Θυμάται κανείς την ΟΠΠΙ; Κάτι παράξενες «άοπλες» πράσινες φιγούρες που εμφανίστηκαν στις πύλες των ιδρυμάτων στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη τον Σεπτέμβριο, συνοδευόμενες από κάτι άλλες- πιο γνώριμες και πάνοπλες- πράσινες , που από κοινού «φυλούσαν» τα πανεπιστήμια. Μπορεί η κυβέρνηση να υπέστη μια σημαντική ήττα στο κρίσιμο πεδίο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, με την (προς το παρόν) υποχώρηση της πανεπιστημιακής αστυνομίας έπειτα από τις μαζικές αντιδράσεις του φοιτητικού κινήματος- φαίνεται όμως απτόητη στην προσπάθεια υλοποίησης της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης μέσω των ψηφισμένων νόμων, σε μια προσπάθεια να ολοκληρώσει το θεάρεστο έργο της επιχειρηματικοποίησης του ελληνικού πανεπιστημίου και του τσακίσματος της δημόσιας και δωρεάν παιδείας. 

Με βασικό μοχλό τις διοικήσεις των ιδρυμάτων, η κυβέρνηση επιχειρεί, πατώντας πάνω στο έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων,  να ενώσει τα κομμάτια του παζλ που φέρνουν μια ριζική αλλαγή στον χάρτη της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Βασική στοχοθεσία  της, να επιταχύνει τις αλλαγές που θα θέσουν τις βάσεις για το πανεπιστήμιο της επόμενης ημέρας- ένα πανεπιστήμιο πλήρως συνυφασμένο με τις ανάγκες του κεφαλαίου, υποχρηματοδοτούμενο από το Κράτος-  αυτοχρηματοδοτούμενο από ιδιώτες και ταξικά περίκλειστο για την πληττόμενη νεολαία. Ας δούμε λοιπόν τις εξελίξεις πιο συγκεκριμένα.

Η εργασιακή μας προοπτική και τα μορφωτικά μας δικαιώματα στο απόσπασμα

Τα προγράμματα σπουδών αναπροσαρμόζονται και κατακερματίζονται (αν δεν καταργούνται από την ΕΘΑΕΕ επειδή δεν είναι επαρκώς ανταποδοτικά), αποκόβονται από το επιστημονικό αντικείμενο και δημιουργούν εργαζόμενους ευέλικτους, συνεχώς επανακαρτιζόμενους και εύκολα εκμεταλλευόμενους, όπως ορίζουν ο ΣΕΒ και οι επιχειρηματικοί όμιλοι και προωθούν η ΕΕ και ο ΟΟΣΑ. Ο πλήρης κατατεμαχισμός των γνωστικών αντικειμένων μέσω της αντικατάστασης τους από «τυχαίες» ροές μαθημάτων και πτυχία στην βάση πιστωτικών μονάδων που ανταποκρίνονται σε «ευέλικτες», «ατομικές» επιλογές διαλύει την ολόπλευρη επιστημονική γνώση, και την αντικαθιστά με «ευέλικτες» καταρτίσεις για τις τρέχουσες ανάγκες της αγοράς. Πρόκειται για την εκπαίδευση όχι νέων επιστημόνων αλλά χειριστών προγραμμάτων και πακέτων!

Ένα τρανταχτό παράδειγμα της παραπάνω κατεύθυνσης πλήρους διάλυσης των μορφωτικών δικαιωμάτων και της εργασιακής προοπτικής της νεολαίας είναι οι προβλέψεις στις λεγόμενες καθηγητικές σχολές. Συγκεκριμένα προβλέπεται ότι τα υπάρχοντα προγράμματα σπουδών παιδαγωγικής και διδακτικής επάρκειας (ΠΠΔΕ) θα καταργηθούν τον Αύγουστο του 2023, οπότε και η λήψη αυτής της αναγκαίας για εκπαιδευτικούς πιστοποίησης, θα λαμβάνεται, πιθανότατα, επί πληρωμή- στόχευση που από τι φαίνεται θα αποτελέσει το εναρκτήριο λάκτισμα για ευρύτερες αναδιαρθρώσεις. Μια αλλαγή που, εάν περάσει, θα έρθει να εναρμονιστεί πλήρως με την διαμορφωμένη εργασιακή ζούγκλα που οικοδομείται για τους εκπαιδευτικούς- τόσο με το προσοντολόγιο για την πρόσληψη που θεσπίστηκε επί ΣΥΡΙΖΑ, όσο και με το νέο διαγωνισμό ΑΣΕΠ που προκυρρήσει η κυβέρνηση και τη σύνδεση της αξιολόγησης νεοδιόριστων εκπαιδευτικών με την μονιμοποίηση.

