Πάνω από ένα μήνα ο καλλιτεχνικός κλάδος βρίσκεται σε αναβρασμό με αφορμή το Προεδρικό Διάταγμα 85/2022 που υπογράφτηκε στα μέσα του Δεκεμβρίου. Οι σπουδαστές και σπουδάστριες δραματικών σχολών, σχολών χορού και κινηματογράφου έχουν προχωρήσει σε καταλήψεις, αποχές και βρίσκονται στο δρόμο μαζί με όλο το καλλιτεχνικό κλάδο, δηλώνοντας πως δεν θα ανεχτούν την κυβερνητική πολιτική και την περαιτέρω υποβάθμιση της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης. Η ΠΟΘΑ κήρυξε 48ωρη απεργία στις 1 και 2 Φεβρουαρίου ως κλιμάκωση του αγώνα, ακυρώνοντας τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου, σταματώντας τις πρόβες για αυτές τις μέρες και με κεντρικά αιτήματα την απόσυρση του Προεδρικού Διατάγματος 85/2022, την ίδρυση Πανεπιστημιακής Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης και την υπογραφή Συλλογικών συμβάσεων στα ΔΗΠΕΘΕ και το ελεύθερο θέατρο.
Στην εποχή των πολυεπίπεδων κρίσεων την οποία διανύουμε, οι κυβερνήσεις εναλλάσσονται διατηρώντας λίγο ή πολύ την ίδια πολιτική ατζέντα, που δεν είναι άλλη παρά αυτή της πλήρους φτωχοποίησης της πληττόμενης πλειοψηφίας της κοινωνίας έναντι των συμφερόντων της αστικής τάξης. Με τις ιδιωτικοποιήσεις να μετατρέπουν κάθε ανθρώπινο δικαίωμα και ελευθερία σε προϊόντα, τους αντεργατικούς νόμους να στερούν κάθε αξιοπρεπή διαβίωση και την εκμετάλλευση, τον φόβο και τον μισανθρωπισμό να κατακλύζουν τις ζωές μας.
Το διάταγμα αυτό εκδόθηκε την ίδια περίοδο που η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με το σύνολο των αντιδραστικών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που προωθεί – και σε συνέχεια της πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων – λεηλατεί τα μορφωτικά, εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα της νέας γενιάς, εντείνει τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Οι χρόνιες πολιτικές επιλογές της κάθε κυβέρνησης στοχευμένα ενίσχυσαν την ιδιωτική καλλιτεχνική εκπαίδευση και ταυτόχρονα απέκλεισαν τη δυνατότητα ίδρυσης δημόσιας και ανώτατης και οδήγησαν στη δημιουργία δεκάδων ιδιωτικών καλλιτεχνικών σχολών, στην περιορισμένη δυνατότητα δημόσιας και δωρεάν καλλιτεχνικής εκπαίδευσης, στην κατάργηση των καλλιτεχνικών μαθημάτων στα σχολεία, στην πλήρη απαξίωση του πολιτισμού. Οι επιλογές αυτές της κυβέρνησης δεν είναι ξεκομμένες από την συνολική στρατηγική πολιτική της στην εργασία, την παιδεία και τον πολιτισμό. Η καλλιτεχνική και επαγγελματική απαξίωση για τους καλλιτέχνες, η παρατημένη καλλιτεχνική εκπαίδευση που παραδίδεται στα χέρια των ιδιωτικών συμφερόντων, η μείωση των επιχορηγήσεων των χώρων πολιτισμού, η μετατροπή κινηματογράφων σε εμπορικά συγκροτήματα, ευνοώντας μεγαλοπαραγωγούς και «ευεργέτες», ενισχύοντας τις τραγικές συνθήκες εργασίας με γνώμονα το κέρδος, έρχεται σε πλήρη σύμπλευση με τις βίαιες αναδιαρθρώσεις που υλοποιούν την πολιτική της ΕΕ, του ΟΟΣΑ και του κεφαλαίου, με την ψήφιση και την προσπάθεια εφαρμογής του ν. Χατζηδάκη και των νόμων Κεραμέως.
