[ Άρθρο στο ΠΡΙΝ 5-6/4 από τον Θ. Λιανό, για το 6ο συνέδριο της νΚΑ ]

νΚΑ ώρα Συνεδρίου!

Το επικείμενο συνέδριο της νΚΑ διεξάγεται λίγους μήνες μετά το ξέσπασμα του κινήματος των Τεμπών και ένα χρόνο από το φοιτητικό κίνημα κατά των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Το σύστημα θεώρησε πως η ήττα του κύκλου αγώνων την προηγούμενη δεκαετία και η επικράτηση του TINA θα «αφόπλιζε» οριστικά τη νέα γενιά. Δεν «έπεσε», όμως, μέσα! Τόσο στην Ελλάδα, όσο και διεθνώς η νέα γενιά δεν διστάζει να μπει σε αγώνες.

Τα νεολαιίστικα αντανακλαστικά αντίδρασης και αγανάκτησης απέναντι στην κανονικοποίηση των πολεμικών/γεωστρατηγικών ανταγωνισμών και στην αυξανόμενη εκμετάλλευση της εργασιακής δύναμης, συνεχίζουν να αντιδρούν. Η νέα γενιά, στον έναν ή στον άλλο βαθμό, αντιλαμβάνεται πως παρότι το καπιταλιστικό αφήγημα μιλάει για «ανάπτυξη», αυτή σχεδόν εξ’ ολοκλήρου ιδιοποιείται από το κεφάλαιο που υπερσυσσωρεύει κέρδη, και ό,τι περισσεύει, κατευθύνεται -μέσω της πολεμικής οικονομίας- ξανά στο κεφάλαιο και σε μιλιταριστικά έργα. Μπροστά στη συνθήκη αυτή, η νεολαία ψάχνει δικά της αφηγήματα. Η Αριστερά καλείται να επεξεργαστεί το σχέδιο που θα προτείνει. Πάμε μία από τα ίδια με τη λογική business as usual ή τα αλλάζουμε όλα και προσαρμοζόμαστε στις νέες συνθήκες;
Οι θέσεις που καταθέτει προς ψήφιση το ΚΣ της νΚΑ απαντάνε με ψυχραιμία «τίποτα από τα δύο». Η οργάνωση συνεχίζει να επιμένει στην αναγκαιότητα συγκρότησης ενός σύγχρονου κομουνιστικού ρεύματος εντός της νεολαίας, το οποίο δεν θα «προσκυνάει» σύμβολα του παρελθόντος, ούτε όμως θα τα απαρνηθεί στο όνομα των «νέων συνθηκών». Εφαλτήριο για την ανοικοδόμηση του ρεύματος αυτού, αποτελούν οι ειδικές πτυχές παρέμβασης και επεξεργασίας που επιτελέστηκαν στο ιδρυτικό συνέδριο της οργάνωσης Κομουνιστική Απελευθέρωση, στο οποίο τα μέλη της νΚΑ είχαν κρίσιμη συμβολή. Με βάση την πρόσφατη αυτή εμπειρία, η νΚΑ τώρα καλείται να κλιμακώσει τα δικά της αυτοτελή βήματα στην προσπάθεια ανασυγκρότησης και επανεξοπλισμού της κομουνιστικής πρωτοπορίας της νεολαίας.

 

Θέμης Λιανός 

Για ένα κίνημα και μια οργάνωση που θα φέρει τον κόσμο ανάποδα

Το 6^ο συνέδριο και η συμπλήρωση των 30 χρόνων ζωής της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση, έρχονται σε μια περίοδο κατά την οποία η αίσθηση ότι θα συμβούν γεγονότα ιστορικής σημασίας είναι πάρα πολύ έντονη. Κι αν για την πλειοψηφία του κόσμου αυτό το αίσθημα συνοδεύεται από φόβο και καθήλωση, η επανεμφάνιση της διεκδίκησης ενός καλύτερου μέλλοντος έρχεται πότε με δειλά και πότε με πιο εμφατικά βήματα στο προσκήνιο. Σε κάθε γωνιά του κόσμου οι καταπιεσμένοι εκφράζουν με κάθε λογής αφορμή την αγανάκτησή τους, γεμίζοντας τους δρόμους, κάνοντας μεγαλειώδεις απεργίες, βάζοντας τα κορμιά τους με θάρρος μπροστά στην βίαιη κρατική καταστολή και τις προσπάθειες των κυβερνήσεων ανά τον κόσμο να κάμψουν τις αντιστάσεις. Μια ηχηρή κραυγή για το μέλλον ακούγεται από άκρη σε άκρη στον πλανήτη.