Η λύσσα του αγοραίου κριτηρίου στην εκπαίδευση όμως δεν σταματάει εκεί. Η εγκύκλιος που επί της ουσίας γενικεύει τα δίδακτρα σε όλα τα μεταπτυχιακά– παύοντας την πληρωμή των διδασκόντων σε περίπτωση δωρεάν παροχής τους, πρέπει να σημάνει καμπανάκι για τον κόσμο της εκπαίδευσης. Το ΑΠΘ, ακόμη και στο άκουσμα αυτής της είδησης, ήδη ανακοίνωσε lockout σε δύο δωρεάν μεταπτυχιακά στην ιατρική. Τα μεταπτυχιακά (η πλειοψηφία των οποίων μέχρι τώρα ούτως αλλιώς παραδίδονταν επί πληρωμή) μετατρέπονται οριστικά και με τη βούλα σε μια πολυτέλεια αποκλειστικά για όσους και όσες θα έχουν τη δυνατότητα να χώσουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να ανταποκριθούν στα υπέρογκα ποσά που συνήθως απαιτούνται. Ειδικά σε μια συνθήκη, όπου ο μεταπτυχιακός τίτλος σπουδών σε μια σειρά από κλάδους θεωρείται προαπαιτούμενο στην αγορά εργασίας, το μαχαίρι μπαίνει στο λαιμό για όποιον και όποια πασχίζει να έχει την οποιαδήποτε ελπίδα για αξιοπρεπή ένταξη στην εργασία στην Ελλάδα του 2022. Η ευφυΐα του συγκεκριμένου μέτρου όμως δεν μένει μόνο εκεί. Ας αναλογιστούμε την κατεύθυνση που έχει θέσει το τελευταίος ψηφισμένος νόμος όπου επί της ουσίας καταργεί τα γνωστικά αντικείμενα και αφαιρεί τα επαγγελματικά δικαιώματα από το προπτυχιακό. Επί της ουσίας λοιπόν το μεταπτυχιακό, από μια επιλογή που δεν θα έπρεπε να καθορίζει την δυνατότητα εύρεσης εργασίας- καθώς το προπτυχιακό πρέπει να αποτελεί την μοναδική προϋπόθεση για δουλειά- μετατρέπεται σε ένα ακριβοπληρωμένο must, ενώ προφανώς ανοίγει παράλληλα και η κερκόπορτα για γενίκευσή τους στα προπτυχιακά. 

Συγκρότηση των συμβουλίων διοίκησης

Η σύσταση των συμβουλίων διοίκησης έχει ήδη ξεκινήσει να εφαρμόζεται σε μια σειρά από ιδρύματα πανελλαδικά. Πέρα από τις «πραξικοπηματικές» διαστάσεις που έχει λάβει, με την απευθείας ανάθεση και ορισμό εγκάθετων διοικήσεων (βλ. Αρχιτεκτονική ΕΜΠ, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας κλπ.), η στοχοθεσία τους υπερβαίνει την απλή παράκαμψη της οποιασδήποτε επίφασης δημοκρατίας ή/και σύνδεσης με την πανεπιστημιακή κοινότητα. Η πρόβλεψη για συμμετοχή σε αυτά εξωπανεπιστημιακών παραγόντων και manager που θα καθορίζονται από την «αγορά» είναι δηλωτική. Το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο χρειάζεται την αντίστοιχη διοικητική λειτουργία που θα ορίζει το δημοσιονομικό αλλά και πολιτικό πλαίσιο λειτουργίας των ιδρυμάτων: Ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, αξιολόγηση, θωράκιση του προχωρήματος της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης από «απρόβλεπτα περιστατικά» και οργανική εμπλοκή των επιχειρηματικών συμφερόντων.