Η κυβέρνηση της ΝΔ στοχεύει στην πλήρη μετατροπή της παιδείας σε εμπόρευμα και πεδίο κερδοφορίας, με τα επιχειρηματικά συμφέροντα να μπαίνουν πάνω από την ουσιαστική μόρφωση και τις ανάγκες των φοιτητών και σπουδαστών. Στοχεύει στην ενίσχυση επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης και την παράδοση και των καλλιτεχνικών σπουδών στις δομές επαγγελματικής κατάρτισης και την προσπάθεια να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα συγκεκριμένων κολλεγίων και ΙΕΚ. Δεν μας παραξενεύει το γεγονός αυτό, καθώς τις ίδιες κατευθύνσεις επιχειρεί να εφαρμόσει εδώ και χρόνια στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση. Την ίδια στιγμή επιτίθεται στην καλλιτεχνική εργατική παραγωγή, καταργώντας τις συλλογικές συμβάσεις, ενισχύοντας τη μαύρη απλήρωτη εργασία, μειώνοντας τον προϋπολογισμό για τον πολιτισμό, δίνοντας λεφτά για τόνους στρατιωτικών εξοπλισμών.
Συνεχίζει δυναμικά ο αγώνας!
Οι πολύμορφες μαχητικές δράσεις των σπουδαστών/τριών και των εργαζομένων του κλάδου με πορείες στο κέντρο της Αθήνας, με εισβολές σε θέατρα με παρεμβάσεις μεταφέροντας τις αποφάσεις του συντονιστικού κατάληψης και των σωματείων, με δρώμενα στους δρόμους σταματώντας την κυκλοφορία, με καλλιτέχνες στους δρόμους του αγώνα αποδεικνύει πως είναι αποφασισμένοι για έναν αγώνα διαρκείας μέχρι την υλοποίηση των αιτημάτων τους.
Οι μιντιακές δηλώσεις του Κ. Μητσοτάκη πως αυτή η κυβέρνηση θα λύσει το πρόβλημα, ότι δεν θα επηρεαστεί ο καλλιτεχνικός κλάδος και πως θα δημιουργηθούν επιτροπές που θα επιλύσουν το ζήτημα δεν πείθουν κανέναν. Η προσπάθεια της κυβέρνησης με αμφίβολες υποσχέσεις και εξαιρέσεις, με τροπολογίες που αφαιρούν δικαίωμα Συλλογικών Συμβάσεων και μεταθέτει τον καθορισμό αμοιβών των καλλιτεχνών με κοινές υπουργικές αποφάσεις των υπουργών Οικονομικών, Πολιτισμού και Εσωτερικών και την εκάστοτε κυβέρνηση, με κούφια λόγια και εγγυήσεις εντυπωσιασμού να κατευνάσει τους αγώνες του κλάδου, φανερώνουν το φόβο της και την ουσιαστική δύναμη των μαχητικών μέσων πάλης, αυτών της κατάληψης και της απεργίας. Δείχνει ξεκάθαρα τον δρόμο προς την κλιμάκωση του αγώνα μέχρι την ουσιαστική υλοποίηση των αναγκαίων αιτημάτων των εργαζομένων και των σπουδαστών/τριών. Για ακόμα μια φορά ο ελιγμός της κυβέρνησης δεν δίνει ουσιαστικές απαντήσεις και δεν ικανοποιεί τα αιτήματα του κλάδου ούτε για υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων ούτε για ίδρυση Πανεπιστημιακής Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης. Επιπλέον, αφήνει στον αέρα το ζήτημα των προσλήψεων στο Δημόσιο και το μισθολογικό κομμάτι και κυρίως πάει να φιμώσει την τόσο διεκδικητική και μαχητική φωνή του κλάδου.
Ο αγώνας αυτός έχει ανοίξει το δρόμο για μια σκληρή μετωπική σύγκρουση με τον πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής στην δημόσια εκπαίδευση και την εργασία. Ανοίγει το δρόμο για μια καλλιτεχνική παιδεία που θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας και των ανθρώπων του πολιτισμού! Για μια τέχνη δημόσιο, κοινωνικό αγαθό, χωρίς χορηγούς, ιδιωτικές εταιρείες, καπιταλιστές ιδιοκτήτες. Έρχεται σε σύγκρουση με την πολιτική που θέλει μια παιδεία διαλυμένη, που διαμορφώνει τους αυριανούς εργαζόμενους σύμφωνα με τις ανάγκες της αγοράς, έρμαιο στο κέρδος του κεφαλαίου.
