Τραγελαφική θα χαρακτήριζε κανείς την κατάσταση όπου η κυβέρνηση της ΝΔ διοργάνωσε τη φιέστα «4 χρόνια έργου για την παιδεία», ενώ παράλληλα σπουδαστές, φοιτητές και εργαζόμενοι του καλλιτεχνικού κόσμου έχουν προχωρήσει σε 14 καταλήψεις δημόσιων θεάτρων και σχολών, οι καθηγητές των κρατικών σχολών έχουν παραιτηθεί, ο καλλιτεχνικός κλάδος – και όχι μόνο – προχωρά σε δράσεις, απεργίες και συνελεύσεις, ενώ οι εκπαιδευτικοί πραγματοποίησαν μια πολύ επιτυχημένη διαδήλωση και απεργία, απορρίπτοντας τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση, χωρίς ίχνος ντροπής, κατέστειλε με ΜΑΤ και ξύλο τους εκπαιδευτικούς, τους φοιτητές και σπουδαστές που διαμαρτύρονταν έξω από τη φιέστα αυτή.
Ο Μητσοτάκης προσπαθεί να πείσει με δικαιολογίες ότι δεν κατάλαβε ο κόσμος καλά τι φέρνει το ΠΔ 85/2022 και ποια συμφέροντα εξυπηρετεί, ότι ήταν μια παρεξήγηση, ότι με προεκλογικές δεσμεύσεις και νομοθετικές ρυθμίσεις θα διορθώσει την κατάσταση, αλλά φαίνεται πως δεν τα καταφέρνει με τίποτα. Δεν μπορεί να κατευνάσει την οργή λαού και νεολαίας που τους αφαιρούνται τα αυτονόητα δικαιώματα και γι’ αυτό δύο μήνες βρίσκονται στο δρόμο.
Είναι όμως αρκετά ξεκάθαρες οι κατευθύνσεις της κυβέρνησης και ποια συμφέροντα επιδιώκει να εξυπηρετήσει. Η Κοινή Υπουργική Απόφαση που θα «ρύθμιζε» το πρόβλημα, που «είναι υπαρκτό» όπως είπε ο κ. Μητσοτάκης, δεν αλλάζει ουσιαστικά τίποτα στη διαβάθμιση των πτυχίων των καλλιτεχνικών σχολών, παρά μόνο αυξάνει μισθολογικά θέσεις που αφορούν Καλλιτεχνικό Έργο στο δημόσιο, ενώ οι πτυχιούχοι καλλιτεχνικών σχολών παραμένουν στην κατηγορία ΔΕ. Παράλληλα, μέσα από το συγκεκριμένο ΠΔ, η κυβέρνηση έρχεται να νομιμοποιήσει περαιτέρω και να εφαρμόσει την εξίσωση των πτυχίων των κολλεγίων με τα πτυχία Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης, μετρώντας ένα βήμα ακόμα στην υλοποίηση του οράματός της περί ιδιωτικοποιήσεων και διάλυση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Συγκεκριμένα, στην παράγραφο 7 (εδάφιο ζ και στ) ορίζει πως οι απόφοιτοι Κολλεγίων με παραρτήματα εντός της χώρας (τύπου franchise) αντιστοιχίζονται με επίπεδο ΠΕ (πανεπιστημιακής εκπαίδευσης), κάτι που έχει κατατεθεί από την Κεραμέως και είχε ψηφιστεί από το 2020.
Η επιδίωξή τους είναι σαφής: Η κυβέρνηση της ΝΔ, προσπαθεί να βάλει το μαχαίρι στο κόκκαλο υλοποιώντας τις κατευθύνσεις της Ε.Ε., της Μπολόνια και του ΟΟΣΑ. Δίνει «δωράκια» στα ιδιωτικά κολλέγια και τους ιδιοκτήτες τους, στοχεύοντας στην ενίσχυση επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης και την παράδοση και των καλλιτεχνικών σπουδών στις ιδιωτικές δομές επαγγελματικής κατάρτισης, με τα επιχειρηματικά συμφέροντα να μπαίνουν πάνω από την ουσιαστική μόρφωση και τις ανάγκες των φοιτητών και σπουδαστών.
