Τόλμη, τόλμη και πάλι τόλμη!

του Αλέξανδρου Λιανού, Οργάνωσης Κέντρου 1 (Αττική)

Σε αυτό το κείμενο παραθέτω κάποιες λίγες σκέψεις που έχω σχετικά με την πρόταση μας για μια νέα ανώτερη οργάνωση νεολαίας. Η τελευταία κατά την ταπεινή μου άποψη αποτελεί την «καρδιά» της πολιτικής γραμμής που προσπαθούμε να περιγράψουμε στο κίνημα νεολαίας. Δεν είναι «φάρμακο δια πάσα νόσον», ούτε όμως ένα απλό καθήκον δίπλα στα υπόλοιπα. Τέλος, είναι μια πρόταση φαινομενικά «ξένη» και «περιθωριακή» σχετικά με τις κυρίαρχες αντιλήψεις και πρακτικές στην αριστερά και στο κίνημα, έχει όμως την τόλμη να προσπαθήσει να επικοινωνήσει με τις βαθύτερες δυνατόητες και τάσεις της εποχής μας για μια νέα κομμουνιστική επανεξόρμηση, με την «δυναμική» που κινείται κυρίως υπογείως αλλά που και που μας ξαφνιάζει με την εμφάνιση της.

Κεντρικός στόχος της νΚΑ λοιπόν είναι η οικοδόμηση μιας σύγχρονης επαναστατικής κομμουνιστικής νεολαιίστικης οργάνωσης. Αρχικά, έχω την βαθιά πεποίθηση ότι η επιμονή σε έναν τέτοιο στόχο δεν αποτελεί ένα εγκεφαλικό πολιτικό κατασκεύασμα ή μια «ιδεολογίστικη» εμμονή αλλά αντίθετα βασίζεται στις ανάγκες και τις απαιτήσεις της ταξικής πάλης και στα βαθύτερα συμπεράσματα της ιστορικής διαδρομής της οργάνωσης μας. Δεύτερον, πιστεύω ότι η πρόταση μας αυτή έχει προοπτική και μπορεί να ξεκλειδώσει ανώτερες δυνατότητες για μια συνολικότερη, πολύπλευρη και τελικά καθοριστική συμβολή της οργάνωσης μας στην υπόθεση του κινήματος νεολαίας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι τα καλύτερα στιγμιότυπα της δράσης μας τα τελευταία χρόνια αποτελούν ,ακόμα και αν δεν πλήρη έχουμε συνείδηση επι αυτού, πλευρές προώθησης μιας τέτοιας οργάνωσης.

Η ανώτερη νΚΑ που περιγράφεται στις θέσεις δεν είναι μια γραμμή χωρίς κοινωνικό υποκείμενο! Απευθύνεται στην σημερινή νεολαία (τις οποίας τα χαρακτηριστικά κάνουμε μια απόπειρα να σκιαγραφήσουμε στις θέσεις) και ιδιαίτερα στα πιο πρωτοπόρα στοιχεία εντός της. Ο ριζοσπαστισμός της νεολαίας δεν είναι μια «νεανική ανεμελιά», δεν είναι μια ονειροπόληση χωρίς περιεχόμενο όπως συχνά προσπαθούν να μας πείσουν αλλά αντίθετα είναι κυρίως έμπρακτη απόδειξη ότι ο κομμουνισμός σήμερα είναι ΤΆΣΗ της εποχής μας. Η σημερινή νέα γενιά εκπροσωπεί περισσότερο από κάθε άλλον την επικαιρότητα και δυνατότητα μιας άλλης κοινωνίας:

• μιας κοινωνίας χωρίς αφεντικά και εργοδότες, χωρίς μάνατζερ και λοιπά παράσιτικα στοιχεία της καπιταλιστικής παραγωγής.

• μιας κοινωνίας συλλογικής ιδιοκτησίας, κοινοκτημοσύνης και αλληλεγγύης όπου ο πλούτος του ενός δεν θα είναι η φτώχεια και η μιζέρια των χιλιάδων!

