Στις 6 Μάη οι μαθητές ψηφίζουμε,

στρίβουμε ξανά το κεφάλι αριστερά.

Οι εκλογές της 6ης Μαΐου είναι ίσως οι πιο κρίσιμες της πρόσφατης ιστορίας μας. Θα σφυγμομετρήσουν την πολιτική τοποθέτησή μας ύστερα από 2 χρόνια σύγκρουσης ανάμεσα στους επάνω και τους κάτω. Για αυτό έχει σημασία να συμμετέχουμε. Έχει τεράστια σημασία τι θα πούμε.

Και θα είναι το πιο σημαντικό αλλά και καθοριστικό για το αποτέλεσμα το αν θα μιλήσει η νέα γενιά και το πώς θα μιλήσει. Θα είμαστε παρόντες σε αυτή τη μάχη; Οι μαθητές, οι φοιτητές, οι νέοι άνεργοι και μισοαπασχολούμενοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ λέμε οπωσδήποτε ναι!

Θα είμαστε παρόντες χωρίς να ξεχνάμε:

Ότι βιώνουμε μια κατάσταση κοινωνικής εξόντωσης. Οι οικογένειές μας και εμείς ως γενιά. Ποιο σπίτι δεν έχει έναν απολυμένο, χαράτσια, φόρους και λογαριασμούς να κρέμονται πάνω από το κεφάλι των απλήρωτων ή με κομμένους μισθούς και συντάξεις μελών της οικογένειας;

Ποιος δεν βρέθηκε να παίρνει μαθήματα δημοκρατίας με γκλοπ και δακρυγόνα στους δρόμους, τις πλατείες, τις παρελάσεις;

Θα είμαστε παρόντες σκεπτόμενοι πως κάποιοι μας έφτασαν ως εδώ…

Για όλα αυτά υπάρχουν υπεύθυνοι. Η κρίση που ζούμε είναι μια βαθιά κρίση του οικονομικού και πολιτικού συστήματος, του καπιταλισμού. Ξεκίνησε από τις ίδιες της ΗΠΑ και έχει βαθιά τις ρίζες της στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το σύστημα. Δεν είναι, λοιπόν, μια κρίση για την οποία φταίμε εμείς, είτε οι εργαζόμενοι που «δεν είναι παραγωγικοί» ή που παίρνουν δήθεν υψηλούς μισθούς. Πολύ περισσότερο η νέα γενιά δεν φταίει σε τίποτα. Από την άλλη δεν είναι και ένα ζήτημα που δεν έχει ενόχους και φταίει γενικώς και αορίστως το σύστημα.

Φταίνε οι ελληνικές κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που όχι μόνο τώρα αλλά εδώ και πολλά χρόνια έστηναν φαγοπότια, με μεγαλύτερη τη φιέστα της Ολυμπιάδας, για να μας πουν πρόσφατα πως μαζί τα φάγαμε. Και βρίσκουν τώρα την καλύτερη ευκαιρία για να συνεχίσουν να υπηρετούν τα συμφέροντα των επιχειρηματιών και των εργοδοτών. Τα μνημόνια συνεχίζουν όσα είχαν από πριν ξεκινήσει. Μια επίθεση σε μισθούς και δικαιώματα των εργαζομένων, μια επίθεση σε βασικά κοινωνικά δικαιώματα που έρχεται για να μείνει ως παρακαταθήκη και για μετά. Οι αλλαγές στην εργασία είναι η κύρια πλευρά που πάει, όμως, χέρι χέρι με όλα τα άλλα. Τη διάλυση κάθε υπολείμματος κοινωνικών παροχών και πρόνοιας στην υγεία, στην παιδεία, την κοινωνική κατοικία, τον δημόσιο χώρο, τις συγκοινωνίες και τις μεταφορές. Όλα υπό κατάρρευση.

Φταίει η ΕΕ και το ΔΝΤ. Εμπνευστές και στρατηγοί της επίθεσης που υλοποιούν οι κυβερνήσεις είναι αυτοί οι θεσμοί που έχουν φτιαχτεί ακριβώς για να είναι στην υπηρεσία των κυρίαρχων. Για αυτό είναι μάταιο να προσπαθεί κανείς να τους κάνει «πιο ανθρώπινους», όπως υποστηρίζουν κάποιες δυνάμεις ακόμη και της αριστεράς.

Θα είμαστε παρόντες όσοι βαδίσαμε στους δρόμους του αγώνα

Τα τελευταία χρόνια, από τον Δεκέμβρη του 2008 μέχρι τις παρελάσεις της φετινής χρονιάς οι μαθητές δεν μείναμε απαθείς. Αγωνιστήκαμε για ένα καλύτερο μέλλον, για να ζούμε αξιοπρεπώς, για να μη γίνουμε άνεργοι και μετανάστες. Δε θα μείνουμε και τώρα απαθείς.

Εμείς που μάθαμε να αγωνιζόμαστε συλλογικά θα μαυρίσουμε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ και τις παραφυάδες τους, την ακροδεξιά, νεο-ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής που αν και παλεύει να φανεί μια δύναμη αντισυστημική στην πραγματικότητα αποτελεί το τελευταίο δυνατό χαρτί αυτού συστήματος και πολιτικά και στην πράξη, χτυπώντας μαζί με τα ΜΑΤ όλους όσους αγωνίζονται για μια καλύτερη ζωή (όπως έκανε το Δεκέμβρη του 08 στην Πάτρα) αλλά και κυνηγώντας εξαθλιωμένους μετανάστες σκορπώντας τον φόβο και την βία. Θα μαυρίσουμε αυτούς που μας δολοφόνησαν εν ψυχρώ, που μας χτύπησαν στις πορείες, που μας έπνιξαν στα χημικά στις πλατείες, που μας λοιδόρησαν όταν κάναμε καταλήψεις, που μας τιμώρησαν όταν στις παρελάσεις στρίψαμε το κεφάλι αριστερά. Θα μαυρίσουμε χωρίς ενδοιασμό αυτούς που σκοτώνουν το μέλλον μας…

Στέλνοντας ταυτόχρονα μήνυμα για μια άλλη αριστερά. Δε θα στηρίξουμε την αριστερά που μας απογοητεύει, θα στείλουμε μήνυμα για να αλλάξει και αυτή.