Για αυτό θεωρούμε αναγκαίο ο αγώνας αυτός να ενωθεί με τους αγώνες του εκπαιδευτικού κινήματος που παλεύει ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που στοχεύει στην επιχειρηματικοποίηση των Πανεπιστημίων και στο τσάκισμα της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, να συνδεθεί οργανικά με τις διεκδικήσεις των εργαζομένων για συλλογικές συμβάσεις εργασίας και εργατικά δικαιώματα. Στην 48ωρη απεργία η κατάληψη του Εθνικού Θεάτρου και της Κρατικής Σχολής Ορχηστρικής Τέχνης να αποτελέσουν το κέντρο αγώνα των αγωνιζόμενων καλλιτεχνών και σπουδαστών και να πλαισιωθούν από τους συλλόγους των καλλιτεχνικών σχολών, από τα σωματεία του καλλιτεχνικού και εκπαιδευτικού κλάδου, από τις επιτροπές αγώνα καθώς και από τους Φοιτητικούς Συλλόγους, ώστε να μπορούν να συζητήσουν και να πραγματοποιήσουν συνελεύσεις, χαράζοντας αγωνιστικό σχεδιασμό. Σε αυτήν τη συνθήκη, καλούμε όλο τον κλάδο να συνεχίσει και να κλιμακώσει τον αγώνα, βαθαίνοντας το πολιτικό του περιεχόμενο και συνεχίζοντας στην κλιμάκωση των απεργιακών κινητοποιήσεων μέχρι να υλοποιηθούν τα αναγκαία για το μέλλον του Πολιτισμού αιτήματα. Για να μπορέσουν να ορθωθούν αντιστάσεις απέναντι στην κυβερνητική πολιτική της ΝΔ, σπάζοντας το κλίμα της προεκλογικής αποχαύνωσης που καλλιεργούν οι κοινοβουλευτικές δυνάμεις! Δεν περιμένουμε κανέναν «σωτήρα» κυβερνητικής εναλλαγής του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ.
Διεκδικούμε:
- Άμεση κατάργηση του ΠΔ 85/2022
- Ίδρυση άμεσα Ανώτατης δημόσιας και δωρεάν Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης με την πραγματική δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του ανθρώπου, για όποιες καλλιτεχνικές σπουδές απαιτείται, με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα στο πτυχίο και επαναφορά της βαθμίδας ΤΕ και των αντίστοιχων μισθολογικών – επαγγελματικών δικαιωμάτων, που καταργήθηκε με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όπου θα ενταχθούν αναβαθμισμένα όλα τα πτυχία των ανώτερων καλλιτεχνικών σχολών, μαζί με τα ΙΕΚ και όσους απόφοιτους αφορούσε πριν την κατάργηση της.
- Στην παραπάνω κατεύθυνση αναβάθμιση των προγραμμάτων σπουδών και αύξηση των εισαχθέντων των κρατικών σχολών με 4ετή φοίτηση, με περαιτέρω στόχο την εξίσωση τους με τις σπουδές των ΑΕΙ – Πλήρης κατάργηση των διδάκτρων και αύξηση της χρηματοδότησής τους. Δικαίωμα σίτισης, στέγασης και φοιτητικό πάσο.
- Υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων παντού – Καμιά μορφή εργασίας απλήρωτη (πχ πρόβες) και πλήρη κατοχύρωση των εργασιακών δικαιωμάτων.
- Αύξηση των ωρών των καλλιτεχνικών μαθημάτων στη πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Επαναφορά των καλλιτεχνικών μαθημάτων στα Λύκεια. Μέτρα για όλες τις αναγκαίες υποδομές για την ουσιαστική διδασκαλία τους – Μόνιμοι μαζικοί διορισμοί.
- Διεκδικούμε μόρφωση, παιδεία και πολιτισμό που θα διαμορφώνει συνολικά τον άνθρωπο από τα πρώτα χρόνια της εκπαίδευσης του και σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Είναι μια συζήτηση που αφορά όλο το μαχόμενο εργατικό και εκπαιδευτικό κίνημα, καθώς οι τέχνες και οι πολιτιστικές δραστηριότητες είναι αναγκαία προϋπόθεση της ανάπτυξης της γνώσης, της επιστήμης, των σχέσεων, του ίδιου του ανθρώπου και της κοινωνίας που του αξίζει.