους αφεντικό κτλ. Στόχος των επαναστατών είναι η αναγκαία μαχητική πάλη ενάντια στον κάθε μεμονωμένο εργοδότη, να μετασχηματίζεται σε πάλη ενάντια συνολικά στην τάξη των κεφαλαιοκρατών και πιο συνολικά σε πάλη ενάντια στην αστική πολιτική και τους φορείς της. Αυτή είναι και η βασική διαφορά της επαναστατικής εργατικής πολιτικής από την συνδικαλιστική πάλη ή ακόμα και την ρεφορμιστική εργατική πολιτική, που τείνει να «πηγαίνει πίσω» το πολιτικό περιεχόμενο των αγώνων «στα ειδικά ζητήματα του χώρου», αλλά όχι συνολικά απέναντι στο κεφάλαιο και την αστική πολιτική, το κράτος του και τους διεθνείς οργανισμούς του (ΕΕ, ΝΑΤΟ κλπ).
Η ευρύτερη διαδικασία συγκρότησης του πόλου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, δεν ταυτίζεται με κάποιο σχήμα (που μπορεί να υπάρχει και επιδιώκουμε να υπάρχει). Αποτελεί μια ευρύτερη εξελισσόμενη λογική, διαδικασία, πρακτική σε περιεχόμενο και μορφή συγκρότησης. Σε αυτή την κατεύθυνση επιδιώκουμε να συμβάλλει αποφασιστικά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και με τον δικό τους τρόπο ειδικές πολιτικές μετωπικές συσπειρώσεις (π.χ. Διεεξοδος) αλλά και η βαθύτερη συγκρότηση της αντικαπιταλιστικής πτέρυγας ώστε από τον δικό της δρόμο να τροφοδοτεί την υπόθεση του πόλου. Ειδικά στην νεολαία υπάρχει ένα διάχυτο ριζοσπαστικό δυναμικό σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, όπου θα πρέπει με ένα τολμηρό τρόπο να επιδιώξουμε με ανώτερο τρόπο τον διάλογο, την επικοινωνία και την αλληλοτροφοδότηση, πολιτικές πρωτοβουλίες που να ενισχύουν την συνολική μας κατεύθυνση, καθώς και ειδική δουλειά σε σχέση με το Βήμα πόλου που περιγράφει και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Τέλος η πολιτική συνεργασία δυνάμεων και αγωνιστών επιδιώκουμε να αποτελεί για τις δυνάμεις μας έναν σταθερό δρόμο οικοδόμησης του πόλου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Δεν είναι μια ευκαιριακή πρόταση εξαρτώμενη από το κάθε φορά υπάρχων εύρος δυνάμεων, αλλά μια πολιτική αρχών όπου επιδιώκουμε μέσα από την κοινή πάλη για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης να συγκροτούμε δρόμους μετατόπισης δυνάμεων και αγωνιστών, πεδίο ηγεμονίας των επαναστατικών ιδεών.
Καθοριστικός κρίκος στην υπόθεση του πόλου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς αποτελεί η ουσιαστική πολιτική και οργανωτική ανασυγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, καθώς κοινός τόπος αποτελεί το οριακό σημείο στο οποίο βρίσκεται. Βήματα υπέρβασης της σημερινής κατάστασης:
– Υλοποίηση των αποφάσεων της 3ης συνδιάσκεψης και βάθεμα της πολιτικής-στρατηγικής συμφωνίας και φυσιογνωμίας. Ας μην υποτιμάμε αυτή την πλευρά (π.χ. διέεξοδος ήταν κομμάτι της απόφασης της 3ης συνδιάσκεψης)
– Ανώτερη γείωση σε εργατικά λαϊκά στρώματα και διαρκής κατάκτηση ενός πρωτοπόρου ρόλου στα κινήματα. Δεν είναι και τόσο αυτονόητο αν σκεφτούμε ποια είναι η τελευταία φορά που σε ένα νεολαιίστικο αγώνα μεριμνήσαμε για την αυτοτελή πολιτική παρουσία και εμφάνιση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
– Οργανωτική ανασυγκρότηση. Τοπικές και κλαδικές επιτροπές και ειδικά όργανα που θα συγκροτούν ένα αυτοτελή οργανωτικό ιστό ικανό να αποτελεί τον πολιτικά αποφασιστικό παράγοντα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και να υπερβαίνει την συχνά παραλυτική αντιπαράθεση οργανωμένων και μόνο δυνάμεων.