Ταυτόχρονα, αυτή η πολιτική της κυβέρνησης και του κεφαλαίου που καταλήγει να περιορίζει τον καλλιτεχνικό κόσμο και να κλείνει πολιτιστικούς χώρους, να βάζει λουκέτα σε κινηματογράφους, να μειώνει τις κρατικές επιχορηγήσεις, ουσιαστικά προκρίνει μια λογική που θέλει την τέχνη προνόμιο των λίγων. Παραδίδει τον πολιτισμό σε κοινωφελή ιδρύματα, που εξασφαλίζουν οικονομικά οφέλη και στήνουν κοινωνικά προφίλ για τους επιχειρηματίες που βρίσκονται από πίσω, αξιοποιώντας κοινωνικούς αγώνες και καλλιτεχνικά ρεύματα, στοχεύει και στη χειραγώγηση των μαζών, την κατάπνιξη οτιδήποτε θεωρείται απελευθερωτικό και άρα επικίνδυνο για τη θέση τους, προσπαθώντας να τα ενσωματώσει, αξιοποιώντας την τέχνη για τη διαμόρφωση και διατήρηση της ιδεολογικής τους κυριαρχίας.
Άμοιρη ευθυνών δεν είναι και η συναινετική αντιπολίτευση που γίνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ. Έχοντας στρώσει τα προηγούμενα χρόνια ως κυβέρνηση το δρόμο για αυτές τις αλλαγές, με το νόμο Γαβρόγλου και τη γενίκευση των διδάκτρων στα μεταπτυχιακά, τώρα προσπαθεί μέσα από τις συνελεύσεις των Σωματείων να σβήσει τη μαχητικότητα και διεκδικητικότητα των εργαζόμενων στον κλάδο που απαιτούν απεργίες και συνέχεια του αγώνα. Ούτε οι αγώνες χαμηλής έντασης και διαμαρτυρίας μπορούν να κερδίσουν κάτι στο τώρα, με προτάσεις για «δράσεις στο δρόμο και όχι απεργία».
Οι αγώνες δείχνουν τον δρόμο! Οι αγώνες των καλλιτεχνών και των σπουδαστών είναι εκεί για να τους χαλάσουν τα σχέδια. Με μαζικές απεργίες, με ανατρεπτικό περιεχόμενο που εκφράζει τις ανάγκες της πληττόμενης πλειοψηφίας των εργαζομένων, ενώνοντας τις φωνές τους με τις φωνές του εκπαιδευτικού κινήματος, που παλεύει ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που στοχεύει στην επιχειρηματικοποίηση των Πανεπιστημίων και στο τσάκισμα της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, με τις φωνές των υγειονομικών και άλλων αγωνιζόμενων κομματιών. Επιμένουν για δημόσια και δωρεάν πανεπιστημιακή εκπαίδευση, κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα και την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, να μπει ένα τέλος στην μαύρη και απλήρωτη εργασία. Επιμένουν για καλλιτεχνική παιδεία που θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας και των ανθρώπων του πολιτισμού και έρχονται αντιμέτωποι με τον πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής στην δημόσια εκπαίδευση και την εργασία, σπάζοντας το κλίμα της προεκλογικής αποχαύνωσης και της λογικής «αγώνες διαμαρτυρίας για ψήφους στο κόμμα».
Για μια τέχνη δημόσιο, κοινωνικό αγαθό, χωρίς χορηγούς, ιδιωτικές εταιρείες, καπιταλιστές ιδιοκτήτες. Έρχεται σε σύγκρουση με την πολιτική που θέλει μια παιδεία διαλυμένη, που διαμορφώνει τους αυριανούς εργαζόμενους σύμφωνα με τις ανάγκες της αγοράς, έρμαια στο κέρδος του κεφαλαίου.
ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση
νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση
24/02/2023