Δε μας αρκεί εκείνη η εκδοχή της που μονολιθικά υπερασπίζεται τον εαυτό της και διεκδικεί την αποκλειστικότητα της αλήθειας. Δεν μπορεί η αριστερά να καταντά να μένει έξω από τους λαϊκούς αγώνες γιατί δεν είναι στα μέτρα της και γιατί βαθειά πιστεύει πως δεν μπορούμε να κερδίσουμε, όπως κάνει το ΚΚΕ. Δεν μπορεί μια σύγχρονη αριστερά να μην σκέφτεται με βάση και την ιστορική εμπειρία για ένα καλύτερο αύριο, για τον κομμουνισμό του δικού μας αιώνα.

Από την άλλη δε μας κάνει μια αριστερά του κυβερνητισμού. Η αριστερά της διαχείρισης είναι καταδικασμένη να συμβιβάζεται. Γιατί θεωρεί πως μπορεί παίζοντας «έξυπνα» στο πεδίο που έχει ορίσει ο αντίπαλος να βελτιώσει τα πράγματα. Στην πραγματικότητα όμως πρέπει να ανατραπεί το τραπέζι όπου στήνεται το παιχνίδι και δε λείπουν απλώς «έξυπνοι παίκτες». Αυτή η αριστερά καταδικάζει τελικά το κίνημα να είναι απλώς ο κριτής των πρωτοβουλιών των από πάνω.

Η εμπειρία, όμως δείχνει, πως η κατάσταση δε θα αλλάξει ούτε μόνο από ένα κόμμα ούτε από μια αριστερή κυβέρνηση που θα είναι εγκλωβισμένη στο ίδιο πλαίσιο ΕΕ και ΔΝΤ.

Πρέπει να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας.

Θα είμαστε παρόντες γιατί μπορεί να υπάρξει άλλος δρόμος

Η ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν είναι μόνο καταγγελία του ΜΑΥΡΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ και ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Σηματοδοτεί τη δυνατότητα να υπάρξει άλλος δρόμος πέρα από αυτόν που μας προβάλλουν ως μονόδρομο.

Αυτός ο δρόμος, που μπορεί να επιβληθεί από έναν λαό που παίρνει την υπόθεση στα χέρια του, στοχεύει σε μια ζωή με αξιοπρέπεια, ισότητα και δικαιοσύνη έξω από τα δεσμά του καπιταλισμού, έξω από τη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Και για να φτάσουμε εκεί υπάρχουν προϋποθέσεις για τις οποίες παλεύουμε σήμερα. Να διαγραφεί το χρέος, γιατί αλλιώς δεν πρόκειται να δούμε άσπρη μέρα και να ανατραπούν μια και καλή όλα τα μνημόνια που μας στέλνουν στην εξαθλίωση. Για να γίνουν όμως αυτά πρέπει να έρθουμε σε ρήξη με την ΕΕ και να αποδεσμευτούμε από αυτήν. Αυτές οι προϋποθέσεις θα ανοίξουν το δρόμο για οργανώσουμε αλλιώς τη ζωή μας. Έναν δρόμο που δε θα είναι εύκολος, αλλά θα είναι συλλογικός και για το κοινό συμφέρον εργαζομένων και νέων. Ένας δρόμος που θα απαγορεύει τις απολύσεις και την ανεργία και θα διεκδικεί μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα για όλους, με αξιοπρεπή μισθό. Ένας δρόμος που δεν θα στοχεύει στην διάλυση των σχολείων μας, των πανεπιστημίων και των νοσοκομείων αλλά θα παλεύει για να περάσουν στα χέρια του λαού! Ένας δρόμος που είναι σίγουρα πιο άξιος να τον βαδίσουμε από αυτόν που τώρα οι πολιτικές της ΤΡΟΙΚΑΣ και των κυβερνήσεων μας προτείνουν, της βαρβαρότητας και της ανθρωποφαγίας, της ζωής χωρίς όνειρο.

Εμείς οι μαθητές, οι φοιτητές, οι νέοι άνεργοι και μισοαπασχολούμενοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε καλούμε να βαδίσουμε αυτόν τον δρόμο από κοινού. Στις 6 Μάη να στηρίξουμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και από τις 7 Μάη να βρεθούμε μαζί στο δρόμο και να παλέψουμε για την ανατροπή τους. Όλοι εμείς που συμμετέχουμε στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουμε θωρακιστεί με όμορφες εμπειρίες παλεύοντας σε όλους τους μεγάλους νεολαιίστικους και μαθητικούς αγώνες, από τις μαθητικές καταλήψεις του ’90-’91 μέχρι τις πρόσφατες μαθητικές μάχες και τις παρελάσεις της οργής, από τα φοιτητικά κινήματα και τους μεγάλους κοινωνικούς αγώνες, τις μεγαλειώδεις απεργίες των τελευταίων χρόνων, τον Δεκέμβρη του 2008 και κάθε μάχη σε χώρους δουλειάς ενάντια στις απολύσεις και τους εκβιασμούς τις εργοδοσίας. Στις νέες μάχες που έρχονται ΘΑ ΒΓΟΥΜΕ ΝΙΚΗΤΕΣ!

Στις 6 Μάη ψηφίζουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