– Ένταξη νέων αγωνιστών και δυνάμεων. Καθοριστικά αναζωογονητική πλευρά υπέρβασης των αδυναμιών του μετώπου. Απαιτείται ειδική νεολαιίστικη διάσταση της πρωτοβουλίας : Βήμα διαλόγου για τον πόλο της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, με άνοιγμα του διαλόγου με μόνιμο τρόπο για τα μεγάλα ζητήματα της εποχής.
Ουσιαστική ίδρυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη νεολαία

Καθοριστικός κρίκος για την ανασυγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ οφείλει να είναι η επί της ουσίας «ίδρυση» της στη νεολαία. Πέραν των διαφόρων στοιχείων που μπορούν να επισημανθούν για το ρόλο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ όλα αυτά τα χρόνια από την γέννηση της, πρέπει να παραδεχτούμε ότι έχει υποτιμηθεί σε μεγάλο βαθμό από τη μεριά μας, η ειδική συμβολή που μπορεί να έχει στο κίνημα και τη στράτευση της νεολαίας, αλλά και η δυνατότητα της ενίσχυσης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέσα από νέους αγωνιστές. Πιο συγκεκριμένα ιεραρχούμε:
1) Συγκρότηση και λειτουργία κλαδικών επιτροπών σε κάθε πανεπιστημιακό ίδρυμα που θα συσπειρώνουν φοιτητές, μεταπτυχιακούς, υποψήφιους διδάκτορες, διοικητικό προσωπικό, πανεπιστημιακούς, το σύνολο των εργαζομένων στα ιδρύματα. Δεν αποτελεί μια διαδικασία υποκατάστασης της Ε.Α.Α.Κ αλλά μια διαφορετική αναγκαία πλευρά της οικοδόμησης του αναγκαίου υποκειμένου στα πανεπιστήμια από την σκοπιά της διαφορετικής κοινωνική σύνθεσης, πολιτικής συγκρότησης και στόχων.
2) Συγκρότηση κλαδικών επιτροπών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε χώρους που κατακλύζονται από την εργατική νεολαία (επισιτισμός-τουρισμός, ανεργία-επισφάλεια, εμπόριο κ.α.). Με ιδιαίτερη αναφορά στην αυτοτελή συγκρότηση της νέας εργατικής βάρδιας.
3) Αναβαθμισμένος ρόλος της νεολαίας στην παρέμβαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις γειτονιές και στη λειτουργία των ίδιων των τοπικών επιτροπών. Όχι μόνο παρουσία στις κινητοποιήσεις και στις διάφορες εκλογικές αναμετρήσεις αλλά πραγματική πολιτική παρουσία και δράση (με πρωτοπόρο δυναμικό σε αυτή τη διαδικασία το σύνολο των μελών της νΚΑ). Σε αυτή τη διαδικασία θα βοηθήσει και ο ορισμός υπευθύνων για την παρέμβαση στην νεολαία στα συντονιστικά των Τ.Ε.
4) Σε όλη αυτή την κατεύθυνση θα βοηθήσει και η συγκρότηση γραμματείας νεολαίας η οποία θα έχει ως κύριους στόχους να οργανώσει και να καθοδηγήσει την οικοδόμηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ τους χώρους της νεολαίας, αλλά και να συμβάλλει στην επανεκκίνηση των επεξεργασιών για την νεολαία, με μια σειρά από ζητήματα να προβάλλουν επιτακτικά, όπως οι εξελίξεις στην εκπαίδευση, οι νέες μορφές απασχόλησης και η θεσμοθέτηση μιας πληθώρας μορφών ελαστικής εργασίας
Ε. Σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και σύγχρονη κομμουνιστική νεολαία.