Σε αυτό το δυσμενές αλλά και γεμάτο δυνατότητες τοπίο, τα μέλη της νΚΑ μαζί με μεγαλύτερους συντρόφους περιγράψαμε και ολοκληρώσαμε το πρώτο βήμα για την ανασυγκρότηση της κομμουνιστικής πρωτοπορίας που έχει ανάγκη η εποχή. Προσπαθώντας να απαντήσουμε στα μεγάλα ερωτήματα τις εποχής, αν υπάρχει εναλλακτική στον ολοκληρωτικό καπιταλισμό της καταστροφής, ποια είναι αυτή και μέσα από ποιους δρόμους θα την κατακτήσουμε, με γνώση ότι δεν φτάσαμε στο τέλος του δρόμου αλλά ότι τώρα ξεκινάμε μια δύσκολη πορεία, ιδρύσαμε την Κομμουνιστική Απελευθέρωση. Με το 6^ο συνέδριο μας, ως νΚΑ προσπαθούμε να ανιχνεύσουμε τις ειδικές πλευρές αυτή της προσπάθειας όσον αφορά την κομμουνιστική παρέμβαση στην νεολαία. Σε μια νεολαία που δείχνει ότι στους κόλπους της υπάρχει μια ασίγαστη φωνή αντίστασης, αλλά που δεν έχει πειστεί ακόμα ότι μπορεί να φέρει τον κόσμο ανάποδα.

Οι θέσεις του 6^ου συνεδρίου της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση ξεκινούν με την ανάλυση του γενικότερου κάδρου στο οποίο διαδραματίζονται οι εξελίξεις της ταξικής πάλης. Μια πραγματικότητα που σφραγίζεται από την πολυετή καπιταλιστική κρίση και την αδυναμία των καπιταλιστικών οικονομιών διεθνώς να πραγματοποιήσουν ένα σοβαρό άλμα στην κερδοφορία τους μετά το ξέσπασμα της κρίσης του ΄08. Αυτή η κατάσταση είναι που γεννά μια προσπάθεια αντιδραστικής ανάπτυξης η οποία είναι στηριγμένη στο ξεζούμισμα των λαϊκών στρωμάτων, στην κατάργηση εργασιακών και άλλων δικαιωμάτων για να ορθοποδήσουν οι οικονομικοί δείκτες. Πρόκειται για μια συνθήκη που υπηρετείται από το σύνολο των αστικών κυβερνήσεων είτε προέρχονται από πιο παραδοσιακά κόμματα της δεξιάς και της σοσιαλδημοκρατίας, είτε από τα ανοδικό ρεύμα ακροδεξιών κομμάτων που εκλέγονται σε κυβερνητικές θέσεις. Ταυτόχρονα δημιουργεί ένα εκρηκτικό κλίμα όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, με την πολεμική απειλή να υπάρχει στο προσκήνιο όλο και πιο έντονα, όχι μόνο με τα ενεργά πολεμικά μέτωπα στην Ουκρανία και την προσπάθεια γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού, αλλά και με όρους ευρύτερης αντιπαράθεσης.

