Αυτό ανάφερε στο πρωτοσέλιδό της η Καθημερινή «έκπληκτη» από τα αντιπολεμικά αιτήματα των μαθητών. Φυσικά, υπάρχει μια πολιτική εξήγηση για το πρωτοσέλιδο: η αστική γραμμή για τις καταλήψεις μπορεί να αλλάζει μορφή αλλά μένει σταθερή στην ουσία της. Εχθρεύεται και φοβάται το νεολαιίστικο ριζοσπαστισμό από όπου και αν προέρχεται και προσπαθεί με κάθε τρόπο να δυσφημήσει τη νεολαία. Έτσι από εκεί που οι καταλήψεις παρουσιαζόντουσαν ως κινήσεις των «αρνητών της μάσκας» ή ακόμα «χαβαλετζίδικες» (στρογγυλή τυρόπιτα κτλ), ξαφνικά παρουσιάστηκαν ως υπέρ – πολιτικοποιημένες, και άρα αυτόματα ως «κομματικά υποκινούμενες» από ύποπτα στοιχεία, λες και οι νέοι άνθρωποι είναι ηλίθιοι ή ανίκανοι να σκεφτούν για ζητήματα της ευρύτερης επικαιρότητας. Τι τους νοιάζει άραγε τους μαθητές το αν η Ελλάδα θα προμηθευτεί ή όχι Rafale και φρεγάτες;
Πολύ απλά, οι μαθητές έστω κι αντανακλαστικά, αντιλαμβάνονται ότι τα νέα πανάκριβα εξοπλιστικά προγράμματα πάνε χέρι χέρι με την στράτευση στα 18, τις «νέες θυσίες για την άμυνα της πατρίδας», ειδικά των νέων, που άλλωστε θα υπηρετήσουν περισσότερους μήνες, θα πάρουν χαμηλότερους μισθούς και θα κληθούν να φορτωθούν το χρέος που θα προκαλέσει η κούρσα των εξοπλισμών που θα κοστίσουν πάνω από 10 δισεκατομμύρια ευρώ (!!!).
Εξοπλισμοί που προωθούνται, μαζί με τον διπλασιασμό του ετήσιου κρατικού προϋπολογισμού για τις στρατιωτικές δαπάνες, ενώ η κυβέρνηση και ο ΣΕΒ συμφωνούν ομόφωνα πως λεφτά για παιδεία, υγεία, μισθούς και συντάξεις δεν υπάρχουν. Τα λεφτά αυτά βέβαια δε θα φυτρώσουν στα «λεφτόδεντρα» όπως συχνά αρέσκονται να τονίζουν οι κυβερνώντες στα αιτήματα για χρηματοδότηση των κοινωνικών αναγκών. Τα χρήματα που θα πληρωθούν για τα εξοπλιστικά, τις προσλήψεις 15.000 (!) Επαγγελματιών Οπλιτών και χιλιάδων άλλων συνοριοφυλάκων και αστυνομικών θα προέλθουν από τα κρεβάτια ΜΕΘ που ποτέ δεν άνοιξαν, τα σχολειά που δεν θα κτιστούν, τους καθηγητές που δε θα προσληφθούν, τις σχολές που θα κλείσουν, τις συντάξεις και τους μισθούς που θα (ξανά)κοπούν, τους φόρους που θα πληρώσει ο λαός για το (χιλιο-πληρωμένο) χρέος. Με άλλα λόγια, το κόστος της τερατώδους πολεμικής προετοιμασίας, και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου, θα το αναλάβει ο λαός, και προφανώς σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται όσοι είναι τώρα μαθητές και μαθήτριες.
Ο αντίλογος από την κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της έρχεται αμέσως: Είμαστε σε μια δύσκολή συγκυρία όπου απειλούμαστε από τον «εξ’ ανατολής κίνδυνο», και το «τίμημα της θέσης μας στον χάρτη» είναι η αγορά νέων οπλικών συστημάτων ως αντίδοτο στην χρόνια αποεπένδυση στον εξοπλιστικό τομέα. Η αλήθεια είναι όμως ότι μπορεί μεν να μην έγινε κάποια μεγάλη αγορά τα τελευταία χρόνια όμως οι πάγιες δαπάνες αλλά και ο απόλυτος όγκος των στρατιωτικών μας δυνάμεων είναι πολύ μεγάλος για χώρα των κυβικών μας. Η Ελλάδα είναι διαχρονικά… δευτεραθλήτρια σε δαπάνες για την άμυνα (σε ποσοστό ΑΕΠ), ανάμεσα στις χώρες του ΝΑΤΟ. Την πρώτη θέση διατηρούν οι ΗΠΑ, με ποσοστό 3,42% του ΑΕΠ, ενώ η χώρα μας ακολουθεί με 2,24%. Παράλληλα, η Ελλάδα που έχει… «έλλειψη σε πολεμικούς εξοπλισμούς» ανταγωνίζεται (και συχνά ξεπερνάει) σε απόλυτους αριθμούς αρμάτων μάχης, μαχητικών αεροσκαφών, φρεγατών αλλά και ενεργού στρατιωτικού προσωπικού πολιτικά και στρατιωτικά μεγαθήρια όπως π.χ. το Ηνωμένο Βασίλειο ( link )
Φυσικά στα μόνα άλλα στατιστικά στοιχεία στα οποία η Ελλάδα «κάνει πρωταθλητισμό» είναι οι δείκτες της ανεργίας ( Ανεργία στην Ευρώπη ) καθώς σε δαπάνες για εκπαίδευση ή για υγεία βρίσκεται αρκετά κάτω από τον μέσο όρο της ευρωπαϊκής ένωσης ( δαπάνες για υγεία , δαπάνες για παιδεία) Φαίνεται πως η εμπειρία της «ισχυρής Ελλάδας – Ηγεμονικής δύναμης στα Βαλκάνια» των 00’ς που είχε ως τίμημα την κούρσα των εξοπλιστικών προγραμμάτων επαναλαμβάνεται τώρα ως φάρσα (ή ως τραγωδία;), πάνω στα μνημονιακά αποκαΐδια της διογκωμένης ανεργίας, της μετανάστευσης της νεολαίας, των πετσοκομμένων μισθών και των δραματικών ελλείψεων σε υγεία, παιδεία και κοινωνικές παροχές.
Δεν είναι άσχετη με τα παραπάνω η συζήτηση για την στράτευση στα 18. Το μέτρο αυτό εντάσσεται σε ένα σχέδιο επάνδρωσης του ελληνικού στρατού με φρέσκο, πειθήνιο κρέας 18χρονων «φρουρών» των ενεργειακών αγωγών των πολυθενικών, αναλώσιμη πρώτη ύλη στους τυχοδιωκτικούς ανταγωνισμούς της ελληνικής αστικής τάξης, αλλά και «εθελοντών» στις πλημμύρες και τις πυρκαγιές (ως υποκατάστατο της έλλειψης μόνιμου προσωπικού πολιτικής προστασίας). Παράλληλα εντάσσεται σε ένα ευρύτερο σχέδιο πειθάρχησης των νέων που με εκδικητική μανία προωθεί η κυβέρνηση. Με τη στράτευση στα 18 επιδιώκεται η πολιτική και αγωνιστική λοβοτομή της. Μετά το σχολείο κάτεργο και τις γκιλοτίνες των πανελλαδικών θέλουν να περνούν στον λοχία, στην χακί εκπαίδευση και στον εθνικισμό. Η υποταγή, ο ατομισμός, κι η ιεραρχία θα είναι απλά η προετοιμασία για την ανεργία, την καριέρα στο στρατό ως μισθοφόρο, τη φοίτηση στα πανεπιστήμια του κέρδους και της αγοράς και για το σκύψιμο του κεφαλιού στον εργοδότη. Η παράταση της θητείας από την άλλη θα είναι ένα ακόμα δυσβάσταχτο οικονομικό βάρος στις πλάτες των λαϊκών οικογενειών. Όσο για τις επικλήσεις στην επιμόρφωση των φαντάρων, σε έναν στρατό χρήσιμο για τους φαντάρους, ο οποίος θα τους παρέχει δεξιότητες (!) και πιστοποιήσεις, και δεν θα τον βλέπουν σαν… χαμένο χρόνο, μόνο γέλια προκαλούν.
Οι νέοι κι οι νέες δεν πρέπει να τσιμπήσουν! Ο πόλεμος που ετοιμάζουν δεν είναι δικός μας! Όπως δεν είναι και οι πανάκριβες πολεμικές μηχανές που αγοράζουν, δήθεν για την δική μας προστασία. Απέναντί λοιπόν στα δισεκατομμύρια που πετιούνται, θα πρέπει να διεκδικήσουμε το δικαίωμα στην ζωή, στην υγεία, στην παιδεία και στη δουλειά. Οπότε στην έκπληκτη διαπίστωση του πρωτοσέλιδου της Καθημερινής απαντάμε θετικά: Ναι, ρε καταλήψεις και για τα Rafale!
Γιώργος Παπανικολάου
Κ.Σ. ν.Κ.Α