Στη σημερινή εποχή εκρηκτικών αντιθέσεων που σφραγίζεται από στρατηγικά ερωτήματα αλλά και στρατηγική αμηχανία, προκύπτει ζήτημα σύγχρονου κομμουνιστικού προγράμματος και κόμματος ακριβώς επειδή προκύπτει πιο επιτακτικά από ποτέ η ίδια η αναγκαιότητα και δυνατότητα του κομμουνισμού. Προκύπτει δηλαδή ως κατεξοχήν θετικός στόχος και όχι ως αμυντική πλευρά οχύρωσης για να περάσει η μπόρα.
Η εμπειρία των προηγούμενων κοινωνικοπολιτικών αναμετρήσεων, καταλήγει –ανάμεσα στα άλλα- πως όσο δεν προχωρά η συγκέντρωση των πιο πρωτοπόρων δυνάμεων με στρατηγική ενοποίηση, τόσο θα παραμένει αναποτελεσματική η ευρύτερη συλλογική πάλη. Όχι γιατί μας λείπει το ένδοξο ηρωικό παρελθόν, αλλά γιατί μας λείπει σήμερα η έκφραση της στρατηγικής στην τρέχουσα κοινωνικοπολιτική αντιπαράθεση, η ηγεμονία του όλου έναντι του μερικού και του εμείς έναντι του εγώ, αλλά πάνω από όλα η ανάπτυξη της πολιτικής με οδηγό τη στρατηγική της πλήρους κοινωνικής χειραφέτησης. Η εμπειρία άλλωστε όλης της διαπάλης των τελευταίων χρόνων ανέδειξε τον αρνητικό ρόλο που έπαιξε η έλλειψη μιας σύγχρονης κομμουνιστικής πρότασης σε περιεχόμενο και μορφή. Από αυτή τη σκοπιά η πρόταση για τη συγκρότηση ενός νέου φορέας συσπείρωσης και ανώτερης ενότητας των κομμουνιστικών δυνάμεων αποτελεί βασική συμβολή στην αναγκαία στρατηγική απάντηση στη καπιταλιστική επίθεση και υπέρβαση της διαχειριστικής και ρεφορμιστικής αριστεράς.
Αυτή την λογική θέλουμε να πρεσβεύει η σύγχρονη επαναστατική κομμουνιστική οργάνωση, με βάση το περιεχόμενό της, την σύνθεσή της και την παρέμβαση της στις κοινωνικοπολιτικές διεργασίες. Για αυτό θεωρούμε πως η συγκρότηση ενός κόμματος (με τα χαρακτηριστικά που περιγράφουμε) μπορεί να αποτελέσει τον αναγκαίο εκείνο κρίκο που θα μας επιτρέψει να ξετυλίξουμε την αναγκαία ανασυγκρότηση συνολικά της πρωτοπορίας και των κοινωνικών αντιστάσεων.

Ε.1. Ο κομμουνιστικός μετασχηματισμός της ν.Κ.Α.

Σε αυτά τα πλαίσια επιδιώκουμε τον στρατηγικό επανεξοπλισμό της ν ΚΑ, και την ανώτερη συνεισφορά της στην υπόθεση ενός σύγχρονου κομμουνιστικού προγράμματος και κόμματος. Πρέπει να δούμε τη ν.Κ.Α. ως δρόμο προσέγγισης της αναγκαίας κομμουνιστικής οργάνωσης στη νεολαία και όχι ως φτωχό συγγενή αυτής της προσπάθειας. Πιο ειδικά η αναγκαία αλλαγή σελίδας στο κίνημα της νεολαίας,που περιγράφουμε, θέτει νέα και αναβαθμισμένα καθήκοντα στην ν.Κ.Α. αλλά και συνολικά στην ανατρεπτική και αντικαπιταλιστική αριστερά. Προκειμένου η ν.Κ.Α. να συμβάλλει από αναβαθμισμένη σκοπιά σε αυτή την κατεύθυνση απαιτείται ο κομμουνιστικός μετασχηματισμός της, καθήκον εξ’ ορισμού εξώστρεφου χαρακτήρα καθώς εκφράζει την ανάγκη έκφρασης της στρατηγικής εντός της τρέχουσας αναμέτρησης.