Σε αυτό το φόντο είναι που η νέα γενιά ανακαλύπτει τον κόσμο. Έναν κόσμο που η επιβίωση γίνεται ζητούμενο, που το μέλλον χρωματίζεται με τα πιο σκούρα χρώματα του πολέμου, της περιβαλλοντικής καταστροφής, του αυταρχισμού και του σκοταδισμού. Μια πραγματικότητα σκληρή που διαμορφώνει μια σειρά τάσεων και ρευμάτων που αντανακλούν τον ανταγωνισμό που προσπαθεί το σύστημα να καλλιεργήσει σε κάθε πτυχή της ζωής, από την εργασία μέχρι και τα πρώτα σχολικά χρόνια και τις σπουδές, τις κοινωνικές σχέσεις, κ.ο.κ. Τα φαινόμενα αυτά που με αναλυτικό τρόπο παρουσιάζονται στις Θέσεις γίνονται πολλές φορές εμπόδιο στην συλλογική διεκδίκηση των αναγκών της νεολαίας, στην πολιτικοποίηση και στην οργανωμένη σχέση με το κίνημα. Προφανώς η αστική πολιτική προσπαθεί να επιδράσει ακόμα περισσότερα με τα ιδεολογήματα του σκληρού ατομισμού, του πατρίς-θρησκεία-οικογένεια, της καταστολής και τρομοκρατίας ή ακόμα και μιας προσπάθειας του αστικού δικαιωματισμού να εγκλωβίσει τους προβληματισμούς της νέας γενιάς σε ακίνδυνα για το σύστημα νερά. Φυσικά πλάι στις τάσεις που μας κρατούν δέσμιους ή αμήχανους, αναπτύσσονται και αντίρροπες που ωθούν σε ένα βαθμό στην αμφισβήτηση, την εξωτερίκευση της οργής προς το σύστημα και την αναζήτηση προοπτικής ανατροπής των όρων ζωής που επιβάλλει. Τέτοιες τάσεις όπως η ριζοσπαστικοποίηση που διαφαίνεται στη νέα γενιά με σημαντικό ρόλο στα κινήματα της προηγούμενης περιόδου, ψήγματα συνολικότερης αμφισβήτησης πολιτικής και πολιτιστικής, ακόμα και η σημαντική επαφή νεότερων ανθρώπων με το εργατικό κίνημα και τα σωματεία αναδεικνύονται στο δεύτερο κεφάλαιο των Θέσεων.

Με βάση όλα τα παραπάνω στα επόμενα κεφάλαια των Θέσεων αναπτύσσεται η πρόταση της νΚΑ για τα διάφορα μέτωπα πάλης του κινήματος, για την αντικαπιταλιστική αριστερά, αλλά και για τα αναγκαία κριτήρια συγκρότησης μιας σύγχρονης κομμουνιστικής οργάνωσης νεολαίας μέσα από τον κομμουνιστικό μετασχηματισμό της οργάνωσής μας.

Ξεκινώντας από το ποια κομμουνιστική οργάνωση νεολαίας έχει ανάγκη η εποχή και κοιτώντας στα μάτια τόσο τις χρόνιες αδυναμίες όσο και το ποια ήταν τα θετικά βήματα που κάναμε όλο το προηγούμενο διάστημα μπαίνουν με θαρρετό τρόπο οι πολιτικές προϋποθέσεις που πρέπει να αποτελέσουν οδηγό για την τομή που θέλουμε να κάνουμε. Με βάση τα στοιχεία της δικής μας πρότασης για το κομμουνισμό στον 21^ο αιώνα, εκτιμούμε ότι είναι σήμερα δυνατή η συγκρότηση ενός κομμουνιστικού ρεύματος που θα κρατάει τα θετικά της ιστορικής εμπειρίας του κομμουνιστικού κινήματος και των μεγάλων επαναστάσεων, που θα αντιμετωπίζει με σύγχρονη ματιά τη θεωρία με βάση τα εργαλεία του επαναστατικού μαρξισμού και με πίστη στις επαναστατικές δυνατότητες της σύγχρονης εργατικής τάξης και νεολαίας, μακριά από λογικές κυβερνητισμού και ειρηνικής μετάβασης σε μια άλλη κοινωνία. Αυτό σαφώς απαιτεί να κάνουμε άλματα στον τρόπο που οργανωνόμαστε, που λειτουργούμε, που συζητάμε. Η πετυχημένη πορεία μιας τέτοιας απόπειρας συνδέεται και με την προσπάθεια ανασυγκρότησης της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, τόσο στο επίπεδο της πτέρυγας του κινήματος όσο και ενός ανώτερου αντικαπιταλιστικού μετώπου, με βάση και την θετική και αρνητική εμπειρία των αντίστοιχων μορφωμάτων.

Οι Θέσεις κλείνουν με το κρίσιμο πεδίο του κινήματος. Περιγράφουμε το κεντρικό στόχο μας για το κίνημα της επόμενης φάσης της ταξικής αναμέτρησης που θα είναι αρκετά έντονη όπως φαίνεται, όπου θέλουμε να συμβάλλουμε στη συγκρότηση ενός λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος που θα πάρει χαρακτηριστικά ανατρεπτικής αντιπολίτευσης απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης-κεφαλαίου. Γι’ αυτό θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για την ανάπτυξη για τη συγκρότηση ενός αγωνιστικού σχεδίου για «Ψωμί – Ειρήνη – Ελευθερία – Κοινωνικά Αγαθά – Ποιότητα Ζωής». Αυτό περνάει μέσα από την αποτίμηση τόσο των πιο κεντρικών μαχών της προηγούμενης περιόδου, όσο και των επί μέρους μετώπων πάλης που οδηγούν και στα αντίστοιχα καθήκοντα και σχεδιασμό.

