Άρθρο στο ΠΡΙΝ (27-28 Νοεμβρίου 2021) από το Νίκο Σακαλή, μέλος του Κ.Σ. της νΚΑ.
Τι ταραγμένη περίοδος αλήθεια! Ζούμε πλέον σε έναν καταιγισμό πληροφοριών και αριθμών, που όλα επηρεάζουν τη ζωή μας (σίγουρα όχι θετικά), αλλά την ίδια στιγμή τείνουν να γίνουν αυτό που ο πρωθυπουργός ονόμασε κανονικότητα!
Μία καθόλα κυνική δήλωση… Κανονικότητα το διαλυμένο ΕΣΥ και ο θάνατος από την πανδημία, παρά τις τεράστιες θυσίες μας τα τελευταία δύο χρόνια, η μετατροπή των σπουδών σε ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα με πετσοκομμένες ελπίδες για την προοπτική ενός νέου, η αυταρχικότητα και η καταστολή. Κανονικότητα η εργασιακή ζούγκλα, η κατάργηση του 8ώρου, οι δίκαιες απεργίες να κρίνονται παράνομες, τα εργατικά ατυχήματα-δολοφονίες, η εργοδοτική τρομοκρατία, η ακρίβεια, η ανασφάλεια, η φτώχεια!
Αυτό που πριν περίπου δέκα χρόνια περιέγραφαν το πολιτικό σύστημα και τα κυρίαρχα ΜΜΕ σαν τη μελλοντική εκσυγχρονισμένη Ελλάδα της Ευρώπης έχει έρθει για τα καλά και μας ζητούν να είναι η νέα κανονικότητα. Την ίδια στιγμή, οι τεμπέληδες εργαζόμενοι που έτρωγαν χρωστούμενα, οι ανεύθυνοι νέοι και νέες που φταίνε για τη διασπορά του ιού, οι «χαραμοφάηδες» δημόσιοι υπάλληλοι που κάθονται, παλεύουν να βγάλουν τον μήνα. Αλλά το χρέος που θα μειωνόταν έχει ξεπεράσει το 210% του ΑΕΠ, αλλά ας μην παραπονιόμαστε, εκσυγχρονιζόμαστε…
Σε αυτήν τη νέα κανονικότητα παίρνει όρκους πίστης σύσσωμο το αστικό πολιτικό σύστημα. ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ και λοιποί συνεργάτες, διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για την ΕΕ, τις αναδιαρθρώσεις που χρειαζόμαστε, την ανάγκη να κάνουμε άλλη μία θυσία. Κοινός παρονομαστής; Ενώ είμαστε στα πρόθυρα μιας νέας επιδρομής πάνω στα δικαιώματά μας, όλοι αυτοί συναινούν να πληρώσουμε οι εργαζόμενοι και η νεολαία άλλη μια φορά την κρίση! Την ίδια στιγμή που το ΕΣΥ και η παιδεία χρηματοδοτούνται με ψίχουλα, ψηφίζουν όλοι μαζί να δοθούν εκατομμύρια στις πολεμικές βιομηχανίες και τους εξοπλισμούς κι έχουν κάνει τη χώρα ορμητήριο των φονιάδων του ΝΑΤΟ.
“Υπάρχουν δύο εικόνες: Από τη μια, ο πολύ αρνητικός συσχετισμός, […] Από την άλλη είδαμε τον κόσμο να να βροντοφωνάζει «ως εδώ»!”
Πώς αντιδράμε όμως όλοι και όλες εμείς; Υπάρχουν δύο εικόνες: Από τη μια, ο πολύ αρνητικός συσχετισμός, η υπεροπλία που δείχνουν κυβέρνηση και ΕΕ, βαραίνουν τη σκέψη κάθε ανθρώπου που θέλει να αντιδράσει. Η συνολική αλλαγή, η ανατροπή της βάρβαρης επίθεσης μοιάζει μια ουτοπία και εμφανίζεται έντονα το «Έλα μωρέ, τίποτα δε γίνεται». Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Την ίδια στιγμή, στην Ελλάδα και διεθνώς, είδαμε τον κόσμο να βγαίνει μαζικά στο δρόμο, να διεκδικεί μαχητικά, να βροντοφωνάζει ένα τεράστιο «ως εδώ»!
Κάτι μας δίδαξαν όμως τα τελευταία δύο χρόνια — και μάλιστα το δίδαγμα είναι σκληρό! Οι λαοί αγωνίζονται, μάλιστα σε στιγμές μαζικά, αλλά αυτό δεν επαρκεί. Γιατί, άλλωστε, το ζητούμενο δεν είναι να αγωνιστούμε μόνο, αλλά και να νικήσουμε, για να ζήσουμε καλύτερα σύμφωνα με τις σύγχρονες δυνατότητες, με βάση τις ανάγκες μας. Βασικός κορμός σε μια τέτοια διαδικασία μπορεί να είναι μια σύγχρονη, μετωπική, αντικαπιταλιστική αριστερά, που θα συγκροτεί όρους για τη σύγκρουση με τα ιερά και όσια του καπιταλισμού σήμερα, που θα τάσσεται ρητά με τα συμφέροντα των εργαζόμενων και της νεολαίας.
