Την ίδια στιγμή που η τριτοβάθμια εκπαίδευση διαλύεται μέσω της υποχρηματοδότησης και οι σχολές στερούνται βασικού υλικοτεχνικού εξοπλισμού, που πετιέται κόσμος έξω από τις εστίες, την ίδια ώρα που οι φοιτητές του ΠΑΜΑΚ καλούνται να πληρώνουν αντίτιμο για να σιτίζονται στη λέσχη, η κυβέρνηση και το Υπουργείο Άμυνας εγκρίνουν το ποσό των 15.000€ και ιδρύουν επώνυμη έδρα στο ΠΑΜΑΚ με τίτλο «Θουκυδίδης – Έδρα ΓΕΕΘΑ στις Στρατηγικές Σπουδές», ως συνέχεια του γενικού project που ξεκίνησε από το καλοκαίρι για δημιουργία επώνυμων εδρών του Στρατού μέσα στα Πανεπιστήμια.
Την ίδια στιγμή που τα περισσότερα ιδρύματα σε όλη την χώρα είτε υπολειτουργούν λόγω υποχρηματοδότησης, είτε απειλούνται με κλείσιμο λόγω έλλειψης οικονομικών πόρων όπως συμβαίνει σε πληθώρα κυρίως ΤΕΙ, υπάρχουν χρήματα για να δίνονται απλόχερα σε εργολάβους που αναλαμβάνουν τη σίτιση, τον καθαρισμό και τη φύλαξη των ιδρυμάτων. Πουθενά όμως χρήματα για να πληρωθούν οι εργαζόμενοι και να στελεχωθούν τα ιδρύματα, ώστε να λειτουργούν επαρκώς. Υπό την διαρκή απειλή, λοιπόν, της αδυναμίας κρατικής χρηματοδότησης παρουσιάζονται σαν «από μηχανής θεοί» ο στρατός και διάφοροι άλλοι «ανιδιοτελείς» δωρητές (βλ. Σαββίδης) για να καλύψουν αυτό το κενό. Ένα κενό που όταν πρόκειται για ανακαινίσεις γραφείων ΕΛΚΕ στο ΕΚΠΑ καλύπτεται, ως δια μαγείας από μόνο του(!)
Στο όνομα του οικονομικού οφέλους, το Πανεπιστήμιο δέχεται τον στρατό με “ανοιχτές αγκάλες”, βοηθώντας τον να αναπτυχθεί υλικοτεχνικά, ώστε να διατηρήσει το αξιόμαχο και να εμπλακεί σε κάθε ιμπεριαλιστικές αποστολές, πολεμικές συρράξεις και καταστάσεις αντιμετώπισης «ασύμμετρων απειλών» (απεργίες, εξεγέρσεις κλπ.). Η εξέλιξη αυτή αποδεικνύει το πώς αξιοποιείται η επιστήμη σε μια κατεύθυνση που έρχεται να εξυπηρετήσει την αυταρχικοποίηση του κράτους και να ενισχύσει την εμπέδωση της πολεμικής απειλής. Εξ’ άλλου, αυτό δεν είναι κάτι άλλο παρά ακόμη μια πτυχή του ίδιου του επιχειρηματικού πανεπιστημίου και της εμβάθυνσης της αστικής στρατηγικής μέσα σε αυτό, της υπαγωγής, δηλαδή, της λειτουργίας του στις ανάγκες της αγοράς, άμεσες και έμμεσες. Όλα αυτά σε μια περίοδο που χιλιάδες προσφύγων αναζητούν καταφύγιο στην χώρα μας εξαιτίας των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των γεωπολιτικών παιχνιδιών που εξελίσσονται στη Μέση Ανατολή και τη Συρία. Σε μια περίοδο παρατεταμένης καπιταλιστικής κρίσης, γέννημα θρέμμα του νέου και ακόμα πιο επικίνδυνου για την ανθρωπότητα ολοκληρωτικού καπιταλισμού, η ελληνική αστική τάξη οχυρώνεται όχι μόνο απέναντι σ’ έναν εξωτερικό εχθρό, αλλά και σ’ έναν «εσωτερικό εχθρό» που δεν είναι άλλος παρά οι μετανάστες, οι απεργοί, οι οργανωμένοι εργαζόμενοι-εργάτες και η νεολαία. Όσο η κάθε αστική τάξη χαράσσει την δικιά της πολιτική, διεκδικώντας μια καλύτερη θέση στο διεθνές ιμπεριαλιστικό πλέγμα, στο βωμό του κέρδους και της ανάπτυξής τους αιματοκυλούνται λαοί, στοχοποιούνται αγωνιστές και όλο και περισσότερες κοινωνικές ομάδες βυθίζονται στο βούρκο της επισφάλειας και του αέναου αγώνα για επιβίωση. Από την άλλη, κράτος-κεφάλαιο-επιχειρήσεις, αξιοποιούν τη γνώση προς όφελός τους, μακριά από τον αναγκαίο χαρακτήρα της γνώσης και της επιστήμης όπου πρέπει να εξυπηρετεί και να καλύπτει λαϊκές ανάγκες, να γίνεται έρευνα πάνω στο κοινωνικά αναγκαίο και όχι στο καπιταλιστικά κερδοφόρο.
Έτσι παρατηρούμε σήμερα μια στείρα τεχνοκρατική χρησιμοποίηση και μια μονομέρεια στην ανάπτυξη της γνώσης προς όφελος του κεφαλαίου. Γι’ αυτούς το κοινωνικά χρήσιμο μεταφράζεται σε «ενίσχυση του δημοσίου διαλόγου για θέματα στρατηγικής, η έρευνα για τις προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει η χώρα μας καθώς και η περαιτέρω κατάρτιση των στελεχών των ενόπλων δυνάμεων», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και ο Κοσμήτορας της έδρας στο ΠΑΜΑΚ, Η.Κουσκουβέλης.
Το φοιτητικό κίνημα οφείλει να εμποδίσει την προσπάθεια εδραίωσης των επώνυμων εδρών, τόσο των επιχειρήσεων, όσο και του Στρατού. Δεν πρόκειται να κλείσουμε τα μάτια ούτε να επιτρέψουμε τη συνεχή διαδικασία υπαγωγής της έρευνας, της γνώσης και του ίδιου του πανεπιστημίου στις ανάγκες του κεφαλαίου, της αγοράς και των δυνάμεων καταστολής. Για μας ο αγώνας ενάντια στις εταιρείες στις σχολές, ενάντια στην ίδρυση εδρών από το Στρατό στο πανεπιστήμιο είναι σύμφυτος με τον αγώνα για μια απελευθερωτική παιδεία, για γνώση και έρευνα βασισμένες στις κοινωνικές ανάγκες για ένα πανεπιστήμιο τελείως διαφορετικό από το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο και τις ανάγκες του κεφαλαίου.
-ΚΑΜΙΑ ΙΔΡΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΕΔΡΩΝ ΣΤΡΑΤΟΥ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ
-ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ
-ΚΡΑΤΙΚΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ
-ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ, ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ
νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση Θεσσαλονίκης