Πιο συγκεκριμένα:

Α. Μια τέτοια κατεύθυνση σημαίνει ανέβασμα του πήχη για τον πολιτικό ρόλο της ν.Κ.Α στην τρέχουσα κοινωνικοπολιτική αναμέτρηση στην Ελλάδα. Σημαίνει επιδίωξη για πρωταγωνιστικό ρόλο της ν.Κ.Α., και ευρύτερα του νεολαιίστικου κινήματος στην αναμέτρηση με το καθηλωτικό Τ.Ι.Ν.Α. της κυρίαρχης ιδεολογίας. Σημαίνει την συγκρότηση ενός πολιτικού σχεδίου όπου η ρήξη και η επαναστατική τομή, δεν θα θεωρείται ως «πιθανό» ή «αναγκαίο κακό», αλλά ως ο ώριμος και απαραίτητος δρόμος τόσο για την αναχαίτιση της αστικής επίθεσης και την επιβολή βασικών κατακτήσεων, όσο και για τη συνολική ανατροπή και ήττα της επιχείρησης «καπιταλιστική ανασυγκρότηση με συντριβή της εργασίας». Κρίσιμο ζήτημα εδώ είναι η αποφασιστική στροφή στην αυτοτελή πολιτική παρουσία της νΚΑ. Η δράση της νΚΑ δεν μπορεί να εξαντλείται στην συνδικαλιστική παρέμβαση, πρέπει να ξεδιπλώνεται αυτοτελώς στην νεολαία. Με την προβολή των πολιτικών μας θέσεων, την ανάπτυξη και προβολή της ιδεολογίας, των κομμουνιστικών και επαναστατικών αξιών και του πολιτισμού. Μόνο από ένα τέτοιο πρίσμα μπορεί να εκφραστεί σε κάθε στιγμή μια μαζική ανατρεπτική γραμμή παρέμβασης από την σκοπιά της εργατικής πολιτικής.
Β. Εργατική στροφή στη δουλειά μας. Η αλήθεια είναι ότι μιλώντας σε σχέση με το σύνολο της νεολαίας, συγκροτημένη, πανελλαδικής έκφρασης και αξιόλογης ακτινοβολίας παρέμβαση έχουμε μόνο σε συγκεκριμένα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Παραμένει εκκωφαντικό το κενό μας στην πιο εργατική νεολαία των ΤΕΙ των νυχτερινών, των ΙΕΚ αλλά και των χώρων όπου εργάζεται η νεολαία, πλευρών που δίνουν δυνατότητα πανκοινωνικής απεύθυνσης-επιρροής του ρεύματος μας. Αν αυτή είναι η γενική εικόνα, πολύτιμή παρακαταθήκη και εφόδιο για το μέλλον είναι ότι η ν.Κ.Α μετράει ποιοτικά βήματα σε σχέση με το προηγούμενο συνέδριο. Πρώτη φορά μετράμε μορφές συγκρότησης της νεολαίας εκτός των πανεπιστημίων σε τέτοια έκταση. Η εργατική δουλειά με την attack αλλά και άλλα εγχειρήματα δίνει πρωτοφανείς δυνατότητες απεύθυνσης και γείωσης της ν.Κ.Α. με την νεολαία της ανεργίας και της επισφάλειας. Αυτή η θετική παρακαταθήκη μας επιβάλλει αφενός την πανελλαδική έκταση της δουλειάς μας, αλλά και αντίστοιχες πρωτοβουλίες σε κρίσιμους κλάδους της νεολαίας (ιδιαίτερα ξεχωρίζουμε τον χώρο της τεχνικής εκπαίδευσης) ώστε με ανοιχτό, πειραματικό τρόπο να βουτήξουμε σε αχαρτογράφητα νερά, να δουλέψουμε πάνω στις μορφές και στο περιεχόμενο του νεολαιίστικου κινήματος.
