Αν η ανάδειξη της «ατομικής ευθύνης» ως το βασικότερο μέτρο αντιμετώπισης από το κράτος μιας πανδημίας είναι γελοία, υποκριτική και επικίνδυνη, είναι 10 φορές πιο εγκληματική -υπό αυτές τις συνθήκες- η εκκένωση μαζικών χώρων στέγασης (και συνωστισμού) νέων ανθρώπων: των φοιτητικών εστιών.
Έχει περάσει 1 εβδομάδα από την ανακοίνωση της απαγόρευσης κυκλοφορίας, με αποτέλεσμα πλέον να μην χωρούν αμφιβολίες αναφορικά στο «θέατρο του παραλόγου» που εκτυλίσσεται: Η Κυβέρνηση –όχι επειδή δεν μπορεί (χαρακτηριστική η καμπάνια 11 εκατ. ή τα 30 εκατ. στους κλινικάρχες), αλλά επειδή δεν θέλει- δεν προτίθεται να ανοίξει νέες ΜΕΘ, να προσλάβει γιατρούς και νοσηλευτές, να εξασφαλίσει τεστ για όλους-ες ή ακόμα και τα –αυτονόητα- μέσα ατομικής προετοιμασίας για τους υγειονομικούς, την ίδια στιγμή που η κατάρρευση του επιχειρήματος περί «απειθαρχίας των πολιτών» είναι εκκωφαντική. Η μόνη μάχη, που φαίνεται να δίνουν αυτή τη στιγμή τα Επιτελεία του Κ. Μητσοτάκη (πέρα από την μάχη να διαφυλαχθούν ακόμα και τώρα τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων και ιδιωτικών κλινικών) φαίνεται να είναι αυτή των εντυπώσεων με κυρίαρχο όπλο τα επικοινωνιακά τρικ. Έτσι ήρθε και το νέο σκάρφισμα, αυτό της εκκένωσης των φοιτητικών εστιών, για να φανεί πως κάτι γίνεται.
Ήδη από την αρχική ανακοίνωση του μέτρου, τα αρμόδια Υπουργεία ενημερώθηκαν από αντιπροσωπεία μαχόμενων υγειονομικών για τους κινδύνους που ελλοχεύουν αν το μέτρο εφαρμοστεί, και τους οποίους, όχι μόνο στην Κυβέρνηση αγνοούσαν προτού ανακοινώσουν το μέτρο (όπως αναφέρουν οι υγειονομικοί), αλλά και δεν τους έλαβαν υπόψιν στη συνέχεια, ώστε να ανακαλέσουν το μέτρο.
Κίνδυνοι προφανείς και αυτονόητοι: Είναι δυνατόν, 1 εβδομάδα μετά την καθολική απαγόρευση κυκλοφορίας, να επιβάλλεται από το κράτος η μαζική μετακίνηση νέων ανθρώπων που μέχρι πρότινος συνωστίζονταν; Είναι δυνατόν, όχι μόνο να μην προστατεύονται, αλλά να τίθενται σε άμεσο κίνδυνο οι οικογένειες και οι κοινότητες (με πολλές φορές άτομα που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες) των φοιτητών-τριών που πρόκειται να μετακινηθούν, και οι οποίοι δεν είναι γνωστό αν είναι φορείς του ιού; Είναι δυνατόν να μην λαμβάνεται υπόψιν η τυχόν αδυναμία κάλυψης των εξόδων μεταφοράς από τους φοιτητές-τριες; Είναι δυνατόν να αποστερούνται άνθρωποι το μόνο τους εισόδημα, είτε πρόκειται για τους-τις εργολαβικούς εργαζόμενους-ες, είτε όσους-ες απολύονται λόγω κλεισίματος των επιχειρήσεων, είτε τους φοιτητές-τριες (καθώς κάποιοι-ες εργάζονται σε super market, delivery κ.ά., που παραμένουν ανοιχτά κατά την καραντίνα) και την ίδια στιγμή που παπαγαλίζεται παντού το #ΜένουμεΣπίτι ,η επίσημη απάντηση της Πρυτανείας του ΔΠΘ να είναι «να πάνε σε χώρους φιλοξενίας αστέγων»; Είναι -τέλος- δυνατόν, να υπάρχουν επιβεβαιωμένα κρούσματα οικότροφων φοιτητών-τριών, όπως στην Ξάνθη, και οι αρχές όχι μόνο να στρουθοκαμηλίζουν αρνούμενες ότι διέμεναν οι συγκεκριμένοι-ες στις εστίες (πράγμα που διαψεύδει ο Σύλλογος Οικοτρόφων Ξάνθης), αλλά και να εμμένουν στην μετακίνηση των υπολοίπων, με τους οποίους ήρθαν σε επαφή οι νοσούντες;