Έρχονται οι Αμερικάνοι…

Σε αυτό το πλαίσιο, καθόλου τυχαία δεν ήταν η έλευση 30 πανεπιστημιακών των ΗΠΑ με σκοπό την  προώθηση της «Ελληνοαμερικανικής Συνεργασίας στον τομέα της Ανώτατης Εκπαίδευσης» που επιχειρεί η κυβέρνηση. Στο  επίκεντρο βρέθηκαν τόσο τα κοινά προγράμματα σπουδών μεταξύ πανεπιστημίων των δυο χωρών όσο και η συνδιδασκαλία με καθηγητές του εξωτερικού. Κάπου εκεί αναβαθμίζεται και η «ανάγκη» και η επιβολή διδάκτρων καθώς… κοτζάμ αμερικανικά ΑΕΙ αποκλείεται να δώσουν δωρεάν το brand τους στα «ταπεινά» ελληνικά πανεπιστήμια. Και μπορεί λεφτά για την χρηματοδότηση των ΑΕΙ και συνολικά της δημόσιας Παιδείας να μην… υπάρχουν, όμως ως δια μαγείας έχουν βρεθεί 20 εκατ. ευρώ για «δράσεις διεθνοποίησης για τα ελληνικά ΑΕΙ» και 60 εκατ. ευρώ για το «πρόγραμμα επισκεπτών καθηγητών». Για να έχουμε μια εικόνα για το τι ποσά «παίζονται», σύμφωνα με το ίδιο το υπουργείο Παιδείας, τα έσοδα από τα δίδακτρα από μόνο ένα αγγλόφωνο προπτυχιακό πρόγραμμα ιατρικής αγγίζουν τα 4 εκατ. ευρώ για έναν κύκλο σπουδών. Η ζέση της κυβέρνησης να συνδεθεί το ελληνικό πανεπιστήμιο με το ίσως πιο αποτυχημένο εκπαιδευτικό σύστημα παγκοσμίως είναι αξιοσημείωτη. Για να έχουμε μια εικόνα, το χρέος σε φοιτητικά δάνεια στις ΗΠΑ ανέρχεται στα 1,75 τρισεκατομμύρια δολάρια, ως αποτέλεσμα των ακριβών διδάκτρων που είναι κατά πολύ υψηλότερα από εκείνα των περισσότερων πλούσιων χωρών.

…Κατά τα άλλα, business as usual

Ακόμη στην επίσκεψη συζητήθηκε και η δημιουργία κοινών ερευνητικών κέντρων, σε συνδυασμό με το πρόγραμμα του Ταμείου Ανάκαμψης για επισκέπτες καθηγητές και ερευνητές. Όχι πως περιμέναμε βέβαια τους Αμερικάνους για να μας μάθουν τι σημαίνει μπίζνες στα ΑΕΙ. Με το βλέμμα στραμμένο στο ιδιωτικό κέρδος και με επίκεντρο την εκμετάλλευση της ερευνητικής εργασίας των νέων, η έρευνα στα ελληνικά πανεπιστήμια προσανατολίζεται όλο και περισσότερο στη σύνδεση με τις επιχειρήσεις. Τελευταία είδηση η σύμπραξη της Samsung με το ΕΜΠ. Θυμόμαστε πριν από αυτό το μνημόνιο συνεργασίας ΕΜΠ-ΣΕΒ που υπογράφει πέρσι τέτοια εποχή! Θυμόμαστε την απελευθέρωση του νομικού καθεστώτος για την έρευνα και την δημιουργία εταιρειών spin-off (τεχνοβλαστών) στα πανεπιστήμια, αφήνοντας την παιδεία βορρά στις καπιταλιστικές ορέξεις της αγοράς. Θυμόμαστε τις συνέπειες όλων αυτών στο ΑΠΘ, όπου γίνεται έρευνα για στρατιωτικό drone που θα περιπολεί τα σύνορα κλπ. Η παιδεία μετατρέπεται σε εμπόρευμα και σε πεδίο κερδοφορίας, τα επιχειρηματικά συμφέροντα μπαίνουν πάνω από και σε αντιδιαστολή με τις κοινωνικές ανάγκες και η έρευνα παράγεται για το ΝΑΤΟ, τον στρατό και την αστυνομία, τους ιδιώτες και τα μεγάλα πολυεθνικά μονοπώλια.