Γ. Πλατιά απεύθυνση στη νεολαία. Το μεγαλύτερο στοίχημα για την επαναστατική αριστερά την επόμενη περίοδο είναι να συνδεθεί με τις πολύπλοκες και πολυεπίπεδες ριζοσπαστικές διαθέσεις της νεολαίας. Και αυτή είναι μια προσπάθεια που ξεκινά μεν από τους χώρους δουλειάς της νεολαίας σήμερα αλλά επεκτείνεται σε όλα τα επίπεδα της καθημερινής ζωής, τον ελεύθερο χρόνο, τον πολιτισμό, τη ζωή στη γειτονιά κ.α. Άλλωστε τα πολιτικά ρεύματα οικοδομούνται στην ζωντανή σχέση της πρωτοπορίας με αυτές τις τάσεις, την κατανόηση, την διαπάλη και την ανώτερη πολιτικοποίηση τους. Παλεύουμε επομένως για ένα νεολαιίστικο κίνημα που θα «μιλάει» στην καρδιά της νεολαίας θα επικοινωνεί με τις βαθύτερες αναζητήσεις και ανησυχίες της, και θα τις εντάσσει σε ένα ευρύτερο πολιτικό σχέδιο ανατροπής. Από αυτή την σκοπιά επιδιώκουμε μια ουσιαστική αναγέννηση όλων των πλευρών του εγχειρήματος των ΑΝΑΙΡΕΣΕΩΝ, για την οικοδόμηση μόνιμων εργαλείων πολιτιστικής και ιδεολογικής παρέμβασης στην δραστήρια και μαχητική νεολαία.
Δ. Έμφαση στην ανασυγκρότηση της πρωτοπορίας σε όλα τα επίπεδα. Κομμουνιστικός μετασχηματισμός της ν.Κ.Α. δεν σημαίνει “μονοκαλλιέργεια” της σύγχρονης κομμουνιστικής οργάνωσης της νεολαίας, αλλά οικοδόμηση του κρίσιμου κρίκου που μπορεί να λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά για την συνολική ανασυγκρότηση του επαναστατικού υποκειμένου. Με την εμφάνιση και την ενίσχυση σε κάθε φάση των πιο ριζοσπαστικών επαναστατικών φωνών και τάσεων μέσα στους αγώνες. Με ενίσχυση της ειδικής πολιτικής δουλειάς της ν.Κ.Α τόσο στο επίπεδο της πτέρυγας, όσο και στη συνολική υπόθεση του πολιτικού μετώπου και του σύγχρονου κομμουνιστικού κόμματος. Με τη συμβολή στη δημιουργία αντικαπιταλιστικής συνείδησης στις διάχυτες ριζοσπαστικές τάσεις αλλά και με την προσπάθεια συνένωσης-μετασχηματισμού των ανατρεπτικών-ριζοσπαστικών αναζητήσεων και αντιφατικών ριζοσπαστικών πολιτικών ρευμάτων σε αντικαπιταλιστικό και επαναστατικό ρεύμα, και μαζική αντικαπιταλιστική αριστερά της νέας εποχής.
Ε. Κομμουνιστικός μετασχηματισμός σημαίνει προφανώς και άλλη ν.Κ.Α. σε επίπεδο λειτουργίας, τρόπου δουλειάς, διάταξης δυνάμεων και ιεράρχησης καθηκόντων. Σημαίνει πρώτα και κύρια βαθύτερη κατάκτηση της έννοιας της εργατικής δημοκρατίας. Με ουσιαστική και βαθιά συζήτηση στο εσωτερικό μας, που δεν θα εκφυλίζεται σε απλή ανταλλαγή απόψεων, αλλά μέσα από την ενιαία υλοποίηση των αποφάσεων θα εξασφαλίζει την μέγιστη δυνατή αποτελεσματικότητα των δυνάμεων μας. Στοιχείο του κομμουνιστικού μετασχηματισμού της νΚΑ είναι η άνοδος της ενότητας στην δράση, της υπευθυνότητας απέναντι στο συνολικό μας εγχείρημα, της πρόταξης του «συλλογικού» στην επεξεργασία και την δράση έναντι του «ιδιαίτερου της άποψης» ή του «ατομικού», η αποφυγή δημιουργίας μόνιμων συσπειρώσεων, ομάδων και φραξιών, και η διάχυση και αλληλοεπηρεασμός όλων των απόψεων στο σύνολο της οργάνωσης. Με κατάκτηση ενός τρόπου δουλειάς που θα υπερβαίνει την παράδοση της προχειροδουλειάς, του εμπειρισμού και του χειροτεχνισμού, και θα προσεγγίζει μια σύγχρονη κομμουνιστική οργάνωση της θεωρίας και της πράξης. Με πλούσια συζήτηση της ν.