• μιας κοινωνίας πραγματικής και καθολικής πρόσβασης στα κοινά αγαθά, όπου ο πολιτισμός δεν θα είναι προνόμιο των λίγων και εκλεκτών, όπου το καπιταλιστικό κέρδος επί παντός επιστητού θα είναι μια μακρινή και ανεξήγητη ανάμνηση.

• μιας κοινωνίας όπου οι ασύλληπτες δυνατότητες του κοινωνικού ανθρώπου δεν θα στρέφονται εναντίον του όπως γίνεται τώρα στον βωμό της καπιταλιστικής κερδοφορίας και εξουσίας, αλλά αντίθετα αυτές οι δυνατότητες θα απελευθερώσουν τον άνθρωπο διαμορφώνοντας τους όρους μιας ζωής που θα αξίζει κανείς να την ζει.

Ο νεανικός ριζοσπαστισμός είναι η «βάση» για την οικοδόμηση του κομμουνιστικού ρεύματος στη νέα γενιά, πρότασης που προσπαθεί να επικοινωνήσει και να αλληλεπιδράσει βαθύτερα με τις πρωτοπόρες τάσεις στη νεολαία και τελικά να τις κάνει «υλική δύναμη» για τις σημερινές μικρές και μεγάλες αναμετρήσεις , για την αναγέννηση της επαναστατικής αριστεράς. Απέναντι στη «συνήθη ύποπτη» ανάγνωση του πολιτικού υποκειμένου επιμένουμε στην «πρωταρχικότητα» της στρατηγικής όχι για να αποφύγουμε να λερώσουμε τα χέρια μας με την καθημερινή πάλη με την αστική πολιτική αλλά αντίθετα επειδή διβάζουμε τον τρόπο που αυτή συγκροτείται. Σε έναν καπιταλισμό που ακόμα και για το πιο «μικρό» μέτρο αντιπαρατάσσει μια συνολική αστική αφήγηση βγάζοντας μπροστά τα δικά του ιερά και όσια δηλαδή την καπιταλιστική αγορά και το κέρδος, μόνη ελπίδα πραγματικής επαναθεμελιωσης της αριστερής και εργατικής πολιτικής είναι να συγκροτείται και αυτή αντίστοιχα, προβάλλοντας την δικιά της στρατηγική απάντηση. Αυτή είναι η βαθύτερη ουσία της «αντίστροφης ιεράρχησης» που προσπαθεί να περιγράψει η οργάνωση μας απο τα πρώτα της χρόνια και συνεχίζει να βρίσκεται σήμερα στον πυρήνα της προσπάθειας μας.

Επιμένουμε λοιπόν για μια ανώτερη κομμουνιστική οργάνωση στη νεολαία ,στη νεολαία που προσεγγίζει την επαναστατική πάλη μέσα από τους δικούς της ιδιαίτερους δρόμους, γιατί εκτιμούμε οτι μια νέα επανεξόρμηση των κομμουνιστικών ιδεών και της επαναστατικής αριστεράς στην νέα γενιά δεν μπορεί παρά να έχει στην καρδιά της μια νέα κομμουνιστική οργάνωση πιο ικανή, πιο μαζική, περισσότερο νεανική, ανώτερη ιδεολογικά και θεωρητικά, πιο ταξική, πιο αποτελεσματική. Μια οργάνωση που δεν έρχεται να αντικαταστήσει τις άλλες πλευρές του υποκειμένου, ούτε να κάτσει στον σβέρκο τους σαν «παντός καιρού προφήτης», αλλά αντίθετα θα είναι μια οργάνωση πιο βαθιάς και συνεχούς αλληλοτροφοδότησης με το κίνημα και την ανατρεπτική αριστερά, μια οργάνωση καταλύτης για την οικοδόμηση της πρωτοπορίας, της πρωτοπορίας με την ευρεία έννοια που απαιτούν οι σημερινές συνθήκες.

Μια οργάνωση που θα δίνει ανώτερα καύσιμα γιατί στα μεγάλα ερωτήματα που σφραγίζουν τις εξελίξεις θα λέει τεκμηριωμένα ότι:

Στον σημερινό ολοκληρωτικό καπιταλισμό:

• της βαθύτερης εκμετάλλευσης, όπου την ίδια στιγμή που η παραγωγικότητα της σύγχρονης εργασίας εκτινάσσεται οι εργαζόμενοι δουλεύουν περισσότερες ώρες και πιο εντατικά!

• όπου η τεχνητή νοημοσύνη αντί να γίνει όπλο απελευθέρωσης της κοινωνίας περιορίζοντας πρωτόγνωρα τον κοινωνικά αναγκαίο χρόνο εργασίας και βελτιστοποιώντας μια σειρά από ανθρώπινες εργασίες, γίνεται όπλο στα χέρια του Ισραηλινού στρατού για να διεξάγει μια γενοκτονία «υψηλής τεχνολογίας» στην Παλαιστίνη.

• όπου το ανόργανο σώμα του ανθρώπου δηλαδή η φύση που μας περιβάλλει, λεηλατείται καθημερινά απο την αχόρταγη καπιταλιστική ανάπτυξη φέρνοντας μας κοντά σε ένα σημείο χωρίς επιστροφή όπως μας προειδοποιούν οι φυσικές καταστροφές των τελευταίων χρόνων.

• Όπου η απειλή μιας γενικευμένης σύγκρουσης πυρηνικά εξοπλισμένων δυνάμεων επιβεβαιώνει διαρκώς την «πρόβλεψη» του Αϊνστάιν ότι ο Δ παγκόσμιος πόλεμος θα γίνει «με πέτρες και ρόπαλα».

Σε αυτόν τον καπιταλισμό η απάντηση μπορεί να είναι μόνο η συνολική ανατροπή του και για αυτό η επανάσταση πρέπει να βγει απο τα σκουριασμένα κομματικά συρτάρια και μπει στην «πραγματική» ζωή, στους «πραγματικούς» αγώνες, στην ημερήσια διάταξη του «πραγματικού» κινήματος γιατί είναι πλέον ζήτημα ζωής και θανάτου για τον κοινωνικό άνθρωπο.

Μια οργάνωση με βαθιές ρίζες στην εργατική νεολαία:

• με πυρήνες κομμουνιστών/στριων σε κάθε σχολείο και σχολή, στα ΙΕΚ και στα κέντρα ΤΕΕ, στους χώρους δουλειάς-κάτεργα που δουλεύει μαζικά η νεολαία.

• με πλατιές οργανώσεις σε όλες τις λαϊκές γειτονιές της Αθήνας όπου όπως βλέπουμε τελευταία οι φασιστικές γκρούπες σηκώνουν κεφάλι ξανά. Με πανελλαδική εμβέλεια και πόδια σε κάθε μεγάλη πόλη.

Μια οργάνωση επαναστατικής στράτευσης:

• Κλειστή στην εκμετάλλευση και τον ανταγωνισμό, εχθρική απέναντι στην σαπίλα της αστικής ιδεολογίας, τον ρατσισμό, τον σεξισμό και κάθε είδους καταπίεση.

• Ανοιχτή στην σημερινή νεολαία και στις αντιφάσεις της, οργάνωση-επαναστατικό «σχολείο» διαπαιδαγώγησης νέων πρωτοπόρων ανθρώπων.

• Οργάνωση των αγωνιστών και αγωνιστριών της κοινωνικής απελευθέρωσης και όχι των κάθε λογής πολιτικάντηδων και «προσωπικοτήτων» που μιλάνε πάντα τόσο πολύ χωρίς να λένε τίποτα.

Μια οργάνωση τελικά, που νοηματοδοτεί διαφορετικά την ζωή των αγωνιστών/στριών της, αποδεικνύοντας ότι παρά τις δυσκολίες και τις όποιες «θυσίες», μια ζωή στρατευμένη στην υπόθεση της επανάστασης και της κοινωνικής απελευθέρωσης είναι πολύ πιο όμορφη και δημιουργική απο μια μίζερη και ήσυχη ζωούλα.