«Δώσαμε»

Λεφτά λοιπόν για μπίζνες υπάρχουν- για τις πραγματικές ανάγκες των φοιτητών και των φοιτητριών όχι. Η φοιτητική μέριμνα υποβαθμίζεται πλήρως λόγω της χρόνιας υποχρηματοδότησης και εγκατάλειψης από όλες τις κυβερνήσεις. Ο τραυματισμένος φοιτητής στο ΑΠΘ που έπεσε από τον τρίτο όροφο λόγω έλλειψης επαρκούς χώρου δεν φαίνεται να συγκίνησε κάποιο από τα κυβερνητικά στελέχη ούτε τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης. Η πολιτική που εφαρμόζεται κυριολεκτικά δολοφονεί, με αποτέλεσμα να έχουμε εν έτει 2022 νεκρό μαθητή από έκρηξη λέβητα σε σχολείο(!) Χαρακτηριστική είναι για άλλη μια φορά η συζήτηση γύρω από τον προϋπολογισμό του 2023, όπου η υποχρηματοδότηση της παιδείας παραμένει και εντείνεται- ενώ οι προβλέψεις αφορούν την ενίσχυση της “εξωστρέφειας” των ιδρυμάτων και την “σύνδεση με την αγορά”, ενώ ούτε λόγος δεν γίνεται για την ενίσχυση των υποδομών που βρίσκονται στα περισσότερα πανεπιστήμια σε οριακή κατάσταση και την αύξηση του διδακτικού προσωπικού με μόνιμες σταθερές προσλήψεις. Σε μια συγκυρία που η ακρίβεια μαστίζει την κοινωνία, τα διαθέσιμα δωμάτια των εστιών είναι ελάχιστα και σε τραγικές συνθήκες, χωρίς ζεστό νερό, μόνωση, ασανσέρ, ποιοτικό φαγητό. Η επέλαση των ΣΔΙΤ που παρουσιάζεται ως λύση στα προβλήματα των φοιτητών/ριων το μόνο που κάνουν είναι να υποβαθμίσουν περαιτέρω τη φοιτητική μέριμνα και το δημόσιο, δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας αποκλείοντας χιλιάδες από τις σπουδές τους- μετατρέποντας ακόμη και τη φοιτητική μέριμνα σε ένα πεδίο κερδοφορίας για τις επιχειρήσεις και τις εργολαβίες.

Η επίθεση στις συλλογικές διαδικασίες και το καθήκον της ανασυγκρότησής τους

Στο πάζλ που τόσο προσεκτικά φτιάχνει η κυβέρνηση- πιάνοντας το νήμα από εκεί που το άφησαν όλες οι προηγούμενες (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ), που τόσο προσεκτικά σχεδίασαν η ΕΕ, ο ΟΟΣΑ και ο ΣΕΒ- λείπει ένα κομμάτι. Η μαχόμενη νεολαία φαίνεται να μην μπορεί να προσαρμοστεί τόσο εύκολα στις κυβερνητικές επιταγές. Το οργανωμένο εκπαιδευτικό κίνημα εξ άλλου αποτελούσε ανέκαθεν αγκάθι στα σχέδιά τους και από τι φαίνεται συνεχίζει να ενοχλεί. Και μιας και η πανεπιστημιακή αστυνομία και οι απαγορεύσεις των διαδηλώσεων αποδείχθηκαν λίγα για να μπορέσουν να τα βάλουν με την αγωνιζόμενη Πανεπιστημιακή κοινότητα, τώρα επιχειρούν να χτυπήσουν το κίνημα στη βάση: Στην συγκρότηση των συλλόγων και των μαζικών φορέων. Το στραπάτσο που έφαγε η κυβέρνηση στις ηλεκτρονικές εκλογές στα σωματεία των εκπαιδευτικών δεν φαίνεται να την πτοεί και αποφασίζει να γενικεύσει αυτή την κατεύθυνση και στους φοιτητικούς συλλόγους (με ανάλογα αποτελέσματα). Σε 2 ιδρύματα της χώρας (Πολυτεχνείο Κρήτης και Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης)  προχώρησαν πρυτανικές αρχές και υπουργείο σε ηλεκτρονικές εκλογές με ενιαίο ψηφοδέλτιο για την ανάδειξη εκπροσώπων στα όργανα διοίκησης με το ΕΜΠ να φαίνεται να παίρνει τη σκυτάλη. Η εξαιρετικά χαμηλή συμμετοχή των φοιτητ(ρι)ών και στα δύο ιδρύματα δείχνει πως για άλλη μια φορά οι φοιτητές/ριες γύρισαν πλάτη στις κυβερνητικές επιδιώξεις, ενώ οι μόνοι που στήριξαν τις εκλογές-φιάσκο ήταν οι καθεστωτικές δυνάμεις και οι μηχανισμοί τους.

Στο πανεπιστήμιο των ταξικών φραγμών που χωράνε μόνο ιδιώτες και μανατζαρέοι θέλουν να πνίξουν οποιαδήποτε φωνή αντίδρασης, να μην “ανοίγει ρουθούνι” όσο ανενόχλητοι θα παίρνουν αποφάσεις για το μέλλον των πανεπιστημίων. Η κυβέρνηση προκειμένου να θωρακίσει το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο και να βαθύνει αναίμακτα την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση βρίσκει μέσα για να τσακίσει τους φοιτητικούς  συλλόγους και τις συλλογικές διαδικασίες τους. Με την θέσπιση των “συμβουλίων φοιτητών” με ενιαία ψηφοδέλτια και ηλεκτρονικές εκλογές (πλήρως ελεγχόμενες από τις διοικήσεις των πανεπιστημίων) θα αναδειχθούν εκπρόσωποι στα όργανα διοίκησης, μετατρέποντας τις σχολές σε παραμάγαζα κυβέρνησης και επιχειρήσεων που θα λύνουν και θα δένουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Σε αντίστοιχο πλαίσιο κινείται και η πρόταση της ΔΑΠ για ανασύσταση της ΕΦΕΕ στα πρότυπα του κοινοβουλευτισμού και με σκοπό να παίξει το ρόλο του θεσμικού συνομιλητή με το Υπουργείο- επιδιώκοντας με αυτό το τρόπο να βάλει οριστική ταφόπλακα στην συγκρότηση αντιστάσεων από το ίδιο το κίνημα. Η «κόκκινη» εκδοχή της που προτείνει η ΚΝΕ, μέσω του ΜΑΣ, προφανώς δεν μπορεί να αποτελέσει λύση στην ανασυγκρότηση των φοιτητικών συλλόγων έτσι ώστε να μπορέσουν να απαντήσουν την επίθεση που δέχονται από την κυβερνητική πολιτική. Είναι μια λογική απονέκρωσης της ουσιαστικής συζήτησης και διαπάλης που γίνεται στην βάση των φοιτητικών συλλόγων με επικίνδυνες διαστάσεις για την οργάνωση του φοιτητικού κινήματος- μετατοπίζοντας το κέντρο βάρους για τον συντονισμό των φοιτητικών συλλόγων  από την βάση των συνελεύσεών τους, σε ένα πεδίο «συνεννοήσεων κορυφής», όπου η ιστορία έχει αποδείξει πως αποτελεί εύφορο πεδίο για την παρέμβαση των  καθεστωτικών δυνάμεων. Η οργάνωση του φοιτητικού κινήματος μέσα από τις διαδικασίες του, με έμφαση στην μαζικοποίηση και αναζωογόνηση των Γενικών Συνελεύσεων και μονιμοποίηση των συντονιστικών τους σε πανελλαδικό επίπεδο είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να βοηθήσει στην ανάπτυξη της μαχητικότητας και πολιτικοποίησης του φοιτητικού κινήματος, αλλά και να εμπλέξει ουσιαστικά τους ίδιους τους φοιτητές στην οργάνωσή του. Με αιρετούς και ανακλητούς εκπροσώπους που θα λογοδοτούν στις μαζικές αποφάσεις των Φοιτητικών Συλλόγων και την απαραίτητη εναλλαγή, που θα διασφαλίζει την δημοκρατία των διαδικασιών τους.