“Το ζητούμενο δεν είναι να αγωνιστούμε μόνο, αλλά και να νικήσουμε, για να ζήσουμε καλύτερα σύμφωνα με τις δυνατότητες και τις ανάγκες μας!”
Πρώτα από όλα, αυτό είναι ζήτημα περιεχομένου, ζήτημα προγράμματος. Είναι επιτακτική ανάγκη να ηττηθεί η κυβέρνηση της ΝΔ, που με τον πιο επιθετικό τρόπο πλήττει το παρόν και το μέλλον μας, αλλά και η συναινετική «αντιπολίτευση» του ΣΥΡΙΖΑ. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, αυτός ο νέος δικομματισμός συγκροτεί, παρά τις διαφορές μεταξύ τους, την αστική πολιτική στην Ελλάδα σήμερα. Να ηττηθεί και να αποδεσμευθεί η Ελλάδα από την ΕΕ και όλες τις οδηγίες της που έχουν οδηγήσει στις συνθήκες που ζούμε σήμερα, να διαγραφεί το άδικο και χιλιοπληρωμένο χρέος που ξεκοκαλίζουν οι τράπεζες και οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι αλλά το φορτωνόμαστε εμείς. Να δοθούν λεφτά για τις κοινωνικές ανάγκες, όχι για τους πολεμικούς εξοπλισμούς, την καταστολή και τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Να αντιμετωπιστεί το περιβαλλοντικό ζήτημα με σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον, που λόγω της κερδοφορίας έχει γίνει φθηνό σούπερ μάρκετ για κάθε λογής επιχειρηματική δραστηριότητα. Να παλέψουμε ενάντια στον ρατσισμό, τον σεξισμό και να ηττηθεί η ακροδεξιά και ο φασισμός που παλεύουν να ανασυγκροτηθούν μετά τη μεγάλη νίκη της καταδίκης της Χρυσής Αυγής.
“Για μια «επανάσταση» στο κίνημα και την Αριστερά!”
Όλες οι δυνάμεις, όλοι οι αγωνιστές και όλες οι αγωνίστριες που θέλουν να παλέψουν για μια άλλη προοπτική μέσα στο κίνημα και τους αγώνες πρέπει να εκκινήσουν μια τέτοια συζήτηση. Σε αυτό θα συμβάλει και η πρωτοβουλία που παίρνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ανοίγει αυτόν τον διάλογο, με την επίγνωση ότι και αυτή μόνη της δεν επαρκεί. Είναι καθήκον μας να συμβάλουμε όλοι και όλες.
Όσοι μέσα σε κατάσταση lockdown κατεβήκαμε στον δρόμο και η πανεπιστημιακή αστυνομία πήγε περίπατο, όσοι είδαμε να μας στοιβάζουν στα σχολεία χωρίς να νοιάζονται για την υγεία μας και αντιδράσαμε, όσοι βουλιάξαμε τις πλατείες και τις γειτονιές ενάντια στην αστυνομική αυθαιρεσία, όσοι πάνω στη μηχανή μας κάναμε την efood να τρέμει, όσοι στο λιμάνι δείξαμε στην COSCO ότι οι ανθρώπινες ζωές δεν είναι απλά νούμερα και πολλά άλλα.
Την ίδια στιγμή, όλες οι μαχόμενες δυνάμεις του κινήματος πρέπει να συμβάλουν στην ανατρεπτική κοινή δράση. Από το φοιτητικό κίνημα μέχρι τους μεγάλους εργατικούς αγώνες που δόθηκαν, φάνηκε πως, όταν η κοινή δράση προωθεί την κλιμάκωση των αγώνων, την υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζόμενων, τη μαχητική στάση των μαζικών φορέων, σωματείων και συλλόγων, οδηγεί σε νίκες — μεγάλες και απαραίτητες.
“…απαιτείται και η ανώτερη συγκρότηση της κομμουνιστικής πρωτοπορίας.”
Για να συμβεί όμως αυτή η «μικρή επανάσταση» στην αριστερά και στο κίνημα, απαιτείται και η ανώτερη συγκρότηση της κομμουνιστικής πρωτοπορίας. Για να αποδειχθεί ξανά μαζικά στον λαό ότι το πρόβλημα είναι ο καπιταλισμός και η εκμετάλλευση, για να στοιχειοθετηθεί πως σήμερα μπορούμε να ζήσουμε αλλιώς, με αλληλεγγύη και συνεργασία και όχι ανταγωνισμό και άγχος για την επιβίωση. Να συγκροτηθεί η ριζοσπαστικοποίηση που γεννιέται σε μια άλλη εναλλακτική, σε σύγκρουση με το σάπιο σύστημα που ρημάζει τις ζωές μας.
Όλα αυτά θέλει να συζητήσει το 5ο συνέδριο της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση (νΚΑ) από 17 έως 19 Δεκέμβρη 2021, για να δράσουμε έτσι ώστε να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση!