Χαιρετίζουμε τις χθεσινές μαζικές διαδηλώσεις των μαθητών και μαθητριών σ’ όλη την Ελλάδα. Με πάθος κι ενθουσιασμό, έδωσαν απάντηση στα σχέδια της Υπουργού Παιδείας για καθιέρωση της βάσης του 10, μείωση των εισακτέων στα πανεπίστημια. Ακόμα, διεκδίκησαν αύξηση της χρηματοδότησης και κάλυψη των αναγκών για τα σχολεία τους, τα οποία μαστίζονται από ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό κι εξοπλισμό, ενώ έντονο είναι και το πρόβλημα των κτηριακών εγκαταστάσεων, με πολλά σχολεία να είναι υπό κατάρρευση.
Στην Αθήνα, η πορεία ξεκίνησε από τα Προπύλαια και κινήθηκε προς τη Βουλή. Τους διαδηλώτες στο Σύνταγμα υποδέχτηκαν πάνοπλες διμοιρίες ΜΑΤ, οι οποίες προχώρησαν σε χρήση δακρυγόνων, επιχειρώντας να τρομοκρατήσουν τους μαθητές. Μάλιστα, ακολουθούσαν από κοντά τη διαδήλωση μέχρι και τη διάλυση της στην Ομόνοια, προχωρώντας και σε προσαγωγές. Είναι ξεκάθαρη η ευθύνη της κυβέρνησης, η οποία έχει πάρει πολιτική επιλογή τσακίσματος κάθε φωνής αντίστασης και καταστολής του μαθητικού κινήματος. Δεν είναι άλλωστε τυχαίες οι επαναλαμβανόμενες παρεμβάσεις αστυνομικών -ακόμα και ομάδων ΟΠΚΕ- σε υπό κατάληψη σχολεία κι οι συλλήψεις μαθητών που ακολούθησαν.
Στη συνέχεια, το μεγάλο μπλοκ της πρωτοβουλίας για το συντονισμό σχολείων και μαθητών, μαζί με τους φοιτητικούς συλλόγους, κινήθηκαν από την Ομόνοια προς το -υπό κατάληψη από το φοιτητικό σύλλογο αρχιτεκτονικής- Κάτω Πολυτεχνείο, όπου και πραγματοποίησαν συντονιστικό. Εκεί μαθητές και φοιτητές ήρθαν αντιμέτωποι με την τραμπούκικη δράση ομάδας τυφλής βίας, η οποία επιτέθηκε (!) με ξύλα και πέτρες στο υπό κατάληψη κτήριο, επιχειρώντας να τραυματίσει αγωνιστές και διαδηλωτές. Η επίθεση αποκρούστηκε με αποφασιστικό και συγκροτημένο τρόπο, χωρίς να υπάρξουν τραυματισμοί.
Ειδικά στη σημερινή περίοδο, όπου υπάρχει ανάταση των αγώνων της νεολαίας και του λαού τέτοιες κινήσεις είναι βαθιά αποπροσανατολιστικές και προβοκατόρικες, βούτυρο στο ψωμί της αστικής τάξης που καιρό τώρα προσπαθεί να αποδείξει ότι οι σχολές δεν είναι τίποτα περισσότερο από χώρους ανομίας και παραβατικότητας. Οι πρακτικές αυτές είναι αναγκαίο να απομονωθούν από όλες τις αγωνιζόμενες δυνάμεις του κινήματος, αφού τελικά δεν αποτελούν τίποτα άλλο παρά την αναζητούμενη από το κράτος αφορμή για εισβολή των δυνάμεων καταστολής στο άσυλο. Η υπεράσπιση του ασύλου περνά μέσα από τις μαζικές διαδικασίες του φοιτητικού κινήματος. Δεν είναι ιδιοκτησία αυτόκλητων σωτήρων ή ομάδων τυφλής βίας, αλλά κατάκτηση του φοιτητικού κι εργατικού κινήματος.
Το εκπαιδευτικό κίνημα (μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικοί), άμεσα είναι αναγκαίο να κορυφώσει τον αγώνα υπερασπίζοντας το δημόσιο σχολείο, τα μορφωτικά κι εργασιακά δικαιώματα ενάντια στους ταξικούς φραγμούς. Οι μαχητικές φοιτητικές και μαθητικές κινητοποιήσεις δημιουργούν την δυνατότητα να ορίσουμε εμείς το σκηνικό στην εκπαίδευση! Για το ενιαίο, δημόσιο και δωρεάν, δωδεκάχρονο σχολείο, για όλους χωρίς διακρίσεις και με ίσες ευκαιρίες. Να αμφισβητήσουμε τις κυρίαρχες επιλογές που χειροτερεύουν ακόμη περισσότερο το σχολείο, τη μόρφωσή μας, την ζωή μας.