Αντεπίθεση τώρα! Ραντεβού στους δρόμους

Η ώρα για αντεπίθεση είναι τώρα! Το φοιτητικό κίνημα έχει αποδείξει πως μπορεί να δώσει τρόπο στην οργή μιας κοινωνίας που ασφυκτιά και αδυνατεί να εκφραστεί, έχει κουρελιάσει τις απαγορεύσεις της κυβέρνησης και έχει καταφέρει να βάλει ανάχωμα σε κρίσιμα σημεία της αναδιάρθρωσης. Η πάλη των φοιτητών πρέπει να βαθύνει, έτσι ώστε να μπορέσει το κίνημα να αναδείξει και να αναμετρηθεί με τα παρακάτω μέτωπα:

• Την πάλη ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, την επιχειρηματική ανασυγκρότηση του πανεπιστημίου και τη μάχη γύρω από τα μορφωτικά δικαιώματα της νεολαίας. Για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία χωρίς αποκλεισμούς κόντρα στην υποχρηματοδότηση και στις αλλαγές που προωθούνται αυτήν την περίοδο.
• Την αναχαίτιση οποιασδήποτε προσπάθειας εφαρμογής των νόμων για την εκπαίδευση με σκοπό τη συνολική ανατροπή τους. Κόντα σε οποιαδήποτε προσπάθεια επανεμφάνισης της ΟΠΠΙ, συγκρότησης Συμβουλίων Ιδρύματος και της κρατικής παρέμβασης στα όργανα των φοιτητών/ τριων.
• Την πάλη για την εργασιακή προοπτική της νέας γενιάς σε σύνδεση με το περιεχόμενο των σπουδών. Για ένα ενιαίο πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο- μοναδική προϋπόθεση για δουλειά, κόντρα στις αλλαγές στα προγράμματα σπουδών, την απόσπαση της διδακτικής επάρκειας και των επαγγελματικών δικαιωμάτων συνολικά, σε σύνδεση με τις εργασιακές συνθήκες και τους αγώνες που δίνονται από τον κόσμο της εργασίας.
• Την πάλη για αξιοπρεπή ζωή κόντρα στην μείωση του λαϊκού εισοδήματος, την ακρίβεια και την φτωχοποίηση του λαού, που μεταφράζεται και στην όξυνση της ταξικής διαστρωμάτωσης στα πανεπιστήμια. Παλεύουμε για την ουσιαστική μέριμνα των φοιτητών/ριων, την διασφάλιση όλων των αναγκαίων υλικών και υποδομών σε σύνδεση με την ευρύτερη λαϊκή πάλη για αυξήσεις στους μισθούς- κόντρα στις αυξήσεις των τιμών, τις ιδιωτικοποιήσεις κλπ.

Οι εξελίξεις των τελευταίων μηνών δεν σηκώνουν αναμονή αλλά ανατρεπτική απάντηση μέσα από την ανασυγκρότηση και τον πολιτικό επανεξοπλισμό των φοιτητικών συλλόγων. Για να μπορέσει το φοιτητικό και νεολαιίστικο κίνημα να συνδεθεί οργανικά με τα αιτήματα όλης της κοινωνίας, με τις διεκδικήσεις των εργαζομένων στην εκπαίδευση και παντού! Για να μπορέσουν να ορθωθούν αντιστάσεις απέναντι στην κυβερνητική πολιτική της ΝΔ, σπάζοντας το κλίμα της προεκλογικής αποχαύνωσης που καλλιεργούν οι κοινοβουλευτικές δυνάμεις! Δεν περιμένουμε κανέναν «σωτήρα» κυβερνητικής εναλλαγής του ΣΥΡΙΖΑ που θα επαναφέρει ψήγματα «δημοκρατίας» στα πανεπιστήμια, εφαρμόζοντας παράλληλα το σύνολο της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Τα θέλουμε όλα και θα τα διεκδικήσουμε μέχρι τέλους! Διότι η παιδεία μπορεί να γίνει ο σπασμένος κρίκος της επίθεσης και το φοιτητικό κίνημα θα συνεχίσει να στοιχειώνει τα όνειρα όσων τσακίζουν τις σπουδές και τις ζωές μας.

Επόμενος σταθμός η Σύνοδος Πρυτάνεων που θα διεξαχθεί 11-14/12, όπου θα συζητηθεί η εξειδίκευση όλων των παραπάνω στοχεύσεων. Ραντεβού στους δρόμους…

νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση
08/12/2022