Κ.Α. με τα μάτια στραμμένα προς τα έξω: από την σκοπιά της αναζήτησης λύσεων στα βασικά προβλήματα της κοινωνίας και της νεολαίας «ενάντια και έξω» από το καπιταλιστικό πλαίσιο και το υπερ-όπλο του κεφαλαίου που λέγεται ΕΕ. Με «ανέβασμα» της ιδεολογικής δουλειάς της οργάνωσης σε όλα τα επίπεδα ώστε να συμπληρώνει, ολοκληρώνει και να βαθαίνει την πολιτική μας πρόταση, αλληλοτροφοδότηση της συζήτησης του Κ.Σ. με τις ο.β. με την τήρηση πρακτικών στις διαδικασίες του Κ.Σ. και ενημέρωσης όλης της οργάνωσης. Στοιχείο τέλος του μετασχηματισμού πρέπει να είναι μια αποφασιστική στροφή στην σχέση ΝΑΡ – ν.Κ.Α., το σπάσιμο των στεγανών και η ολόπλευρη επικοινωνία όχι μόνο μέσω των οργάνων αλλά την από κοινού παρέμβαση στην εκπαίδευση, στον εργατικό χώρο, στις γειτονιές και αλλού, αξιοποιώντας και την συσσωρευμένη εμπειρία και δράση του ΝΑΡ. Όπου αυτό έγινε με συστηματικό τρόπο (πχ δράση στα 5μηνα) έφερε σημαντικά αποτελέσματα. Δρομολογούμε την συγκρότηση ο.β. εξωτερικού για την αξιοποίηση του δυναμικού της οργάνωσης που βρίσκεται εκτός Ελλάδας, για την παρακολούθηση των ταχύτατων αλυσιδωτών εξελίξεων στο διεθνές επίπεδο, την ανώτερη επαφή και αλληλοτροφοδότηση με δυνάμεις και ρεύματα της αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής αριστεράς αλλά και για την ειδική συμβολή στη συγκρότηση μιας νέας Διεθνούς του 21ου αιώνα.
ΣΤ. Ουσιαστική συμβολή της ν.Κ.Α. στο σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα. Πέρα από την αναγκαία οργανωτική και πολιτική συμβολή της ν.Κ.Α. σε αυτή την πρωτοβουλία από κοινού με το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, καταρχάς με την οργανωτική συνεισφορά των μελών της αλλά πολύ περισσότερο με τον πολιτικό της πλούτο και νεολαιίστικο ενθουσιασμό, χρειάζεται να δουλέψουμε πιο ειδικά σε σχέση με τους ιδιαίτερους δρόμους οικοδόμησης μιας σύγχρονης κομμουνιστικής πρότασης στη νεολαία. Ιεραρχούμε από αυτή την σκοπιά την προγραμματική διακήρυξη αλλά και την συγκρότηση νέου καταστατικού της ν.Κ.Α. Πιο συγκεκριμένα χρειάζεται να πειραματιστούμε με το άνοιγμα του διαλόγου στη νεολαία, με κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις σε σχέση με την δυνατότητα της κομμουνιστικής απελευθέρωσης αλλά και την αναγκαιότητα της κομμουνιστικής οργάνωσης στο σήμερα. Με επιδίωξη από την πλευρά μας για επικοινωνία με άλλα ρεύματα και αντιλήψεις αλλά και την θεμιτή δικιά μας επιδίωξη για την ουσιαστική ηγεμονία του ρεύματος της κομμουνιστικής επαναθεμελιώσης. Σε αυτή την κατεύθυνση επιδιώκουμε η διαδικασία αυτή στις αρχές του 2018 να καταλήξει σε μια προγραμματική συνδιάσκεψη των δυνάμεων που ενδιαφέρονται για μια σύγχρονη κομμουνιστική οργάνωση στη νεολαία. Προχωράμε άμεσα σε συζήτηση στις ο.β. της προγραμματικής διακήρυξης, ανώτερη συμβολή της ν.Κ.Α. στα Τετράδια Μαρξισμού, άνοιγμα του διαλόγου πλατιά στη νεολαία με ευθύνη του νέου Κ.Σ.