Νέο καταστατικό για μια σύγχρονη κομμουνιστική οργάνωση νεολαίας

Στο επερχόμενο συνέδριο μας πέρα από τις θέσεις θα συζητηθεί και η πρόταση για το νέο καταστατικό της νΚΑ. Αυτή περιγράφει τους στόχους, τη φυσιογνωμία και τις βασικές αρχές λειτουργίας και συγκρότησης της νΚΑ.

Στο πρώτο μέρος αναπτύσσονται τα βασικά συγκροτητικά χαρακτηριστικά της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση. Παρουσιάζεται το  «ποιοι» είμαστε σαν οργάνωση, «ποια» είναι η ιστορική μας διαδρομή κλπ. Σκοπός της νΚΑ, όπως αναγράφεται, είναι η πάλη για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, η εγκαθίδρυση της εργατικής εξουσίας/δημοκρατίας και τελικά η κομμουνιστική απελευθέρωση. Στη συνέχεια αναπτύσσεται η θεωρητική βάση συγκρότησης της νΚΑ, η κοσμοθεωρία του επαναστατικού μαρξισμού και της κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης, δηλαδή της προσπάθειας ανάπτυξης της επαναστατικής θεωρίας και πράξης με σύγχρονους όρους και όχι με μια στείρα αναπαραγωγή της πολιτικής, θεωρίας και συμβόλων του κομμουνιστικού κινήματος του προηγούμενου αιώνα. Στη συνέχεια εξηγείται γιατί σήμερα είναι αναγκαία η ύπαρξη μιας τέτοιας νεολαίας και ποιος θεωρούμε ότι πρέπει να είναι ο προσανατολισμός της, που έχει σαν κύριο μέλημα την παρέμβαση των παιδιών που ανήκουν στα πιο ταξικά και πληττόμενα στρώματα, τη σύγχρονη εργατική νεολαία. Τέλος παρουσιάζεται η θεμελιακή αρχή οργανωτικής  συγκρότησης της νΚΑ, η εργατική δημοκρατία που βασίζεται στην ενότητα στους επαναστατικούς σκοπούς, τη δημοκρατική ενότητα στην δράση και την ελεύθερη συζήτηση και απόφαση για όλα τα ζητήματα.

Στο δεύτερο κομμάτι, αναπτύσσονται οι κανόνες λειτουργίας της οργάνωσης. Αυτοί αναφέρονται στον τρόπο ένταξης, στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις κάθε μέλους, στο πώς συγκροτούνται και θέλουμε να λειτουργούν οι οργανώσεις βάσεις (ΟΒ) που είναι το ζωτικό κύτταρο της οργάνωσης, πώς διαρθρώνονται και λειτουργούν τα όργανα, ποια είναι η σχέση με την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, η οικονομική λειτουργία και η αξιοποίηση ψηφιακών και έντυπων μέσων και τέλος μέτρα και κυρώσεις που αφορούν συμπεριφορές που δεν είναι αποδεκτές από το πλαίσιο στράτευσης που περιγράφουμε. Το σύνολο των κανόνων λειτουργίας, αποτελεί βασικό στοιχείο για να μην υπάρχουν θολά σημεία στον τρόπο λειτουργίας της οργάνωσης, αλλά δεν το βλέπουμε με έναν τυπικό ή νομικίστικό τρόπο. Δίνουμε βάρους στη φιλοσοφία που προτάσσει σαν ένα ολοκληρωμένο κείμενο για να μπορεί να διασφαλίζεται η ομαλή λειτουργία της οργάνωσης. Πάντα η πιο καθοριστική πλευρά είναι ενοποίηση προς τον σκοπό, η συμβολή στη συλλογική ζωή της οργάνωσης, η συνειδητή εθελοντική πειθαρχία για να μπορούμε από κοινού να σχεδιάζουμε, να δρούμε και να αποτιμάμε. Σε αυτό το πλαίσιο μπορεί να δημιουργείται μια νέα συλλογική απαιτητικότητα από όλα μας τα μέλη, που να ξεπερνάει τους κανόνες σε ένα χαρτί, και να ανυψώνει το συλλογικό εμείς.