Όλα τα παραπάνω δυστυχώς είναι δυνατά, και αποδεικνύουν περίτρανα, ότι η εκκένωση των εστιών, δεν έχει καμία υγειονομική λογική. Η κυβέρνηση βρήκε την ευκαιρία, με πρόσχημα την πανδημία του κορωνοϊού, να πάρει ένα ακόμη βαθύτατα αντιλαϊκό μέτρο, χτυπώντας τη φοιτητική μέριμνα, στα πλαίσια των πολιτικών υποβάθμισης της που έχουν ακολουθήσει όλες οι κυβερνήσεις. Είναι, εν τέλει, δυνατά, όταν κεντρικό μέλημα δεν είναι η υγεία της κοινωνίας και η αντιμετώπιση της πανδημίας, αλλά η συγκάλυψη των ευθυνών για την χρόνια απαξίωση της δημόσιας υγείας (από τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και όλες τις προηγούμενες Κυβερνήσεις) και το κέρδος των ιδιωτών ακόμα και υπό τέτοιες συνθήκες, είτε αυτοί είναι οι κλινικάρχες, είτε οι εργολάβοι που χρόνια τώρα κερδοφορούν από την εκμετάλλευση της φοιτητικής μέριμνας. Από αυτό εξηγείται και η «επιλεκτική» κατάσταση εκτάκτου ανάγκης: Είναι αρκετά μεγάλη για να περιορίζει το δικαίωμα στη μετακίνηση, να κόβει μισθούς, να ανοίγει το δρόμο για απολύσεις, να διώχνει τους εστιακούς φοιτητές-τριες από τα σπίτια τους. Δεν είναι όμως αρκετή για να επιτρέψει την επίταξη ιδιωτικών κλινικών (άνευ αποζημίωσης, όπως με τον λαό που απολύεται, ξεσπιτώνεται κτλ), τον άμεσο διορισμό υγειονομικού προσωπικού, το άνοιγμα νέων κλινών ΜΕΘ και την εξασφάλιση υγειονομικού εξοπλισμού, το πάγωμα εξοπλιστικών προγραμμάτων αξίας πολλαπλάσιας των αναγκών για την αντιμετώπιση της επιδημίας.
Οπότε… κλείνουν τις εστίες και αγοράζουν περιπολικά.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι-ες με τους φοιτητές-τριες των εστιών σε όλη την Ελλάδα που μάχονται μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις τους και επιμένουν, όχι μόνο για να μην εκκενωθούν τα σπίτια τους, αλλά και για να αποτραπεί η επόμενη της εκκένωσης των εστιών, υγειονομική καταστροφή. Παλεύουμε από κοινού με όπλο μας την αλληλεγγύη, εστιακοί και μη, ενάντια στις πολιτικές και το ίδιο το σύστημα που στην κάθε ευκαιρία που θα του δίνει ο –κάθε- covid-19 θα βαθαίνει την επίθεση στην εργατική τάξη, τη νεολαία και τους εργαζομένους, στα πιο αδύναμα οικονομικά κομμάτια της κοινωνίας, τις –κάθε φορά- ευπαθείς ομάδες.
Η απαγόρευση κυκλοφορίας, η περιστολή των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών, το κλείσιμο των εστιών, δεν είναι λύση απέναντι στην πανδημία, αλλά μια ταξικότατη αξιοποίησή της. Ο μόνος δρόμος για να σταματήσουμε να εξοντωνόμαστε από αρρώστιες όπως πριν 1.000 χρόνια, είναι η ενίσχυση της δημόσιας δωρεάν υγείας με επίταξη των ιδιωτικών κλινικών και ένταξή τους στο δημόσιο, η εξασφάλιση επαρκών ΜΕΘ και τεστ για όλους, η πρόληψη μόνιμου υγειονομικού προσωπικού. Είναι το δημόσιο δωρεάν πανπιστήμιο που θα λειτουργεί με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες και δεν θα ξεσπιτώνει φοιτητές-τριες, αλλά θα μας εξασφαλίζει δημόσια, δωρεάν και ποιοτική περίθαλψη, σίτιση, στέγαση και μετακίνηση.
Είναι, αν θέλουμε να συνοψίσουμε όλα τα παραπάνω, ο αγώνας για να χάσει το κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις και οι πολιτικές του, για να νικήσει η ζωή.
#ΜένουμεΣπίτι , αλλά #ΜένουμεΕνεργοί .
Γιατί δεν θα «λογαριαστούμε μετά», αλλά τώρα!