Σε μια εποχή που τα τύμπανα του πολέμου ηχούν, οι ζωές μας απαξιώνονται και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια γίνεται αντικείμενο πολιτικής διαπραγμάτευσης, κατεβαίνουμε στους δρόμους με το κεφάλι ψηλά. Το Pride δεν είναι γιορτή συμφιλίωσης με το σύστημά τους. Είναι φωνή των από τα κάτω, πράξη αντίστασης απέναντι στην καταπίεση, την εκμετάλλευση, τον κοινωνικό αποκλεισμό. Γιατί για μας τα pride είναι ιστορικά συνδεδεμένα με τις lgbtqia+ εξεγέρσεις του προηγούμενου αιώνα όπως αυτή του Stonewall, είναι υλικά συνδεδεμένα με τις ταξικές διεκδικήσεις, τους φεμινιστικούς και αντιρατσιστικούς/αντιφασιστικούς αγώνες των λαών για την άρση τηςεκμετάλλευσηςανθρώπου από άνθρωπο, είναι γιορτή και διεκδίκηση.
Στην εποχή του σύγχρονου ολοκληρωτικού καπιταλισμού, οι κυβερνήσεις – από τον Τραμπ και τον Όρμπαν μέχρι τον Μητσοτάκη και τον Μιλέι – επαναφέρουν τις πιο σκληρές, αυταρχικές, μισαλλόδοξες πτυχές του συστήματος. Με πρόσχημα την «τάξη» και την «κανονικότητα», επιτίθενται στα κοινωνικά, εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα που κερδήθηκαν με αγώνες.
Η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, συνεχίζοντας το έργο όλων των προηγούμενων, επιχειρεί να επιβάλει ένα μοντέλο ζωής βαθιά πατριαρχικό, ταξικό και αυταρχικό. Από τις απαγορεύσεις των Pride και το κλίμα τρομοκράτησης της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας στην Ευρώπη, μέχρι την καταστολή, τις γυναικοκτονίες που μένουν αόρατες, τις ιδιωτικοποιήσεις της υγείας και την διάλυση του κράτους πρόνοιας, όλα αποκαλύπτουν έναν κόσμο που συντρίβει τους πιο ευάλωτους και «περιττούς».
Δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά. Είναι πλευρές της ίδιας πολιτικής:
- Πόλεμος, φτωχοποίηση, καταστολή, εθνικισμός, έμφυλη και σεξιστική βία, ρατσισμός.
- Κοινωνικός αποκλεισμός, θηλυκοποίηση της φροντίδας, υποτίμηση της διαφορετικότητας.
Το φετινό Pride γίνεται σε μια περίοδο που η γενοκτονία της Παλαιστίνης κλιμακώνεται, ενώ το κράτος-δολοφόνος του Ισραήλ εξαπολύει επιθέσεις σε μια σειρά από χώρες της Μέσης Ανατολής, με πιο πρόσφατες τις επιθέσεις στο Ιράν, ενώ έχουν προηγηθεί επιθέσεις σε Λίβανο, Υεμένη και Συρία. Μέσα σε αυτό το κλίμα θύμα είναι πάντα ο λαός και ακόμα περισσότερο η πιο ευάλωτη κοινωνική πλειοψηφία, τα παιδιά, οι γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ της εργατικής τάξης, των φτωχών και λαϊκών στρωμάτων. Οι
Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα, ο κόσμος μας δεν είναι ο κόσμος τους. Δεν είναι ο κόσμος του μίσους, της επιβολής, του αποκλεισμού. Είναι ο κόσμος της συντροφικότητας, της αλληλεγγύης, της αντίστασης. Είναι ο κόσμος των αγώνων, των συλλογικών διεκδικήσεων, των κοινωνικών κινημάτων.
Είμαστε με την εργατική τάξη που χτυπιέται και υποβαθμίζεται η ζωή της. Με τις εργαζόμενες σε κακοπληρωμένες δουλειές,τους φτωχούς και τους άνεργους, τις μετανάστριες και τους πρόσφυγες, τους Ρομά,, τα νευροδιαφορετικά και ανάπηρα άτομα, τις οροθετικές, τους πρόσφυγες, τους Ρομά. Με όλα τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα που παλεύουν όχι μόνο για αναγνώριση, αλλά για να ζήσουν με αξιοπρέπεια.
Η υπερηφάνεια μας είναι πολιτική. Είναι ταξική. Δεν χωράει στο lifestyle των πολυεθνικών και στις βιτρίνες της ΕΕ. Για εμάς το Pride δεν ξεπλένει το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ που οδηγεί τον παλαιστινιακό λαό στον αφανισμό. Δεν ξεπλένει την κυβέρνηση που είναι προνομιακός σύμμαχος του Ισραήλ. Δεν ξεπλένει τις σκοταδιστικές θέσεις στελεχών της κυβέρνησης για τις γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα, ούτε και παραβλέπει την πολιτική της εξαθλίωσης που εφαρμόζουν, τα μέτρα που δεν παίρνουν για τις επιζώσες και τα επιζώντα έμφυλης βίας. Και φυσικά δεν ξεχνάει την πολιτική τους, που πνίγει πρόσφυγες στην Πύλο και γενικά στη Μεσόγειο. Ταυτόχρονα όμως δεν παραβλέπει πως οι κατ’επίφαση “δημοκράτες” υπερ των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙΑ+ ατόμων, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΕΑΡ έχουν βάλει τη δική τους υπογραφή σε όλα τα παραπάνω, την ίδια στιγμή που προσπαθούν να πείσουν ότι εφαρμόζουν διαφορετική πολιτική.. Και φυσικά δεν ανέχεται την αστυνομία να ξεπλένεται στο όνομα της διαφορετικότητας.
Δεν αρκούμαστε σε μερικά κουτσουρεμένα δικαιώματα, παλεύουμε ζωή ολόκληρη. Παλεύουμε για έναν άλλο κόσμο, χωρίς εκμετάλλευση, καταπίεση και διακρίσεις.
- Για ένα μαχητικό, αντικαπιταλιστικό, φεμινιστικό και αντιπατριαρχικό κίνημα.
- Για μια κοινωνία χωρίς στρατόπεδα, χωρίς τείχη, χωρίς “κανονικότητες”.
- Για έναν κόσμο ελευθερίας, συντροφικότητας και αλληλεγγύης.
Παρεμβαίνουμε στα κατά τόπους Pride, παλεύουμε για τη δημιουργία από τα κάτω αυτοοργανωμένων μη θεσμικών, χωρίς χορηγούς και κρατικές χρηματοδοτήσεις Pride!
Δε θα αφήσουμε κανένα/καμία μόνο/μόνη
Θα χτίσουμε μαζί τον δικό μας κόσμο – έξω από τα όρια του σημερινού σάπιου συστήματός τους.
Την Κυριακή 15/6 στις 19.00 στο Σύνταγμα συμμετέχουμε στη μέρα δράσης σε αλληλεγγύη με την Παλαιστίνη και σε υποστήριξη του March to Gaza που θα βαδίζει προς τη Ράφα.
νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση
Κομμουνιστική Απελευθέρωση